Η πραγματικότητα πίσω από τους μύθους της κυβέρνησης
(μέρος τρίτο)
Οι περικοπές στην ΠΦΥ «κλειδί» για τη μείωση των κρατικών δαπανών
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο υπουργός και στη «νέα μεγάλη τομή» που είναι η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, και στους σχεδιασμούς για περαιτέρω επέκταση των Τοπικών Μονάδων Υγείας (ΤΟΜΥ) σε όλη τη χώρα. «Το νέο μοντέλο ήδη προσφέρει ποιοτικές υπηρεσίες, με έμφαση όχι μόνο στη θεραπεία αλλά και στην πρόληψη»,είπε.
Οι περιβόητες ΤΟΜΥ αποτελούν ένα συνονθύλευμα μονάδων του εμπορευματοποιημένου δημόσιου και ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα, με τον «οικογενειακό γιατρό» να λειτουργεί στην πραγματικότητα ως «κόφτης» για παραπέρα εξετάσεις και ιατρικές επισκέψεις σε γιατρούς άλλων ειδικοτήτων. Οι ΤΟΜΥ έχουν ως αποστολή και περιεχόμενο να εξασφαλίζουν την υλοποίηση του σχεδίου παροχής ελάχιστων και τελείως ανεπαρκών υπηρεσιών Υγείας.
Και μιας και γίνεται λόγος για τη Θεσσαλονίκη: Στο 5ο Διαμέρισμα της πόλης και στην Καλαμαριά, το Κέντρο Υγείας Βότση και δύο ΤΟΜΥ λειτουργούν συνολικά με 8 παθολόγους και 5 γενικούς γιατρούς (χωρίς να υπάρχει άλλη ειδικότητα), οι οποίοι καλούνται να καλύψουν τις ανάγκες 300.000 και πλέον κατοίκων.
Στην ανατολική Θεσσαλονίκη, με εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους, τα τέσσερα Κέντρα Υγείας (Βότση, Χαριλάου, πρώην «Αφροδίσιο» και Τούμπας) λειτουργούν μόνο τις πρωινές ώρες, λόγω έλλειψης προσωπικού. Στις ΤΟΜΥ Κιλκίς και Ξάνθης δεν υπάρχει καν παιδίατρος. Σύμφωνα με τον Ιατρικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, «αν αθροίσει κάποιος τους γιατρούς (σε ΤΟΜΥ και Κέντρα Υγείας) στη Θεσσαλονίκη (...) θα διαπιστώσει ότι δεν θα μπορούν να εξυπηρετούν περισσότερους από 200.000 πολίτες».
Εν κατακλείδι, κοινή θέση όλων των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων, της ΕΕ, του ΔΝΤ και αστών επιστημόνων, είναι ότι από την ΠΦΥ εξαρτάται η μείωση των κρατικών και ασφαλιστικών δαπανών για την Υγεία του λαού. Με λίγα λόγια, τα (ακόμα) χειρότερα είναι μπροστά για το λαό.
Οσο για τους ανασφάλιστους, στους οποίους επίσης αναφέρθηκε ο υπουργός, για να διαφημίσει τη «δωρεάν» κάλυψή τους από το ΕΣΥ, σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, η πραγματικότητα πίσω από το μύθο έχει ως εξής: Είναι δεδομένο ότι οι ανασφάλιστοι πρέπει να έχουν ορισμένο επίπεδο υπηρεσιών Υγείας ώστε να συντηρείται η εργατική δύναμη και να είναι διαθέσιμη ανά πάσα στιγμή προς εκμετάλλευση. Γι' αυτό άλλωστε σε πολλά έγγραφα της ΕΕ εκφράζεται ανησυχία για όσους έχουν «πεταχτεί εκτός συστήματος».
Ολα τα αστικά κόμματα ασχολήθηκαν με τη διαχείριση αυτού του προβλήματος, με την προϋπόθεση ότι όποιο μέτρο κι αν παρθεί δεν θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, που έρχεται σε αντίθεση με την ανταγωνιστικότητα. Σήμερα, η κάλυψη των αναγκών τους γίνεται χωρίς ούτε ένα ευρώ από το κράτος, αλλά από τους υπόλοιπους εργαζόμενους και συνταξιούχους, που καταβάλλουν αυξημένες εισφορές.
«Το θέμα είναι» η εμπορευματοποίηση του Φαρμάκου
Τέλος, σε ό,τι αφορά τη φαρμακευτική πολιτική, ο υπουργός Υγείας είπε ότι το θέμα είναι να υπάρξει ένας μηχανισμός αξιόπιστης αξιολόγησης νέων φαρμάκων και να έχουν ισότιμη πρόσβαση όλοι οι πολίτες.
Ας δούμε όμως πώς έχει πραγματικά η κατάσταση για τους ασθενείς: Η δημόσια (κρατική και ασφαλιστική) φαρμακευτική δαπάνη για το 2018 έχει καθηλωθεί - όπως και τα δύο προηγούμενα χρόνια - στα 1,94 δισ. ευρώ, ενώ σ' αυτό το ποσό έχουν συμπεριληφθεί πλέον και οι δαπάνες για τα εμβόλια (πριν υπήρχε ξεχωριστό κονδύλι) και για την κάλυψη των ανασφάλιστων σε φάρμακα. Οι πληρωμές των ασθενών έχουν εκτιναχθεί (μεσοσταθμικά από το 9% έχουν ανέβει στο 30%), υπολογίζοντας μόνο τα φάρμακα της θετικής λίστας.Το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία πληρώνουν 57,7% λιγότερα και οι ασφαλισμένοι 43,1% περισσότερα σε σχέση με το 2009.
Η αλήθεια είναι επομένως ότι χιλιάδες ασθενείς ζουν - πολλές φορές με τραγικό τρόπο - στο πετσί τους τις συνέπειες της εμπορευματοποίησης του Φαρμάκου και του αμείλικτου ανταγωνισμού μεταξύ των φαρμακοβιομηχανιών για το ποιος θα αρπάξει το μεγαλύτερο κομμάτι της «πίτας» του 1,5 τρισ. δολαρίων της παγκόσμιας φαρμακευτικής δαπάνης. Ο στόχος τους για παραπέρα αύξηση των κερδών καθορίζει ποια φάρμακα θα παραχθούν, θα διακινηθούν, σε τι ποσότητες και σε ποια κατεύθυνση θα κινηθεί η έρευνα για καινοτόμα φάρμακα...
***
Ετσι έχουν τα πράγματα. Και όσους μύθους κι αν χρησιμοποιήσουν, όσο κι αν προσπαθήσουν να φέρουν την πραγματικότητα στα μέτρα τους, αυτό που βιώνουν καθημερινά υγειονομικοί και ασθενείς τούς διαψεύδει. Και στην προσπάθειά τους να καλλιεργήσουν το χαμήλωμα των απαιτήσεων, η απάντηση δεν είναι το «μικρότερο κακό», αλλά η οργάνωση του αγώνα για ανάκτηση των απωλειών, η πάλη για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
