Για τις νοσοκομειακές λοιμώξεις

Με αφορμή την κοκορομαχία που στήθηκε προεκλογικά, ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, που ο ένας εφαρμόζει την αντιλαϊκή πολιτική του άλλου και στον τομέα της Υγείας, θα ήθελα να αναφερθώ σε μια ιδιαίτερη πλευρά της κατάστασης που επικρατεί σήμερα στα νοσοκομεία, εξαιτίας ακριβώς αυτής της βάρβαρης πολιτικής.

Το θέμα μας αφορά τις νοσοκομειακές λοιμώξεις, που στη χώρα μας έχουν πολύ υψηλή νοσηρότητα που φτάνει στα ελληνικά κρατικά νοσοκομεία το 11%. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ασθενής που θα μπει σε ελληνικό δημόσιο νοσοκομείο για να θεραπευτεί από τη νόσο του, έχει 11% πιθανότητα να νοσήσει και από νοσοκομειακή λοίμωξη! Επίσης, στη χώρα μας, λόγω της άσκοπης χορήγησης γ' γενεάς - προωθημένων αντιβιοτικών στους ασθενείς των νοσοκομείων, έχουν επικρατήσει τα ανθεκτικά σε πολλά αντιβιοτικά στελέχη μικροβίων (killers). Επομένως, αν ένας νοσηλευόμενος πάθει νοσοκομειακή λοίμωξη που οφείλεται σε αυτά τα μικρόβια, κινδυνεύει ακόμα και η ζωή του. Για παράδειγμα, η συχνότητα θανάτου (θνητότητα) της νοσοκομειακής πνευμονίας ή της νοσοκομειακής βακτηριαιμίας (μόλυνση του αίματος) μπορεί να ξεπεράσει το 20%. Δηλαδή, από τους 100 νοσηλευόμενους στο νοσοκομείο, που θα προσβληθούν από νοσοκομειακή βακτηριαιμία, οι 20 δυστυχώς θα πεθάνουν!

Η μετάδοση της νοσοκομειακής λοίμωξης «από ασθενή σε ασθενή» γίνεται μέσω των μολυσμένων χεριών του ιατρο-νοσηλευτικού προσωπικού. Κάθε γιατρός ή νοσηλευτής, πριν αγγίξει για να εξετάσει κάποιον ασθενή, πρέπει να πλύνει τα χέρια του με κάποιο αντισηπτικό διάλυμα και να τα ξεπλύνει πριν να αγγίξει για να εξετάσει τον επόμενο ασθενή. Για να τηρήσει όμως αυτόν τον απλό κανόνα, που σώζει ζωές, θα πρέπει να υπάρχει επάρκεια αντισηπτικού διαλύματος στο νοσοκομείο. Απαιτείται δηλαδή να υπάρχει κρεμασμένος ένας διανεμητής (dispenser) στο κρεβάτι κάθε ασθενή, σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας. Αραγε, όσοι από εσάς αρρωστήσατε ή επισκεφθήκατε γνωστό ή συγγενή σας σε κρατικό ελληνικό νοσοκομείο, έχετε δει να υπάρχει στο κρεβάτι του ασθενή φιάλη που να περιέχει τέτοιο αντισηπτικό για το πλύσιμο των χεριών γιατρών και νοσηλευτών (πλην του ΚΑΤ);

Οι νοσοκομειακές λοιμώξεις ήταν γνωστές και αντιμετωπίστηκαν αποτελεσματικά από το 1847, όταν ο νεαρός γυναικολόγος γιατρός Ignaz Semmelweis ανάγκασε τους γιατρούς και τους φοιτητές Ιατρικής να πλένουν τα χέρια τους με ένα χλωριούχο αντισηπτικό διάλυμα πριν να εξετάσουν τις επίτοκες μητέρες. Ετσι μειώθηκαν δραματικά οι θάνατοι των επίτοκων μητέρων, επιβλέποντας φυσικά ο ίδιος το σωστό πλύσιμο των χεριών τους. Αργότερα (το 1850) η Βρετανίδα νοσηλεύτρια Florence Nightingale (η γνωστή και ως «η κυρία με το λυχνάρι») έσωσε πολλούς τραυματίες στρατιώτες στον πόλεμο της Κριμαίας, μόνο με την εφαρμογή απλών κανόνων υγιεινής (καθαριότητα, αερισμός των θαλάμων) και κανόνων «αντισηψίας» των τραυμάτων τους, την εφαρμογή των οποίων φυσικά επέβλεψε η ίδια.

Είναι φανερό, επομένως, ότι ακόμα και τα πιο απλά μέτρα, που θα μπορούσαν να περιορίσουν το πρόβλημα και να σώσουν ζωές, δεν έχουν θέση στα δημόσια νοσοκομεία, προφανώς λόγω κόστους, παρά το γεγονός ότι η πρόληψη των νοσοκομειακών λοιμώξεων (όπως και όλων των άλλων λοιμωδών κολλητικών ή χρόνιων νοσημάτων) αναγνωρίζεται από όλους ως ανθρωπιστικότερη και αποτελεσματικότερη. Στο εμπορευματοποιημένο όμως σύστημα της Υγείας, που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά στοιχεία και στη λογική «κόστους - οφέλους», η πρόληψη θα προτιμηθεί μόνο εάν αποδειχθεί φτηνότερη της θεραπείας της νόσου! Και βέβαια, ούτε λόγος για άλλα, «ακριβότερα» μέτρα προστασίας, περιορισμού και αντιμετώπισης ενός τόσο σοβαρού προβλήματος...

Μπροστά στις εθνικές εκλογές, τα ζητήματα της Υγείας και η αντιλαϊκή πολιτική όλων των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων, που συνθλίβει τις λαϊκές ανάγκες και βάζει σε κίνδυνο ακόμα και ανθρώπινες ζωές, πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο ψήφου και ενίσχυσης του ΚΚΕ. Αυτή είναι η μόνη επιλογή που την επόμενη μέρα μπορεί να κάνει την πραγματική διαφορά.

Ευαγγελία Ηλ. ΞΗΡΟΥΧΑΚΗ
Συνταξιούχος Αν. ΚαθηγήτριαΥγιεινής και Επιδημιολογίας Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