Μουσική- Kaleo - Bang Bang

Tο στριπτίζ του λαιμοδέτη

ΦΑΚΟΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΕΠΑΦΗΣ: Είμαι σίγουρη ότι η αγαπημένη ταινία, ανομολόγητα, του Τσίπρα είναι η ταινία “άντρες έτοιμοι για όλα”. Συμπληρώνει και την προσωπική του στρατηγική και την κομματική του τακτική, και σ’ ένα βαθμό προσδιορίζει και το κοινό – ψηφοφόρους, που γοητεύτηκε απ’ το σεμνότυφο στριπτίζ του λαιμοδέτη και το κουστουμάκι άνευ γραβάτας, αλλά και ενίοτε με ποσέτ, που βαφτίστηκε φόρμα εργασίας

Είμαι σίγουρη ότι η αγαπημένη ταινία, ανομολόγητα, του Τσίπρα είναι η ταινία “άντρες έτοιμοι για όλα”. Συμπληρώνει και την προσωπική του στρατηγική και την κομματική του τακτική, και σ’ ένα βαθμό προσδιορίζει και το κοινό – ψηφοφόρους, που γοητεύτηκε απ’ το σεμνότυφο στριπτίζ του λαιμοδέτη και το κουστουμάκι άνευ γραβάτας, αλλά και ενίοτε με ποσέτ, που βαφτίστηκε φόρμα εργασίας, κάτι δηλαδή σαν τα τζιν με υπογραφή, όπου κάθε εργοστασιακό σκίσιμο ανεβάζει την τιμή ένα κατοστάρικο.

Ο έτερος των ανδρών, των έτοιμων για όλα, γδύνεται περισσότερο και ευκολότερα στα λόγια και μετά τη συμφωνία της λίμνης, όπου δεν πνίγηκε η κυρά Βασιλική, αλλά η κυρά Λογική κι ενδεχομένως και η κυρά Ιστορία (των λαών και όχι των μπέηδων), ο Ζάεφ, ξεκαθάρισε τι σημαίνει διπλή ονομασία με αριστερούς-σοσιαλδημοκρατικούς-νατοϊκούς όρους. Γιατί αυτό ακριβώς υπεγράφη. To είπε παραλίμνια και γραβατιάτικα στην εφημερίδα politica του Βελιγραδίου: ” Οι κρατικοί θεσμοί θα ακολουθήσουν την αρχή της συμφωνίας και του νέου ονόματος. Όλοι οι άλλοι οργανισμοί, ενώσεις, εταιρείες μπορούν να χρησιμοποιήσουν το επίθετο “μακεδονικός” τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και οπουδήποτε στον κόσμο. Για παράδειγμα ο “μακεδονικός πολιτισμός”… Με βάση δε τη συμφωνία που υπέγραψε η Ελλάδα, το άγαλμα “έφιππος πολεμιστής” κατά Γκρουέφσκι, τώρα θα λέγεται “Αλέξανδρος ο Μακεδών”, με την αναγραφή σε μικρή ταμπέλα ότι ανήκει στην αρχαία ελληνική περίοδο.

Κοντολογής έχουμε διπλή ονομασία. Κρατική ως Βόρεια Μακεδονία, και ιδιωτική ως Μακεδονία σκέτο. Ρώτησα ανώτατο αξιωματούχο του ΥΠΕΞ για το δισυπόστατο ονοματολογικό προσδιορισμό του όρου Μακεδονία, σε δημόσιο και ιδιωτικό, και οφείλω να ομολογήσω ότι με καθησύχασε κυνικά κι αποκαλυπτικά. Μου είπε ότι είναι θέμα χρημάτων, χορηγιών και επιχορηγήσεων. Αν ένα σωματείο, όμιλος, ποδοσφαιρική ομάδα, πολιτιστικός σύλλογος κλπ χρηματοδοτείται ή επιχορηγείται από το κράτος των Σκοπίων, θα λέγεται για παράδειγμα “Βορειομακεδονικός Σύνδεσμος Ταε Κβο Ντο”. Αν όμως ο ίδιος ο σύλλογος δεν παίρνει κρατικά λεφτά, τότε θα είναι σκέτος νέτος “Μακεδονικός Σύνδεσμος Τάε Κβο Ντο”. Ουάου!! Προφανώς τα νατοϊκά λεφτά, οι επιχορηγήσεις των πολυεθνικών, τα φράγκα τύπου Σόρος ή Σώρρας δεν είναι κρατικά, αλλά είναι και περισσότερα από τα κρατικά.

Οφείλω να ομολογήσω ότι η εξήγηση μου δικαιολόγησε πλήρως τη σημειωτική του βάλε-βγάλε γραβάτα στο Ζάππειο. Αφενός μεν ήταν δανεική (απ’ ό,τι λέγεται του Τζανακόπουλου). Αφετέρου τη φοράς κι είσαι… βόρειος, τη βγάζεις κι είσαι… ιδιωτικός. Μετά το στριπτίζ του λαιμοδέτη, ήρθε και το τιμολόγιο σαν υπογραφή μεταχρονολογημένης επιταγής που τσαλάκωσε παίζοντας σαΐτες ο μικρός Μπούλης, για να μην φαίνεται το ποσό, και αυτοαναφλεγεί σαν τις επικίνδυνες αποστολές η πανταχούσα. Μέχρι το τέλος του ’18 εκποιείται προς ιδιώτες η λιγνιτική ηλεκτρική ενέργεια από τη ΔΕΗ, βγαίνουν στο σφυρί κρατικά μετοχικά μερίδια σε τράπεζες, ΕΛΠΕ και ΔΕΣΦΑ, εκχωρούνται σε ξένες εταιρείες ΕΥΔΑΠ και ΔΕΥΑΘ, όπως το υπόλοιπο του αεροδρομίου ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ καθώς και τα λιμάνια Αλεξανδρούπολης, Καβάλας, Κέρκυρας, Ηγουμενίτσας και η μαρίνα Αλίμου.

Κι εκεί που οι ρηχές σουλτανοπρεπείς αναλύσεις των εκλογών στη φίλη και νατοϊκή σύμμαχο Τουρκία άγγιξαν τα όρια του lifestyle, λίγοι παρατήρησαν τη μοιραία πρωθυπουργό της Τουρκίας, Τανσού Τσιλέρ, (σκάνδαλο ΣΟΥΣΟΥΡΛΟΥΚ κλπ κλπ), στο πλευρό προεκλογικά του Ερντογάν, κάτι σαν αντίβαρο στον Ακιτζή, κατά το πρότυπο Σταύρος Θεοδωράκης αντίβαρο στο ήμισυ των ΑΝΕΛ. Γιατί κι εδώ θέμα χρημάτων είναι, αφού οι δυο της γιοι, άντρες κι αυτοί, έτοιμοι για όλα, επένδυσαν στο Ledra Marriott… Και ζήτω ο ελληνοτουρκικός τουρισμός!!!

ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Να μην απολυθεί κανένας επικουρικός υγειονομικός - Μονιμοποίηση όλων τώρα!

