«Οταν τσακώνονται τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια»: Κάπως έτσι πρέπει να δουν οι εργαζόμενοι τις τελευταίες εξελίξεις, που χαρακτηρίζονται από όλο και μεγαλύτερο μπλέξιμο των αντιθέσεων ανάμεσα σε ισχυρά καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Η μεγάλη εικόνα περιλαμβάνει τις εξελίξεις στις σχέσεις ΗΠΑ - ΕΕ - Ρωσίας - Κίνας, με συναντήσεις όπως η προχτεσινή των Τραμπ - Πούτιν, με καβγάδες, όπως στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, με «συστάσεις», όπως αυτές του Τραμπ προς την Βρετανίδα πρωθυπουργό για το Brexit κ.λπ. Στο σύνθετο αυτό διεθνές σκηνικό οι βρυχηθμοί εναλλάσσονται με αγριοκοιτάγματα, τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη με προειδοποιήσεις, οι «εμπορικοί πόλεμοι» με απευθείας συγκρούσεις σε όλα τα επίπεδα. Το «μια κρύο - μια ζέστη» πρέπει να αντιμετωπίζεται με επαγρύπνηση και όχι με αμηχανία από την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και το κίνημά τους.
Η ρευστότητα αυτή δίνει αποστομωτική απάντηση στην προσπάθεια της κυβέρνησης να μιλάει για ασφάλεια και σταθερότητα, την ίδια στιγμή που μπλέκει το λαό στα ΝΑΤΟικά σχέδια που μυρίζουν μπαρούτι.
Μπροστά σε αυτήν την εικόνα των διεθνών εξελίξεων καταρρέουν τα παραμύθια των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και όλων των αστικών κομμάτων, ότι δήθεν η Ελλάδα είναι σε ασφαλές λιμάνι, εννοώντας το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Κανένας εργαζόμενος, λαϊκός άνθρωπος δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής, βλέποντας ότι έχουν βγει για τα καλά τα μαχαίρια από τα θηκάρια. Κανένας δεν μπορεί να νιώθει «σταθερότητα» και «εγγύηση» βλέποντας το ΝΑΤΟ να προετοιμάζεται για πολεμικές αντιπαραθέσεις και την Ελλάδα να πρωταγωνιστεί σε αυτές τις προετοιμασίες.
Πλευρά αυτών των εξελίξεων είναι και οι απελάσεις Ρώσων διπλωματών από την Ελλάδα, ανήμερα της έναρξης της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, όπου ο πρωθυπουργός κατέθεσε για μια ακόμα φορά τα διαπιστευτήριά του στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Πρόκειται για πλευρά της αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ - Ρωσίας, που άλλωστε αποτυπώθηκε και στη Σύνοδο Κορυφής. Είναι όμως τουλάχιστον αστείο να παριστάνει η κυβέρνηση ότι είναι αμείλικτη απέναντι σε «έξωθεν παρεμβάσεις», όταν η ίδια έχει κάνει τη χώρα ξέφραγο ΝΑΤΟικό αμπέλι. Βεβαίως, αυτές οι αντιπαραθέσεις αποδεικνύουν ότι και η Ρωσία, ως ιμπεριαλιστική δύναμη που είναι, παρεμβαίνει για λογαριασμό της δικής της αστικής τάξης στις εξελίξεις σε όλα τα καυτά μέτωπα. Ετσι τσαλακώνεται επίσης και το «πρόσωπο» του δεινού γεωπολιτικού παίχτη που ασκεί «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική», που προσπάθησε να εμφανίσει η κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια. Εξάλλου, γίνεται και μέσα από αυτές τις εξελίξεις φανερό ότι η χώρα έχει μπει για τα καλά μέσα στο πεδίο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με απρόβλεπτες - αρνητικές - για το λαό συνέπειες.
Η επαγρύπνηση, η οργάνωση και ο αγώνας ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και την εμπλοκή της χώρας σε αυτά πρέπει να είναι διαρκώς στην ημερήσια διάταξη της πάλης του εργατικού κινήματος. Να μη βρίσκει χώρο ο εφησυχασμός που καλλιεργεί η κυβέρνηση, που ουσιαστικά είναι προτροπή στο λαό να παραιτηθεί από την πάλη του ενάντια στο σύστημα της φτώχειας, της εκμετάλλευσης, του πολέμου και της προσφυγιάς.
