Αντιεπιστημονικότητα και φιλελευθερισμός: Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

Με πρόσφατο παράδειγμα το «κίνημα κατά της μάσκας στα σχολεία», αυξάνεται όλο και περισσότερο η μερίδα του κόσμου που λειτουργεί βάσει υποκειμενισμού και αντιεπιστημονικότητας. Παρόλο που όλοι οι φιλελεύθεροι και τα έντυπά τους εξαπολύουν επιθέσεις ενάντια στους «ψεκασμένους αρνητές», φαίνεται να ξεχνάνε - ή να μη γνωρίζουν - ότι τόσο ο υποκειμενισμός όσο και η αντιεπιστημονικότητα είναι γνήσια τέκνα της πολιτικής θεωρίας του φιλελευθερισμού. Ας τους το θυμίσουμε λοιπόν και ας τους το εξηγήσουμε...

Η εικόνα της «μετα-αλήθειας»

Η εικόνα που συνοδεύει το κείμενο κυκλοφορεί εδώ και χρόνια στο διαδίκτυο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε εκπαιδευτικές ιστοσελίδες, και έχει αποσπάσει έναν τεράστιο αριθμό «likes» και θετικών σχολίων.

Δύο άνθρωποι παρατηρούν, ο καθένας από διαφορετική θέση, έναν αριθμό γραμμένο στο πάτωμα και διαφωνούν μεταξύ τους για το αν είναι το 6 ή το 9. Η λεζάντα από κάτω γράφει: «Το ότι έχεις εσύ δίκιο δεν σημαίνει ότι εγώ έχω άδικο!».

Η εικόνα αυτή δεν αποτυπώνει απλά μια διαμάχη ανάμεσα σε δύο εγωιστές «ξερόλες», αλλά συμβολίζει αυτό που στο πλαίσιο της λεγόμενης «μετανεωτερικότητας» αποκαλείται «μετα- αλήθεια» και αναδεικνύεται σε κεντρικό στοιχείο του κόσμου που σιγά σιγά διαμορφώνεται γύρω μας.

Η προώθηση δηλαδή της ατομικής, υποκειμενικής «αλήθειας», βασισμένης στις «εμπειρίες» του ατόμου, και η υποχώρηση της επιστημονικά και πειραματικά αποδεδειγμένης και αντικειμενικής αλήθειας. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η λέξη «εμπειρία» χρησιμοποιείται πλέον με πολύ μεγάλη συχνότητα παντού, από τις διαφημίσεις κινητής τηλεφωνίας μέχρι και κατά τη διάρκεια της πλοήγησης σε ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, οι οποίες μας προτείνουν διάφορους τρόπους για να «βελτιώσουμε την εμπειρία μας».

Η διαμάχη μεταξύ των δύο για το αν είναι το 6 ή το 9 που αποτυπώνεται στο σκίτσο δεν είναι μια παραδοσιακού τύπου, νεωτερική διαμάχη ανάμεσα σε δύο απόψεις, που μπορεί μέσω της λογικής και της επιχειρηματολογίας να οδηγήσει στην αντικειμενική αλήθεια.

Αυτό που αποτυπώνεται είναι η «μετανεωτερική» θεωρία του συμβιβασμού, σύμφωνα με την οποία η συζήτηση για την αντικειμενική αλήθεια δεν έχει νόημα: Ο καθένας, βάσει των εμπειριών του, έχει τη δική του, ατομική «αλήθεια», που είναι το ίδιο «ισχυρή» και «σωστή» με όλες τις άλλες «αλήθειες» για το ίδιο θέμα, αποτελώντας «θέσεις» ισότιμες, παράλληλες και υποκειμενικές.

Το πρόθεμα «μετά» δεν δηλώνει απλά χρονικότητα, αλλά έναν νέο τρόπο σκέψης, πέρα και πάνω από την παραδοσιακή επιστημονική νεωτερική λογική, κατά το νιτσεϊκό «δεν υπάρχουν γεγονότα, παρά μόνο ερμηνείες». Στον «μετανεωτερικό» τρόπο σκέψης, η μεθοδολογική σκέψη, η επιχειρηματολογία, η επιστημονική μελέτη και η λογική απόδειξη (που χαρακτηρίζουν τον Διαφωτισμό) δίνουν τη θέση τους στην αδέσμευτη από τέτοιες αρχές «εμπειρία» του ατόμου, με αποτέλεσμα η «αλήθεια» να συγχέεται με την «άποψη».

Ο μεταμοντερνισμός λοιπόν είναι η θεωρία του ατόμου που δεν θέλει να ψάξει, να διαβάσει και να παιδευτεί, για να αντιπαρατεθεί με επιχειρήματα και να υποστηρίξει την άποψή του, αλλά απαιτεί να δεχτούμε ισότιμα και τη δική του άποψη γιατί απλά... είναι δική του!

Σε αυτή τη συλλογιστική, στο παράδειγμά μας δεν έχει σημασία αν κάποιος έγραψε 6 ή 9 στο δρόμο, αλλά η οπτική με την οποία κάποιος το βλέπει. Το ίδιο θα ίσχυε και αν, αντί για τους αριθμούς, κάποιος έβλεπε μήλα ή αυτοκίνητα. Ενδιαφέρον θα είχε βέβαια αν οι δύο του σκίτσου άλλαζαν στη συνέχεια θέσεις μεταξύ τους - χωρίς προφανώς να αλλάζει ο γραμμένος αριθμός.

Μεταμοντερνισμός: Η «απολιτίκ» ιδεολογία

Ο μεταμοντερνισμός πλασάρεται ως «μετα-ιδεολογία», στο πλαίσιο του ιδεολογήματος του «τέλους των ιδεολογιών», δηλαδή ως κοσμοθεωρία που υπερβαίνει όλες τις γνωστές ιδεολογίες - «αφηγήματα» της νεωτερικότητας.

Η μετανωτερική «λογική» των πολλαπλών ισότιμων αληθειών ενισχύει την «απολιτίκ» τάση της εποχής μας, αφού οι μεγάλες, αντικειμενικά υφιστάμενες και αληθινές κοινωνικοπολιτικές αντιπαραθέσεις και διαμάχες (π.χ. καπιταλισμός - σοσιαλισμός, κεφάλαιο - εργασία), που «κουράζουν», υποβαθμίζονται και εν τέλει αγνοούνται, στο πλαίσιο ενός νοητού συμβιβασμού μεταξύ παράλληλων θέσεων. Ετσι, οποιοσδήποτε πολιτικός, κοινωνικός και οικονομικός διαχωρισμός μπορεί να θεωρηθεί «μη υφιστάμενος» και ξεπερασμένος.

Το μεταμοντέρνο άτομο δεν «ανήκει» πουθενά, αλλά «πλέει» σε μια θάλασσα ασύνδετων και πολλές φορές αντιφατικών μεταξύ τους «αληθειών», και προσπαθεί να φτιάξει την «ταυτότητά» του μέσω της «αυτοδιάθεσης» και του «αυτοπροσδιορισμού», χωρίς κανέναν «εξωτερικό εξαναγκασμό».

Είναι η αντικειμενική αλήθεια «ντεμοντέ»;

Με μια πρώτη ματιά η κριτική στον μεταμοντερνισμό ακούγεται «συντηρητική» και «ντεμοντέ». Τι το κακό στο να «αποφυλακίζεται» το άτομο από όλα τα «δεσμά», επιστημονικά, βιολογικά ή επίκτητα, υπαρκτά ή «φαντασιακά», και να αφήνεται ελεύθερο στη θάλασσα των «εμπειριών» για να διαλέξει τη δική του «αλήθεια»; Ας το δούμε μέσα από μερικά παραδείγματα.

Αν κάποιος κάθεται στο καφενείο του χωριού και πίνοντας τσιπουράκια επιμένει ότι π.χ. στην εικόνα το 6 είναι 9, δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα, αφού το πολύ πολύ να «παίξει φάπες» με τον διπλανό του για το ποιος έχει δίκιο! Αν όμως ο ίδιος γραφεί το software πλοήγησης για το καινούργιο αεροπλάνο της «Airbus», χρησιμοποιώντας πολύπλοκα μαθηματικά μοντέλα, τότε το πρόβλημα για το αν ως επιβάτες θα πρέπει να σεβαστούμε την «αλήθεια του», ότι το 6 είναι 9, είναι μάλλον πολύ μεγαλύτερο...

Τι πρόβλημα υπάρχει όταν κάποιος μέσω των «εμπειριών» του, είτε επειδή του το είπε η θεία του η Μαρίκα, είτε επειδή επηρεάζεται από τα διάφορα hoaxes στο διαδίκτυο, αποφασίζει να βαφτιστεί «αντιεμβολιαστής» και «μασκοκλάστης» και αρνείται να εμβολιάσει τα παιδιά του ή να φορέσουν μάσκα στο σχολειό; Πρέπει να αποδεχτούμε την «αλήθεια του» ή πρέπει να του «επιβάλουμε» την επιστημονική αλήθεια μέσω του υποχρεωτικού εμβολιασμού;

Στις παραπάνω περιπτώσεις, ο μεταμοντερνισμός έχει το επικίνδυνο «θράσος» να θέλει να αγνοήσει επιστημονικά δεδομένα και να επιτρέψει στην άποψη του μπάρμπα Μήτσου να έχει την ίδια βαρύτητα με τα αποτελέσματα επιστημονικών ερευνών εκατοντάδων ετών, στο όνομα της αμφισβήτησης της «αυθεντίας».

Το κύριο πρόβλημα με τον μεταμοντερνισμό, όμως, δεν είναι περιπτωσιολογικό, αλλά ουσιαστικό και δομικό. Δεν έχει να κάνει μόνο με το γεγονός της απόρριψης της επιστημονικής αλήθειας από κάποιους θιασώτες του, αλλά κυρίως με το κατά πόσο ο λεγόμενος «αυτοπροσδιορισμός» μπορεί να υφίσταται, και δη σε κοινωνικά πλαίσια.

Αν δηλαδή το άτομο, αφηνόμενο απόλυτα ελεύθερο από πάσης φύσεως «αυθεντίες» και από οποιονδήποτε εξωτερικό εξαναγκασμό, έχει την οξυδέρκεια και την ικανότητα να αυτοπροσδιορίζεται, να αυτοκαθορίζεται, τελικά να λειτουργεί και να αποφασίζει «ιδιωτικά» και ανεπηρέαστα από τα τεκταινόμενα στη δημόσια κοινωνική σφαίρα.

Υπάρχει τελικά αυτός ο περιβόητος «αυτοπροσδιορισμός» μέσω των «ατομικών εμπειριών» ή είναι απλά μια ψευδαίσθηση; Υπάρχουν σταθερές, αντικειμενικές, καθολικές αλήθειες που κάθε άτομο μπορεί και πρέπει να αποδέχεται, ή μόνο υποκειμενικές αλήθειες βασισμένες στις «ατομικές εμπειρίες», όπως διατείνεται ο μεταμοντερνισμός;

Αντιεπιστημονικότητα και υποκειμενισμός: Δύο συστημικές επιλογές

Η θεώρηση περί μετανεωτερικής εποχής άρχισε να προωθείται στο πλαίσιο του λεγόμενου «τέλους της Ιστορίας», του Φουκουγιάμα, μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Είναι βασισμένη στη φιλελεύθερη ιδεολογία, σύμφωνα με την οποία το άτομο «δεν ανήκει» σε προκαθορισμένα σύνολα και «πλαίσια» και η ύπαρξή του είναι ένα άθροισμα ατομικών επιλογών και πολλαπλών κατακερματισμένων υποκειμενικών - ατομικών εμπειριών, οι οποίες διαμορφώνουν και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο.

Δεν μιλάμε πλέον για μια κοινωνία, αλλά για ένα κολάζ ατόμων και μικροκοινοτήτων, που συνθέτουν τη μεγαλύτερη εικόνα του μετανεωτερικού κόσμου, αφού δεν υπάρχει ένας ενιαίος κόσμος προς εξέταση, όπως τον ήθελε ο νεωτερικός ορθολογισμός. Ο μεταμοντέρνος άνθρωπος είναι ένα πολιτισμικό - κοινωνικό κατασκεύασμα των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών, είναι δηλαδή ουσιαστικά ο πολίτης των δυτικών αστικοφιλελεύθερων δημοκρατιών.

Για τους φιλελεύθερους, το αφήγημα του «αυτοπροσδιορισμού», της «αυτοδιάθεσης» και της «υποκειμενικής αλήθειας» παίρνει σάρκα και οστά στην ευρύτερη θεωρία του λεγόμενου Homo Εconomicus. Σαν αειθαλής «ρόμποκοπ», το άτομο, έχοντας απεριόριστη πληροφόρηση, μπορεί να έχει πάντα ενημερωμένες προτιμήσεις και προσδοκίες και, ως «ορθολογικός δρων», να κάνει πάντα τις «σωστές» επιλογές, που μεγιστοποιούν την υποκειμενική του «ωφέλεια», ψωνίζοντας από ρούχα, παπούτσια και αυτοκίνητα μέχρι και θρησκεία, έθνος και φύλο.

Υποστηρίζουν το απόλυτο «πρωτείο» του ατόμου και την ορθολογικότητα των ατομικών του επιλογών και προτιμήσεων, για να εξιδανικεύσουν τη λεγόμενη «ελεύθερη αγορά» και τη «βέλτιστη ωφέλεια» του καπιταλισμού. Δημιουργούν έναν κατακερματισμένο κόσμο υποκειμενικών ταυτοτήτων, για να μην έχει κοινή συνείδηση, και άρα ούτε και κοινό μέτωπο αντίδρασης απέναντι στις ανισότητες που ο καπιταλισμός δημιουργεί. Η αντίδραση που περιορίζεται στα πλαίσια «ασθενικών» μονοθεματικών «ομάδων συμφερόντων» και στις μονοσήμαντες, κατά βάση «απολίτικες» επιθυμίες που εκφράζουν - διεκδικούν, είναι, άλλωστε, εύκολα διαχειρίσιμη από το σύστημα.

Τελικά υπάρχει αντικειμενική αλήθεια;

Ολο το ιδεολόγημα του φιλελευθερισμού έχει χτιστεί πάνω στην - τουλάχιστον αμφισβητούμενη - θεωρία της «ορθολογικής επιλογής», η οποία θεωρητικοποιεί, επιτρέπει και τελικά νομιμοποιεί γελοίες και επικίνδυνες μεταμοντέρνες - «φιλελεύθερες» καταστάσεις.

Οπως αυτή του Μπάμπη, που επιμένει ότι 6 είναι 9 γιατί «αυτός σαν άτομο ξέρει καλύτερα», και όπως αυτές των «μασκομάχων» και αντιεμβολιαστών, που αφήνουν τα παιδιά τους ευάλωτα σε ασθένειες, γιατί «κάνεις δεν έχει δικαίωμα να τους εξαναγκάσει» να τα εμβολιάσουν και να φορέσουν μάσκες! Η μεταμοντέρνα υποκειμενικότητα και η αντιεπιστημονική θεωρία των «υποκειμενικών αληθειών» βασίζεται στο φιλελεύθερο δόγμα του «πρωτείου του ατόμου» και νομιμοποιείται από αυτό.

