Και ενώ μπαίνουμε σε μία νέα φάση της πανδημίας και χαλάρωσης των περιοριστικών μέτρων, η κυβέρνηση συνεχίζει απ’ τη μια το αφήγημα της ατομικής ευθύνης και από την άλλη της ανταπόκρισης του συστήματος υγείας στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
Η “νέα κανονικότητα” βρίσκει υγειονομικούς “χειροκροτούμενους” να μαζεύουν τα “κομμάτια” τους από την ένταση της εργασίας και το αυξημένο στρες από την εφαρμογή αμφισβητούμενων διαδικασιών διαχείρισης των περιστατικών -τέτοιων και τόσων- στα οποία ο αυτοσχεδιασμός απόκτησε χαρακτήρα πρωτεύοντα και μόνιμο.
Για το δε λαό, η νέα “κανονικότητα” μεταφράζεται σε μειωμένη πρόσβαση σε δομές και υπηρεσίες υγείας, αλλά και σε απώλεια μέσω Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, όποιας εργατικής κατάκτησης και δικαιώματος είχε.
Με τέτοιους όρους, σαφώς και μιλάμε για “κανονικότητα”.
ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ η σφιγμένη στρόφιγγα του κρατικού κορβανά και η υποστελέχωση στο δημόσιο σύστημα υγείας, παρά τις φανφάρες για τις 3.500 προσλήψεις προσωπικού με ημερομηνία λήξης, που θα πληρώνεται από τα έσοδα των νοσοκομείων και όχι από τον κρατικό προϋπολογισμό.
ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ η ανυπαρξία της Π.Φ.Υ με Κέντρα Υγείας που λειτουργούν με τη λογική “φύγε κακό από τα μάτια μου”.
ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ οι εργασιακές σχέσεις και το ωράριο-λάστιχο, η απληρωσιά στους συμβασιούχους του προγράμματος PHILOS, η εργασιακή ανασφάλεια στους εργαζόμενους του ΟΑΕΔ που αισθάνονται το τέλος της εργασιακής τους σχέσης να έρχεται, τους επικουρικούς με το χρονοδιακόπτη σταθερά οριοθετημένο στο δίχρονο, τους εργαζόμενους με μπλοκάκι να νιώθουν ως αντικείμενα που νοικιάζονται.
ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ με άλλα λόγια η συνέχιση της πολιτικής που εμπορευματοποιεί παραπέρα την υγεία, που συνεχίζει στο μονόδρομο για νοσοκομεία ως αυτόνομες– αυτοδιαχειριζόμενες- αυτοχρηματοδοτούμενες μονάδες και το λαό στις Συμπληγάδες της αυτοδιάγνωσης– αυτοφροντίδας– αυτοθεραπείας.
ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ όμως και στα στόματα που δεν αρκέστηκαν μόνο στην τοποθέτηση της μάσκας, αλλά έβγαλαν και βγάζουν φωνή, χαλώντας τη μόστρα της κυβερνώντων -πρώην και νυν- και των παρατρεχάμενων συνδικαλιστών τους, που προσπάθησαν να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου, ή ακόμα και στην πιο επικίνδυνη στάση της αναμονής, προβάλλοντας το σύνθημα “θα λογαριαστούμε μετά”. Γιατί η αναμέτρηση γίνεται ΤΩΡΑ. Ο λογαριασμός όμως έρχεται ΜΕΤΑ.
Το ειδικό ζήτημα που αφορά τον πολυκερματισμένο κλάδο της Νοσηλευτικής, αποτελεί και αυτό προϊόν της πολιτικής του χαμηλού κόστους, που τόσα χρόνια αξιοποιείται από κυβερνήσεις στη λογική του «διαίρει και βασίλευε». Ειδικά η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα βγαίνει στα κάγκελα προσπαθώντας να «ξεπλύνει» τη δική του διαχείριση, προσβάλει τη νοημοσύνη των συναδέλφων, αφού στα 4,5 χρόνια που κυβερνούσε πετούσε τη μπάλα στην εξέδρα.
Απαιτούμε:
Ενιαίο κλάδο Νοσηλευτικής με μια βαθμίδα ανώτατης Εκπαίδευσης, με ταυτόχρονη εκπαίδευση αναβάθμιση των ήδη υπηρετούντων, ενιαία επαγγελματικά δικαιώματα και ενιαίο καθηκοντολόγιο.
Άμεσες προσλήψεις του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού για την πλήρη στελέχωση όλων των δημόσιων δομών Υγείας.
Μονιμοποίηση των εργαζομένων με ελαστικές σχέσεις εργασίας.
Άνοιγμα νέων κλινών ΜΕΘ πλήρως στελεχωμένων με το απαραίτητο μόνιμο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό.
Επέκταση της δημόσιας απογευματινής λειτουργίας του νοσοκομείου χωρίς πληρωμές (άμεσες ή έμμεσες) ώστε να εξυπηρετηθεί -ιδιαίτερα τώρα- ο κόσμος.
Ανθυγιεινό επίδομα σε όλους τους υγειονομικούς και ένταξη στα ΒΑΕ.
Ενίσχυση με μόνιμο προσωπικό και εξοπλισμό της ΠΦΥ, ώστε να παρέχουν όλο το 24ωρο υπηρεσίες πρόληψης, κατ’ οίκον νοσηλείας καθώς και παρακολούθησης των χρονίως πασχόντων.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
