Και πριν καλά καλά πέσει ο μπουχός των εξαγγελιών του υπουργού, η διοίκηση υλοποιεί τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης και προσλαμβάνει εργολαβικούς υπαλλήλους.
Δρόμους γνώριμους ακολουθεί μιας και έστρωσε το τραπέζι των εργολαβικών από πολύ νωρίς από την εποχή που ήθελε την τεχνική υπηρεσία να περνά σε ιδιώτες.
Δεν κάνει κάτι παράνομο. Οι νόμοι ήρθαν και κατσικώθηκαν. Ήδη το νοσοκομείο μετράει 7 με 8 μορφές ευέλικτης εργασίας. Είναι γνωστό πλέον σε όλους ότι οι ευέλικτες μορφές μειώνουν το κόστος λειτουργίας.
Δεν κάνει επίσης κάτι το ανήθικο. Όχι βέβαια γιατί “κάθε νόμιμο είναι και ηθικό” όπως παλαιότερα δήλωσε κυβερνητικό στέλεχος αλλά γιατί στη βάση της οικονομίας δεν λογαριάζεται και πολύ η ηθική. Γιατί κακά τα ψέματα και η ηθική έχει πρόσημο και μάλιστα ταξικό. Διαφορετική η ηθική των αφεντικών, διαφορετική του εργαζόμενου λαού.
Το “νέο ΕΣΥ” της κυβέρνησης φτιάχνεται με υλικά που έφεραν αλλά και φέρνουν όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις. Πιστές στην κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ένωσης που μιλά για δημόσιο σύστημα υγείας που λειτουργίες του θα εκχωρούνται σε ιδιώτες με τη μορφή ΣΔΙΤ. Αλλά και όσες λειτουργίες θα εκτελούνται από το δημόσιο σύστημα υγείας θα είναι στη βάση της ιδιωτικής οικονομίας. Όποιες δομές δεν ανταποκρίνονται θα συγχωνεύονται ή θα κλείνουν. Αποτέλεσμα, βαθειά το χέρι ο λαός στην τσέπη.
Χρειάζεται να βλέπουμε το φόντο πάνω στο οποίο μπαίνουν οι διάφοροι χρωματισμοί της εκάστοτε κυβέρνησης. Για να ξέρουμε που στοχεύουμε, ποιους στοχεύουμε. Διαφορετικά θα ψάχνουμε κάθε φορά να κάνουμε την αφορμή αιτία και τους στοχοποιημένους εργαζόμενους (μέσω κοινωνικού αυτοματισμού) εξιλαστήριο θύμα.
Στοχοποιεί τους υγειονομικούς που δίνουν 18 ολόκληρους μήνες τη μάχη στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση της πανδημίας τη στιγμή που η βασική πηγή διασποράς δεν είναι η ενδονοσοκομειακή. Οι ασθενείς δεν κινδυνεύουν από τους υγειονομικούς. Κινδυνεύουν από την πολιτική της κυβέρνησης που αφήνει το δημόσιο σύστημα υγείας αθωράκιστο, που αρνείται να πάρει μέτρα προστασίας της υγείας τους στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, τις σχολές και τα ΜΜΜ γιατί κοστίζουν στο κράτος και την εργοδοσία.
Η κυβέρνηση εκείνο που επιθυμεί είναι να αλλάξει το μενού της συζήτησης.
Η υγεία κοστίζει γιατί θεωρείται εμπόρευμα στο εκμεταλλευτικό σύστημα πού ζούμε. Οι ανάγκες του λαού κοντοζυγίζονται και βγαίνουν μειωμένες.
Ήταν στραβό το κλήμα το τρώει και η πανδημία. Χιλιάδες χειρουργεία απραγματοποίητα, τακτικά εξωτερικά ιατρεία που λειτουργούν περιοδικά, προληπτικός έλεγχος ανύπαρκτος, θεραπείες που σταματούν άδοξα.
Στην αντίπερα όχθη ο καθαρόαιμος ιδιωτικός τομέας θρεφτάρι τούτη την περίοδο. Καθαρός, προστατευμένος και μπουκωμένος με χρήμα• 70 εκατομμύρια από κρατικές δαπάνες αλλά ταυτόχρονα πεινασμένος για μεγαλύτερα κέρδη. Η κυβέρνηση τον κράτησε σε απόσταση ενώ πάγιο αίτημα του συνδικαλιστικού κινήματος ήταν η επίταξη του. Μεγαθήρια ιδιωτικά θεραπευτήρια και διαγνωστικά κέντρα διογκώνονται.
Η κυβέρνηση μετακυλύει τα κόστη στις δημόσιες δομές λέγοντάς τους ότι πρέπει να λειτουργούν ως επιχειρήσεις για να τα βγάζουν πέρα. Έτσι τα χρήματα που έπρεπε να κατευθύνονται για την υγεία του λαού δίνονται απλόχερα στους επιχειρηματικούς ομίλους για “αναπτυξιακούς” λόγους. Ενδεικτικά να πούμε ότι από τα δις του ταμείου ανάπτυξης η υγεία θα πάρει μόνο τις “ευχές του”.
Και επειδή τα κόστη είναι καθοριστικός παράγοντας για την επιβίωση και την κερδοφορία μιας επιχείρησης αντιλαμβανόμαστε γιατί ο εργαζόμενος “πρέπει” να πουλά φθηνότερα την εργατική του δύναμη. Εδώ κολλούν και οι τριμηνίτες. Άρα τα λόγια της αντιπολίτευσης “περί δίκαιης ανάπτυξης” στον καπιταλισμό ως φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες λογίζονται.
Κάθε καινούργιος αντεργατικός νόμος συμπληρώνει προηγούμενους. Βρούτσης, Αχτσιόγλου και τώρα Χατζηδάκης διαφορετικές κυβερνήσεις και διαφορετικοί χρωματισμοί αλλά σύμπνοια στη στόχευση παραδειγματική.
Πρέπει να τους σταματήσουμε. Μπορούμε. Συνεχίζουμε, δυναμώνουμε τον αγώνα μας για να επιστρέψουν στη δουλειά οι συνάδελφοι μας που είναι σε αναστολή. Συνεχίζουμε, δυναμώνουμε τον αγώνα ενάντια στην πολιτική που βάζει στη ζυγαριά του κόστους οφέλους τα δικαιώματά μας και τις ανάγκες των ασθενών μας για τα κέρδη των λίγων. Μπλοκάρουμε τα εγκληματικά σχέδια της κυβέρνησης για το νέο ΕΣΥ. Οι νόμοι αμφισβητούνται πρώτα στη συνείδηση του λαού και στη συνέχεια καταργούνται με τον αγώνα. Έτσι βρίσκει δικαίωση και το “νόμος είναι το δίκιο του εργάτη”.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΝΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