Είναι εντυπωσιακή η μετα-γελοιότητά τους, που ενώ από τη μια θεωρούν το άτομο έναν ανεπηρέαστο «παίκτη», ο οποίος αποφασίζει ορθολογικά και αυτοβούλως με βάση το συμφέρον του, οι ίδιοι φτάνουν να κατηγορούν τα άτομα - ψηφοφόρους ως άβουλα όντα, που «τρώνε σανό» και υποκύπτουν σε αυτό που στα «φιλελεύθερα» ονομάζεται καταχρηστικά και προπαγανδιστικά «λαϊκισμός»!

Η άνοδος του «λαϊκισμού» για τους μεταμοντέρνους φιλελεύθερους είναι το αποτέλεσμα της αδυναμίας των ψηφοφόρων να δουν την αντικειμενική αλήθεια (!), αυτή δηλαδή που κατά τ' άλλα γι' αυτούς δεν υπάρχει (!), και της εμμονής των ψηφοφόρων να φτιάχνουν δικές τους υποκειμενικές αλήθειες, τις ονομαζόμενες «μετα-αλήθειες».

Δηλαδή, να κάνουν αυτό που ο ίδιος ο φιλελεύθερος μεταμοντερνισμός τούς καλούσε να κάνουν! Οι ίδιοι που ευλογούσαν την υποκειμενικότητα του μεταμοντερνισμού, στο πλαίσιο της «ελευθερίας» και του «πρωτείου» του ατόμου, τώρα κατακρίνουν την υποκειμενικότητα της «μετα-αλήθειας» του ατόμου!

Δικό τους τέκνο λοιπόν είναι ο «μασκοκλάστης», ο αντιεμβολιαστής, ο αρνητής της ύπαρξης κορονοϊού και ο οπαδός της θεωρίας της «επίπεδης Γης».

Προφανώς, στο θέμα της μάσκας, συγκεκριμένα, τεράστια ευθύνη έχει και η κυβέρνηση με τις παλινωδίες της. Οπως και οι στρατευμένοι σε αυτήν «επιστήμονες», που προσαρμόζουν διαρκώς στις κυβερνητικές πολιτικές επιλογές την επιστημονική αλήθεια που επικοινωνούν, κάνοντας τον κόσμο, που έχει ήδη «ποτιστεί» με τη φιλελεύθερη ιδεοληψία της «υποκειμενικής αλήθειας», να «σιγουρευτεί» για τις θεωρίες συνωμοσίας που έχει στο μυαλό του και για το ότι «αυτός ξέρει καλύτερα» από τις «αυθεντίες».

Ομως, για την άνοδο της επίδρασης του υποκειμενισμού και της αντιεπιστημονικότητας, σε όλους τους τομείς και σε όλες τις χώρες, ευθύνονται οι φιλελεύθεροι και το πολιτικό τους ιδεολόγημα. Τώρα, αυτός ο Φρανκενστάιν που έφτιαξαν, εμφανίζεται έτοιμος να μας κατασπαράξει όλους... μαζί και με τις επιστημονικές και αντικειμενικές μας αλήθειες...

Σπύρος ΘΥΜΗΣ

Αιρετός στο ΠΥΣΔΕ Κέρκυρας με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών»

Σύσκεψη σωματείων για την οργάνωση της πάλης

 

Την επιτυχία της σύσκεψης για την προετοιμασία της παρέμβασής τους ενόψει της επίσκεψης του πρωθυπουργού στις αρχές του Σεπτέμβρη, στο φόρουμ της ΔΕΘ, ετοιμάζουν σωματεία της Θεσσαλονίκης. Η σύσκεψη θα γίνει την Πέμπτη 27/8, στις 7.30 μ.μ., στο «Θεατράκι των εποχών» στη Νέα Παραλία, με τήρηση όλων των απαραίτητων μέτρων προστασίας.

Το κάλεσμα υπογράφουν τα Σωματεία Οικοδόμων, Εργατοϋπαλλήλων Τουριστικών και Επισιτιστικών Επιχειρήσεων, Εμποροϋπαλλήλων, Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής, Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών και Εργαζομένων ΟΤΑ και Δημοτικών Επιχειρήσεων.

Μεταξύ άλλων σημειώνουν:

«Η εξέλιξη της πανδημίας του κορονοϊού στη χώρα μας, με αποκορύφωμα την αύξηση των κρουσμάτων τις τελευταίες βδομάδες πανελλαδικά, αλλά και στην πόλη μας, αποδεικνύει με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο πως κυβέρνηση και εργοδοσία επιλέγουν να θυσιάσουν τα δικαιώματά μας, την υγεία των εργαζομένων και των παιδιών τους για να θωρακίσουν την κερδοφορία τους. Την ίδια στιγμή, δεχόμαστε ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματά μας, με απολύσεις, αναστολή εργασίας, εκ περιτροπής εργασία, τηλεργασία και άλλα αντεργατικά μέτρα.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, θεωρούμε επιτακτική την ανάγκη να συζητήσουμε και να οργανώσουμε την πάλη μας, για την προστασία της υγείας μας μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς. Να σχεδιάσουμε πώς θα υπερασπίσουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας, τη σταθερή δουλειά με δικαιώματα.

Είναι καθαρό ότι ο μόνος δρόμος για τους εργαζόμενους είναι η οργανωμένη, μαζική, ενωτική απάντηση μέσα από τα σωματεία τους. Πληρώσαμε ήδη πάρα πολλά, δεν θα πληρώσουμε την κρίση τους με την υγεία και τα δικαιώματά μας».

Μύθοι και αλήθειες για την πανδημία COVID-19

Πολλές κυβερνήσεις προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν τη φυσική και αναμενόμενη έλλειψη επιστημονικών δεδομένων σχετικά με τον νέο κορονοϊό όταν εκδηλώθηκε η πανδημία, με σκοπό να θολώσουν τα νερά και να συγκαλύψουν το γεγονός ότι η όλη διαχείρισή της από μέρους τους γίνεται με προτεραιότητα την οικονομία και τα συμφέροντα του κεφαλαίου και όχι την υγεία των ανθρώπων. Το ίδιο έκανε και η ελληνική κυβέρνηση, βαφτίζοντας «αόρατο εχθρό» τον νέο κορονοϊό.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι οι γνώσεις μας για τον ιό δεν εξελίσσονται, ή ότι τους πρώτους μήνες της πανδημίας COVID-19 δεν υπήρχαν ασαφείς, ακόμη και αντιφατικές πληροφορίες σχετικά με τον ιό SARS-CoV-2 και την ασθένεια που προκαλεί. Το διάστημα που μεσολάβησε, η εμπειρία από την εξέλιξη της πανδημίας και η επιστημονική έρευνα έχουν δώσει απάντηση σε πολλά ζητήματα, ορισμένα από τα οποία παρουσιάζονται πιο κάτω και βοηθούν στην καλύτερη παρακολούθηση ορισμένων πλευρών, που σχετίζονται με την εξέλιξη της πανδημίας και τη διαχείρισή της.

Είναι άλλωστε γνωστό ότι λόγω μιας από τις γνωστικές προκαταλήψεις, της προκατάληψης αγκύρωσης, συνηθίζουμε να θυμόμαστε τις πρώτες πληροφορίες που παίρνουμε για ένα ζήτημα και δυσκολευόμαστε να τις αντικαταστήσουμε με νέα γνώση.

Θύματα

Πριν φτάσει στην πόρτα μας η πανδημία, πολλοί σκέφτονταν ότι είναι πρόβλημα άλλων (των Κινέζων που τρώνε νυχτερίδες, των Ιταλών που συνηθίζουν τους εναγκαλισμούς και τα φιλιά ως χαιρετισμό, αυτών που συμμετέχουν σε κρουαζιέρες και τρώνε από μπουφέ, των ηλικιωμένων που έχουν «εύθραυστη» υγεία, των κατοίκων μεγάλων πόλεων που ζουν μέσα σε συνωστισμό). Τώρα είναι γνωστό ότι η πανδημία χτυπά ακόμη και απομακρυσμένες περιοχές και λαούς και ανθρώπους κάθε κουλτούρας και αντίληψης.

Τα πρώτα θύματα της COVID-19 ήταν δυσανάλογα ηλικιωμένοι ή άνθρωποι με υποκείμενα νοσήματα. Η ηλικία και η ασθενικότητα παραμένουν σοβαροί παράγοντες για βαριά νόσηση από COVID-19, αλλά τώρα γνωρίζουμε ότι η αρρώστια αυτή μπορεί να σκοτώσει και νέους και υγιείς ανθρώπους, ενήλικους, εφήβους, παιδιά.

Διαφορές

Στην αρχή, πέρα από τις οδηγίες για καλό καθαρισμό των χεριών και αποφυγή αγγίγματος του προσώπου, που συνεχίζουν να ισχύουν, δινόταν πολλή σημασία και στην απολύμανση των επιφανειών, που επίσης συνεχίζει να έχει σημασία, αλλά αποδείχτηκε πως δεν είναι ο κύριος παράγοντας μετάδοσης του SARS-CoV-2. Τον πρώτο καιρό οι ειδικοί θεωρούσαν ότι η μετάδοση του ιού γίνεται κυρίως από σταγονίδια βλέννας και σάλιου, που εκτινάσσονται όταν ο πάσχων βήχει ή φταρνίζεται.

Οσον αφορά τη διάδοσή του μέσα σε νοσοκομειακό περιβάλλον, θεωρούνταν ότι τα σταγονίδια για τη διάδοσή τους μέσω του αέρα μπορούσαν να παραχθούν μόνο κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων ιατρικών διαδικασιών, όπως η τοποθέτηση αναπνευστήρα σε έναν άρρωστο. Τώρα γνωρίζουμε ότι ο ιός αποβάλλεται και διαδίδεται με ένα μεγάλο φάσμα μεγεθών σταγονιδίων, ορισμένα από τα οποία είναι τόσο μικρά ώστε να παραμένουν σε αιώρηση, ιδίως σε κλειστούς, όχι καλά αεριζόμενους χώρους. Μπορούν να δημιουργηθούν με την ομιλία ή ακόμη και απλώς με την αναπνοή.

Αλλες μολυσματικές ασθένειες του αναπνευστικού κάνουν τους ανθρώπους να βήχουν και να φταρνίζονται. Οι δύο προηγούμενες επιδημίες SARS έκαναν άμεσα τους ανθρώπους τόσο άρρωστους που οι περισσότεροι πήγαιναν στο νοσοκομείο. Ο έλεγχος της θερμοκρασίας και η σύσταση σε όσους κυκλοφορούν αλλά έχουν δέκατα ή πυρετό να παραμείνουν στο σπίτι, μπορεί γενικά να περιορίσουν τις ασθένειες που παρουσιάζουν συμπτώματα από νωρίς. Αλλά το πρόβλημα με τον SARS-CoV-2 είναι ότι πολλοί μολυσμένοι απ' αυτόν νιώθουν και φαίνονται απολύτως υγιείς και διαδίδουν την ασθένεια χωρίς να έχουν οι ίδιοι συμπτώματα, ή πριν αυτά εμφανιστούν.

Ελπίδες

Την άνοιξη, πολλοί είχαν την ελπίδα ότι ο θερμός και υγρός καιρός του καλοκαιριού στο βόρειο ημισφαίριο θα μετριάσει τη διάδοση του κορονοϊού, όπως συμβαίνει και με τον ιό της γρίπης. Αποδείχτηκε ότι αυτό δεν συμβαίνει. Ακόμη και σε περιοχές που είχαν καταφέρει να περιορίσουν στο ελάχιστο τα κρούσματα, όταν οι κυβερνήσεις έκαναν λάστιχο τα ιατρικά πρωτόκολλα για να εξυπηρετήσουν το εφοπλιστικό, μεταφορικό και τουριστικό κεφάλαιο, η ανάμειξη ασυμπτωματικών ή προσυμπτωματικών τουριστών με τον ντόπιο πληθυσμό οδήγησε σε φούντωμα της πανδημίας μέσα στο κατακαλόκαιρο.

Οταν άρχιζε η πανδημία υπήρξε πολλή συζήτηση γύρω από τη σημασία που έχουν οι μάσκες, ο τύπος της καταλληλότερης μάσκας για το μη υγειονομικό προσωπικό κ.λπ., ενώ με δεδομένη την έλλειψη που υπήρχε σε μάσκες (και άλλο υγειονομικό υλικό) δόθηκε προτεραιότητα στη χρήση τους σε αυτούς που τις χρειάζονταν περισσότερο. Τώρα ξέρουμε ότι οι μάσκες, ακόμη και οι μη χειρουργικές, μπορούν να περιορίσουν σημαντικά την ποσότητα ιού που αποβάλλουν οι ασθενείς στον αέρα όταν μιλούν και ότι οι μάσκες προφυλάσσουν τους ανθρώπους που τις φορούν, όχι τέλεια, αλλά αρκετά για να μειώνεται σημαντικά η διάδοση της ασθένειας.

«Γρίπη»

Τις πρώτες μέρες της πανδημίας COVID-19 κάποιοι ισχυρίζονταν ότι δεν είναι κάτι χειρότερο από την ετήσια επιδημία γρίπης. Αν και η θνησιμότητα της ασθένειας του νέου κορονοϊού δεν είναι ακόμη εύκολο να υπολογιστεί, οι επιδημιολόγοι θεωρούν ότι είναι πολύ υψηλότερη απ' ό,τι της γρίπης. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ κάθε χρόνο πεθαίνουν 12 - 61.000 άνθρωποι από γρίπη (χωρίς εφαρμογή καραντίνας ή άλλων μέτρων προστασίας), ενώ μέσα σε ένα εξάμηνο έχουν ήδη πεθάνει περισσότεροι από 170.000 από COVID-19.

Τον πρώτο καιρό χώρες όπως η Βρετανία και η Σουηδία εφάρμοσαν πολιτική που έδινε την εντύπωση ότι επιδιώκουν να πετύχουν την ανοσία της αγέλης και γι' αυτό καθυστέρησαν να πάρουν περιοριστικά μέτρα, ή πήραν μόνο χαλαρά μέτρα. Η εκτίμηση των ειδικών είναι ότι θα χρειαζόταν να μολυνθεί το 60 - 70% των ανθρώπων για να επιτευχθεί ανοσία της αγέλης, πράγμα που σημαίνει εκατομμύρια νεκρούς μόνο σε αυτές τις χώρες. Αυτή η τακτική είχε ακολουθηθεί και κατά την πανδημία της ισπανικής γρίπης το 1918, με αποτέλεσμα περίπου 50 εκατομμύρια νεκρούς.

Αιτίες

Οι εξάρσεις των κρουσμάτων δεν οφείλονται στην αύξηση των ελέγχων. Αν ο αυξημένος αριθμός κρουσμάτων ήταν απλώς αποτέλεσμα της αύξησης των ελέγχων και όχι πραγματική έξαρση της πανδημίας, τότε θα έπρεπε να μειωνόταν το ποσοστό των θετικών μέσα στο αυξημένο δείγμα των ελεγμένων. Αντίθετα, σε περιοχές με εξάρσεις κρουσμάτων, το ποσοστό των θετικών τεστ ήταν επίσης αυξημένο. «Χωρίς τεστ ...δεν θα είχαμε σχεδόν κανένα κρούσμα», έγραψε πρόσφατα στο Twitter ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Κάνοντας περισσότερα τεστ αποκαλύπτεται καλύτερα ο αριθμός των μολυσμένων, που είναι πολλαπλάσιος των κρουσμάτων που καταλήγουν να ζητήσουν ιατρική βοήθεια ή έλεγχο.

