Ο ταξικός χαρακτήρας της εκπαίδευσης στον καπιταλιστικό κόσμο, ακόμα και στα δημόσια συστήματα παιδείας, είναι κοινό μυστικό. Και λέμε μυστικό, γιατί συνήθως οι αρμόδιοι θεσμικοί φορείς, από τα εκάστοτε υπουργεία παιδείας, ως τους διευθυντές των σχολικών μονάδων, καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να συσκοτίσουν την πραγματικότητα και να παρουσιάσουν τα σχολεία ως όαση απάλειψης κάθε κοινωνικής διαφοράς στο εσωτερικό τους και βασικό εφαλτήριο “ίσων ευκαιριών για όλους”.
Σχολική μονάδα στη Ρώμη ωστόσο, φαίνεται πως αποτίναξε τα όποια φύλα συκής, διαφημίζοντας ανοιχτά στην ιστοσελίδα του, το διαχωρισμό που κάνει στη χωροταξία των σχολικών τάξεων και των μαθητών, στη βάση της κοινωνικής προέλευσης των γονέων τους. Ο λόγος για το σχολείο της οδού Τριονφάλε, που δημιουργήθηκε το σχολικό έτος 2012-2013 κατόπιν συγχώνευσης του δημοτικού σχολείου με το γυμνάσιο της οδού Βαλομπρόζα. Το σχολικό συγκρότημα χωρίζεται σε τέσσερα μέρη, τα οποία, σύμφωνα πάντα με την επίσημη ιστοσελίδα του σχολείου, στεγάζουν διαφορετικού κοινωνικοοικονομικού προφίλ μαθητές:
Η έδρα του σχολείο της Τριονφάλο και η πτέρυγα της οδού Ταβέρνα υποδέχονται μαθητές που ανήκουν σε οικογένειες μεσαίων και υψηλών κοινωνικών στρωμάτων, ενώ η πτέρυγα της οδού Ασαρότι, στην καρδιά της λαϊκής γειτονιάς του Μόντε Μάριο, υποδέχεται μαθητές μικρομεσαίας κοινωνικής προέλευσης και περιλαμβάνει, μεταξύ των εγγεγραμμένων, το μεγαλύτερο αριθμό μαθητών μη ιταλικής υπηκοότητας. Η πτέρυγα της οδού Βαλομπρόζα, πάνω στην οδό Κορτίνα ντ’ Αμπέτσο από την άλλη, υποδέχεται κυρίως μαθητές από οικογένειες της μεγαλοαστικής τάξης μαζί με τα παιδιά των εξαρτημένων εργαζομένων που απασχολούνται σε αυτές τις οικογένειες (οικιακοί βοηθοί, αποκλειστικές νοσοκόμες, σωφέρ και άλλα παρόμοια).
Το σχολείο μάλιστα υπερασπίζεται την επιλογή του ταξικού απαρτχάιντ στη βάση της μεγάλης του έκτασης, η οποία “δικαιολογεί την ανομοιογένεια της τυπολογίας χρήσης που ανήκει σε έντονα διαφοροποιημένα κοινωνικά – πολιτιστικά στρώματα”. Ο κοινωνικός και λανθάνον φυλετικός ρατσισμός που αποπνέει το κείμενο, αλλά κυρίως η ίδια η απαράδεκτη πρακτική διαχωρισμού των παιδιών, προκάλεσε σάλο, όπως ήταν αναμενόμενο, αναγκάζοντας τις αρχές του σχολείου να προσπαθούν να πείσουν πως όλα είναι μια μεγάλη παρεξήγηση, καθώς δεν είχε “καμία πρόθεση διακρίσεων αλλά έδωσε μια απλή κοινωνικοοικονομική περιγραφή της περιοχής”. Πρόσθεσε επίσης πως έχει ήδη διαγράψει αναφορές “που μπορεί να παρερμηνευθούν ως διακρίσεις” και ότι οι γονείς είναι εκείνοι που επιλέγουν μία από τις τέσσερις πτέρυγες του σχολείου στη βάση του τόπου κατοικίας ή εργασίας τους.
Τουλάχιστον χλιαρή μπορεί να χαρακτηριστεί η αντίδραση της υπουργού παιδείας της συγκυβέρνησης 5 Αστέρων και Δημοκρατικού Κόμματος Λουτσία Ατζολίνα, που μέσω τουίτερ περιορίστηκε σε ευχολόγια για ένα σχολείο που “ευνοεί την ενσωμάτωση”, και προσδοκώντας σε “αιτιολόγηση αυτής της επιλογής” από το σχολείο την οποία πάντως “δε συμμερίζεται”, χωρίς να προαναγγέλλει κυρώσεις ή οποιουδήποτε είδους έρευνα για το περιστατικό.