Πριν καλά - καλά στεγνώσει το μελάνι της 4ης «αξιολόγησης», που σύμφωνα με την κυβέρνηση οδηγεί στην «οριστική έξοδο από τα μνημόνια και την επιτροπεία», χιλιάδες «επικουρικοί» υγειονομικοί κινδυνεύουν με οριστική έξοδο - απόλυση από τα δημόσια νοσοκομεία. Αυτό αποφάσισε το Ελεγκτικό Συνέδριο, κατ' εφαρμογή των αντιλαϊκών προβλέψεις της νομοθεσίας που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παίρνοντας τη σκυτάλη από όλες τις προηγούμενες. Διότι «παιδί» όλων αυτών των κυβερνήσεων είναι ο νόμος που απαγορεύει την παράταση των συμβάσεων πέραν των 24 μηνών. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι οι τεράστιες ελλείψεις σε γιατρούς, νοσηλευτές και άλλους υγειονομικούς στις δημόσιες μονάδες Υγείας.

Οι όποιες «προσλήψεις» προσωπικού ορισμένου χρόνου γίνονται, όπως των επικουρικών, δεν προστίθενται στον ανεπαρκέστατο αριθμό των εργαζομένων, αλλά στην πράξη αντικαθιστούν την προηγούμενη βάρδια των επικουρικών που απολύθηκαν με τη λήξη των σύμβασεών τους.

Η σημερινή κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία, με την έλλειψη προσωπικού, την εντατικοποίηση, τη συνεχή υποβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας, με τη γιγάντωση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, αποτελεί την υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής που στόχο έχει την κερδοφορία στον τομέα της Υγείας.

Δραματικές συνέπειες για υγειονομικούς και ασθενείς

Τα χάλια που επικρατούν και επιδεινώνονται στις δημόσιες μονάδες Υγείας, με τις τεράστιες λίστες αναμονής για τους ασθενείς, πάνε χέρι χέρι με την επιδείνωση των όρων δουλειάς και αμοιβής των γιατρών, των νοσηλευτών και των άλλων εργαζόμενων υγειονομικών.

Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, που αυξάνονται και στα νοσοκομεία, υπηρετούν την πολιτική ανακύκλωσης της ανεργίας, την εξασφάλιση ακόμα πιο «ευέλικτου» και πολλαπλά εκμεταλλευόμενου προσωπικού. Στην περίπτωση των συγκεκριμένων εργαζομένων, με υψηλή ειδίκευση και εξειδίκευση, η εναλλαγή μεταξύ εργασίας και ανεργίας, όπως και η περιοδική εναλλαγή της προσωρινής εργασίας ανάμεσα σε διαφορετικά τμήματα, κλινικές και νοσοκομεία, έχουν σοβαρή επίπτωση - πέραν των άλλων - στη συνέχεια που απαιτείται να υπάρχει στην άσκηση του επιστημονικού έργου, στην απόκτηση εμπειρίας. Είναι λοιπόν ευνόητο ότι μειώνεται έτσι και το επίπεδο παροχών Υγείας.

Η πιθανή απόλυση των συμβασιούχων υγειονομικών θα έχει δραματικά αποτελέσματα από την πρώτη κιόλας μέρα για τις ήδη υποστελεχωμένες μονάδες Υγείας. Υπάρχει κίνδυνος να κλείσουν τμήματα και κλινικές νοσοκομείων, αφού σε πολλές περιπτώσεις ο μόνος γιατρός που υπάρχει είναι επικουρικός, ενώ πολλά τμήματα καλύπτουν τις ανάγκες τους κυρίως με επικουρικούς νοσηλευτές.

Τα παραπάνω αποτελούν τρανταχτό παράδειγμα του τι σημαίνει η περιβόητη καπιταλιστική ανάπτυξη και ποια είναι η αλήθεια, πίσω από την προπαγάνδα της κυβέρνησης. Επιβεβαιώνεται για άλλη μία φορά ότι μπροστά μας ορθώνεται ο δρόμος του αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, που θέλει τους εργαζόμενους συνολικά με λιγότερα εργασιακά δικαιώματα και υπηρεσίες Υγείας που θα ακριβοπληρώνονται.

Χρόνια τώρα η ομηρία συνεχίζεται από όλες τις κυβερνήσεις

Η κυβέρνηση συνεχίζει να λέει τα γνωστά παραμύθια, για τη δήθεν επιλεκτική της στήριξη στο δημόσιο σύστημα Υγείας, για το «φρένο» που έβαλε στην κατάρρευση των δημόσιων νοσοκομείων, τη στιγμή που όχι μόνο διατηρεί ακέραια την πολιτική της υποχρηματοδότησης των δημόσιων μονάδων Υγείας από τον κρατικό προϋπολογισμό, της υποστελέχωσής τους. Επιπλέον, πλασάρει ως φιλολαϊκή πολιτική τη διαχείριση της φτώχειας, που η ίδια με την πολιτική της έχει διαμορφώσει, όπως για παράδειγμα με την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους ανασφάλιστους, χωρίς όμως ούτε ένα ευρώ χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Στις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό απαντά με «προσλήψεις» επικουρικών, ανακυκλώνοντας την ανεργία και ταυτόχρονα χωρίς κόστος, με δεδομένο ότι αυτοί οι εργαζόμενοι δεν στοιχίζουν στο κράτος, καθώς πληρώνονται από τα έσοδα των δημόσιων μονάδων Υγείας (από τις πωλήσεις των εργασιών τους στα ασφαλιστικά ταμεία, τον ΕΟΠΥΥ, αλλά και με απευθείας πληρωμές από τους ασθενείς). Είναι η γνωστή ΣΥΡΙΖΑίικη πολιτική που «κερνάει με ξένα κόλλυβα». Και επειδή ισχύει το «δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι», δεν είναι τυχαίο ότι αυτά τα μέτρα επιβραβεύτηκαν από τους επιχειρηματικούς ομίλους, αφού δικαίως διαπιστώνουν ότι με την πολιτική αυτή θα περιοριστούν οι κρατικές δαπάνες, δηλαδή θα περισσέψει κρατικό χρήμα για τη στήριξη της επιχειρηματικότητας και της κερδοφορίας τους με φοροαπαλλαγές.

Μάλιστα, με τους γνωστούς φραστικούς λεονταρισμούς των υπουργών της, η κυβέρνηση συνεχίζει την κοροϊδία. Από τη μία συνεχίζει το αφήγημα ότι την πολεμά το «βαθύ, δεξιό δικαστικό κύκλωμα» και από την άλλη παρουσιάζει ως μέγιστη προσφορά τη νομοθετική παράταση της σύμβασης των επικουρικών που κινδυνεύουν με απόλυση, για κάποιους επιπλέον μήνες, μέχρι τις 31/5/19 το πολύ. Δηλαδή, συνέχεια στην ομηρία και μετάθεση της απόλυσης για λίγο αργότερα.

Αυτά δε που παρουσιάζει ως επιπλέον προσφορά, ότι δηλαδή η επικουρικότητα θα μετράει σε επιπλέον μόρια για τη διεκδίκηση μόνιμης θέσης στις δημόσιες μονάδες Υγείας, αποτελούν πρόκληση, αφού είναι στην ουσία «πουκάμισο αδειανό». Οι ελάχιστες προσλήψεις δεν φτάνουν να καλύψουν τις απώλειες των τελευταίων χρόνων ούτε από τις συνταξιοδοτήσεις, πάνω στις ήδη υποστελεχωμένες μονάδες, αλλά ούτε μπορούν να εξασφαλίσουν το δικαίωμα στη δουλειά των συμβασιούχων και των χιλιάδων ανέργων. Υπάρχει άλλωστε η αντίστοιχη εμπειρία με τους συμβασιούχους στους ΟΤΑ, όπου η πλειοψηφία, αντί για μονιμοποίηση, πήρε «εισιτήριο» για την ανεργία.