Η πανδημία απέδειξε ότι ο ρατσισμός και όχι η φυλή είναι παράγοντας κινδύνου. Στις ΗΠΑ σκοτώνει δυσανάλογα τους έγχρωμους, όχι λόγω γενετικών διαφορών, αλλά κυρίως λόγω του συστημικού ρατσισμού, που ρίχνει στη φτώχεια και απομονώνει τους Αμερικανούς ινδιάνικης καταγωγής, τους μαύρους και τους Λατίνους, που είναι πολύ πιθανότερο να κάνουν χειρωνακτικές δουλειές, οι οποίες τους εκθέτουν στη μόλυνση, που ζουν μέσα στο στρες και την αγωνία για το αύριο, που έχουν μικρότερη πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες Υγείας.

Μεγάλες διαδηλώσεις με μέτρα προφύλαξης σε ανοιχτό χώρο δεν λειτουργούν ως εστίες υπερμετάδοσης. Αυτό έδειξε επισκόπηση των μαζικότατων διαδηλώσεων, που έγιναν στις ΗΠΑ, μετά τη δολοφονία του μαύρου Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικούς. Αντίθετα, το άνοιγμα κλαμπ, εστιατορίων και άλλων υπηρεσιών σε κλειστό χώρο οδήγησε σε εξάρσεις κρουσμάτων, πιθανώς λόγω της ευκολότερης διάδοσης του ιού μέσω του αέρα σε κλειστό χώρο.

Παραπληροφόρηση

Η πανδημία έδειξε ακόμη ότι η παραπληροφόρηση σκοτώνει. Πολιτικοί τύπου Τραμπ, αντιεμβολιαστές, ακροδεξιοί σχολιαστές και άλλοι, διαδίδουν με δηλώσεις στον Τύπο, φήμες από στόμα σε στόμα και δημοσιεύσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και άλλες ιστοσελίδες ό,τι πιο αντιεπιστημονικό και απίθανο μπορεί να σκεφτεί κανείς για την COVID-19, ενώ απορρίπτουν τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, τη χρήση μάσκας, τη συνεργασία με τους ιχνηλάτες των κρουσμάτων.

Κάποια παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά. Ο Αμερικανός βουλευτής Λούι Γκόμερτ, που αρνούνταν να φορέσει μάσκα και αποθάρρυνε και τους συνεργάτες του να το κάνουν, βρέθηκε θετικός σε COVID-19 και τώρα φέρεται να κάνει θεραπεία με υδροξυχλωροκίνη, ένα φάρμακο το οποίο ο Πρόεδρος Τραμπ προώθησε έντονα, αλλά αποδείχτηκε αναποτελεσματικό σε κλινικές δοκιμές. Οι κλήσεις σε κέντρα αντιμετώπισης δηλητηριάσεων παρουσίασαν έξαρση όταν ο Τραμπ είχε προτείνει κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου να διερευνηθεί η δυνατότητα ενέσεων με απολυμαντικά τύπου χλωρίνης, ώστε να σκοτωθεί ο ιός και να απολυμανθεί ο οργανισμός.

Η παραπληροφόρηση, με αστήριχτους ισχυρισμούς, που συχνά δεν έχουν καμιά λογική, έχει ήδη κάνει ζημιά. Από την απιθανότητα ότι η τεχνολογία ασύρματης δικτύωσης 5G είναι η αιτία της COVID-19 έχουμε περάσει σε πιο πονηρούς ισχυρισμούς, όπως ότι τα εμβόλια θα περιέχουν μικροτσίπ για την παρακολούθηση και τον έλεγχο των ανθρώπων (λες και αυτό δεν γίνεται ήδη, τουλάχιστον για όσους χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης), ή ότι τα εμβόλια θα είναι πιο επικίνδυνα από τον κορονοϊό.

Πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι ένας στους τρεις Αμερικανούς δεν θα έκανε το εμβόλιο για τον κορονοϊό αν ήταν διαθέσιμο σήμερα. Μέσα στον οξύ ανταγωνισμό και τα οικονομικά συμφέροντα γύρω από τα εμβόλια είναι δύσκολο να βγάλει κανείς συμπέρασμα γι' αυτά.

Κινήσεις, υποτίθεται κάτω από την πίεση της πανδημίας, όπως η ανακοίνωση της παραγωγής και χρήσης ενός εμβολίου στη Ρωσία πριν από την πραγματοποίηση της φάσης 3 του ελέγχου του (που προβλέπει την επιστημονικά ελεγχόμενη δοκιμή του σε χιλιάδες εθελοντές), γίνονται αναμφίβολα και για λόγους γοήτρου και κέρδους (1 δισ. προπαραγγελίες του εμβολίου), έστω κι αν το εμβόλιο αποδειχτεί τελικά ασφαλές και αποτελεσματικό, όπως πιθανολογούν πολλοί επιστήμονες και έξω από τη Ρωσία, έχοντας μελετήσει τη μεθοδολογία που ακολουθήθηκε.

Ανάλογες πρόωρες ανακοινώσεις για την αποτελεσματικότητα εμβολίων (και προπαραγγελίες) έχουν γίνει ήδη και για άλλα υπό παρασκευή εμβόλια, με προέλευση τις ΗΠΑ και τη Βρετανία. Η ΕΕ, και κατ' επέκταση και η Ελλάδα, έχει δεσμεύσει εκατομμύρια δόσεις αυτών των εμβολίων. Αν, όμως, κατά τη χρήση κάποιου μη καλά ελεγμένου εμβολίου στον γενικό πληθυσμό υπάρξουν εκτεταμένες σοβαρές παρενέργειες, αυτό μπορεί να δώσει πραγματική βάση σε αντιεμβολιαστικές αιτιάσεις, με καταστροφικά αποτελέσματα για τη δημόσια υγεία.

Σε τελευταία ανάλυση, ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, που έχει επίκεντρο το κέρδος και όχι τον άνθρωπο, είναι που δίνει «πάτημα» στις διάφορες αμφισβητήσεις, λογικές και παράλογες, γύρω από τα μέτρα δημόσιας υγείας.

Επιμέλεια:

Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ

Πηγή: «Scientific American»

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Η κατάσταση είναι οριακή - Η κυβέρνηση να σταματήσει την κοροϊδία και να πάρει μέτρα τώρα

Να ληφθούν τώρα μέτρα για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας ζητούν με ανοικτή επιστολή τους εκλεγμένοι στα Δ/Σ των σωματείων εργαζόμενων στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο», «Θεαγένειο», ΑΧΕΠΑ, «Άγιος Δημήτριος», «Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης» και «Παπαγεωργίου» καθώς επίσης και μέλη του ΔΣ της Ένωσης Ιατρών Θεσσαλονίκης μετά και από κρούσματα κορονοϊού που έχουν εντοπισθεί σε υγειονομικούς της πόλης. 

Στην επιστολή επισημαίνονται οι ελλείψεις ενώ αναφέρονται χαρακτηριστικά παραδείγματα όπως ακόμα και η αδυναμία, λόγω ένδειας να οργανωθεί ακόμα και κτιριακά ο έλεγχος ύποπτων περιστατικών.

Αναλυτικά η Ανοικτή Επιστολή:

«Ο αυξημένος αριθμός κρουσμάτων COVID-19 που εντοπίζονται πανελλαδικά, ο μεγάλος αριθμός στη Θεσσαλονίκη αλλά και τα θετικά κρούσματα σε υγειονομικό προσωπικό σε νοσοκομεία της χώρας (και της Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ, Παπαγεωργίου) αναδεικνύουν τις τεράστιες ανεπάρκειες και τις ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας και το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν αξιοποίησε το χρόνο που κερδήθηκε από το πρώτο κύμα της πανδημίας, δεν ισχυροποίησε το δημόσιο σύστημα Υγείας.

Ενδεικτικό της κατάστασης στο χώρο είναι το γεγονός ότι από το 2018 δεν έχει υλοποιηθεί καμία προκήρυξη για μόνιμο μη ιατρικό προσωπικό στις δημόσιες μονάδες Υγείας με αποτέλεσμα να μην έχουν αντικατασταθεί οι 3500 συνταξιοδοτήσεις που έγιναν όλη αυτή την περίοδο. Ταυτόχρονα τα κενά σε ιατρικό προσωπικό παραμένουν μεγάλα και καλύπτονται και αυτά με επικουρικούς -συμβασιούχους ορισμένου χρόνου- ιατρούς.

Ήδη εν μέσω πανδημίας το υπουργείο στέλνοντας εντολή στις διοικήσεις να κοστολογήσουν την παραμονή των επικουρικών μέχρι το τέλος του χρόνου προμηνύει τη μη ανανέωση ορισμένων ειδικοτήτων επικουρικών εργαζομένων.

Επιπρόσθετα, αναμένοντας το δεύτερο κύμα της πανδημίας, τα νοσοκομεία δεν μπόρεσαν, λόγω της ένδειας των υποδομών τους, να οργανώσουν ακόμη και κτιριακά τον έλεγχο των ύποπτων περιστατικών. Εμφανίζονται φαινόμενα τραγελαφικά με συγχρωτισμό "ύποπτων" περιστατικών και μη, ασθενείς να συνωστίζονται στα ΤΕΠ των νοσοκομείων. Ταυτόχρονα το σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας, που θα έπρεπε σε αυτήν τη φάση να παίζει καθοριστικό ρόλο και άρα να έχει ενισχυθεί αποφασιστικά, με την πλήρη απαξίωση του από τις κυβερνητικές πολιτικές διαχρονικά (ελλείψεις προσωπικού και ειδικοτήτων, κλειστά εργαστήρια κλπ...), στέκεται αδύναμο να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις και ανάγκες του λαού.

Από την άλλη τα υγειονομικά πρωτόκολλα αποκτούν δύο έντονα χαρακτηριστικά αυτό της ελαστικότητας και αυτό της περιοδικότητας. "Τι συμβαίνει στην αγορά και τι κοστίζει" είναι αυτό που επικρατεί ως λογική και στις επιτροπές των υπουργείων.

Είμαστε ήδη μπροστά σε ένα νέο κύμα της πανδημίας. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Η κατάσταση στα νοσοκομεία της πόλης μας είναι οριακή. Ορισμένα παραδείγματα από νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης:

Στο ΑΧΕΠΑ (νοσοκομείο αναφοράς Covid-19):

1. Μεγάλο μέρος των κενών του προσωπικού καλύπτεται από εργαζόμενους-συμβασιούχους του ΟΑΕΔ που πολλές από αυτές λήγουν το Νοέμβρη.

2. Είναι έντονη η εντατικοποίηση της εργασίας ενώ μεγάλο μέρος των ρεπό δεν έχει δοθεί.

3. Λόγω των κενών στις οργανικές θέσεις έχουμε μετακίνηση προσωπικού από τμήμα σε τμήμα για την κάλυψη των εφημεριών στα ΤΕΠ με ό,τι σημαίνει αυτό για τον κίνδυνο διασποράς.

4. Οι χειριστές του ακτινολογικού στις εφημερίες καλύπτουν οι ίδιοι και τα θετικά περιστατικά.

Στο Παπαγεωργίου:

1. Οι 300 περίπου κενές θέσεις καλύπτονται από 220 περίπου εργαζόμενους με ελαστικές μορφές εργασίας με αποτέλεσμα, παρά την επιστροφή του προσωπικού από άδειες ειδικού σκοπού και ευπαθών ομάδων, η υποστελέχωση σε όλες τις ειδικότητες να είναι ακόμα εμφανής.

2. Στη λογική του κόστους-οφέλους, ενώ απ' τη μια αυξάνονται οι πιο "κερδοφόρες" δραστηριότητες (π.χ. χειρουργεία), απ' την άλλη στο όνομα της αποφυγής του συγχρωτισμού, παίρνονται αποφάσεις για μείωσή των πιο δαπανηρών (π.χ. χημειοθεραπείες λόγω του υψηλού κόστους των φαρμάκων). Με το ίδιο επιχείρημα, αποφασίστηκε η κατάργηση των ραντεβού των εξωτερικών ασθενών για αιμοληψίες (αν και κάτω από τις παρεμβάσεις του σωματείου ξεκίνησε η επαναλειτουργία τους).

3. Σημαντικά προβλήματα προκύπτουν και στη διαχείριση των ύποπτων περιστατικών -απόρροια των συγκεχυμένων οδηγιών του υπουργείου.

Στο Ιπποκράτειο:

1) Λόγω αδειών και σοβαρής έλλειψης προσωπικού και προκειμένου να καλύψουν τις βάρδιες στα τμήματα του Covid-19 μεταφέρεται προσωπικό από τμήμα σε τμήμα άναρχα χωρίς κανένα προγραμματισμό. Οι νοσηλευτές δουλεύουν 9-10 μέρες χωρίς ρεπό.

2) Το μηχάνημα PCR του Ιπποκράτειου για τις εξετάσεις Covid-19 μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο της Ξάνθης.

Στο Παπανικολάου (νοσοκομείο αναφοράς Covid-19):

1. Υπάρχουν και εδώ σοβαρές ελλείψεις μόνιμου προσωπικού ενώ υπάρχουν συμβασιούχοι που λήγουν οι συμβάσεις τους σταδιακά και απολύονται.

2. Η Α' ΜΕΘ λειτουργεί μικτά (Covid-19 επιβεβαιωμένα- ύποπτα και γενικά περιστατικά) παρά τις ενστάσεις των εργαζόμενων για τα θέματα ασφάλειας των ασθενών. Τα τεστ για τον Covid-19 δεν γίνονται στο νοσοκομείο αλλά σε ιδιωτικά εργαστήρια με συνέπεια τη μεγάλη καθυστέρηση στη διάγνωση και θεραπεία των Covid-19 και μη, ασθενών.

3. Υπάρχουν μεγάλες αναμονές σε ραντεβού και χειρουργεία.

Στο Θεαγένειο:

1. Οι κενές οργανικές θέσεις στο νοσοκομείο είναι 220 ενώ ο αριθμός των συμβασιούχων 91.

2. Το Κέντρο Προληπτικού Ελέγχου άνοιξε μόλις στα μέσα Ιούλη για δύο εβδομάδες ενώ υπάρχουν ερωτηματικά αν θα ανοίξει σε περίπτωση νέου κύματος Covid-19 ή θα παραμένει κλειστό όπως στη διάρκεια του πρώτου κύματος.

3. Τα πρωινά εξωτερικά ιατρεία λειτουργούν στο 100% χωρίς ο χώρος να έχει διαμορφωθεί κατάλληλα ώστε να αποφεύγεται ο συνωστισμός των ασθενών.

Η κυβέρνηση πρέπει τώρα να σταματήσει την κοροϊδία.

Επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες της πριν να είναι πολύ αργά. Τώρα να παρθούν μέτρα.

Να προχωρήσει σε μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων στις μονάδες Υγείας. Ενίσχυση των υπηρεσιών δημόσιας Υγείας. Μόνιμο μηχανισμό επιδημιολογικής επιτήρησης.

Να αυξήσει τον αριθμό των κλινών ΜΕΘ.

Να καλύψει τα νοσοκομεία και τις υγειονομικές δομές με το αναγκαίο υλικό, μέσα και υποδομές.

Να προχωρήσει σε επίταξη ξενοδοχείων στα οποία θα μπορούν να διαμένουν υγειονομικοί στη διάρκεια της πανδημίας προκειμένου να προφυλάσσονται οι οικογένειές τους και οι ίδιοι από τη διασπορά του ιού και της νόσου.

Να προχωρήσει συστηματικά σε μαζικά και επαναλαμβανόμενα διαγνωστικά τεστ τόσο των υγειονομικών, των χρόνιων πασχόντων των εργαζόμενων στην Πρόνοια και των περιθαλπομένων στα ιδρύματα όσο και γενικά του πληθυσμού. Επίταξη των διαγνωστικών μέσων των ιδιωτικών εργαστηρίων.

Σχέδιο επίταξης όλων των δομών του Ιδιωτικού Τομέα Υγείας και Πρόνοιας, για να μπει σε εφαρμογή σε περίπτωση γιγάντωσης της πανδημίας.

Τα τελευταία γεγονότα με τα δεκάδες επιβεβαιωμένα κρούσματα σε οίκους ευγηρίας σε Ασβεστοχώρι και Εύοσμο αναδεικνύουν τις τεράστιες ελλείψεις στις δομές Πρόνοιας και επιβάλουν ειδικά μέτρα αλλά και έλεγχο των μέτρων στα προνοιακά ιδρύματα».

Συμβαίνουν στο Παπαγεωργίου. Η Υγεία του λαού και ο δήθεν αγορασμένος χρόνος

 

Δεύτερο κύμα της πανδημίας σε εξέλιξη  και η κυβέρνηση κρατά καλά τη ρότα του καραβιού που λέγεται υγεία, πλέοντας σε πελάγη αντιφάσεων. Ούτε την πρώτη περίοδο επιθυμούσε, αλλά ούτε και τώρα -πέντε μήνες μετά- την ενίσχυση του δημοσίου συστήματος υγείας. Ξεκάθαρο μάλιστα έγινε στις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού, ότι ένα νέο ΕΣΥ -έτσι το βάπτισε- θα αναγεννηθεί ενισχυμένο, χάρη στην ανιδιοτελή(!) προσφορά του ιδιωτικού τομέα (συμπράξεις ΣΔΙΤ)!!!

Νοσοκομεία-επιχειρήσεις με αυτοχρηματοδότηση, έσοδα, μειώσεις κόστους, αναδιοργάνωση με στόχευση την αύξηση των εσόδων,  με ταυτόχρονο “ξεφόρτωμα” καθετί μη κερδοφόρου.  Εδώ κολλάει και η δημιουργία του ΟΔΙΠΥ AE, οργανισμού  ελέγχου  και αξιολόγησης των νοσοκομείων- επιχειρήσεων.  Έτσι η κυβέρνηση, πατώντας στις ευρωπαϊκές οδηγίες, δεν μπαίνει καν στη λογική της ενίσχυσης της δημόσιας υγείας με αύξηση δαπανών, με μαζικές προσλήψεις κτλ.

Η  “σταγόνα στον ωκεανό-ενίσχυση” με επικουρικούς το προηγούμενο διάστημα, ήταν και παραμένει μέρος της στοχοθεσία τους: σταδιακή αντικατάσταση του μόνιμου προσωπικού με φτηνό, ευέλικτο, δυνητικά χειραγωγούμενο και προπάντων χρονοπροσδιορισμένο.

Παράλληλα, η διαχείριση της πανδημίας δεν κρύβει την καλά σχεδιασμένη στοχοπροσήλωση της κυβέρνησης, αυτής της εξυπηρέτησης της αγοράς. Πιστή στις επιδιώξεις της κερδοφορίας των μεγαλοξενοδόχων, εφοπλιστών, ιδιοκτητών Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Δειγματοληπτικός έλεγχος και ο κορονοϊός παρών. Παρούσα και η κινδυνολογία και ο εκφοβισμός της κοινωνίας στη βάση της ατομικής ευθύνης.  “Φταίνε τα πρόβατα που ο λύκος(ιός) μπήκε στo μαντρί με πρόσκληση του τσομπάνη”.

Στη υπηρεσία της αγοράς και τα υγειονομικά πρωτόκολλα των επιστημονικών επιτροπών του υπουργείου Υγείας. Πρωτόκολλα που χαρακτηρίζονται από ελαστικότητα και περιοδικότητα. Για αυτό και οι συνεχείς αντιφάσεις του υπουργείου και των επιτροπών του, με γενικολογίες και περιορισμένη χρονική διάρκεια. Το πρωί ανακοινώνεται κάτι που το απόγευμα της ίδιας μέρας αναιρείται.

Έτσι, μια οδηγία με τέτοια χαρακτηριστικά, κατεβαίνει κάθετα σε ΥΠΕ και νοσοκομεία, με αποτέλεσμα να παρατηρούμε ζητήματα λανθασμένης διαχείρισης στις μονάδες υγείας, που έχουν σχέση με τον τρόπο, τον τόπο και το χρόνο που αντιμετωπίζονται.

Τ.Ε.Π. με περιστατικά “ύποπτα” και μη να στοιβάζονται στον ίδιο χώρο. Βραχεία Νοσηλεία δύο λειτουργιών σε συσκευασία της μιας: αυτής ως ΤΕΠ  και  της άλλης ως κλινικής. Αναπόφευκτος και επικίνδυνος ο συγχρωτισμός και ο συνωστισμός. Κλινικές που καθ` υπόδειξη των υπεύθυνων δέχονται στη μία εφημερία “ύποπτα” αλλά αδυνατούν στην επόμενη. Τμήματα COVID  που δημιουργούνται την Παρασκευή και καταργούνται τη Δευτέρα. 5 σελίδες ενημέρωση-οδηγίες της ΥΠΕ προς τα νοσοκομεία για την ορθή διαχείριση της πανδημίας, αλλά σιγή ιχθύος για την υποστελέχωση των μονάδων. Υπάρχει πιο τρανταχτό παράδειγμα που να αποδεικνύει τη φτώχεια από αυτό της παύσης λειτουργίας της κλινικής του ΑΧΕΠΑ; Με μαθηματική ακρίβεια θα υπάρξει και συνέχεια. Επιτροπή λοιμώξεων της μιας ανάσας, υποστελεχωμένη με αρμοδιότητες και εργασίες να διανέμονται στην Ν.Υ. Τεχνική υπηρεσία που μετριέται στα δάκτυλα των χεριών. Ιατρικό προσωπικό που καταγγέλλει  τη διαδικασία διαχείρισης  και ταυτόχρονα υπογραμμίζει τις τεράστιες ελλείψεις, να ζητά απαντήσεις από τους διοικούντες. Διοίκηση που προτίθεται να καλέσει ΕΔΕ για δήθεν διαρροή  προς την ΠΟΕΔΗΝ του αριθμού των συναδέλφων που νοσούν και ταυτόχρονα να δηλώνει ότι αποτελεί δυσβάσταχτο βάρος το κόστος των επικουρικών. Οψόμεθα δηλαδή για αυτούς που οι συμβάσεις τους λήγουν προσεχώς. Ανθρωποφύλακες που  αναφέρουν προς τιμωρία και παραδειγματισμό εργαζόμενους που δεν τηρούν τα μέτρα για την  αποφυγή της διασποράς και από την άλλη οργανωτές της διαχείρισης, να αρνούνται πεισματικά τον καθολικό και περιοδικό έλεγχο των εργαζόμενων. Σχέδια αντιμετώπισης στα χαρτιά χωρίς ουσιαστικά πρακτικό αντίκρισμα. Περιορισμοί λόγω κόστους στην υπηρεσία καθαριότητας. Προφανώς έχει ξεκινήσει πλέον η περίοδος του μαστίγιου. Και πιθανόν να είμαστε ακόμα στην αρχή.

Είναι ώρα να δώσουμε  εκ νέου το παρόν σε αγώνες με στόματα που δεν σταματούν να φωνάζουν και να διεκδικούν.

• Άμεσα μαζικές προσλήψεις όλων των ειδικοτήτων και μονιμοποίηση τώρα όλων των συμβασιούχων.

• Π.Φ.Υ που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες. Δειγματοληπτικός έλεγχος στην κοινότητα για την αποφυγή του συγχρωτισμού στα τριτοβάθμια νοσοκομεία.

• Γενναία αύξηση των δαπανών για την υγεία.

• Άμεσα να εφαρμοστεί η πρόταση του σωματείου για την αντιμετώπιση των “ύποπτων” στο ΤΕΠ.

• Καθολικός έλεγχος και ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε όλους τους εργαζόμενους.

• Εξασφάλιση σε επάρκεια των ΜΑΠ.

Μπροστά στην εξέλιξη της πανδημίας δεν μπορούμε να μείνουμε μόνοι μας μεμψιμοιρώντας.

Διεκδικούμε και απαιτούμε.

Αυτοί στη στοχοπροσήλωσή τους και εμείς στη δική μας.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Κυβέρνηση – Επιχειρηματικοί όμιλοι Συνένοχοι στο έγκλημα σε βάρος της υγείας του λαού Βάζουν σε κίνδυνο την υγεία, τη ζωή των εργαζομένων

 Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο

Μέλος της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ-WFTU)

Αγ. Φιλοθέης 5β,  105 56 Aθήνα

Τηλ. 210 3301842,210 3301847,210 3833786   Fax  210 3802 864

Site: https://pamehellas.gr E-mail: pame@pamehellas.gr Twitter: https://twitter.com/PAMEhellas

________________________________________

Αθήνα, 19.8.20

Κυβέρνηση – Επιχειρηματικοί όμιλοι

Συνένοχοι στο έγκλημα σε βάρος της υγείας του λαού

Βάζουν σε κίνδυνο την υγεία, τη ζωή των εργαζομένων

 

Η τακτική της κολοκυθιάς που παίζουν τις τελευταίες μέρες τα κυβερνητικά στελέχη σχετικά με την εξέλιξη των κρουσμάτων του κορωνοϊού στη χώρα, δεν μπορεί ούτε να αποκρύψει τις βαριές ευθύνες της πολιτικής της ΝΔ, αλλά ούτε και να αθωώσει τους επιχειρηματικούς ομίλους που αρνούνται να εφαρμόσουν τα υγειονομικά πρωτόκολλα.

Μιλούσαν δήθεν για μέτρα στα καράβια και στα ΜΜΜ και οι εικόνες που έρχονται από όσους κατάφεραν να πάνε διακοπές είναι αποκαλυπτικές και αποδεικνύουν το μέγεθος του ψέματος. 

Μιλούσαν δήθεν για μέτρα στα ξενοδοχεία, στα εργοστάσια, στα ίδια τα νοσοκομεία και η καθημερινή σχεδόν εμφάνιση κρουσμάτων στους εργαζόμενους, στους υγειονομικούς  είναι αδιάψευστος μάρτυρας.

Η πραγματικότητα είναι από την αρχή της πανδημίας πασιφανής: 

Μπροστά στο βωμό του κέρδους δεν διστάζουν να θυσιάσουν την υγεία του λαού.

• Γι’ αυτό εξακολουθούν και είναι κενές οι περισσότερες από τις 30.000 οργανικές θέσεις στην Υγεία, όσο κενά είναι και τα νοσοκομεία από υλικά και αναγκαίες υποδομές.

• Γι’ αυτό και εξακολουθούν να ΜΗΝ γίνονται μαζικά και τακτικά τεστ στους εργαζόμενους, στην υγεία, στα ξενοδοχεία, στην εστίαση και αλλού.

• Γι’ αυτό αξιοποιούν στατιστικές αλχημείες και δεν λένε την αλήθεια για τα κρούσματα που προέκυψαν από τους ελάχιστους ελέγχους.  

• Γι’ αυτό το άνοιγμα του Τουρισμού στο όνομα του «να πάρει μπροστά η οικονομία» έγινε με τους όρους των επιχειρηματικών ομίλων του Τουρισμού και των Μεταφορών και όχι με κριτήριο την προστασία της υγείας του λαού και όσων ήθελαν να επισκεφτούν τη χώρα μας για αναψυχή.

Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι εγκληματικές και για το ότι όλο αυτό το χρονικό διάστημα που κερδήθηκε με τεράστιες θυσίες από τους εργαζόμενους, το λαό, δεν υλοποίησε ουσιαστικά κανένα μέτρο για την θωράκιση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας απέναντι στο 2ο κύμα της πανδημίας. 

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ καλεί για άλλη μια φορά όλα τα Εργατικά κέντρα, τις Ομοσπονδίες, τα Συνδικάτα και όλους τους εργαζόμενους να πάρουμε τα δικά μας μέτρα. Να μπούμε μπροστά τώρα στην οργάνωση της πάλης, να σπάσουμε το φόβο και την τρομοκρατία που επιχειρούν να επιβάλλουν, αλλά και την απουσία κάθε φωνής διεκδίκησης και απαίτησης, να προστατευτούμε. Ότι κερδήθηκε την περίοδο της πανδημίας, ακόμα και τα όποια μέτρα πάρθηκαν, έγιναν κάτω από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων της υγείας, αλλά και συνολικά της εργατικής τάξης.

• Να μην αποδεχτούμε ότι φταίμε εμείς για την πανδημία. Να απορρίψουμε την προπαγάνδα της κυβέρνησης και των καλοταϊσμένων ΜΜΕ.

• Να μην αφήσουμε τη ζωή μας στα χέρια των επιχειρηματικών συμφερόντων.

• Να μην αποδεχτούμε να πηγαίνουμε στους χώρους δουλειάς και να δουλεύουμε χωρίς μέτρα για την υγεία και την ασφάλειά μας.

• Να μην μας γίνει συνήθεια τα νοσοκομεία να είναι δίχως υποδομές, γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό.

Καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και την πολιτική της, είναι επικίνδυνη. Εμπιστοσύνη στη δική μας δύναμη, στο συλλογικό αγώνα. 

Τώρα όλοι στη μάχη.

Μαζικά και μαχητικά να απαιτήσουμε

• Τώρα δωρεάν Παροχή Μέσων προστασίας για όλους τους εργαζόμενους στους τόπους δουλειάς με επιβολή όλων των απαραίτητων μέτρων υγιεινής και ασφάλειας.

• Μαζικά, επαναλαμβανόμενα τεστ στους εργαζόμενους στην Υγεία και την Πρόνοια, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στην εστίαση, στον τουρισμό, στο εμπόριο, αλλά και τους μεγάλους χώρους δουλειάς (εργοστάσια κ.τ.λ.) με επιβάρυνση της εργοδοσίας στον ιδιωτικό τομέα και στο δημόσιο κάλυψη από το κράτος. 

