Για την τήρηση του νόμου περί 11ωρης ανάπαυσης.
Η βιασύνη της διοίκησης έχει να κάνει με μια ενδεχόμενη ποινή, πράγμα που θα λειτουργούσε ανασταλτικά στην προϋπολογισμένη κερδοφορία του νοσοκομείου. Πετάει το μπαλάκι στους προϊσταμένους των τμημάτων, ώστε αυτοί να υλοποιήσουν ένα πρόγραμμα που θα φέρει τάχα το τέλος της εργασιακής εξουθένωσης των εργαζόμενων, αφού θα μεσολαβούν έντεκα ώρες ανάπαυσης.
Και επιπλέον να αναλάβουν την ευθύνη - εφόσον προκύψουν καλύτερα αποτελέσματα από την κατάρτιση των προγραμμάτων - για την μέχρι τώρα εξάντληση των εργαζομένων!!!! Λες και το πρόγραμμα από μόνο του και όχι η ένταση της εργασίας είναι η αιτία της εξουθένωσης των εργαζόμενων.
Η μέχρι τώρα κατάρτιση των προγραμμάτων – στο αν βγαίνει ή δε βγαίνει το πρόγραμμα – δε μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα ενιαίο συμπέρασμα, αφού κάθε τμήμα έχει τις δικές του ιδιομορφίες και αντικειμενικές ανάγκες.
Το κριτήριο που διασφαλίζει να οδηγηθούμε σε σίγουρο συμπέρασμα είναι ένα: αυτό της βελτίωσης της εργασιακής και κοινωνικής ζωής του κάθε εργαζόμενου.
Και εδώ επιβάλλεται να αναφέρουμε την υποκρισία της επιθεώρησης εργασίας ή και άλλων φορέων, κράτους, δικαιοσύνης κτλ για την πλήρη, λέμε τώρα, εφαρμογή του νόμου. Εφαρμόζουν την εντεκάωρη ανάπαυση αλλά ταυτόχρονα επιβάλλουν στη συνείδηση των εργαζόμενων ως νόμιμα, τα εφτά συνεχόμενα σαββατοκύριακα εργασίας, ή αλληθωρίζουν στην περίπτωση της κάλυψης της βάρδιας ορισμένων τμημάτων από έναν νοσηλευτή καθώς επίσης και την "τσιμινιέρα" των μεταφορέων που o συνεχώς μειούμενος αριθμός τους με μαθηματική ακρίβεια θα τους οδηγήσει σε πρόωρη απόσυρση. Αυτό δεν τους χαλάει το φόντο του κάδρου, αφού υπάρχουν και οι φθηνότεροι ενοικιαζόμενοι. Η ενδονοσοκομειακή κινητικότητα προσωπικού είναι στις βλέψεις των διοικούντων και ακούει στο όνομα ορθή διαχείριση(εκεί που μας χρωστούσαν, μας παίρνουν και το βόδι). Επίσης στα ντοκουμέντα της Ε.Ε., οι υπόλοιπες 13 ώρες αποτυπώνονται ως δυνάμει εργάσιμος χρόνος!!!
Είναι επιθυμητό και επιδιωκόμενο πάντα για τους διοικούντες και τους εκάστοτε κυβερνώντες, προηγούμενους και τωρινούς, η δημιουργία ενός διλήμματος με ταυτόχρονη απόκρυψη της κύριας αιτίας που οδηγεί στην σκληρή πραγματικότητα ·και που δεν είναι άλλη από την υποχρηματοδότηση. Η γύμνια του συστήματος υγείας, η υποστελέχωση για το χαμήλωμα του κόστους εργασίας και η εξουθένωση των εργαζόμενων τα αποτελέσματά της. Τα 50 εκ. της μισθοδοσίας το 2009, έγιναν 40εκ. το 2017 με ταυτόχρονη αύξηση του κύκλου εργασιών και της κερδοφορίας.
Κατά 360 εκατ. μικρότερη η κρατική χρηματοδότηση για τα νοσοκομεία φέτος, για να δοθούν ως αναπτυξιακός μποναμάς σε επιχειρηματικούς ομίλους, σαν αυτούς που βάζουν διόδια για να κερδίζουν διπλά και τρίδιπλα.
Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας για τους γιατρούς με νόμο, προβλέπεται να εφαρμοστεί και σε άλλους κλάδους, πόσο μάλλον εντός των νοσοκομείων. Νομιμοποιούν την εξήντάωρη εβδομαδιαία εργασία που ο υπολογισμός της θα γίνεται σε βάθος τετραμήνου. Έτσι λοιπόν το ζήτημα της οργάνωσης του χρόνου εργασίας είναι εξαιρετικής σημασίας για τον κάθε εργαζόμενο που δεν αφορά μόνο το ωράριο εργασίας αλλά την ίδια του τη ζωή και ύπαρξη.
Στο δίλημμα που βάζουν για τήρηση ή όχι των καινούργιων οδηγιών, μόνο μια απάντηση μπορεί να δοθεί: ·άμεσες προσλήψεις για κάλυψη όλων των αναγκών με μόνιμο προσωπικό.
Το ερώτημα επίσης που πρέπει να απαντηθεί είναι το αν μπορούμε να κερδίσουμε. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα χάσουμε διεκδικώντας. Οι αυταπάτες και η αναμονή που καλλιέργησε η ΣΥΡΙΖΑΝΕΛΙΚΗ κυβέρνηση οδήγησε στην υπογραφή μνημονίων και δεσμεύσεων ως το 2060 με επιδείνωση των όρων διαβίωσης του λαού.
Καμιά αναμονή!
Οργάνωση του αγώνα από τους ίδιους τους εργαζόμενους και αντίδραση στο μάντρωμα που μας ετοιμάζουν.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΉ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΝΟΣ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
