Από atexnos
Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Βασικό σύνθημα των- υποκινούμενων από φασιστικούς και ακροδεξιούς κύκλους- καταλήψεων σε ορισμένα σχολεία είναι το γνωστό «η Μακεδονία είναι μια και ελληνική». Πρόκειται για σύνθημα που τα ναζιστικά καθάρματα της Χρυσής Αυγής και τα διάφορα ακροδεξιά γκρουπούσκουλα επιχειρούν να το παρουσιάσουν ως δήθεν «πατριωτικό». Με την προβιά του «πατριώτη» άλλωστε οι λύκοι του φασισμού προσπαθούν να βάλουν χέρι στα σχολεία.
«Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό» έλεγε ο Δ. Σολωμός. Το σύνθημα για τη «μια και μόνο ελληνική» Μακεδονία ειναι ανιστόρητο, αλυτρωτικό και γι’ αυτό επικίνδυνο. Έχουμε, λοιπόν, και λέμε.
Πρώτο: Είναι ψευδές ότι η Μακεδονία είμαι «μόνο ελληνική». Η Μακεδονία, ως ευρύτερη γεωγραφική περιοχή, δεν «ανήκει» κατ’ αποκλειστικότητα σε κανένα έθνος ή κράτος. Περιέκλειε – και συνεχίζει να περικλείει – πολλές εθνότητες, ενώ σήμερα είναι κατατετμημένη σε τέσσερα διαφορετικά κράτη.
Η κατάτμηση αυτή αποτέλεσε προϊόν του δεύτερου Βαλκανικού Πολέμου με τη λήξη του οποίου τον Ιούλη του 1913 (Συνθήκη του Βουκουρεστίου) καθορίστηκαν τελεσίδικα τα σύνορα των βαλκανικών χωρών. Από το γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας, η Ελλάδα πήρε το 51,57%, η Σερβία το 38,32% και η Βουλγαρία το 10,11%. Η περιοχή που περιήλθε στην Ελλάδα ταυτιζόταν περίπου με τα όρια της «ιστορικής» Μακεδονίας των κλασσικών χρόνων, με την εξαίρεση ότι μια μικρή λωρίδα παρέμεινε στη σερβική και βουλγαρική περιοχή.
Είναι, λοιπόν, η Μακεδονία αποκλειστικά «μια και ελληνική» όπως υποστηρίζει ο εγχώριος εθνικιστικός συρφετός; Προφανώς και όχι.
Δεύτερο: Η επίκληση στη «μία και μόνο ελληνική» Μακεδονία κρύβει αλυτρωτικές διαθέσεις. Πίσω απ’ το ψευδοπατριωτικό προσωπείο τέτοιου είδους συνθημάτων ελοχεύει ο σωβινισμός και η έμμεση προτροπή για κατάληψη ξένων εδαφών.
Βρες τη διαφορά: Στα αριστερά χάρτης της λεγόμενης “Ενωμένης Μακεδονίας” που διακινούν εθνικιστικοί κύκλοι στην ΠΓΔΜ. Στα δεξιά, χάρτης ελληνικών ακροδεξιών ιστοσελίδων που παρουσιάζουν αντίστοιχα ως ελληνική όλη την γεωγραφική επικράτεια της Μακεδονίας.
Καμία διαφορά δεν έχει ο σωβινιστικός μεγαλοιδεατισμός εθνικιστικών κύκλων της ΠΓΔΜ που ονειρεύονται τη «Μακεδονία του Αιγαίου» από τον αντίστοιχο σωβινισμό της «μιας και μόνο ελληνικής» Μακεδονίας που επικαλείται η ναζιστική-εγκληματική Χρυσή Αυγή και τα λοιπά πατριδοκάπηλα κοράκια.
Οι φασίστες και στις δυο πλευρές των συνόρων σκόπιμα δεν αρθρώνουν κουβέντα για το ΝΑΤΟ και για τα δολοφονικά σχέδια των αμερικανοευρωπαίων ιμπεριαλιστών (τα οποία άλλωστε υπηρετούν), παρά μονάχα σπέρνουν το μίσος μεταξύ των λαών, κραυγάζουν πολεμοχαρείς ιαχές και είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία για τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Χάρτης από την ιστοσελίδα της ναζιστικής-εγκληματικής Χρυσής Αυγής, με σαφές αλυτρωτικό περιεχόμενο, που παρουσιάζει ως “κατεχόμενες” περιοχές γειτονικών κρατών.
Τρίτο: Είναι επομένως άκρως επικίνδυνο το εθνικιστικό δηλητήριο που οι απόγονοι του Χίτλερ και των ταγματασφαλιτών επιχειρούν να σπείρουν στα σχολεία. Θέλουν τη νεολαία, τους μαθητές, εύκολα χειραγωγούμενους, χωρίς κριτική σκέψη, απογυμνωμένους από ταξική συνείδηση, φορείς εθνικιστικού μίσους απέναντι στους άλλους λαούς.
Μόνο που ο έλληνας μαθητής δεν έχει τίποτα να χωρίσει από τον σλαβομακεδόνα, τον αλβανό η τον τούρκο μαθητή. Αντίθετα, έχουν κοινό εχθρό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα – αυτό που γεννά κρίσεις, ανεργία, φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά. Κοινός εχθρός των νέων ανεξαρτήτως εθνικότητας είναι οι ιμπεριαλιστές φονιάδες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που μακελεύουν λαούς, διαλύουν χώρες και σπέρνουν τους σπόρους του εθνικισμού.
Εχθρός των λαών, των εργαζόμενων, της νεολαίας, είναι η ιδεολογία της άρχουσας τάξης, είτε αυτή εκφράζεται μέσω του εθνικισμού είτε μέσω του κοσμοπολιτισμού. Εχθρική προς το λαό είναι η εμπλοκή της χώρας στα βάρβαρα ιμπεριαλιστικά σχέδια και η εξάπλωση των αμερικανονατοϊκών βάσεων που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προωθεί, με την στήριξη της ΝΔ και των λοιπών αστικών κομμάτων.
Γι’ αυτό και τα συμφέροντα των βαλκανικών λαών μπορούν μονάχα να διασφαλιστούν με τον κοινό αγώνα για αποδέσμευση από ΕΕ και ΝΑΤΟ, σε μετωπική σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων, ώστε οι μελλοντικές γενιές να ζήσουν νοικοκύρηδες στον τόπο τους