Το δικαίωμα στη δουλειά προτεραιότητα στον αγώνα

Η υπεράσπιση του δικαιώματος στη δουλειά όλων των επικουρικών υγειονομικών, οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, η αύξηση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό, είναι ζητήματα που συνολικά οι εργαζόμενοι πρέπει να βάλουν σε προτεραιότητα.

Η Εθνική Σουηδίας δίνει το δικό της μήνυμα: Fuck Racism

Ο Τζίμι Ντουρμάζ και οι συμπαίκτες του υψώνουν τείχος γύρω από την ομάδα απέναντι στους ρατσιστές και τα φασιστοειδή που έβαλαν στο στόχαστρο το Σουηδό διεθνή, λόγω της καταγωγής του από μετανάστες.

  

 από Κατιούσα

Ο Τζίμι Ντουρμάζ, γνωστός κι από το πέρασμά του από τη χώρα μας, ήταν ο παίκτης που παραχώρησε το φάουλ στο τελευταίο λεπτό του δραματικού αγώνα της Σουηδίας με τη Γερμανία, από το οποίο προήλθε το νικητήριο γκολ του Τόνι Κροος.

Υπάρχουν πολύ πιο κλασικοί ορισμοί του “μοιραίου παίκτη”, αυτό όμως δεν εμπόδισε τους ρατσιστές να ξεσπάσουν στα social media εναντίον του Ντουρμάζ, με ρατσιστικά σχόλια για την καταγωγή του (γεννήθηκε στη Σουηδία από μετανάστες γονείς), υποτιμητικά σχόλια, αφορισμούς πως δεν αξίζει να φοράει τα χρώματα της Εθνικής, ακόμα και απειλές για τη ζωή του και την οικογένειά του.

Η απάθεια είναι ο χειρότερος σύμβουλος απέναντι στους θρασύδειλους φασίστες. Κι ο Τζίμι Ντουρμάζ αρνήθηκε να ακολουθήσει αυτή τη στάση. Στη συγκέντρωση της Εθνικής Σουηδίας βγήκε μπροστά στους συμπαίκτες του και τους δημοσιογράφους, για να διαβάσει ένα μήνυμα.

Σε αυτό λέει μεταξύ άλλων πως είναι επαγγελματίας παίκτης κι έτοιμος να δεχτεί την πιο σκληρή κριτική. Δεν πρόκειται να ανεχτεί όμως ρατσιστικά σχόλια, να τον αποκαλούν “αιμοβόρο μαύρο”, “καμικάζι αυτοκτονίας” και να απειλούν τον ίδιο και τα παιδιά του.

Στο τέλος γυρίζει προς τους συμπαίκτες του που φωνάζουν όλοι μαζί: Fuck Racism, για να το καταλάβουν σε όλες τις χώρες και να δώσουν το δικό τους μήνυμα ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες που τα τελευταία χρόνια έχουν σηκώσει κεφάλι και στις Σκανδιναβικές χώρες -για όσους τις θεωρούσαν “σοσιαλδημοκρατικό παράδεισο”, που είχε απαλλαχτεί από τέτοια φαινόμενα. Ενώ ένας Σουηδός διεθνής υψώνει τα μεσαία του δάχτυλα για να πάρουν και οι φασίστες το δικό τους μήνυμα.

Ο ρατσισμός δε γίνεται να ηττηθεί με συμβολικές κινήσεις. Αυτές οι πράξεις έχουν όμως μεγάλη σημασία, γιατί σπάνε το απόστημα της απάθειας, που είναι ο καλύτερος σύμμαχος των φασιστοειδών και τα αποθρασύνει.

Οι κάρτες του ΟΑΣΘ και το χρέος της ΕΔΟΘ

Μουσική από παλιά

Για την Ελλάδα ρε γ@@@@τω!!

Τα υπερπλεονάσματα να μειώσουν το μη μισθολογικό κόστος

Έχοντας εξασφαλίσει πάμφθηνη εργασία μέσω των εκατοντάδων αντεργατικών μνημονιακών μέτρων, που θα παραμείνουν και μετά την έξοδο από το πρόγραμμα, ο ΣΕΒ θέτει ως προτεραιότητα της «επόμενης μέρας» τη μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους. Παρεμβαίνοντας στη συζήτηση για την κατανομή του «δημοσιονομικού χώρου», οι βιομήχανοι ζητούν, μέσω του εβδομαδιαίου δελτίου οικονομικών εξελίξεων, να χρησιμοποιηθούν τα υπερπλεονάσματα για τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και των φορολογικών συντελεστών.

«Η υπερφορολόγηση και η υπερπροοδευτικότητα των φορολογικών συντελεστών προκαλούν στρεβλώσεις»,τονίζει ο ΣΕΒ, «καθώς οδηγούν την οικονομική δραστηριότητα σε χαμηλότερα επίπεδα (χαμηλές επενδύσεις, χαμηλή απασχόληση), στην παρανομία (αδήλωτη εργασία, φοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο) και στο εξωτερικό (brain drain, οικονομική μετανάστευση επιχειρήσεων)». 

Φτάνοντας στο δια ταύτα, επισημαίνει πως «οι τάσεις αυτές μπορούν να ανατραπούν με προσεκτικές και σταδιακές μειώσεις ασφαλιστικών εισφορών και φορολογικών συντελεστών και μείωση της υπερπροοδευτικότητας του φορολογικού συστήματος». Μάλιστα, θέλοντας να του πούμε και «ευχαριστώ»... που το ξεζούμισμα του λαού θα μετατραπεί σε φοροαπαλλαγές για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ο ΣΕΒ αναφέρει προκλητικά πως αυτό πρέπει να γίνει «όχι γιατί έτσι ωφελούνται οι πλούσιοι, το κεφάλαιο κλπ., αλλά γιατί έτσι εξυπηρετείται η αξιοκρατία και αμείβεται η επιχειρηματική επιτυχία και η επαγγελματική προσπάθεια, ενώ δημιουργούνται και περισσότεροι πόροι για αποταμίευση και επενδύσεις»!

Πάντως, αν και ο ΣΕΒ νοιάζεται τόσο πολύ... για τη μείωση της «υψηλής» φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών, τάσσεται ανεπιφύλαχτα υπέρ της μείωσης των συντάξεων και του Αφορολόγητου που έχουν προνομοθετηθεί για το 2019 και το 2020, υποστηρίζοντας ότι «έτσι αντιμετωπίζονται τα αυξανόμενα ελλείμματα του συνταξιοδοτικού συστήματος στο μέλλον, λόγω της ταχείας γήρανσης του πληθυσμού και επιπλέον διευρύνεται η φορολογική βάση, ώστε να διαμοιράζεται το φορολογικό βάρος σε περισσότερους φορολογούμενους (να πληρώνουν όλοι από λίγα και όχι λίγοι από πολλά) και να ανταμείβεται η συμμετοχή των ατόμων υψηλών δεξιοτήτων και προσόντων στην αγορά εργασίας»!

Ζω για να δουλεύω ή δουλεύω για να ζω; «Πώς εκφράζεται η μάχη για τον εργάσιμο χρόνο σε κλάδους νέων τεχνολογιών;».