• Μαζικές προσλήψεις σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και των επικουρικών στην υγεία

• Να ανοίξουν όλα τα νοσοκομεία που έκλεισαν τα τελευταία χρόνια

• Σχέδιο επίταξης όλων των δομών του ιδιωτικού τομέα Υγείας και Πρόνοιας, ώστε να μπει σε εφαρμογή, σε περίπτωση γιγάντωσης της πανδημίας.

• Κατεπείγουσες προσλήψεις στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για να αυξηθούν τα δρομολόγια, για να μειωθεί ο συγχρωτισμός, με ταυτόχρονη μείωση στην πληρότητα των πλοίων και των αεροπλάνων, με παράλληλη μείωση της τιμής των εισιτηρίων. 

• Καμιά απόλυση, καμιά περικοπή εργασιακών δικαιωμάτων.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Για τις μάσκες που έπεσαν

 

Του Γιώργου Σιδέρη*

Είναι σαφές ότι έχουμε μπει στο λεγόμενο 2ο κύμα της πανδημίας. Ο χρόνος που κερδήθηκε από το λαό, αξιοποιήθηκε από την κυβέρνηση. Οχι για να θωρακίσει το δημόσιο σύστημα Υγείας αλλά για να μαλώνει την αφιλότιμη νεολαία που κάνει πάρτι, να τρομοκρατεί τους ηλικιωμένους, να συνεχίζει τη μετατροπή των δημόσιων μονάδων Υγείας σε επιχειρήσεις που θα πουλάνε τις υπηρεσίες τους μέσω της νέας Ανώνυμης Εταιρείας «Οργανισμός Διασφάλισης της Ποιότητας στην Υγεία ΑΕ» (ΟΔΙΠΥ ΑΕ), να βγάζει από τα συρτάρια τις ελεεινές ΣΔΙΤ.

1. Εδώ και 6 μήνες η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ), μαζί με το λαϊκό κίνημα, απαιτεί: Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στα νοσοκομεία.

Η κυβέρνηση απαντούσε διά στόματος Κοντοζαμάνη πως προσλήφθηκαν 370 επικουρικοί γιατροί «που και αυτοί δεν χρειάστηκαν»!

Το τελευταίο 15ήμερο νοσηλεύτρια χειρουργείου νοσοκομείου αναφοράς βγήκε θετική γυρνώντας από την άδεια της ενώ είχε ήδη πιάσει δουλειά. Τις «στενές επαφές της» στη βάρδια ΔΕΝ τους διώχνουν από τη δουλειά λόγω έλλειψης προσωπικού. Τους λένε ότι «αρκεί η μάσκα και μόνο αν έχετε συμπτώματα θα απομονωθείτε».

Σε μαιευτήριο νοσοκομείου αναφοράς στείλανε θετική επίτοκο από άλλο νοσοκομείο. Δύο μαίες φωνάχτηκαν από το σπίτι ώστε να προχωρήσει ο τοκετός.

Είναι πρόσφατη η «εντολή» από μία ΥΠΕ της χώρας σε γιατρό Κέντρου Υγείας που θέλει να την υποχρεώσει, μαζί με το καθημερινό πρωινό ωράριο και τις εφημερίες της στο Κέντρο Υγείας, να κάνει και... 2 - 3 εφημερίες το μήνα σε νοσοκομείο που απέχει... 95 χιλιόμετρα. Σε άλλο νοσοκομείο νησιού ο διοικητής προσπαθεί να εκβιάσει την μοναδική αναισθησιολόγο να εφημερεύει καθημερινά όλο το μήνα.

2. Εδώ και 6 μήνες η ΟΕΝΓΕ διεκδικεί μαζικά και τακτικά τεστ στους υγειονομικούς.

Σε νοσοκομείο αναφοράς της Αθήνας δόθηκε γραπτά η ακατανόητη οδηγία να υποβάλλονται σε τεστ όχι όλοι οι υγειονομικοί αλλά αυτοί που «έχουν συμπτώματα (...) έχουν ταξιδέψει από τη Λάρισα και βορειότερα ή στον Πόρο (...) έχουν συμμετάσχει σε γάμους, βαφτίσια, πανηγύρια, λιτανείες, συναυλίες»!

3. Εδώ και 6 μήνες η ΟΕΝΓΕ απαιτεί σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό και διαγνωστικά εργαστήρια, επίταξη των ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων.

Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν διαφήμιση δωρεών και ευχαριστίες προς τους «φιλεύσπλαχνους» δωρητές.

Το τελευταίο 15ήμερο τα δείγματα των ασθενών που στέλνονται από επαρχιακά νοσοκομεία προς νοσοκομεία που έχουν αντιδραστήρια γυρνάνε πίσω. Ασθενείς νοσηλεύονται χωρίς να ξέρουν τι μέλλει γενέσθαι. Νοσηλεύτρια που δούλευε κανονικά σε νοσοκομείο της Αθήνας έμαθε ότι είναι θετική μετά από 2 μέρες εργασίας αφού τα τεστ αργούν να βγουν.

4. Εδώ και χρόνια η ΟΕΝΓΕ απαιτεί μονιμοποίηση των συμβασιούχων, των επικουρικών, όλων των συναδέλφων που υπηρετούν με ελαστικές εργασιακές σχέσεις.

Δημοσιοποιημένα στοιχεία από το υπουργείο Υγείας που αφορούν τους υπαλλήλους του γράφουν:

Μόνιμοι το Μάη του 2019: 79.254. Μόνιμοι το Μάη του 2020: 77.356. Δηλαδή 1.898 λιγότεροι από πέρυσι.

Αν προσθέσουμε και τους εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις, το προσωπικό των νοσοκομείων είναι λιγότερο κατά 4.000.

5. Εδώ και χρόνια η ΟΕΝΓΕ απαιτεί αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την Υγεία.

Τα στοιχεία του Δελτίου Εκτέλεσης Κρατικού Προϋπολογισμού που αφορούν τα νοσοκομεία γράφουν ως προς την κρατική χρηματοδότηση:

Α' εξάμηνο του 2019: 518 εκατομμύρια ευρώ, Α' εξάμηνο 2020 (της πανδημίας): 387 εκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή, σε ένα χρόνο, το χρόνο της πανδημίας, 131 εκατομμύρια ευρώ λιγότερα!

Ο πρωθυπουργός στις 5 Αυγούστου τουίταρε:

«Η υγεία και η οικονομία δεν είναι δύο έννοιες που η μία αντιπαλεύει την άλλη. Για να έχουμε οικονομική ανάπτυξη πρέπει να έχουμε υγεία. Για να έχουμε ένα επαρκές σύστημα Υγείας πρέπει να έχουμε μία οικονομία η οποία να δίνει έσοδα και ένα κράτος που επιτελεί το ρόλο του».

Η TUI Group (γερμανικά: Touristik Union International) είναι αγγλογερμανική εταιρεία ταξιδίων και τουρισμού που εδρεύει στο Ανόβερο της Γερμανίας. Είναι η μεγαλύτερη εταιρεία αναψυχής, ταξιδιών και τουρισμού στον κόσμο. Διαθέτει ταξιδιωτικά γραφεία, ξενοδοχεία, αεροπορικές εταιρείες, κρουαζιερόπλοια, καταστήματα λιανικής πώλησης, έξι ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες - τον μεγαλύτερο τουριστικό στόλο στην Ευρώπη - και εννέα ταξιδιωτικά πρακτορεία που εδρεύουν στην Ευρώπη.

O επικεφαλής της TUI, Φριτς Γιούσεν, δήλωνε (από την Πρωτομαγιά ακόμα) ότι «η Ελλάδα είναι μεταξύ των χωρών που προετοιμάζονται πολύ εντατικά για την επιστροφή των τουριστών».

Είναι σαφές ότι τα υγειονομικά πρωτόκολλα της κυβέρνησης υπηρέτησαν την κάθε TUI, τα μεγαθήρια του Τουρισμού και των Μεταφορών.

Το τουίτ έπρεπε να είναι διαφορετικό για να είναι πιο ακριβές: «Η υγεία του λαού και η καπιταλιστική οικονομία είναι δύο έννοιες που η μία αντιπαλεύει την άλλη».

Η κυβέρνηση αρνήθηκε να προστατεύσει την υγεία του λαού. Η πολιτική τους είναι εγκληματική, το ίδιο και οι ευθύνες τους. Ο αγώνας για την προστασία της υγείας του λαού, για Υγεία - κοινωνικό αγαθό συνεχίζεται.

*Ο Γιώργος Σιδέρης είναι μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΟΕΝΓΕ

Η επίδραση των σκηνών βίας και σεξ στην τηλεόραση και το διαδίκτυο

 

Από ατεχνως

Γράφει ο Ευστράτιος Παπάνης //

Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου

Η ατιμώρητη βία και η ανεύθυνη σεξουαλική συμπεριφορά, έτσι όπως κατά κόρον προβάλλονται στην τηλεόραση και ειδικά στο διαδίκτυο, αποτελούν την καλύτερη συναισθηματική ανοσία, τόσο των παιδιών, όσο και των ενηλίκων απέναντι στη φρίκη της πραγματικότητας. «Αν πια δεν μας φοβίζει η όψη του τέρατος είναι γιατί έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε»: Χιλιάδες έρευνες έχουν αποδείξει ότι οι διαρκής έκθεση σε τέτοιες σκηνές αναισθητοποιεί τα συλλογικά αντανακλαστικά, περιορίζει τους ηθικούς και κοινωνικούς κώδικες και μετατρέπει σε φυσιολογικές, πράξεις κολάσιμες και αποτρόπαιες.

Τα πορίσματα διατρανώνουν ότι παιδιά και ενήλικες επηρεάζονται εξίσου, ακόμα κι αν εκτίθενται σε λίγα βίαια ή σεξουαλικώς ακραία ερεθίσματα. Η τάση για μίμηση είναι καταλυτική. Η αποκλίνουσα πράξη καθίσταται παραδειγματική, αποτελεί μια γοητευτική εναλλακτική, ειδικά σε κοινωνίες που ταλανίζονται από τον ευδαιμονισμό, τον καταναλωτισμό, την ελευθεριότητα και τα οικονομικά προβλήματα. Η άσκηση βίας είτε ως εκτόνωση είτε ως προμελετημένη ενέργεια επιφέρει άμεση ενίσχυση (είναι ευκολότερο να αποκτήσεις το αντικείμενο του πόθου αν το αρπάξεις, παρά αν μοχθήσεις για την κατοχή του), ενώ οι διεστραμμένες σεξουαλικές επιλογές προσδίδουν ταυτότητα, διαμορφώνουν την ιεραρχία και την αποδοχή στις εφηβικές ομάδες και ελκύουν τα παιδιά περισσότερο από ένα βαρετό, μη εμπνευσμένο μάθημα στο σχολείο.

Ακόμα και η αποσπασματική θέαση τέτοιων σκηνών εξάπτει τη φαντασία, αυξάνει την προδιάθεση για βίαιη αντίδραση και συσχετίζεται απόλυτα με μετέπειτα οικογενειακή βία, βιασμούς, δύσκολη ικανοποίηση από το φυσιολογικό σεξ, συγκρότηση συμμοριών και παραβατική συμπεριφορά. Και τα δυο μαζί επί δεκαετίες ήταν η πιο ενδεδειγμένη συνταγή για την εισπρακτική αποτελεσματικότητα μιας ταινίας και πρόσφατα βρήκαν πρόθυμους διευκολυντές στη μεσημεριανή και παιδική ζώνη του τηλεοπτικού προγράμματος, με εκατοντάδες ανεύθυνους τηλε-αστέρες να αντλούν την επιτυχία τους από την ένταση των σεξουαλικών ιδιαιτεροτήτων τους ή τη δυνατότητα να ποδοπατούν τα κοινωνικά πρότυπα.

Ο μηχανισμός αποδοχής της βίας και η ρητορική της ωμής σεξουαλικής πρόκλησης έχει επίσης γίνει αντικείμενο μελέτης: Η καθημερινή έκθεση σε αυτές ενεργοποιεί στον εγκέφαλο μνήμες ή ήδη διαμορφωμένα βίαια σενάρια και γνωστικά σχήματα, προκαλεί άμεση διέγερση και ανάγκη για ικανοποίηση με αποτέλεσμα την αυτόματη και διαρκή μάθηση, την ερμηνεία των φαινομένων μέσω της βίας ή της λιμπιδικής ενόρμησης και την αναστολή των κοινωνικών περιορισμών. Τελικά τα παιδιά ή οι ενήλικες αποστασιοποιούνται από τη βιαιότητα, αποπροσωποποιούνται και αδυνατούν να διακρίνουν το κακό σε αυτήν. Όσο μεγαλύτερη η ταύτιση με το βίαιο ή σεξουαλικά άτεγκτο δράστη και όσο πιο πλημμελής η ικανότητα της οικογένειας ή του σχολείου για έλεγχο, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος εσωτερίκευσης της υπό παρακολούθηση συμπεριφοράς, ειδικά εάν ο προς μίμηση ήρωας είναι ελκυστικός και υπεράνω νόμων. Η πολύωρη θέαση παρόμοιων σκηνών πολλαπλασιάζει τους κινδύνους και εγκαθιδρύει γρηγορότερα τα απεχθή πρότυπα.

Όσο πιο διαδραστική είναι η ενασχόληση με τα βίαια ή σεξουαλικώς μη οριοθετημένα ερεθίσματα, τόσο η μακροχρόνια αρνητική επίπτωση αυξάνεται, επειδή η ηδονή που αντλείται είναι μεγαλύτερη. Τα διαδικτυακά video games, τα στιγμιότυπα απροκάλυπτης πραγματικής βίας ή σεξ που κατακλύζουν το ίντερνετ (snuff) απενεργοποιούν τα κοινωνικά αντανακλαστικά και τον αυτοέλεγχο του χρήστη, ο οποίος δείχνει λιγότερη συμπάθεια για τα θύματα ή τείνει να δικαιολογεί τις ακρότητες του θύτη. Έφηβοι που παρακολούθησαν σκηνές από πραγματικούς βιασμούς στο διαδίκτυο απέδωσαν την ευθύνη στη γυναίκα που βιάστηκε, χαρακτήρισαν ως φαιδρό ή εξόχως διεγερτικό το περιστατικό και φαντασίωσαν βιασμούς, στους οποίους πρωταγωνιστούσαν οι ίδιοι.

Οι ταινίες πραγματικής βίας έχουν ακόμα ένα χαρακτηριστικό, που τις καθιστά ελκυστικότερες. Είναι κατεξοχήν παράνομες και επομένως, αυτός που τις κατέχει, αισθάνεται μυημένος σε μια underground ιδιότυπη κουλτούρα, διαμορφώνει την ταυτότητά του μέσα από αυτές και ανήκει σε έναν κύκλο ξεχωριστών ανθρώπων. Παρόμοια αποτελέσματα έχει και η θέαση αληθινών θανάτων στην οθόνη: την υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής ως αξίας, την απώλεια της αξιοπρέπειας και την άρνηση των κοινωνικών κανόνων. Όσο ο θεατής εξοικειώνεται με τους θανάτους των άλλων, τόσο επιβεβαιώνει τη δική του ύπαρξη και το θρίαμβό του επειδή εξακολουθεί να επιβιώνει.

