Μια καλοστημένη
επιχείρηση το νοσοκομείο Παπαγεωργίου, που τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά,
“βάζει τα γυαλιά” όχι μόνο στα υπόλοιπα δημόσια, αλλά και στα ιδιωτικά
νοσοκομεία. Με το κοντέρ της κερδοφορίας το 2017 να δείχνει 41,6 εκ. ευρώ,
αύξηση κατά 30% σε σχέση με το 2016 και το τζίρο να σταματάει στα 141,6 εκ.
ευρώ.
Αύξηση των
εσόδων απ’ τη μια μεριά, που σημαίνει περισσότερες πράξεις, αλλά και ανάπτυξη
νέων τμημάτων που υπόσχονται μεγαλύτερη του μέσου όρου κερδοφορία. Γι’ αυτό και
η μετεγκατάσταση της οφθαλμολογικής, η ήδη υλοποιούμενη επέκταση της βραχείας
νοσηλείας και τα business plan της Διοίκησης. Να γιατί δεν είναι να απορεί
κανείς για την εντατικοποίηση της εργασίας του προσωπικού. Η αύξηση του
τζίρου μέσω της σχεδιασμένης εντατικοποίησης της εργασίας, η πρώτη αρχή της
“ιδιωτικής οικονομίας”.
Στο όνομα της “μείωσης
του κόστους” δεν προσλαμβάνεται προσωπικό,
με τις επιτροπές για την “αξιοποίηση
του εργάσιμου χρόνου” να “δουλεύουν” πυρετωδώς, πως θα μας βγάλουν
κυριολεκτικά το λάδι.
Και όπου οι
ανάγκες της κερδοφορίας απαιτούν επιπλέον προσωπικό, αυτό πρέπει να είναι “φτηνό
και ευέλικτο”. Χωρίς επιδόματα και άδειες(π.χ. ΚΕΕΛΠΝΟ), ή με ημερομηνία
λήξης(π.χ. επικουρικοί, ΟΑΕΔ). Βούτυρο στο ψωμί των διοικούντων η κατάργηση του
13ου και 14ου μισθού, το διετές πάγωμα των κλιμακίων, η κατάργηση των
επιδομάτων κλπ. Γι’ αυτό και η κατά 10 εκ. μικρότερη δαπάνη για τη μισθοδοσία
το 2017 σε σχέση με το 2009.
Η μείωση του
“μισθολογικού κόστους”, να η δεύτερη αρχή της “ιδιωτικής οικονομίας”.
Και από την αφαίρεση
της δεύτερης από την πρώτη βγαίνει το ζουμί της υπόθεσης: το κέρδος της
επιχείρησης. Αυτή είναι η ουσία, τόσο του “παλιού”, όσο και του “νέου” ΕΚΛ.
Αυτοχρηματοδοτούμενα
νοσοκομεία και μείωση του “μη μισθολογικού κόστους” επιτάσσει η στρατηγική της
Ευρωπαϊκής Ένωσης για την υγεία, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να επιδιώκει να
φέρει σε πέρας ότι δεν κατάφεραν οι προκάτοχοί της, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Και έχουν
κάθε λόγο να περηφανεύονται ως αριστεύσαντες οι διοικούντες του νοσοκομείου,
τόσο οι Συριζαίοι, όσο και αυτοί του Ιδρύματος Παπαγεωργίου για το πρώτο
αυτοχρηματοδοτούμενο νοσοκομείο του ΕΣΥ, αφού η κρατική επιχορήγηση
υπερκαλύπτεται από τα κέρδη.
Γι’ αυτό και
σηκώνουν προπέτασμα καπνού για τον ΕΚΛ και τον τρόπο λειτουργίας του
νοσοκομείου με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Όποιος πραγματικά συμφωνεί μ’ αυτόν
– αυτό βέβαια ισχύει και για κάποιους εργαζόμενους – πρέπει να αποδεχθεί και
τις συνέπειές του(π.χ. εντατικοποίηση). Ακόμα περισσότερο ισχύει αυτό για τις
παρατάξεις της Ενωτικής Πρωτοβουλίας και του Ενιαίου Ψηφοδελτίου, που δεν
τάχθηκαν ποτέ ξεκάθαρα ενάντια στην ουσία του τρόπου λειτουργίας
του νοσοκομείου. Να σταματήσουν λοιπόν να βάζουν πλάτες με τα ήξεις-αφήξεις
και τα περί “υγιούς” και “πρότυπου”
νοσοκομείου. Το “υγιές” νοσοκομείο και οι “υγιείς” επιχειρήσεις,
προϋποθέτουν “νοσούντες” εργαζόμενους.
Αλλά και
ασφαλισμένους-πελάτες, που δεν πληρώνουν μόνο εισφορές στον ΕΟΠΥΥ, αλλά και
απευθείας στο ταμείο του νοσοκομείου για υπηρεσίες(π.χ. απογευματινά ιατρεία)
που πρέπει να τους παρέχονται δωρεάν.
Παροχή δωρεάν
και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας για όλους,
κατάργηση ασφαλιστικών εισφορών και κάθε είδους πληρωμών των
ασφαλισμένων, μονιμοποίηση των
συμβασιούχων, επικουρικών και εργολαβικών, κάλυψη όλων των αναγκών του
νοσοκομείου με μόνιμο, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης προσωπικό με
μισθούς και δικαιώματα πάνω από τα επίπεδα του 2009. Κατάργηση κάθε λογής
επιχειρηματικής δράσης, ιδιωτικής ή κρατικής και 100% χρηματοδότηση του νοσοκομείου και της
υγείας γενικότερα, από το κράτος.
Αυτοί πρέπει να
είναι οι στόχοι των εργαζόμενων του νοσοκομείου αλλά και του εργατικού-λαϊκού
κινήματος της Θεσσαλονίκης.
Και τέτοιοι
στόχοι δεν επιτυγχάνονται με “κοινωνικούς διαλόγους” και “εργασιακή ειρήνη”,
αλλά με σκληρούς και μακροχρόνιους αγώνες.
