Για όλους εμάς που πιστεύουμε πως η εξάρτηση από ναρκωτικά είναι ένα πολυπαραγοντικό κοινωνικό φαινόμενο, που επηρεάζεται άμεσα από τις συνθήκες μέσα στις οποίες οι νέοι κυρίως άνθρωποι διαμορφώνουν τη συνείδησή τους και οραματίζονται το μέλλον τους, έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε για την έκταση που θα πάρει η τοξικοεξάρτηση στη χώρα μας.
Βλέπετε η βαθειά οικονομική κρίση του συστήματος συμπαρασύρει μια σειρά από άλλες παραμέτρους της ζωής μας, έτσι που μπορούμε να μιλάμε για μια συνολική κρίση που αφορά όλες τις πλευρές της κοινωνικής μας ζωής. Δεν είναι τυχαίο ότι παράλληλα με τα δυσβάσταχτα για τις οικογένειες των εργαζόμενων οικονομικά μέτρα, έχει εξαπολυθεί μια ακόμα πιο σφοδρή ιδεολογική επίθεση σε όλα τα επίπεδα. Στόχος αυτής της επίθεσης είναι να περάσει σαν φυσικός νόμος στη συνείδηση των νέων ότι η ζωή τους δεν έχει καμία αξία. Πρέπει να μάθουν να ζουν κυνηγώντας μια επισφαλή θέση εργασίας χωρίς ασφάλιση, χωρίς υγειονομική περίθαλψη. Πρέπει να ξεχάσουν τι σημαίνει μόρφωση και να συμβιβαστούν με μια φτηνή εξειδίκευση. Πρέπει να περάσουν στα αζήτητα τις ανάγκες τους για αθλητισμό και ερασιτεχνική δημιουργία.
Άλλωστε τα τηλεοπτικά κανάλια που έχουν αναλάβει σημαντικό ρόλο στην ιδεολογική χειραγώγηση λαού και νεολαίας δίνουν καθημερινά πολύ παραστατικά το προφίλ του «ανθρώπου» που θέλουν να οικοδομήσουν. Πρόκειται για ένα αποτροπιαστικό μοντέλο που ξεπουλά το κορμί, την ψυχή, την αξιοπρέπειά του στο όνομα μιας καλής οικονομικής αμοιβής, λίγης τηλεθέασης, μιας με οποιοδήποτε τρόπο προβολής.
Το «μοντέλο» τους δεν πρέπει να έχει καμιά αναστολή, κανένα φραγμό, κάνει τα πάντα στο όνομα μιας δήθεν απελευθέρωσης και φυσικά μέσα στα πάντα περιλαμβάνεται και η χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών. Δεν είναι τυχαίο που μέσα στον προβαλλόμενο πολιτιστικό συρφετό, η προβολή της ναρκωκουλτούρας καταλαμβάνει τη δική της ξεχωριστή θέση.
Ούτε επίσης είναι σύμπτωση ότι αυτή την εποχή επέλεξαν να εμφανιστούν οι εκπρόσωποι της Διακομματικής Συμμαχίας «Αλλάξτε πολιτική για τα Ναρκωτικά» (βλέπε άρθρο στο περιοδικό, μια συμμαχία που λόγω και των πολιτικών επιλογών των συμμετεχόντων δεν μπορεί να αρθρώσει ούτε μια πρόταση για τα προβλήματα και τα δικαιώματα των νέων και καταλήγει σε ένα και μοναδικό: να καλέσει τον Πρωθυπουργό να αφήσει ελεύθερη τη χρήση ναρκωτικών.
Θεωρώντας την εξάρτηση ως την πιο ακραία μορφή αλλοτρίωσης της ανθρώπινης προσωπικότητας πιστεύουμε πως σε συνθήκες κρίσης της κοινωνίας ο αγώνας κατά των ναρκωτικών αποκτά ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Κι αυτό όχι γιατί αντικειμενικά απασχολεί ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας (εξαρτημένους, περιστασιακούς χρήστες, νέους που δοκίμασαν ή σκέφτονται να δοκιμάσουν), αλλά γιατί η αντιπαράθεση με την πολιτική «αφήστε ελεύθερα τα ναρκωτικά» είναι μια μάχη αντίστασης, αγώνας κατά του συμβιβασμού και πρόκριμα για μια αγωνιστική στάση ζωής.
Αν σκεφτούμε πόσοι νέοι χάνουν στη δίνη της εξάρτησης την κοινωνική τους οντότητα, τότε κανείς δεν δικαιολογείται να θεωρεί αυτή την πλευρά της κοινωνικής δράσης δευτερεύον ή τριτεύον ζήτημα.
Το ΕΣΥΝ αυτή την περίοδο εντείνει τις προσπάθειές του να μεταφέρει τα μηνύματά του στους μαθητές, στους νέους γενικότερα, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές.
Όσο αυτή η προσπάθεια αγκαλιάζεται από τους μαζικούς φορείς τόσο πιο αποτελεσματική θα γίνεται.
Όσο πιο έντονα και πρακτικά ο αγώνας κατά των ναρκωτικών συνδέεται με την πάλη για γενικότερες ανατροπές τόσο πιο κοντά θα μας φέρνει στο στόχο για μια κοινωνίας που οι νέοι δεν θα χρειάζονται κανένα ναρκωτικό.
Χρήστος Γκρεκιώτης
Γιατρός, Μέλος της Γραμματείας του ΕΣΥΝ,
Πρόεδρος του Παραρτήματος Πάτρα
Περισσότερη αρθρογραφία που αφορά την εξάρτηση στην ιστοσελίδα του ΕΣΥΝhttp://www.e-esyn.gr/