Κερδήθηκε χρόνος, αλλά για ποιον;

Χρόνια τώρα μεθοδεύεται και υλοποιείται η σταδιακή μετατροπή των δημόσιων νοσοκομείων σε επιχειρήσεις. Η μία κυβέρνηση μετά την άλλη, το κάθε επιτελείο της, νομοσχέδιο το νομοσχέδιο, έχουν καθιερώσει ιδιωτικά κριτήρια στη λειτουργία των νοσοκομείων, έχουν μετατρέψει τους ασθενείς σε πελάτες, την πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας σε συνάρτηση της «ασφαλιστικής επάρκειας» και της οικονομικής δυνατότητας του καθενός.

Η πανδημία του κορονοϊού σε ελάχιστο διάστημα ξεγύμνωσε την επιχειρηματολογία χρόνων όλων των αστικών κυβερνήσεων. Η πολιτική που θεωρεί την Υγεία ατομική ευθύνη και τις υπηρεσίες Υγείας εμπόρευμα χρεοκόπησε. Γιατί αυτή ευθύνεται για τα χάλια του δημόσιου συστήματος Υγείας, τις τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, την εντατικοποίηση, την περιπλάνηση των υγειονομικών από τη μία μονάδα στην άλλη για να μπαλώνουν τρύπες.

Αυτή η πολιτική ευθύνεται για το γεγονός ότι τον 21ο αιώνα ένα ολόκληρο ΕΣΥ μετατράπηκε σε «κορονο-ΕΣΥ», για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της επιδημίας χωρίς να μπορεί να συνδυάσει τον έλεγχο και τη νοσηλεία των ασθενών από τον κορονοϊό με την περίθαλψη ασθενών με άλλες παθήσεις.

Ευθύνεται για την αναστολή της λειτουργίας και τον παροπλισμό ολόκληρων τμημάτων και κλινικών. Αυτή η πολιτική άφησε ξεκρέμαστους εκατομμύρια ασθενείς με χρόνια νοσήματα, έβαλε φρένο στη διάγνωση και τη θεραπεία ακόμα και ογκολογικών ασθενών με άγνωστες συνέπειες για την υγεία τους, που δεν αποτυπώνονται στις στατιστικές για τον κορονοϊό.

Παρά τις επιμέρους διαφορές στη διάρθρωση και την οργάνωσή τους, κανένα σύστημα Υγείας στις καπιταλιστικές χώρες δεν προστάτευσε τον λαό του. Οποια κυβέρνηση και αν είχε, όποιο επιδημιολογικό «μοντέλο» και αν ακολούθησε, τα δεινά που πλήρωσαν οι εργαζόμενοι ως ασθενείς και που θα πληρώσουν στη συνέχεια είναι μεγάλα.

Η κυβέρνηση δεν έμεινε άπραγη..

Μέσα στην πανδημία ακούσαμε για τους «ήρωες του ΕΣΥ». Βλέπαμε δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, και όχι μόνο, ανθρώπων που χρόνια ολόκληρα και από όλα τα πόστα υπηρετούν το σάπιο σύστημα, να «αλλάζουν άποψη» για τα δημόσια νοσοκομεία. Χαρακτηριστικά, ο πρωθυπουργός είχε δηλώσει ότι «αναθεωρεί την άποψή του για το Εθνικό Σύστημα Υγείας» και ο υπουργός Υγείας ότι «βάζει το ΕΣΥ πάνω από το εγώ».

Ακούσαμε τους πανηγυρισμούς ότι «νικήσαμε τον κορονοϊό», ότι «οι θυσίες έπιασαν τόπο». Φτάνοντας στο δεύτερο κύμα της πανδημίας, ένα βασικό ερώτημα πρέπει να απαντηθεί. Πώς αξιοποιήθηκε ο χρόνος που κερδήθηκε από την κυβέρνηση; Η κυβέρνηση σίγουρα δεν έμεινε άπραγη στην περίοδο της πανδημίας, δεν άφησε το χρόνο να περάσει έτσι. Τι έκανε λοιπόν;

1. Επέβαλε την απαράδεκτη λογική της «ατομικής ευθύνης», κούνησε το δάχτυλο στον λαό ότι όποιος κολλήσει φταίει γιατί δεν πρόσεξε. Πέρασε και συνεχίζει να περνάει ΠΝΠ για τη διευκόλυνση των επιχειρηματικών ομίλων, περιόρισε συλλογικές και ατομικές ελευθερίες. Αξιοποίησε «το χρόνο που κερδήθηκε» για να επεξεργαστεί και να αποτυπώσει στο χαρτί την αντίληψή της για το νέο ΕΣΥ. Ξανάβγαλε από το συρτάρι τα σχέδια για την ολοκληρωτική άλωση του δημόσιου συστήματος Υγείας από τους ιδιώτες, για να κάνουν μπίζνες στην Υγεία μέσω ΣΔΙΤ οι διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι.

2. Αποτύπωσε τη λογική του κόστους σε όλα τα μέτρα που πήρε κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Αντί για παράδειγμα να προσλάβει μόνιμο προσωπικό, προσέλαβε συμβασιούχους, τους οποίους ήδη ξεκίνησε να «ανταμείβει» ...απολύοντάς τους. Η ΠΝΠ για τις περιβόητες προσλήψεις γιατρών στα δημόσια νοσοκομεία με «μπλοκάκι», χωρίς υποχρεωτική ένταξη (επίταξη), δεν εξασφαλίζει ότι όντως θα υπάρξει ανταπόκριση, ούτε προβλέπει αποκλειστική απασχόληση. Μάλιστα, το αν θα κάνουν εφημερίες ή όχι είναι στη διακριτική ευχέρεια του διοικητή κάθε νοσοκομείου. Πώς ακριβώς ενισχύεται ένα νοσοκομείο με πρόσληψη γιατρού που δεν μπορεί να εφημερεύσει, όταν ήδη πολλά προγράμματα εφημεριών είναι επισφαλή; `Η μήπως αφορά τη δυνατότητα του νοσοκομείου να τους πληρώσει;

3. Πρόσφατα πέρασε στη Βουλή το νομοσχέδιο για τη δημιουργία της Ανώνυμης Εταιρείας «Οργανισμός Διασφάλισης της Ποιότητας στην Υγείας ΑΕ» (ΟΔΙΠΥ ΑΕ). Η κυβέρνηση, πιστή στην εξαγγελία που είχε κάνει από τις αρχές του χρόνου, σε μόλις 7 μήνες, όσο «οι ήρωες του ΕΣΥ» έδιναν τη μάχη στις άθλιες συνθήκες των νοσοκομείων και ο κόσμος «έμενε σπίτι», έκλεινε μαγαζιά, έχανε δουλειές και συσσώρευε χρέη και λογαριασμούς, έφερε άλλο ένα εργαλείο «αξιολόγησης», έναν κρίκο στην προοπτική της ιδιωτικής ασφάλισης στην Υγεία. Μετά τα DRG της προηγούμενης κυβέρνησης, προχωράει η περαιτέρω μετατροπή των δημόσιων μονάδων Υγείας σε επιχειρήσεις που θα πουλάνε τις υπηρεσίες τους, ώστε να είναι αυτοχρηματοδοτούμενα και να περιορίζεται δραστικά η κρατική χρηματοδότηση, για να ρέει ζεστό κρατικό χρήμα στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Κυνισμός και κοροϊδία

Αλήθεια, βλέποντας τις τρομακτικές εικόνες ισχυρών καπιταλιστικών κρατών που κατέρρευσαν από έναν ιό, που έθαψαν κάτω από τα σαθρά θεμέλιά τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς (και δεν ξέρουμε ακόμα πού θα φτάσει), πόσο θράσος και κυνισμός χρειάζεται για να αποτυπώσει κανείς στο παραπάνω νομοσχέδιο πως «για τις μεθόδους αξιολόγησης θα ακολουθούνται συμπεράσματα από την εφαρμογή διαφορετικών μοντέλων αξιολόγησης που έγιναν σε άλλα κράτη - μέλη (...) στη Γερμανία, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία και τη Σουηδία»;

Πώς θα περιληφθεί στα κριτήρια «το ποσοστό πληρότητας κλινών και ο αριθμός των κρεβατιών που θα λειτουργούν στις ΜΕΘ», όταν τα προηγούμενα χρόνια καταργήθηκαν χιλιάδες νοσοκομειακές κλίνες, έκλεισαν εργαστήρια, ακόμα και ολόκληρα νοσοκομεία, επικαλούμενοι ακριβώς το «χαμηλό ποσοστό πληρότητας» των νοσοκομειακών κρεβατιών, λες και μιλάμε για ξενοδοχεία; Οταν οι ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων φτάνουν τις 30.000, με τα αποτελέσματα που ζούμε σήμερα, των συνθηκών πολέμου στις εφημερίες, ράντζα, πολύμηνες αναμονές για τακτικά ραντεβού και χειρουργεία;

Ειδικά για τις ΜΕΘ, το ότι αυξήθηκαν κατά κάποιες δεκάδες δεν συνοδεύτηκε από πρόσληψη των αντίστοιχων γιατρών και νοσηλευτών ώστε να λειτουργήσουν με ασφάλεια. Να σημειωθεί ότι τα 1.200 κρεβάτια ΜΕΘ που ορίζει η ΕΕ για τη χώρα μας, είναι κάτω από το 50% των κρεβατιών ΜΕΘ που θα έπρεπε κανονικά να έχει. Είναι αυτός ο ευρωπαϊκός «μέσος όρος» που στοίχισε και στοιχίζει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Είναι ο μέσος όρος που ανάγκαζε τους γιατρούς στην Ευρώπη - και τώρα και πριν την επιδημία - να διαλέξουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει.

Πώς τολμούν να ορίσουν ως κριτήριο το χρόνο νοσηλείας και τις καθυστερήσεις στην έκδοση εξιτηρίων; Παραβλέπουν επιδεικτικά τις αμέτρητες ελλείψεις στην υποδομή των νοσοκομείων που καθυστερούν τη διαγνωστική και θεραπευτική προσέγγιση του κάθε ασθενούς. Την τραγική έλλειψη ειδικοτήτων, υποδομών και εξοπλισμού, ώστε να διεκπεραιώνεται κάθε εξέταση που χρειάζεται για κάθε ασθενή αμέσως. Το ότι είναι αδύνατο να γίνουν συγκεκριμένες επείγουσες επεμβατικές θεραπευτικές πράξεις, γιατί υπάρχουν μέρες που δεν τις υποστηρίζει κανένα νοσοκομείο.

Πώς θα ανταποκριθεί π.χ. το Νοσοκομείο της Νίκαιας, με μόλις έναν αξονικό τομογράφο, στις ανάγκες των δεκάδων νοσηλευομένων ασθενών; Η πίεση για τα λεγόμενα «αιματηρά εξιτήρια» πρακτικά σημαίνει ότι ασθενείς θα τερματίζουν τη νοσηλεία πριν «την ώρα τους», προκειμένου να μην υπάρξει υπέρβαση του προβλεπόμενου «κόστους».

Πόσο αστείο ανάμεσα στους υγειονομικούς ακούγεται ότι ο ΟΔΙΠΥ «θα ερευνήσει τις ανάγκες υγείας, θα εντοπίσει τις ελλείψεις στις υπηρεσίες Υγείας», όταν όλα αυτά έχουν αποτυπωθεί, καταγγελθεί εκατοντάδες φορές και έχουν διαμορφωθεί συγκεκριμένα αιτήματα για την ουσιαστική κάλυψή τους, πολύ πριν την εμφάνιση της πανδημίας, για τις καθημερινές πάγιες ανάγκες παροχής υπηρεσιών Υγείας!

Το κράτος, αντί να σχεδιάζει την ανάπτυξη των υπηρεσιών Υγείας με πρώτο και βασικό κριτήριο την ικανοποίηση των αναγκών υγειονομικών και ασθενών, αναλαμβάνει ρόλο ρυθμιστή των κανόνων του ανταγωνισμού μεταξύ των δημόσιων και των ιδιωτικών μονάδων Υγείας, πάντα με βάση τους νόμους της αγοράς, το τι μένει στο ταμείο.

Αυτό θα είναι το κριτήριο αξιολόγησης και των υγειονομικών: Να υπολογίζουν σε ευρώ τη νοσηλεία των ασθενών, να εφαρμόζουν τον αντιεπιστημονικό «κόφτη», να δίνουν το φθηνότερο φάρμακο και όχι το καταλληλότερο, να κάνουν λιγότερες διαγνωστικές εξετάσεις και όχι όσες είναι απαραίτητες. Και φυσικά το κατά πόσο θα υπηρετούν με προθυμία και συνέπεια το management, την προσέλκυση επιχειρήσεων - χρηματοδοτών και ασθενών - πελατών.

Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο σύστημα Υγείας δεν θα βάλουμε πλάτη στην πολιτική που θεωρεί την Υγεία από τη μία «κόστος», που μπαίνει εμπόδιο στην ανταγωνιστικότητα, και από την άλλη χρυσωρυχείο για να κερδοσκοπούν οι επιχειρηματίες του κλάδου. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε στο πλευρό του λαού για απολύτως δωρεάν υπηρεσίες Υγείας για όλους, στο ύψος των σύγχρονων αναγκών.

Μέτρα εδώ και τώρα!

Η κυβέρνηση εδώ και τώρα να σταματήσει να κουνάει το δάχτυλο στη νεολαία και το λαό για την πανδημία και να πάρει μέτρα για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, συνολικά για την προστασία της υγείας των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Τα χτεσινά νέα στοιχεία για την πορεία της πανδημίας και η εξέλιξη των κρουσμάτων ιδιαίτερα τις τελευταίες βδομάδες χτυπάνε καμπανάκι κινδύνου και δεν επιτρέπουν καμιά καθυστέρηση, καμιά υπεκφυγή.

Οι ευθύνες της κυβέρνησης για την αποσπασματικότητα και την ανεπάρκεια των μέτρων που πήρε, με αποκλειστικό γνώμονα τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, ιδιαίτερα αυτών του τουρισμού και των μεταφορών, οι αντιφάσεις και οι παλινωδίες, το γεγονός ότι πέντε μήνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας τα νοσοκομεία και συνολικά το σύστημα Υγείας παραμένει με τα ίδια ή και ακόμα μεγαλύτερα κενά και ελλείψεις, δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από την προκλητική προσπάθεια να φορτώσει στο λαό και τη νεολαία την αύξηση των κρουσμάτων.

Με την «πλειοδοσία» και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, η κυβέρνηση τζόγαρε στο «χρηματιστήριο» των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων τη μεγάλη συμβολή που είχε ο λαός στον περιορισμό των κρουσμάτων και στον έλεγχο της πανδημίας, αναλαμβάνοντας την ευθύνη που του αναλογούσε, ακολουθώντας πιστά τις συστάσεις των ειδικών. Γι' αυτό στις αρχές του καλοκαιριού τα κρούσματα είχαν ουσιαστικά μηδενιστεί.

