ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ «ΕΡΓΟΥ» ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ
Η πραγματικότητα πίσω από τους μύθους της κυβέρνησης
(μέρος πρώτο)
Μιλώντας σε φιέστα που έγινε πριν από λίγες μέρες στη Θεσσαλονίκη, η ηγεσία του υπουργείου Υγείας απέδωσε στα μνημόνια τη σημερινή κατάσταση στον τομέα της Υγείας και προσπάθησε να καλλιεργήσει προσδοκίες ότι τα πράγματα θα αλλάξουν σταδιακά προς το καλύτερο «τώρα που μπαίνουμε σε πορεία ανάπτυξης».
Βασική προϋπόθεση όμως αυτής της ανάκαμψης, που στηρίζεται στους επιχειρηματικούς ομίλους, είναι το χτύπημα των λαϊκών δικαιωμάτων και σε ό,τι αφορά στην Υγεία, «πατάει» στο μηδενισμό της κρατικής χρηματοδότησης, σε φθηνότερους και λιγότερους εργαζόμενους, στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Δηλαδή, ό,τι προβλέπουν οι μνημονιακοί νόμοι, που γι' αυτό εξάλλου παραμένουν σε ισχύ.
«Το μεγάλο στοίχημα στη μεταμνημονιακή περίοδο είναι ένα νέο εθνικό σύστημα Υγείας που θα υπηρετεί την ισότητα και την καθολική κάλυψη των πολιτών (...) Είμαστε υπέρ της ανάπτυξης του δημόσιου συστήματος Υγείας», υποστήριξε μεταξύ άλλων από τη Θεσσαλονίκη ο υπουργός Υγείας.
Η κυβέρνηση, όμως, εννοεί την ισότητα προς τα κάτω. Εννοεί ελάχιστες δημόσιες δωρεάν παροχές και αυξημένες πληρωμές. Και το ερώτημα εύλογο: Ποιο δημόσιο σύστημα Υγείας προασπίζεται η κυβέρνηση, όταν η κρατική κάνουλα έχει κλείσει και τα νοσοκομεία καλούνται να λειτουργήσουν με τα έσοδα από τις πωλήσεις που κάνουν στον ΕΟΠΥΥ και τους ασθενείς; Στηρίζει το δημόσιο σύστημα Υγείας που «πατάει» σε επιχειρηματική και εμπορευματική βάση.
Σε ό,τι αφορά την κρατική χρηματοδότηση, ο υπουργός Υγείας Ανδ. Ξανθός ισχυρίστηκε ότι οι δημόσιες δαπάνες Υγείας «αυξήθηκαν στο 5,2% του ΑΕΠ (...) τη στιγμή που ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 7% - 7,2%». Δεν είπε βέβαια ότι πριν το 2009 άγγιζαν το 6,8% του ΑΕΠ, αφήνοντας και τότε τεράστια κενά στην ανάγκη των λαϊκών στρωμάτων για δημόσιες υπηρεσίες Υγείας.
Ούτε βέβαια διανοήθηκε να ομολογήσει ότι την ίδια στιγμή που η Υγεία στενάζει, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κρατάει τα σκήπτρα στις στρατιωτικές δαπάνες, καθώς την τελευταία δεκαπενταετία είναι σταθερά στις πρώτες χώρες (μετά τις ΗΠΑ) στις δαπάνες που διαθέτει για το ΝΑΤΟ (πάνω από 4 δισ. ευρώ κάθε χρόνο).
Οσο για το επιχείρημα που ακούστηκε ότι «οι δημόσιες δαπάνες Υγείας σταμάτησαν να περικόπτονται από το 2015» και «πλέον έχουμε αύξηση των εσόδων του ΕΟΠΥΥ», η αλήθεια είναι η εξής: Συνολικά, τα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού για την Υγεία από το 2010 έως το 2018 μειώθηκαν προοδευτικά σε ποσοστό που φτάνει έως και το 50%! Η ίδια πτωτική πορεία προμηνύεται και για το 2019.
Μόνο το 2016, ο κρατικός προϋπολογισμός για την Υγεία κατακρεουργήθηκε κατά 22,5% και το 2018 η κυβέρνηση πετσόκοψε άλλα 363 εκατ. ευρώ. Το 2017 μείωσε την κρατική επιχορήγηση προς τον ΕΟΠΥΥ κατά 200 εκατομμύρια ευρώ (μείωση 38% σε σχέση με το 2016). Το 2018 ουσιαστικά μηδένισε την επιχορήγησή του, κόβοντας άλλα 226 εκατ. ευρώ (που σημαίνει αυξημένες - άμεσες και έμμεσες - πληρωμές των εργαζομένων και των συνταξιούχων για ακόμη λιγότερες υπηρεσίες) και αφήνοντας μόλις 100 εκατ. ευρώ υποτίθεται για τις ανάγκες των ανασφάλιστων (67 ευρώ για κάθε ανασφάλιστο, που αντιστοιχεί σε 2 εποχικά εμβόλια).
Το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων του ΕΟΠΥΥ προέρχεται από τις αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές για την υγειονομική περίθαλψη στις κύριες και επικουρικές συντάξεις, που μόνο για το 2017 υπολογίζονταν σε 717 εκατ. ευρώ.
