Το έργο του Γεράσιμου Σταύρου «Καληνύχτα Μαργαρίτα» είναι μια θεατρική μεταφορά του διηγήματος του Δημήτρη Χατζή, «Μαργαρίτα Περδικάρη», από τη συλλογή διηγημάτων του συγγραφέα «Το τέλος της μικρής μας πόλης» και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1967 από το Ελληνικό Λαϊκό θέατρο του Μάνου Κατράκη. Η ιστορία του έργου είναι τοποθετημένη στα χρόνια της κατοχής, σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Η οικογένεια Περδικάρη είναι μια τυπική εικόνα της μεγαλοαστικής επαρχίας. Ο συντηρητισμός , η απληστία, η απάτη, η συνενοχή, η αμοιβαιότητα στην κοινωνική πρόσοψη και η δυσπιστία στο «εσωτερικό», τη χαρακτηρίζουν.΄Εχει διαβρωθεί από τα ίδια τα λάθη της, την αυτοϋπονόμευση της.
Αυτό το σπίτι-θεσμός θα καταρρεύσει χτυπημένο από μέσα. Η νεαρή δασκάλα, το στερνοπαίδι της οικογένειας, η Μαργαρίτα, θα πυροδοτήσει τα εκρηκτικά... Όταν η Μαργαρίτα μυείται στην αντίσταση κατά των Γερμανών, είναι ώριμη να δεχτεί την έξοδο, τη διαφυγή από το περιβάλλον της. Τα επιχειρήματά της τα βρίσκει μέσα στο ίδιο της το σπίτι."
Ο θάνατός της, είναι η νίκη της ζωής πάνω στη σήψη και το θάνατο της κοινωνίας που τη γέννησε και η οποία συνειδητά την πρόδωσε. Το βιολογικό της τέλος σηματοδοτεί την αρχή του νέου κόσμου που θ’ αντικαταστήσει τον κόσμο του παρελθόντος. Η τελευταία σκέψη της Μαργαρίτας εκφράζει τον πόθο της και την ελπίδα ότι ο καλύτερος κόσμος για τον οποίο πεθαίνει είναι εφικτός… ή μήπως όχι;...