«Πώς εκφράζεται η μάχη για τον εργάσιμο χρόνο σε κλάδους νέων τεχνολογιών;».

«Ας αναρωτηθούμε, πώς καθορίζεται ο εργάσιμος χρόνος; Πόσες ώρες πρέπει να δουλεύει κανείς καθημερινά; Γιατί μιλάμε για εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όταν ο χρόνος και οι συνθήκες εργασίας καθορίζονται με ένα ελεύθερο συμβόλαιο μεταξύ εργαζόμενου και επιχειρηματία, χωρίς καταναγκασμούς; Οι απαντήσεις σ' αυτά τα ερωτήματα αποδείχτηκαν δύσκολες. Ουσιαστική απάντηση έδωσε ο Καρλ Μαρξ, που μελέτησε επισταμένα τις οικονομικές συνθήκες του καπιταλισμού και αποκάλυψε τις πτυχές που καθορίζουν το ζήτημα, ξεκινώντας απ' την βασική, πως ο ανθρώπινος πλούτος είναι προϊόν της συνδυασμένης ανθρώπινης εργασίας.

Ομως, η οργάνωση της παραγωγής δεν γίνεται με γνώμονα τη μεγιστοποίηση της κάλυψης των ανθρώπινων αναγκών. Αντίθετα, η οργάνωση της παραγωγής γίνεται στη βάση της αποκλειστικής κατοχής των αναγκαίων για την παραγωγή μέσων (εργοστάσια, πλοία, μεταφορικά μέσα κ.ά.) απ' την τάξη των καπιταλιστών, που αποφασίζουν για το τι, που, πόσο και από ποιον παράγεται, με κριτήριο τα κέρδη τους. Ετσι εξηγείται και η ρήση του Μαρξ ότι ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα με την πλάτη γυρισμένη προς τα πίσω, αφού η παραγωγή σήμερα καθορίζεται όχι με βάση τις ανάγκες του αύριο, αλλά με βάση την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής.

Οι εργαζόμενοι που δεν έχουν στην ιδιοκτησία τους μέσα παραγωγής αναγκάζονται να εργαστούν για τους καπιταλιστές, πωλώντας στους καπιταλιστές ένα χρονικό διάστημα της μέρας στο οποίο εργάζονται καθ' υπόδειξή τους, με το αποτέλεσμα της εργασίας των εργαζομένων να ανήκει στους καπιταλιστές. Οι εργαζόμενοι λαμβάνουν ως αντίτιμο για το χρόνο που δαπανούν υπό τις οδηγίες του καπιταλιστή ένα μισθό εργασίας, σκοπός του οποίου, απ' την οπτική των καπιταλιστών, είναι να έχει ο εργαζόμενος την ικανότητα να επανέρχεται στην παραγωγική διαδικασία, ώστε αυτή να συνεχίζεται αενάως.

Με το μισθό του, ο εργαζόμενος πρέπει να καλύψει, αγοράζοντας, κάποιες απ' τις ανάγκες του, όπως τροφή, στέγαση κ.ά. Ταυτόχρονα, καθώς ο εργαζόμενος οφείλει να δημιουργήσει και τους αντικαταστάτες του, όταν δεν θα μπορεί πλέον να εργάζεται, ο μισθός εργασίας πρέπει να καλύπτει και τις ανάγκες ανατροφής των παιδιών, καθώς και εκπαίδευσής τους στο επίπεδο που έχει κάθε φορά ανάγκη η καπιταλιστική παραγωγή. Εδώ πρέπει να προσθέσει κανείς και το ιστορικό και ηθικό στοιχείο που έχει το επίπεδο αναγκών που καλύπτει κάθε φορά ο μισθός εργασίας.

Ομως, η ανθρώπινη εργασία έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: Παράγει περισσότερα απ' όσα καταναλώνει. Ο εργαζόμενος παράγει πλούτο ισοδύναμο με το μισθό του σε ένα τμήμα του εργάσιμου χρόνου του, τον αναγκαίο χρόνο εργασίας, ενώ όλο τον υπόλοιπο, μέχρι τη λήξη του ωραρίου, τον λεγόμενο πρόσθετο χρόνο εργασίας, το προϊόν της εργασίας του μισθωτού πηγαίνει εξολοκλήρου στον καπιταλιστή, που θα έπρεπε να καλείται εργολήπτης και όχι εργοδότης.

Ο Μαρξ, με αυτό τον τρόπο, έλυσε το μυστήριο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αποδεικνύοντας πως παρά το χαρακτήρα της ως μια πράξη ελεύθερης συναλλαγής ανάμεσα στον καπιταλιστή και στον μισθωτό, το μονοπώλιο των μέσων παραγωγής απ' τον πρώτο και η ανάγκη του δεύτερου να εργαστεί για να ζήσει, οδηγούν τελικά στην εκμετάλλευση της τάξης των μισθωτών απ' την τάξη των καπιταλιστών.

Ταυτόχρονα, οι επιχειρήσεις στον καπιταλισμό κυνηγούν να αυξήσουν την κερδοφορία τους. Και, τελικά, μονόδρομος για να το επιτύχουν αυτό, είναι να αυξήσουν την αναλογία του πρόσθετου χρόνου εργασίας σε σχέση με τον αναγκαίο, να αυξήσουν το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης».

Ο κλάδος της Πληροφορικής

 «Συχνά ακούμε το επιχείρημα πως στις σύγχρονες συνθήκες και στους νέους κλάδους, η λογική της εκμετάλλευσης είναι λαθεμένη, αφού δεν ισχύει η προϋπόθεση της μονοπώλησης των μέσων παραγωγής απ' τους καπιταλιστές. Πως έχουμε προχωρήσει σε μια νέα κοινωνία, όπου με έναν υπολογιστή και χρησιμοποιώντας δωρεάν λογισμικό, ο καθένας παράγει πλούτο, είναι ένας εν δυνάμει επιχειρηματίας. Ολα τα αστικά μέσα δεν σταματούν να επαναλαμβάνουν παραδείγματα διάφορων ιδρυτών μονοπωλιακών κολοσσών της Πληροφορικής, που ξεκίνησαν από ένα γκαράζ για να αποδείξουν του λόγου το αληθές.

Ομως, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Συχνά, σε νέους κλάδους, οι πρώτες επιχειρήσεις ξεκινούν ως μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις, με μικρή τεχνική υποδομή κι ένα πολύ μικρό μέρος τους επιβιώνει, συσσωρεύει κεφάλαιο και καταλήγει να κυριαρχεί σε ολόκληρους κλάδους. Οι βασικότερες διαφορές που έχει ο κλάδος της Πληροφορικής είναι απ' τη μία πως ο χρόνος γιγάντωσης των επιχειρήσεων είναι αναλογικά πολύ μικρότερος και, απ' την άλλη, πως επιχειρήσεις με μερικές εκατοντάδες ή δεκάδες εργαζόμενους μπορεί να συναλλάσσονται με εκατομμύρια πελάτες.

Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι σήμερα, η μεγάλη μάζα της οικονομικής δραστηριότητας στην Πληροφορική γίνεται από μεγάλες επιχειρήσεις, μονοπωλιακούς ομίλους με δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, πολλών διαφορετικών ειδικοτήτων, ενώ αντίστοιχο μέγεθος έχουν και τα επενδυμένα κεφάλαια στον κλάδο. Ακόμα και μια απλούστερη σχετικά δραστηριότητα, όπως η δημιουργία και η λειτουργία μιας μεγάλης ιστοσελίδας, μπορεί να απαιτεί μέχρι και εκατοντάδες άτομα προσωπικό. Τελικά, η εργασία του εργαζόμενου πληροφορικάριου είναι χρήσιμη μόνο όταν εντάσσεται σε μεγάλες μονάδες, όταν δηλαδή ο εργαζόμενος πληροφορικάριος πουλά την εργατική του δύναμη στον επιχειρηματία.

Τρόποι αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης

Οι τρόποι με τους οποίους οι επιχειρήσεις προσπαθούν να αυξήσουν το βαθμό εκμετάλλευσης ποικίλλουν, ενώ σε σύγχρονους κλάδους βρίσκουν συνεχώς νέες, ακόμα πιο «έξυπνες» μορφές.

Γενικός τρόπος για να αυξηθεί ο βαθμός εκμετάλλευσης είναι η αύξηση του συνολικού χρόνου εργασίας. Ο κλάδος της Πληροφορικής έχει μεγάλη πείρα απ' τους διάφορους τρόπους με τους οποίους οι εργαζόμενοι οδηγούνται σε περισσότερη εργασία. Βασικός μηχανισμός είναι τα "deadline" (καθορισμένος χρόνος παράδοσης ενός τεχνικού έργου), που οδηγούν σε υπερωρίες, σε εργασία σε άδειες και σε αργίες, με αποτέλεσμα τόσο την αύξηση του απόλυτου χρόνου εργασίας, όσο και την αύξηση της εντατικότητας της εργασίας.

Αλλος τρόπος αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης είναι η μείωση του μισθού εργασίας, ο περιορισμός του αναγκαίου χρόνου εργασίας με διατήρηση του συνολικού εργάσιμου χρόνου. Η μείωση του μισθού μπορεί να προκύπτει απ' τη μείωση του κόστους των εμπορευμάτων που καταναλώνει ο εργαζόμενος, λόγω της ίδιας της καπιταλιστικής ανάπτυξης. `Η, απ' την άλλη, μπορεί να προκύπτει από περιορισμό του ύψους των αναγκών που καλύπτει ο εργαζόμενος με το μισθό του.

Η "μείωση των απαιτήσεων" των εργαζομένων την τελευταία 10ετία αντανακλά ακριβώς αυτό το φαινόμενο. Πριν την εκδήλωση της κρίσης, οι μισθοί των 700 ευρώ εμφανίζονταν ως μισθοί πείνας, ενώ, σήμερα, υπάρχουν εργαζόμενοι που αμείβονται ακόμα και με "υποκατώτατους" μισθούς κάτω απ' τα 550 ευρώ. Ο σημαντικός περιορισμός του αριθμού των παιδιών που μεγαλώνει μια οικογένεια, είναι ακόμα ένα αποκαλυπτικό σημείο του περιορισμού των αναγκών που καλύπτουν οι εργαζόμενοι με το μισθό τους.

Στον κλάδο της Πληροφορικής, είναι χαρακτηριστική η σημαντική μείωση των μισθών. Οι πρώτοι μισθοί έχουν υποχωρήσει ακόμα και στα 800 ευρώ το μήνα, όταν μια δεκαετία παλαιότερα ήταν ακόμα και 500 ευρώ μεγαλύτεροι. Και η υποχώρηση αυτή είναι πολύ μεγαλύτερη, αν συνυπολογίσει κανείς την εκτόξευση άμεσων και έμμεσων φόρων και την αύξηση των δαπανών για μια σειρά υπηρεσίες Πρόνοιας.

Ταυτόχρονα, πολλές επιχειρήσεις ακολουθούν τη μερική απασχόληση ως τη βολικότερη μέθοδο αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης. Η 4ωρη απασχόληση επιτρέπει την εκμετάλλευση της εργασίας, όταν ο εργαζόμενος είναι ξεκούραστος, έχει μεγαλύτερη ικμάδα και μπορεί να γίνει με σημαντικά μεγαλύτερη εντατικότητα, οδηγώντας σε μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, που αλλάζουν το ωράριο ώστε να καλύπτονται πλήρως οι ανάγκες της επιχείρησης σε βάρος του εργαζόμενου.

Ομως, στον κλάδο της Πληροφορικής, ειδική μορφή αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης είναι η αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου του εργαζόμενου. Η επιχείρηση καλεί τους εργαζόμενους "να γίνουν καλύτεροι στη δουλειά τους", να επιμορφωθούν στις νέες τεχνολογίες και τεχνικές, να παρακολουθήσουν σεμινάρια και συνέδρια. Είναι πολύ ευκολότερο, αφού συχνά οι εργαζόμενοι αγαπούν αυτό που κάνουν και αντιλαμβάνονται την επιμόρφωση, ακόμα και τη δουλειά τους, ως μια δραστηριότητα που τους ικανοποιεί και τους ευχαριστεί.

Εχει σημασία να αναλογιστούν, όμως, πως το περιεχόμενο της επιμόρφωσής τους, το περιεχόμενο και οι στόχοι της εργασίας τους γενικότερα, δεν καθορίζονται από κάποιες δικές τους εσωτερικές παρορμήσεις. Καθορίζονται απ' την επιχείρηση στην οποία εργάζονται, που αποφασίζει τελικά για όλες αυτές τις λεπτομέρειες με κριτήριο την κερδοφορία της. Γι' αυτό και η επιμόρφωση πρέπει να θεωρείται τμήμα του εργάσιμου χρόνου με όλες τις συναφείς πλευρές».

Στην ανατροπή του καπιταλισμού η διέξοδος

 «Η ανάγκη του κεφαλαίου για αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης είναι διαχρονική, προκύπτει απ' την ίδια την κερδοφορία του καπιταλισμού, που αυξάνει το συνολικό όγκο του κεφαλαίου και απαιτεί μεγαλύτερα κέρδη για να επιτυγχάνεται ανάλογο ποσοστό κερδοφορίας. Για το λόγο αυτό, η πολιτική αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης είναι διαχρονική και εφαρμόζεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Αποτελεί συστατικό χαρακτηριστικό της ΕΕ και βρίσκεται, με τη μάσκα της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, σε όλα τα ντοκουμέντα και τις αποφάσεις της.

Τα μέτρα μείωσης των μισθών δεν εφαρμόστηκαν αποκλειστικά απ' τις μνημονιακές κυβερνήσεις, όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι απολογητές του καπιταλισμού. Είναι χαρακτηριστικό πως απ' το 1975 μέχρι σήμερα, στις ανεπτυγμένες οικονομίες οι μισθοί ως ποσοστό του ΑΕΠ μειώθηκαν απ' το 55% περίπου στο 50%, παρά το γεγονός πως το ποσοστό των μισθωτών αυξήθηκε αναλογικά.

Το ερώτημα είναι πώς μπορούμε να απαντήσουμε; Σε ένα σύστημα όπου κριτήριο της παραγωγής είναι το ποσοστό κέρδους, οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται και θα αντιμετωπίζονται ως το ζωντανό γρανάζι της παραγωγικής διαδικασίας. Ζουν για να δουλεύουν.

