Του Σπύρου Τζόκα*
Στην αυγή του νέου χρόνου κάπου διαβάζουμε «Ο Τζεφ Μπέζος με περιουσία 114 δισεκατομμύρια»….. για δοκίμασε να τα μετρήσεις; Ούτε τα μηδενικά δεν μπορείς να τοποθετήσεις. Κάτι λιγότερα δηλαδή από το ΑΕΠ της Ελλάδας και κάτι περισσότερο από το αντίστοιχο άλλων φτωχότερων χωρών. Και δεν είναι ο μόνος. Είναι και άλλοι, όχι πολλοί. Άλλοι με ανάλογα ποσά, άλλοι με κάπως λιγότερα, πιο «φτωχοί».
Αυτοί όλοι δεν ξεπερνούν το 5% του πληθυσμού της γης. Τρανή επιβεβαίωση: ο πλούτος της γης παράγεται από όλους, αλλά τον καρπώνεται ένα μικρό μέρος του πληθυσμού. Είναι άδικο, είναι απάνθρωπο, είναι εγκληματικό, καθώς την ίδια ώρα που οι μεγιστάνες αυτοί αναζητούν τρόπους να ξοδεύουν τις αμύθητες περιουσίες τους, την ίδια ώρα ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της γης δεν έχει τα αναγκαία, τα χρειώδη για να επιβιώσει και καθημερινά αντικρίζει το θάνατο ή συμβαδίζει με αυτόν.
Και κάπου πιο κοντά μας, στα δικά μας. Στις ίδιες στήλες διαβάζουμε: «Με 200 ευρώ το μήνα μπορεί κανείς να επιβιώνει». Αυτή τη δήλωση την έκανε χωρίς να κοκκινίζει ο σοφός Άδωνις Γεωργιάδης, παρακολουθώντας τον έτερο Καπαδόκη Σταϊκούρα που διέγνωσε ότι τα 524 ευρώ είναι μισθός μεσαίας τάξης.
Και άλλα πολλά διαβάζουμε και βλέπουμε εμβρόντητοι, όταν χιλιάδες παιδιά ξεπαγιάζουν στα «κέντρα φιλoξενίας», καμπ, hotspots, στρατόπεδα συγκέντρωσης, μήνες τώρα, επειδή ανήκουν στους κολασμένους αυτής της Γης. Και δεν είναι παρά μόνο η κορφή του παγόβουνου. Αποκλεισμός από την εκπαίδευση, παιδική εργασία, κακοποίηση, σεξουαλική εκμετάλλευση είναι μόνο μερικά στιγμιότυπα από το παζλ των «χρόνων της χαμένης αθωότητας», σε μια κοινωνία που για τα πιο αδύναμα μέλη της λειτουργεί ως βιομηχανία παραγκωνισμένων ανθρώπων που πριν ακόμη κοπεί η κορδέλα των εγκαινίων της παιδικής τους ηλικίας ζωντανεύουν της «Γης τους κολασμένους» των παραμυθιών του Άντερσεν, του Ντίκενς, του Ουγκό, του Μαλό...
Και δίπλα σε αυτά η περιβόητη εθνική ενότητα…. οι φαρισαϊκές παραινέσεις του «όλοι μαζί»…. ο Μπέζος δηλαδή με τον άστεγο!!!.. Και μαζί, χέρι χέρι, «νεοάστεγοι», αυτοκτονίες, φτώχεια, κουτσούρεμα και των ελάχιστων συντάξεων, πλειστηριασμοί, σπίτια που τυλίγονται στις φλόγες…..
«Όλοι μαζί». Λαός και Κολωνάκι. Έτσι και αλλιώς για τις πολιτικές ελίτ και τους πάτρωνές τους από την επιχειρηματική τάξη, οι «ψηφοφόροι», δηλαδή το «εκλογικό σώμα», δεν είναι τίποτε άλλο από μια αδιαφοροποίητη μάζα ηλιθίων, η οποία πλάθεται κατά το δοκούν. Έτσι μπορεί κανείς να την κατευθύνει κατά βούληση, αρκεί να διαθέτει αρκετό αμοραλισμό και διασυνδέσεις στους (αμοραλιστές και καιροσκόπους) μιντιάρχες….. κυριαρχία του αργυρώνητου συστήματος «ενημέρωσης».
Και από την άλλη πλευρά οι ίδιοι απεχθάνονται τις κινητοποιήσεις του λαού, δυσφημούν κάθε έντιμη και καθαρή φωνή, προπαγανδίζουν την ανιστόρητη θεωρία των άκρων, θέτουν διαρκώς αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση του λαού, μιλούν για την ουτοπία του σοσιαλισμού και της ανθρώπινης κοινωνίας και οδηγούν νομοτελειακά στο δόγμα «δεν βαριέσαι, όλοι ίδιοι είναι», ιδεολογικό υπόστρωμα του φασισμού και του ολοκληρωτισμού.
Πόσο αλήθεια επίκαιρος είναι και σήμερα ο Κομμουνιστής Δημήτρης Γληνός και οι ιδέες του. Σε ένα κείμενο του στη δεκαετία του 30, στην και τότε οικονομική κρίση, κείμενο με διαχρονική αξία τόνιζε την απάτη της δήθεν «φιλανθρωπίας» και της δύναμης του λαού, μέσα από την ενότητα του:
«Απέναντι στην απέραντη τούτη τραγωδία, που πλημμυρίζει τα σκοτεινά υπόγεια και τις υγρές αυλές μέσα στις πολιτείες, τα χαμόσπιτα των συνοικισμών και τις καλύβες της αγροτιάς σ' όλη τη χώρα, η βοήθεια που η επίσημη και ιδιωτική φιλανθρωπία καταπιάνεται να δώσει δεν είναι ούτε σαν σταγόνα νερού σε φλογισμένο καμίνι. Τα ελατήριά της άλλωστε δεν είναι καθαρά. Για να υπάρχει της χρειάζεται να υπάρχουν θύματα. Ο φτωχός εργαζόμενος λαός που είναι το θύμα, και τα παιδιά που είναι διπλά θύματα, πρέπει να ζητήσουν και να βρούν τη βοήθεια και την απολύτρωση από τον ίδιο τον εαυτό τους. Αλληλεγγύη και ενότητα. Και μαζί με τον εργαζόμενο φτωχό λαό πρέπει να βαδίσουν όσοι νιώθουν τον εαυτό τους αλληλέγγυο με κείνους που αγωνίζονται για την απολύτρωση, όσοι νιώθουν και όσοι πονούν».
* Ο Σπύρος Τζόκας είναι Πανεπιστημιακός - Συγγραφέας
