Νοσοκομεία-επιχειρήσεις με αυτοχρηματοδότηση, έσοδα, μειώσεις κόστους, αναδιοργάνωση με στόχευση την αύξηση των εσόδων, με ταυτόχρονο “ξεφόρτωμα” καθετί μη κερδοφόρου. Εδώ κολλάει και η δημιουργία του ΟΔΙΠΥ AE, οργανισμού ελέγχου και αξιολόγησης των νοσοκομείων- επιχειρήσεων. Έτσι η κυβέρνηση, πατώντας στις ευρωπαϊκές οδηγίες, δεν μπαίνει καν στη λογική της ενίσχυσης της δημόσιας υγείας με αύξηση δαπανών, με μαζικές προσλήψεις κτλ.
Η “σταγόνα στον ωκεανό-ενίσχυση” με επικουρικούς το προηγούμενο διάστημα, ήταν και παραμένει μέρος της στοχοθεσία τους: σταδιακή αντικατάσταση του μόνιμου προσωπικού με φτηνό, ευέλικτο, δυνητικά χειραγωγούμενο και προπάντων χρονοπροσδιορισμένο.
Παράλληλα, η διαχείριση της πανδημίας δεν κρύβει την καλά σχεδιασμένη στοχοπροσήλωση της κυβέρνησης, αυτής της εξυπηρέτησης της αγοράς. Πιστή στις επιδιώξεις της κερδοφορίας των μεγαλοξενοδόχων, εφοπλιστών, ιδιοκτητών Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Δειγματοληπτικός έλεγχος και ο κορονοϊός παρών. Παρούσα και η κινδυνολογία και ο εκφοβισμός της κοινωνίας στη βάση της ατομικής ευθύνης. “Φταίνε τα πρόβατα που ο λύκος(ιός) μπήκε στo μαντρί με πρόσκληση του τσομπάνη”.
Στη υπηρεσία της αγοράς και τα υγειονομικά πρωτόκολλα των επιστημονικών επιτροπών του υπουργείου Υγείας. Πρωτόκολλα που χαρακτηρίζονται από ελαστικότητα και περιοδικότητα. Για αυτό και οι συνεχείς αντιφάσεις του υπουργείου και των επιτροπών του, με γενικολογίες και περιορισμένη χρονική διάρκεια. Το πρωί ανακοινώνεται κάτι που το απόγευμα της ίδιας μέρας αναιρείται.
Έτσι, μια οδηγία με τέτοια χαρακτηριστικά, κατεβαίνει κάθετα σε ΥΠΕ και νοσοκομεία, με αποτέλεσμα να παρατηρούμε ζητήματα λανθασμένης διαχείρισης στις μονάδες υγείας, που έχουν σχέση με τον τρόπο, τον τόπο και το χρόνο που αντιμετωπίζονται.
Τ.Ε.Π. με περιστατικά “ύποπτα” και μη να στοιβάζονται στον ίδιο χώρο. Βραχεία Νοσηλεία δύο λειτουργιών σε συσκευασία της μιας: αυτής ως ΤΕΠ και της άλλης ως κλινικής. Αναπόφευκτος και επικίνδυνος ο συγχρωτισμός και ο συνωστισμός. Κλινικές που καθ` υπόδειξη των υπεύθυνων δέχονται στη μία εφημερία “ύποπτα” αλλά αδυνατούν στην επόμενη. Τμήματα COVID που δημιουργούνται την Παρασκευή και καταργούνται τη Δευτέρα. 5 σελίδες ενημέρωση-οδηγίες της ΥΠΕ προς τα νοσοκομεία για την ορθή διαχείριση της πανδημίας, αλλά σιγή ιχθύος για την υποστελέχωση των μονάδων. Υπάρχει πιο τρανταχτό παράδειγμα που να αποδεικνύει τη φτώχεια από αυτό της παύσης λειτουργίας της κλινικής του ΑΧΕΠΑ; Με μαθηματική ακρίβεια θα υπάρξει και συνέχεια. Επιτροπή λοιμώξεων της μιας ανάσας, υποστελεχωμένη με αρμοδιότητες και εργασίες να διανέμονται στην Ν.Υ. Τεχνική υπηρεσία που μετριέται στα δάκτυλα των χεριών. Ιατρικό προσωπικό που καταγγέλλει τη διαδικασία διαχείρισης και ταυτόχρονα υπογραμμίζει τις τεράστιες ελλείψεις, να ζητά απαντήσεις από τους διοικούντες. Διοίκηση που προτίθεται να καλέσει ΕΔΕ για δήθεν διαρροή προς την ΠΟΕΔΗΝ του αριθμού των συναδέλφων που νοσούν και ταυτόχρονα να δηλώνει ότι αποτελεί δυσβάσταχτο βάρος το κόστος των επικουρικών. Οψόμεθα δηλαδή για αυτούς που οι συμβάσεις τους λήγουν προσεχώς. Ανθρωποφύλακες που αναφέρουν προς τιμωρία και παραδειγματισμό εργαζόμενους που δεν τηρούν τα μέτρα για την αποφυγή της διασποράς και από την άλλη οργανωτές της διαχείρισης, να αρνούνται πεισματικά τον καθολικό και περιοδικό έλεγχο των εργαζόμενων. Σχέδια αντιμετώπισης στα χαρτιά χωρίς ουσιαστικά πρακτικό αντίκρισμα. Περιορισμοί λόγω κόστους στην υπηρεσία καθαριότητας. Προφανώς έχει ξεκινήσει πλέον η περίοδος του μαστίγιου. Και πιθανόν να είμαστε ακόμα στην αρχή.
Είναι ώρα να δώσουμε εκ νέου το παρόν σε αγώνες με στόματα που δεν σταματούν να φωνάζουν και να διεκδικούν.
• Άμεσα μαζικές προσλήψεις όλων των ειδικοτήτων και μονιμοποίηση τώρα όλων των συμβασιούχων.
• Π.Φ.Υ που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες. Δειγματοληπτικός έλεγχος στην κοινότητα για την αποφυγή του συγχρωτισμού στα τριτοβάθμια νοσοκομεία.
• Γενναία αύξηση των δαπανών για την υγεία.
• Άμεσα να εφαρμοστεί η πρόταση του σωματείου για την αντιμετώπιση των “ύποπτων” στο ΤΕΠ.
• Καθολικός έλεγχος και ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε όλους τους εργαζόμενους.
• Εξασφάλιση σε επάρκεια των ΜΑΠ.
Μπροστά στην εξέλιξη της πανδημίας δεν μπορούμε να μείνουμε μόνοι μας μεμψιμοιρώντας.
Διεκδικούμε και απαιτούμε.
Αυτοί στη στοχοπροσήλωσή τους και εμείς στη δική μας.