Η λύση για τους εργαζόμενους βρίσκεται στον αντίποδα. Σε ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, όπου, στη βάση της απαλλοτρίωσης των απαλλοτριωτών του κοινωνικού πλούτου, του τσακίσματος του αστικού κράτους - υπηρέτη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, της κοινωνικοποίησης των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, των μονοπωλιακών ομίλων και της λειτουργίας τους με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, η παραγωγή αναδιαρθρώνεται και γίνεται με κριτήριο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, στον οποίο οι άνθρωποι θα δουλεύουν για να ζουν.

Αυτός είναι ο δρόμος της εργατικής εξουσίας, στον οποίο καλεί το ΚΚΕ, με οδηγό το Πρόγραμμά του και τις Αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου του. Για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος, κρίσιμη πλευρά είναι η ποιοτική και ποσοτική ισχυροποίηση του Κόμματος και η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, σε μια κατεύθυνση που δεν θα περιορίζεται στην πάλη για καλύτερη πώληση της εργατικής δύναμης των εργαζομένων, αλλά θα βάζει στο προσκήνιο το πραγματικό ερώτημα: Ποιος παράγει και ποιος καρπώνεται τον κοινωνικό πλούτο, αν αρκεί να ζεις μια ζωή για να δουλεύεις ή αν πρέπει να εργαστείς για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης».

 Αποσπάσματα από την ομιλία του Γρηγόρη Λιονή, μέλους της ΚΕ και υπεύθυνου του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ με θέμα τον εργάσιμο χρόνο

Η "υγιής" υγεία περιλαμβάνει επιχειρηματικότητα και τρομοκρατία

Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία, με αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης απαίτησαν με τη μαζική κινητοποίηση που πραγματοποίησαν το πρωί της Τετάρτης 20 Ιούνη, στην είσοδο του Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ στη Θεσσαλονίκη, υγειονομικοί, εργαζόμενοι άλλων κλάδων και συνταξιούχοι.

Η κινητοποίηση πραγματοποιήθηκε με απόφαση του Συλλόγου Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών, Ιατρείων και Εργαστηρίων Βορείου Ελλάδας, του Σωματείου Εργαζόμενων ΑΝΘ Θεαγενείου, του Σωματείου Εργαζόμενων ΑΧΕΠΑ, του Σωματείου Συνταξιούχων IKA Νομού Θεσσαλονίκης, του Συνδικάτου Οικοδόμων Νομού Θεσσαλονίκης, της Ένωσης Εμποροϋπαλλήλων Νομού Θεσσαλονίκης, του Συνδικάτου Χημικής Βιομηχανίας, του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού Θεσσαλονίκης.

Στην κινητοποίηση συμμετείχαν οι Συνταξιουχικές Οργανώσεις όλων των Ταμείων που προανήγγειλαν κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, με νέα συγκέντρωση, την Τετάρτη 4 Ιούλη, στις 10 π.μ., στο Άγαλμα Βενιζέλου.Κάλεσαν το λαό σε κοινό μέτωπο να παλέψει για κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα της Υγείας και παροχή όλων των υπηρεσιών αποκλειστικά από το κράτος. Για πλήρη και απολύτως δωρεάν παροχή σε όλους όλων των υπηρεσιών Υγείας (πρόληψη, εξετάσεις, νοσηλεία, φάρμακο, υγειονομικό υλικό κλπ.) χωρίς πλαφόν και περικοπές. Για μαζικές προσλήψεις υγειονομικών όλων των κλάδων και ειδικοτήτων με μόνιμη σχέση εργασίας, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων με παντός είδους προσωρινή απασχόληση. Για δημόσια ΠΦΥ που θα είναι προσανατολισμένη στην πρόληψη, θα λειτουργεί με δημόσια ΚΥ και περιφερειακά ιατρεία συνδεδεμένα με τους τόπους δουλειάς και εκπαίδευσης, την οικογένεια, σε όλους τους δήμους και σε όλες τις πόλεις. Που θα καλύπτουν σε 24ωρη βάση όλες τις ημέρες του χρόνου όλες τις ανάγκες υγιών και ασθενών με πλήρως αναπτυγμένες και συνεργαζόμενες μεταξύ τους υπηρεσίες πρόληψης, θεραπείας, αποκατάστασης, υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας και Δημόσιας Υγείας. Για αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για τα νοσοκομεία, ΚΥ, τον ΕΟΠΥΥ, για την πλήρη αποζημίωση όλων των φαρμάκων, εξετάσεων και θεραπειών.

Στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στη συνέχεια, παρουσιάσθηκε η κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της Υγείας με τις ουρές στις εφημερίες, στις λίστες χειρουργείων και θεραπειών, στις διαγνωστικές εξετάσεις λόγω έλλειψης του αναγκαίου προσωπικού και του τεχνολογικού εξοπλισμού. Ο χρόνος αναμονής, ανάλογα με την πάθηση, μπορεί να φτάσει για χειρουργικό περιστατικό τα 2 χρόνια ενώ για τακτικά ιατρεία τους 15 μήνες.

Καταγγέλθηκε ότι οι εργαζόμενοι στον κλάδο της Υγείας ζουν την εντατικοποίηση της δουλειάς με τα εξαντλητικά ωράρια, τα χρωστούμενα ρεπό, τις εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, τους πετσοκομμένους μισθούς, τις απλήρωτες βάρδιες, την αύξηση των χρόνων δουλειάς μέχρι και τα 67. Μόνο στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης οι κενές θέσεις του προσωπικού ξεπερνούν τις 2.500.

ΟΕΝΓΕ

Καταγγέλλει κρούσματα τρομοκράτησης εργαζομένων και συνδικαλιστών σε νοσοκομεία

«Η τρομοκρατία δεν θα περάσει», τονίζει η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας,καταγγέλλοντας τα κρούσματα τρομοκράτησης εργαζόμενου και συνδικαλιστή αντίστοιχα στα Νοσοκομεία «Ασκληπιείο Βούλας» και «Ευαγγελισμός», που κλήθηκαν από τις διοικήσεις των νοσοκομείων γιατί ανέδειξαν τα οξυμένα προβλήματα των νοσοκομείων. Τις απειλές που εκτοξεύτηκαν ενάντια σε εργαζόμενους στο Ασκληπιείο Βούλας, καταδικάζει σε ανακοίνωσή της και η ΕΙΝΑΠ.

Η ΟΕΝΓΕ στην ανακοίνωσή της αναφέρει τα εξής:

«Καταγγέλλουμε την απαράδεκτη ενέργεια της διοικήτριας της 2ης ΥΠΕ Όλγας Ιορδανίδου η οποία τη Δευτέρα 18/6/18 απείλησε με πειθαρχική δίωξη το συνάδελφο Αντώνη Καραβά, μέλος του Σωματείου των Εργαζομένων στο "Ασκληπιείο" Βούλας, με στόχο να τον τρομοκρατήσει και να μη δώσει ραδιοφωνική συνέντευξη για τα οξυμένα προβλήματα του νοσοκομείου.

Η διοικήτρια έφτασε στο σημείο να επικαλεστεί ότι "σύμφωνα με τον νόμο, ο συνάδελφος δεν έχει δικαίωμα να μιλήσει δημόσια για τα προβλήματα του νοσοκομείου επειδή δεν είναι εκλεγμένος συνδικαλιστής" και απείλησε ότι "αν το πράξει θα λάβει τα μέτρα της".