Αντί όμως η κυβέρνηση να αξιοποιήσει αυτό το διάστημα για να θωρακίσει το σύστημα Υγείας, να οργανώσει και να ενισχύσει τους μηχανισμούς προστασίας της υγείας του λαού, αντί να πάρει αυξημένα μέτρα προφύλαξης του πληθυσμού και των επισκεπτών της χώρας από τον κορονοϊό, μετέτρεψε σε «λάστιχο» τα υγειονομικά πρωτόκολλα, για να μην κόψει πελατεία από τους ομίλους του τουρισμού, στο όνομα της «αναθέρμανσης της οικονομίας».

Εδωσε το «πράσινο φως» για να στοιβάζονται σε αεροπλάνα, πλοία και Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ταξιδιώτες και εργαζόμενοι, για να μη χάσουν ούτε ευρώ εφοπλιστές και αερομεταφορείς, αρνούμενη να πάρει εδώ και τώρα μέτρα, να προχωρήσει σε μαζικές προσλήψεις για να πυκνώσουν τα δρομολόγια στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Ακόμα και τώρα, που τα κρούσματα σε μεγάλους χώρους δουλειάς επιβεβαιώνουν ότι η μεγαλοεργοδοσία παίζει «κορόνα - γράμματα» την υγεία των εργαζομένων, κάνει πως δεν ακούει τις καταγγελίες σωματείων και φορέων για την κατάσταση που επικρατεί σε χώρους δουλειάς, με τα ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας και τους ελέγχους.

Ταυτόχρονα παρουσιάζει τη «μαγική εικόνα» ότι τάχα «θωρακίστηκε» το δημόσιο σύστημα Υγείας, με μπαλώματα που δεν καλύπτουν τις ανάγκες ούτε σε «κανονικές» συνθήκες, ενώ παραμένουν οι τεράστιες ελλείψεις σε μονάδες Υγείας, γιατρούς, νοσηλευτές, ΜΕΘ, ακόμα και σε στοιχειώδη ιατροφαρμακευτικό εξοπλισμό, όπως συνεχίζουν να καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, απευθύνοντας «κραυγή αγωνίας». Και βέβαια, συνεχίζει να απορρίπτει «μετά βδελυγμίας» την ανάγκη να υπάρξει σχέδιο επίταξης όλων των δομών του ιδιωτικού τομέα Υγείας και Πρόνοιας, την ώρα που τα τελευταία κρούσματα σε ιδιωτικές μονάδες δείχνουν το αντίθετο.

Η κυβέρνηση συνεχίζει σε κάθε πλευρά της πανδημίας να βάζει την υγεία του λαού στο «ζύγι» του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο, με χαρακτηριστική ανάμεσα σε πολλά άλλα την άρνηση για μαζικά, δωρεάν και επαναλαμβανόμενα τεστ στους εργαζόμενους στην Υγεία και την Πρόνοια, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στην εστίαση, στον τουρισμό, στο εμπόριο, αλλά και στους μεγάλους χώρους δουλειάς. Την ίδια ώρα μάλιστα που πέφτουν «βροχή» οι καταγγελίες για περιπτώσεις όπου η εξάπλωση θα μπορούσε να έχει περιοριστεί αν εφαρμοζόταν το στοιχειώδες αυτό μέτρο.

Η κατάσταση «φωνάζει»: Εδώ και τώρα, πριν η πανδημία πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, μαζί με τους μαχόμενους υγειονομικούς, είναι ανάγκη να απαιτήσουν από την κυβέρνηση μέτρα αποφασιστικής στήριξης του δημόσιου συστήματος Υγείας, προστασίας της υγείας και της ζωής τους.

"Ότι θέλουμε κάνουμε με τον covid" Φωνές Γαλέρας

 

https://drive.google.com/file/d//view?usp=sharing

Για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας

 

Εδώ και μερικές εβδομάδες το σωματείο βρίσκεται σε διαδικασία διαπραγμάτευσης με τη Διοίκηση για την υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης.

Στην πρώτη ουσιαστική επαφή στα τέλη του Ιούλη, η Διοίκηση δεν δέχτηκε να συζητήσει κανένα οικονομικό αίτημα του σωματείου, πλην της προσαύξησης στους εφημερεύοντες νοσηλευτές. Αυτό από μόνο του αναιρεί τους ισχυρισμούς της Διοίκησης, ότι δεν μπορούν να γίνουν παρεμβάσεις σε οικονομικά ζητήματα.

Αρνήθηκαν επίσης να ικανοποιήσουν μη οικονομικά αιτήματα, όπως την επέκταση της δεκαήμερης ειδικής άδειας στις υπομονάδες. 

Η πρόταση της Διοίκησης περιορίζονταν σε βελτιώσεις που εμπεριέχονται έτσι κι αλλιώς στον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα για  πολύτεκνους, μονογονεικές οικογένειες κλπ., πάντα με την προϋπόθεση “εφόσον το επιτρέπουν οι υπηρεσιακές ανάγκες”, ή “δύναται”. Δηλαδή, η Διοίκηση θα κρίνει σε τελική ανάλυση, ποιός και τι δικαιούται!

Αξίζει να αναφέρουμε επίσης, ότι στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης έριξαν την “ιδέα” της μείωσης αρχικά της άδειας πληροφορικής από 7 σε 5 ημέρες, με προοπτική την οριστική της κατάργηση στην επόμενη συλλογική σύμβαση.

Ως ΑΣΥ δεν παζαρεύουμε καμιά κατάκτηση των εργαζόμενων και επιμένουμε στο διεκδικητικό πλαίσιο, όπως αυτό διαμορφώθηκε από το Δ.Σ. του σωματείου. Θεωρούμε πως κάθε υποχώρηση από μέρους του σωματείου είναι προς το συμφέρον της Διοίκησης, αφού αποδυναμώνει τη θέση των εργαζόμενων σε μια ενδεχόμενη προσφυγή στη διαιτησία.

Αφού πρώτα μας φόρτωσαν με υποχρεώσεις και υπερεργασία, επιθυμούν τώρα να μας “ξαλαφρώσουν” από δικαιώματα και διεκδικήσεις. 

Γι`αυτό καλούμε τις υπόλοιπες παρατάξεις να μην προβούν σε καμιά ενέργεια υπογραφής εάν πρώτα δεν ενημερωθούν οι εργαζόμενοι. 

Ο εκβιασμός της Διοίκησης, “ή υπογράφετε αυτό που θέλουμε εμείς ή δεν υπάρχει συλλογική σύμβαση”, θυμίζει το “αν υπογράψουμε θα πάμε φυλακή” το 2014.

Τότε οι εργαζόμενοι απέδειξαν με την πάλη τους ότι μπορούν να λυγίσουν τη Διοίκηση. Αν χρειαστεί θα το κάνουν και τώρα.

Καλούμε τους εργαζόμενους σε επαγρύπνηση. 

ΕΞΑΡΣΗ ΚΡΟΥΣΜΑΤΩΝ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ Η καραμέλα της «ατομικής ευθύνης» και οι πραγματικές αιτίες

 

Μέρα με τη μέρα αποκαλύπτεται από τα ίδια τα γεγονότα ότι το προπαγανδιστικό μπαράζ της κυβέρνησης με επίκεντρο την «ατομική ευθύνη» έχει ως στόχο να ρίξει τις ευθύνες για την αναμενόμενη έξαρση των κρουσμάτων του κορονοϊού στον ίδιο το λαό. Οι επιπτώσεις από την ανευθυνότητα της κυβέρνησης φαίνονται ανάγλυφα όχι μόνο από τον αριθμό των κρουσμάτων αλλά και από το γεγονός ότι τα κρούσματα σχετίζονται όλο και περισσότερο με το «άνοιγμα» του Τουρισμού και των Μεταφορών.

Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που συνεχίζει να επικαλείται την «ατομική ευθύνη», προηγουμένως:

-- Εχει πάρει απόφαση να ταξιδεύουν με πληρότητα 100% τα αεροπλάνα. Θυμίζουμε ότι μέσα στις τρεις πρώτες βδομάδες του Ιούλη ελέγχθηκε για κορονοϊό μόνο το 13,9% όσων ταξιδιωτών εισήλθαν στη χώρα.

-- «Χαλάρωσαν» τα υγειονομικά πρωτόκολλα στα χερσαία σύνορα, με αποτέλεσμα να υπάρξει άνοδος κρουσμάτων στη Βόρεια Ελλάδα. Θυμίζουμε ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά από διαμαρτυρίες των μεγαλοξενοδόχων και των μεγαλοεπιχειρηματιών στον τουρισμό ο έλεγχος στον Προμαχώνα ήταν εντελώς τυπικός και έπρεπε να γίνει το «μπαμ» στη Σερβία για να μπουν περιορισμοί.

-- Ταυτόχρονα κατ' απαίτηση του τουριστικού κεφαλαίου ανοίγουν οι πύλες της χώρας σε τουρίστες από χώρες όπου σημειώνεται άνοδος των κρουσμάτων (π.χ. Βρετανία).

-- Με απόφαση της κυβέρνησης καταργήθηκε η χρήση μάσκας στα μεγάλα εμπορικά κέντρα τύπου «Mall», μετά βεβαίως από απαίτηση των ιδιοκτητών τέτοιων επιχειρήσεων. Επίσης, με απαίτηση πάλι των μεγάλων επιχειρήσεων στην εστίαση «χαλάρωσαν» και εκεί τα μέτρα προστασίας.

-- Με κατεύθυνση της ΕΕ χαλαρώνουν τα - ήδη σχεδόν ανύπαρκτα - μέτρα προστασίας σε εργασιακούς χώρους και βιομηχανίες αφού σύμφωνα με αυτήν την κατεύθυνση ο κορονοϊός δεν αποτελεί απειλή υψηλού κινδύνου για τους εργαζόμενους!

-- Για χάρη των εφοπλιστών και ενώ ο κορονοϊός βρίσκεται ήδη σε έξαρση αποφασίζεται η αύξηση της πληρότητας των πλοίων από 65% σε 85%.

-- Αποτέλεσμα της πολιτικής υποχρηματοδότησης, των μεγάλων ελλείψεων σε προσωπικό και μεταφορικά μέσα, χιλιάδες εργαζόμενοι καθημερινά στοιβάζονται σαν σαρδέλες ο ένας πάνω στον άλλο στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Είναι ενδεικτικό ότι τα πετσοκομμένα υγειονομικά πρωτόκολλα για το «άνοιγμα» του Τουρισμού αποτελούν υλοποίηση των όρων που επιβάλλουν οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεταφορικές εταιρείες και οι tour operators. Ετσι, αντί να διενεργούνται καθολικοί προληπτικοί έλεγχοι σε όλους τους επισκέπτες πριν ξεκινήσουν το ταξίδι τους, όπως και συχνοί έλεγχοι σε εργαζόμενους και κατοίκους τουριστικών περιοχών, σε συνθήκες μάλιστα που καθημερινά καταγράφονται νέα ρεκόρ κρουσμάτων παγκοσμίως, η πρόληψη από την πλευρά του κράτους περιορίζεται τελικά σε μερικούς δειγματοληπτικούς ελέγχους στις αφίξεις από το εξωτερικό, με τα αποτελέσματα ακόμα και γι' αυτούς τους ελέγχους να γνωστοποιούνται αφού πρώτα τα κρούσματα έχουν διασκορπιστεί σε όλη τη χώρα!

Τις ίδιες προτεραιότητες του κεφαλαίου εξυπηρετούν η απόφαση κυβέρνησης και ΕΕ για 100% πληρότητα στα αεροπλάνα, με συνωστισμό επιβατών σε πολύωρες πτήσεις, η αντίστοιχη «χαλάρωση» των προληπτικών μέτρων στην ακτοπλοΐα, αλλά και οι αποφάσεις χαλάρωσης των μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς. Ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι σε αυτούς τους κλάδους, μαζί με τους αυξημένους κινδύνους για την υγεία τους, αντιμετωπίζουν είτε το ξεζούμισμα, το πετσόκομμα μισθών και δικαιωμάτων όσοι δουλεύουν, είτε την επιβίωση με ανεπαρκή επιδόματα ή ακόμα και χωρίς αυτά, όσοι έχουν μείνει άνεργοι.

Πριν...

Εξι σχεδόν μήνες μετά την εμφάνιση του ιού στη χώρα, μετά από δύο και πλέον μήνες αυστηρών περιοριστικών μέτρων, βρισκόμαστε ξανά «στο ίδιο έργο θεατές». Το χαρτί της «ατομικής ευθύνης» η κυβέρνηση το έπαιξε από την πρώτη στιγμή. Από τον περασμένο Μάρτη, όταν ανακοινώθηκε το γενικό lockdown. Αν θυμηθούμε βήμα βήμα πώς ακριβώς διαχειρίστηκαν η κυβέρνηση, το αστικό κράτος την κατάσταση, ποιο ήταν το κριτήριο για κάθε μέτρο που πάρθηκε, θα δούμε ότι αυτό δεν ήταν η προστασία της υγείας του λαού, αλλά το πώς θα βγει αλώβητο το σύστημα από την υγειονομική κρίση και πώς θα εξασφαλιστούν η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και ο περιορισμός των επιπτώσεων της πανδημίας στην οικονομία. Με αυτό το κριτήριο άλλωστε πάρθηκαν τα μέτρα καθολικού εγκλεισμού, ώστε να μην καταρρεύσει το υποχρηματοδοτούμενο και υποστελεχωμένο σύστημα Υγείας. Με το ίδιο κριτήριο πάρθηκαν και τα μέτρα «χαλάρωσης» μπροστά στο τουριστικό άνοιγμα, προσαρμόζοντας τα επιστημονικά δεδομένα στην εγκληματική λογική του «κόστους - οφέλους». Και το αποτέλεσμα το βλέπουμε, τώρα. Και είναι ακόμα νωρίς...

Δηλαδή, η ευθύνη που οφείλει να αναλαμβάνει το κράτος για την προστασία του λαού, απλά δεν υπάρχει. Και αποσιωπάται ακριβώς γιατί, για παράδειγμα, στον τομέα της Υγείας, η τραγική ανεπάρκεια του συστήματος που αναδείχτηκε με μεγαλύτερη ένταση στην πανδημία δεν διορθώνεται. Και δεν διορθώνεται γιατί για το κράτος οι παροχές Υγείας είναι «δαπάνη», η λογική της εμπορευματοποιημένης Υγείας, του «κόστους - οφέλους», των νέων «υγειονομικών πρωτοκόλλων - κόφτες παροχών» δεν επιτρέπει μια ουσιαστική, αποφασιστική και γενναία ενίσχυση του συστήματος υγείας (βλέπε αναλυτικά άρθρο σελ. 13). Μέσω της «ατομικής ευθύνης» επιδιώκουν να κρύψουν τις ευθύνες των κυβερνήσεων, των οποίων ο στρατηγικός σχεδιασμός όλα αυτά τα χρόνια οδηγεί σε πλήρη αποδιάρθρωση του δημόσιου συστήματος Υγείας, ενισχύει τη γιγάντωση του ιδιωτικού τομέα, προωθεί την εμπορευματοποίηση της Υγείας και τελικά την παράδοσή της στο ιδιωτικό κεφάλαιο, ως αποδοτικό πεδίο για επενδύσεις υψηλής κερδοφορίας.