Είναι το δεύτερο κρούσμα επιχείρησης τρομοκράτησης μέσα σε λίγες μέρες. Η διοίκηση του Νοσοκομείου "Ευαγγελισμός" κάλεσε τον πρόεδρο του Σωματείου των Εργαζομένων και εκπρόσωπο των γιατρών στο διοικητικό συμβούλιο, Ηλία Σιώρα, για να του κλείσει το στόμα επειδή έβγαλε στη δημοσιότητα τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν στο πετσί τους ασθενείς και εργαζόμενοι.

Δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά. Θέλουν τους εργαζόμενους χειροκροτητές της κυβερνητικής προπαγάνδας ότι δήθεν ενισχύεται το δημόσιο σύστημα Υγείας. Θέλουν εργαζόμενους να λιβανίζουν το έργο της κυβέρνησης και να κουκουλώνουν τα τεράστια προβλήματα ασθενών και συναδέλφων ώστε να βγαίνει λάδι η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης στο χώρο της Υγείας. Θέλουν τους εργαζόμενους σκυφτούς και θυμωμένους.

Οι προσπάθειές τους θα πέσουν στο κενό. Δίνουμε απάντηση κλιμακώνοντας τους αγώνες μας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, για την υπεράσπιση του δικαιώματος του λαού για αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν Υγεία - Πρόνοια ενάντια στην πολιτική που συνθλίβει ασθενείς και υγειονομικούς για τα κέρδη των επιχειρηματιών.

Η τρομοκρατία δεν θα περάσει».

Αύξηση της χρήσης κάνναβης αλλά και των αιτημάτων για θεραπεία

Δραματική αύξηση της χρήσης κάνναβης σε όλες τις χώρες της ΕΕ, λόγω του προπαγανδιστικού καταιγισμού που εξαπολύουν οικονομικά λόμπι για τα «θεραπευτικά οφέλη» και την ακινδυνότητά της. Την ίδια στιγμή, χιλιάδες άνθρωποι απευθύνονται σε θεραπευτικά προγράμματα ζητώντας απεξάρτηση από την κάνναβη (αυξήθηκαν κατά 76% σε μια δεκαετία). Αύξηση των θανάτων από υπερβολική δόση οπιοειδών και, παρ' όλα αυτά, κατεύθυνση για περαιτέρω διεύρυνση της πολιτικής «μείωσης της βλάβης», δηλαδή της διαχείρισης του προβλήματος.

Αυτά είναι τα κεντρικά σημεία της «Ευρωπαϊκής Εκθεσης για τα ναρκωτικά 2018» του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας (ΕΚΠΝΤ), που δόθηκε στη δημοσιότητα πριν από λίγες μέρες.

Ενδεικτικά, αναφέρουμε μερικά σημαντικά στοιχεία της Εκθεσης:

Πάνω από 92 εκατομμύρια ενήλικες (περίπου ένας στους τέσσερις Ευρωπαίους ηλικίας 15 - 64 ετών) στην ΕΕ εκτιμάται ότι έχουν κάνει χρήση παράνομης ουσίας κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Οσοι αναφέρουν χρήση ναρκωτικών, ανεξαρτήτως ηλικιακής ομάδας, το πιθανότερο είναι να αναφέρουν χρήση κάνναβης (88 εκατομμύρια ενήλικες). Περίπου 18,9 εκατομμύρια άνθρωποι 15 - 34 ετών έκαναν χρήση ναρκωτικών τον τελευταίο χρόνο, τα 10 εκατομμύρια έκαναν χρήση κάνναβης. Οι περισσότερες χώρες αναφέρουν αυξημένα ποσοστά χρήσης κάνναβης τον τελευταίο χρόνο από νεαρούς ενήλικες.

Αύξηση των αιτημάτων για θεραπεία από την κάνναβη

Μόνο σε ένα χρόνο, το 2016, περισσότερα από 150.000 άτομα στην Ευρώπη απευθύνθηκαν σε θεραπευτικά προγράμματα για απεξάρτηση από την κάνναβη. Απ' αυτούς 83.000 ξεκίνησαν θεραπεία για πρώτη φορά.

Σε 25 χώρες, που διαθέτουν στοιχεία, ο συνολικός αριθμός των χρηστών κάνναβης που ξεκίνησαν θεραπεία για πρώτη φορά αυξήθηκε κατά 76% σε μια δεκαετία (2006 - 2016).

«Αυτή η αύξηση οφείλεται σε πολλαπλούς παράγοντες, όπως η μεταβολή της αντίληψης περί των κινδύνων από τη χρήση κάνναβης, η διαθεσιμότητα προϊόντων υψηλότερης δραστικότητας κ.ά.», σημειώνει η Εκθεση.

Να θυμίσουμε ότι στη χώρα μας, στους 16χρονους μαθητές, μόνο σε τέσσερα χρόνια (2011 - 2015) έχει διπλασιαστεί το ποσοστό της ανοχής ως προς τη χρήση της κάνναβης (από το 12% ανέβηκε στο 23%). Συγκεκριμένα: Το 36,5% των 16χρονων μαθητών θεωρούν ακίνδυνη τη δοκιμή κάνναβης. Στην Αττική το ποσοστό είναι 42,4% και στον νομό Θεσσαλονίκης 39,6%!

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δυνάμεις του που τώρα είναι στην κυβέρνηση, έχουν σηκώσει στις πλάτες τους, κι ως αντιπολίτευση διαχρονικά, μεγάλο βάρος για την προώθηση και τη διάδοση αντιδραστικών και αντιεπιστημονικών θεωριών και ιδεολογημάτων για την αθωότητα της κάνναβης, ιδιαίτερα στη νεολαία, παίζοντας ρώσικη ρουλέτα στην πλάτη της.

Τα ιδεολογήματά τους στοχεύουν στον αποπροσανατολισμό και τον εγκλωβισμό των συνειδήσεων ανάμεσα σε δύο δρόμους (αποποινικοποίηση ή φυλακή), πάντα εντός καπιταλιστικού συστήματος.

Τεράστια κέρδη από την αγοραπωλησία κάνναβης

Τα προϊόντα κάνναβης αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μερίδιο (38%) της λιανικής αγοράς παράνομων ουσιών στην ΕΕ, με αξία η οποία εκτιμάται σε τουλάχιστον 9,3 δισεκατομμύρια ευρώ(πιθανό εύρος τιμών από 8,4 έως 12,9 δισεκατομμύρια ευρώ).

Από το 2006 παρατηρείται μεγάλη αύξηση της δραστικότητας (περιεκτικότητα σε τετραϋδροκανναβινόλη THC) στη ρητίνη κάνναβης. Η αυξανόμενη δραστικότητα της ρητίνης οφείλεται, μεταξύ άλλων, στην εφαρμογή εντατικών μεθόδων παραγωγής στην Ευρώπη, στην καλλιέργεια φυτών υψηλής δραστικότητας.

Οσοι στηρίζουν τη νομιμοποίηση της κάνναβης αποσκοπούν σε οφέλη οικονομικά και πολιτικά. Ακόμα και στις νόμιμες ουσίες (καπνός, αλκοόλ) τα τεράστια κέρδη έρχονται από το λαθρεμπόριο, που ανθεί δίπλα στο νόμιμο εμπόριο και αποτελεί πρόβλημα για τις καπιταλιστικές οικονομίες, όχι για τις συνέπειές τους στο άτομο και την κοινωνία, αλλά για την απώλεια εσόδων από τη φορολογία.

Το τελικό στάδιο παρασκευής ηρωίνης σε Ολλανδία και Τσεχία για να μειώσουν το κόστος μεταφοράς

Η ηρωίνη που κυκλοφορεί στην Ευρώπη προέρχεται κυρίως από το Αφγανιστάν, χώρα η οποία εξακολουθεί να έχει πάνω από το 90% της παράνομης παραγωγής οπίου στον πλανήτη. Τα τελευταία χρόνια, εντοπίζονται αρκετά εργαστήρια για τη μετατροπή μορφίνης σε ηρωίνη στην Ολλανδία και την Τσέχικη Δημοκρατία.

Οι λόγοι για αυτήν τη μεταβολή είναι ότι οι συγκεκριμένες χώρες, λόγω της νομιμοποίησης των ναρκωτικών, έχουν μετατραπεί σε κέντρα διεθνούς εμπορίου ναρκωτικών, ευνοώντας συγχρόνως τους προμηθευτές που επιδιώκουν να μειώσουν το κόστος με τη μεταφορά των τελικών σταδίων παρασκευής της ηρωίνης στην Ευρώπη, καθώς οι πρόδρομες ουσίες (π.χ. οξικός ανυδρίτης) διατίθενται σε χαμηλότερες τιμές απ' ό,τι στις οπιοπαραγωγούς χώρες. Επίσης, η παρασκευή του ναρκωτικού πλησιέστερα στην αγορά κατανάλωσης μειώνει τον κίνδυνο κατάσχεσης.

Εκτός από την ηρωίνη κατάσχονται στις ευρωπαϊκές χώρες και άλλα προϊόντα οπιοειδών (βουπρενορφίνη, μεθαδόνη κ.ά.). Να σημειωθεί ότι στις χώρες της ΕΕ η χορήγηση μεθαδόνης και βουπρενορφίνης γίνεται από τις αντίστοιχες δομές για την υποκατάσταση, επιβεβαιώνοντας ότι παρότι είναι νόμιμα, με μεγάλη ευκολία εκτρέπονται στην παράνομη αγορά.

«Με αεροπλάνα και βαπόρια» η διακίνηση

Η ηρωίνη εισέρχεται στην Ευρώπη από τις «κλασικές» τέσσερις οδούς διακίνησης. Κυριότερες η βαλκανική, η οποία διασχίζει την Τουρκία για να καταλήξει σε Βουλγαρία, Ελλάδα, Ρουμανία και στη συνέχεια σε χώρες της υπόλοιπης Ευρώπης. Ενώ ένα νέο παρακλάδι με διαρκώς πιο έντονη κινητικότητα αποτελεί τα τελευταία χρόνια η διακίνηση μέσω Συρίας και Ιράκ.

Συνεχίζεται η αυξητική πορεία της κοκαΐνης. Στην Ευρώπη μεταφέρεται μέσω επιβατικών πτήσεων, ιδιωτικών αεροσκαφών, θαλαμηγών και εμπορευματοκιβωτίων θαλάσσιων μεταφορών.

Αύξηση του αριθμού των θανάτων από υπερβολική δόση

Για άλλη μια χρονιά, συνεχίζει να παρουσιάζεται αύξηση των θανάτων από υπερβολική δόση στην Ευρώπη, με τα οπιοειδή να κυριαρχούν. Στη Σκοτία, το 2016 οι θάνατοι που συνδέονται με την ηρωίνη ή τη μορφίνη αυξήθηκαν κατά 37% σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Στη Γαλλία, η ηρωίνη ενοχοποιήθηκε για το 30% των θανάτων από υπερβολική δόση το 2015, έναντι 15% το 2012. Στην Αγγλία και την Ουαλία οι θάνατοι από ναρκωτικά αυξήθηκαν κατά 18%, 1.177 θάνατοι, σε σχέση με το προηγούμενο έτος (2015).

Στις τοξικολογικές εκθέσεις αναφέρονται τακτικά η μεθαδόνη και η βουπρενορφίνη. Να σημειωθεί ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα για την οποία δεν έχουν δοθεί τα στοιχεία για τον αριθμό των θανάτων από ναρκωτικά...

Να θυμίσουμε ότι το ιδεολόγημα που χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία και την επέκταση των προγραμμάτων χορήγησης υποκατάστατων (μεθαδόνη, βουπρενορφίνη) ήταν η μείωση των θανάτων από ναρκωτικά. Η χορήγησή τους είναι συνδεδεμένη σε μεγάλο βαθμό με το φαινόμενο των «ξαφνικών» θανάτων των υπό θεραπεία χρηστών. Στη Δανία, πρόσφατα στοιχεία έδειχναν ότι το 45% των θανάτων από χρήση ουσιών προέρχεται από τη χρήση μεθαδόνης. Για την ιστορία αξίζει να αναφερθεί ότι η φαρμακοβιομηχανία «Bayer» εισάγει στην αγορά το 1898 την ηρωίνη ως υποκατάστατο της μορφίνης και η «Hoecsht» παράγει τη μεθαδόνη στη ναζιστική Γερμανία το 1943 ως υποκατάστατο της ηρωίνης.

Ναλοξόνη, το νέο ναρκωτικό για κατ' οίκον χρήση

Η ναλοξόνη είναι φαρμακευτική ουσία, ανταγωνιστής των οπιοειδών, που μπορεί να αντιστρέψει τις επιδράσεις της λήψης υπερβολικής δόσης οπιοειδών. Μέχρι πρόσφατα χρησιμοποιούνταν επίσημα στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών των νοσοκομείων και από πληρώματα ασθενοφόρων. Το 2017 υπήρχαν 16 προγράμματα διάθεσης ναλοξόνης για κατ' οίκον χρήση σε 10 ευρωπαϊκές χώρες. Κατά την παρουσίαση της Εκθεσης διατυπώθηκε το αίτημα να εφαρμοστεί ανάλογο πρόγραμμα διάθεσης ναλοξόνης και από τον ΟΚΑΝΑ.

Πρόκειται για άλλο ένα μέτρο που εντάσσεται στο πλαίσιο της πολιτικής διαχείρισης της τοξικοεξάρτησης. Είναι προγράμματα που στηρίζονται στην ιατρικοποίηση του προβλήματος (δηλαδή τη μετατόπιση των προβλημάτων από το κοινωνικό στο ιατρικό επίπεδο, με αποτέλεσμα τη συσκότιση των αιτιών που γεννούν και αναπαράγουν το πρόβλημα). Οι ανταγωνιστές είναι γνωστές ουσίες εδώ και δεκαετίες, που μπλοκάρουν τους οπιούχους υποδοχείς στον εγκέφαλο. Στοχεύουν στον οργανικό έλεγχο και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθούν προγράμματα θεραπείας. Ηδη ιδιώτες εμπλέκονται εδώ και πολλά χρόνια (παράνομα και με τις «πλάτες» όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων) στη λειτουργία και τη χορήγηση προγραμμάτων ναλοξόνης και ναλτρεξόνης, αποκομίζοντας τεράστια οικονομικά κέρδη εμπορευματοποιώντας τον ανθρώπινο πόνο.