Η εμπειρία του προηγούμενου διαστήματος είναι αποκαλυπτική. Τη στιγμή που υπήρχε ανάγκη για εκτεταμένους ελέγχους για την έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση του ιού, οι δημόσιες δομές στερούνταν τα μέσα αυτά, σε αντίθεση με μεγάλα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα που διενεργούσαν τις αντίστοιχες δοκιμασίες, με το αζημίωτο βέβαια. Οι εναπομείνασες δομές του δημόσιου συστήματος Υγείας έφτασαν στα όριά τους. Την ίδια ώρα, οι μεγάλοι όμιλοι στην Υγεία συνέχιζαν τη λειτουργία τους απρόσκοπτα και η κυβέρνηση αρνήθηκε επανειλημμένα το αίτημα των υγειονομικών για επίταξη του ιδιωτικού τομέα για την κάλυψη των αναγκών σε συνθήκες πανδημίας.

Και μετά...

Οι πρωθυπουργικές κορόνες, όταν ανακοινώθηκε η άρση του lockdown, ότι «απέναντι στην πανδημία ορθώθηκε μια αποτελεσματική Πολιτεία που προστάτεψε τους Ελληνες, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τους», ότι «στο πεδίο της πολιτικής αμβλύνθηκαν οι επιφυλάξεις και η παλιά καχυποψία» και ότι «αυτοί οι δεσμοί εμπιστοσύνης πρέπει να διατηρηθούν άρρηκτοι», δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι ένας λόγος που ο λαός εφάρμοσε μέτρα αυτοπροστασίας είναι ότι έχει αντίληψη - εκ πείρας - της άσχημης κατάστασης στο σύστημα Υγείας, παρ' όλη την αυτοθυσία των υγειονομικών και των εργαζομένων στα νοσοκομεία. Η λογική που προβάλλεται είναι οι εργαζόμενοι να έχουν τυφλή εμπιστοσύνη στο κράτος ακόμα και αν οι αποφάσεις του είναι αντιφατικές στη διαχείριση μιας υγειονομικής κρίσης. Το μήνυμα της «επόμενης μέρας» ήταν να βγει ο κόσμος από το σπίτι, αλλά ότι είναι δική του ευθύνη αν τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Αλλωστε, η κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα προσπαθούσε και προσπαθεί να δικαιολογήσει ή και να συγκαλύψει ότι τον «χρόνο που κέρδισε» δεν τον αξιοποίησε για να θωρακίσει το σύστημα Υγείας, αλλά για να διαμορφώσει καλύτερες προϋποθέσεις διαχείρισης της οικονομικής κρίσης προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων παρέχοντάς τους πλήθος αντεργατικών - αντιλαϊκών εργαλείων. Η πανδημία αξιοποιήθηκε για επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Είναι φανερό ότι ο λαός, από την ίδια του την πείρα, αντιλαμβάνεται πως δεν μπορεί να εμπιστευθεί μια κυβέρνηση, ένα κράτος που τζογάρει την υγεία του για να παίξει το παιχνίδι των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Ενα κράτος που δηλώνει ανίκανο να παρέχει στο λαό ένα δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας ικανό να αντιμετωπίσει μια υγειονομική κρίση και φορτώνει την ευθύνη στο λαό, την ίδια ώρα που είναι ικανότατο στο να διαμορφώνει το περιβάλλον προστασίας της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων βάζοντας στο περιθώριο εργατικά δικαιώματα και ανάγκες. Ενα κράτος που λέει ότι είναι αποκλειστικά ατομική ευθύνη, όχι συλλογικό δικαίωμα, η προστασία της υγείας.

Ομως, ο λαός που έχει ήδη πικρή πείρα από το τι εννοούν οι κυβερνήσεις όταν μιλάνε για «ατομική ευθύνη», με πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό της προστασίας από τις συνέπειες των φυσικών καταστροφών, για να απαλλαγεί το κράτος από την υποχρέωση για υποδομές αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής, αντισεισμικής προστασίας, πρέπει να πάρει τα μέτρα του. Ο λαός μας έδειξε μεγάλη υπευθυνότητα την περίοδο του πρώτου κύματος, τήρησε μέτρα αυτοπροστασίας και περιορισμού παρ' όλες τις επιφυλάξεις που μπορεί να είχε ή αμφιβολίες για το πως αυτά θα αξιοποιηθούν, δεν τον χαρακτηρίζουν ορισμένες μεμονωμένες ανεύθυνες συμπεριφορές που αξιοποιεί η κυβέρνηση. Από τις ίδιες τις εξελίξεις επιβεβαιώνεται ότι η μεγαλύτερη «ευθύνη» που έχουν οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, συνολικά τα λαϊκά στρώματα είναι να παλέψουν, να αγωνιστούν μαζί με τα σωματεία, τα συνδικάτα, τους φορείς του λαϊκού κινήματος για μέτρα προστασίας της υγείας, για υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.

Οταν στην άμμο χτίζεις παλάτια για να κερδίσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι…

Πρόσφατα στο ΔΣ του ΠΑΓΝΗ συζητήθηκε η έγκριση του επιχειρησιακού σχεδίου του ΠΑΓΝΗ 2020-2023. Ενα σχέδιο προσαρμοσμένο στις διαχρονικές περικοπές των κρατικών δαπανών για την Υγεία, που εξυπηρετεί την προσπάθεια εξασφάλισης εσόδων για την κάλυψη των εξόδων λειτουργίας του νοσοκομείου από την πώληση υπηρεσιών στους ασθενείς - πελάτες. Προσαρμοσμένο στην ΑΕ Οργανισμός Διασφάλισης της Ποιότητας στην Υγεία, που ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή.

* * *

Πιο συγκεκριμένα:

Στο επιχειρησιακό σχέδιο δεν γίνεται αναφορά σε αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης του νοσοκομείου ούτε σε πλήρη στελέχωσή του με το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό. Αντίθετα, γίνεται προσπάθεια για «μείωση λειτουργιών κόστους και εξοικονόμηση πόρων» και προβλέπεται «αύξηση προσωπικού μέσω εκτάκτων προσλήψεων», δηλαδή επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Η ανάπτυξη νέων δραστηριοτήτων και η επέκταση των κλινών της Παθολογικής και της ΜΕΘ θα γίνουν με παράλληλη συρρίκνωση άλλων τμημάτων (π.χ. της Νεφρολογικής, της Παιδοχειρουργικής, της Ψυχιατρικής).

Τα όποια αιτήματα των κλινικών και τμημάτων του νοσοκομείου θα κοινοποιούνται όχι στις αντίστοιχες υπηρεσίες αλλά στο γραφείο ευρωπαϊκών θεμάτων. Επεκτείνεται η επί πληρωμή άμεση ή έμμεση ολοήμερη λειτουργία του νοσοκομείου (π.χ. απογευματινή λειτουργία Ψηφιακού Μαστογράφου), με σκοπό την αύξηση των εσόδων του νοσοκομείου από τις άμεσες ή έμμεσες (μέσω των ασφαλιστικών ταμείων) πληρωμές των ασθενών. Οπως αναφέρεται στο επιχειρησιακό σχέδιο, τα έσοδα από ιδιώτες βαίνουν συνεχώς αυξανόμενα μετά το 2017, φτάνοντας τα 8,5 εκατ. ευρώ το 2020. Τα έσοδα από τις επισκέψεις στα απογευματινά ιατρεία μόνο για το 2019 ήταν 1.675.728 ευρώ, ενώ αντίστοιχα μειώνεται κάθε χρόνο η κρατική επιχορήγηση. Από το 2011 που ήταν 98.525.000 ευρώ, το 2020 φτάνει τα 24.360.000 ευρώ.

Διευρύνονται οι ΣΔΙΤ: Η επέκταση της ΜΕΘ και Ογκολογικής προβλέπεται να γίνουν με δωρεές και όχι με κρατική χρηματοδότηση. Το επιχειρησιακό σχέδιο αναφέρεται σε εκπόνηση μελετών για την οικονομική εκμετάλλευση χώρων και υπηρεσιών από ιδιωτικές εταιρείες «μέσω δυνατότητας σύμπραξης Ιδιωτικού - Δημόσιου Τομέα (ΣΔΙΤ) όπως π.χ. στη διαχείριση αποβλήτων και την πλύση ιματισμού κ.λπ.». Στο σχέδιο αναφέρεται ακόμη ότι αναμένεται αύξηση του «outsourcing» κατά 12,5%, δηλαδή επαναφορά των εργολάβων (π.χ. σε φύλαξη) Μάλιστα θεωρείται από τη διοίκηση αγκύλωση από το σωματείο ο αγώνας για την παρεμπόδιση ιδιωτών στα νοσοκομεία.

Επεκτείνεται συνολικά η επιχειρηματική λειτουργία του νοσοκομείου με την «εφαρμογή εργαλείων σύγχρονου management», τη βελτίωση του «εξωστρεφούς χαρακτήρα» του νοσοκομείου, τη «δημιουργία κέντρων κόστους σε συνεργασία με τις κλινικές όπου ο προϋπολογισμός κάθε κλινικής θα είναι συγκεκριμένος».

Θεωρεί άραγε απειλή η διοίκηση την αυξημένη χρήση υπηρεσιών του νοσοκομείου από τις λαϊκές οικογένειες εξαιτίας της ελλιπούς ιδιωτικής ασφάλισης/νοσηλείας. Μάλλον θα ήθελε να πληρώνουν ακόμα περισσότερο οι ασθενείς στους ιδιώτες επιχειρηματίες.

* * *

Στο επιχειρησιακό σχέδιο γίνεται επίσης αναφορά σε «αυξημένη συνεργασία με την Περιφέρεια Κρήτης για αξιοποίηση χρηματοδοτικών εργαλείων» (ΕΣΠΑ) με επιχορήγηση 895.000 ευρώ από το πρόγραμμα της ΠΔΕ για προσλήψεις 80 επικουρικών εργαζομένων για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Μεταβιβάζεται δηλαδή άλλο ένα μέρος της ευθύνης του κράτους για χρηματοδότηση των νοσοκομείων και προσλήψεις προσωπικού στην Τοπική Διοίκηση.

Επιπλέον, ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην αξιολόγηση του νοσοκομείου και τμημάτων του. Ως δείκτες αξιολόγησης θα χρησιμοποιούνται η ικανοποίηση των ασθενών, η μέση διάρκεια νοσηλείας, η μέση κάλυψη κλινών, ο χρόνος αναμονής στα ΤΕΠ και στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία (ΤΕΙ) κ.λπ. Θα θεωρείται δηλαδή μη αποδοτικό ένα τμήμα, όλο το νοσοκομείο ή το προσωπικό του, αν οι ασθενείς δυσανασχετούν περιμένοντας ώρες μέχρι να εξεταστούν στα ΤΕΠ ή μήνες μέχρι να επισκεφτούν γιατρό στα ΤΕΙ ως αποτέλεσμα των τεράστιων ελλείψεων προσωπικού; Θα θεωρείται ότι δεν πληρούν τα κριτήρια κόστους - οφέλους κλινικές ή οι εργαζόμενοι σε αυτές, αν η διάρκεια και το κόστος νοσηλείας υπερβαίνουν τα DRGs λόγω απρόβλεπτων επιπλοκών;

Την «αξιολόγηση όλων των παροχών υπηρεσιών Υγείας της χώρας» εξυπηρετεί και η ίδρυση (με πρόσφατο νομοσχέδιο) Οργανισμού Διασφάλισης της Ποιότητας στην Υγεία, ώστε να υλοποιηθούν οι κατευθύνσεις της ΕΕ για σταδιακή απαλλαγή του κράτους από την ευθύνη για καθολική υγειονομική περίθαλψη και να εναρμονιστούν οι δημόσιες μονάδες Υγείας με τους νόμους της αγοράς. Ο στόχος (σύμφωνα με το επιχειρησιακό σχέδιο) είναι «ο προϋπολογισμός του 2020 να πραγματοποιηθεί μετά από αξιολόγηση», δηλαδή η «αποδοτικότητα των διαγνωστικών και θεραπευτικών διαδικασιών, καθώς και των υπόλοιπων παροχών» θα χρησιμοποιούνται ως κριτήριο για το ύψος των κονδυλίων που θα δίνονται σε κάθε τμήμα ή δομή Υγείας. Αυτό ενδεχομένως να οδηγήσει σε ενίσχυση μονάδων Υγείας ή τμημάτων τους που αποφέρουν περισσότερα έσοδα και σε υποβάθμιση άλλων που «κοστίζουν» περισσότερο. Ετσι, η αξιολόγηση είναι πιθανό να επιφέρει συγχωνεύσεις ή κλείσιμο μη αποδοτικών τμημάτων ή δομών και μειώσεις μισθών, κινητικότητα, ίσως και απολύσεις «μη αποδοτικών» εργαζομένων.

* * *

Συμπερασματικά, το επιχειρησιακό σχέδιο του ΠΑΓΝΗ εξειδικεύει την αντίστοιχη εθνική και ευρωπαϊκή στρατηγική για περιορισμό της κρατικής ευθύνης στην κάλυψη μόνο στοιχειωδών υπηρεσιών περίθαλψης, πέρα από τις οποίες η Υγεία αποτελεί ατομική υπόθεση του καθενός ανάλογα με την οικονομική του δυνατότητα. Η υλοποίηση αυτής της στρατηγικής για την Υγεία επιβάλλει περαιτέρω περικοπές στην κρατική χρηματοδότηση με παράλληλη επέκταση της επιχειρηματικής δράσης των νοσοκομείων και της λειτουργίας τους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, που έχει αποτέλεσμα την αύξηση των πληρωμών των ασθενών και την υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής εντάσσονται και η διεύρυνση των ΣΔΙΤ, η μετακύλιση μέρους του κόστους για παροχές Υγείας στην Τοπική Διοίκηση, η εφαρμογή της αξιολόγησης εργαζομένων και υπηρεσιών.

Ο εκπρόσωπος των εργαζομένων στο ΔΣ του νοσοκομείου - εκλεγμένος με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Υγειονομικών» - ήταν ο μόνος που ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΕ το επιχειρησιακό σχέδιο της διοίκησης, εκφράζοντας την αντίθεσή του στην επέκταση της επιχειρηματικής δράσης των νοσοκομείων και των ΣΔΙΤ και τη διαφωνία του με τη γενικότερη εμβάθυνση της εμπορευματοποίησης της Υγείας που προωθείται.

Οι μαχόμενοι υγειονομικοί διεκδικούμε την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης της Υγείας, ώστε να ενισχυθούν οι δημόσιες δομές με μόνιμο προσωπικό και σύγχρονο εξοπλισμό. Απαιτούμε την κατάργηση των πληρωμών των ασθενών για παροχές Υγείας και την κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Υπερασπιζόμαστε τον αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα του συστήματος Υγείας, ώστε να λειτουργεί με κριτήριο την πλήρη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Δ. Βρύσαλης

Μέλος της ΕΠ Κρήτης του ΚΚΕ και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων ΠΑΓΝΗ