Από Ατέχνως
Τόσο η ακροδεξιά Λέγκα της Ιταλίας όσο και το Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας (FPO) πρωτοστατούν στην αντιμεταναστευτική γραμμή των κυβερνήσεων συνασπισμού στις οποίες συμμετέχουν. Ωστόσο το κλίμα της κοινωνικής και οικονομικής ανασφάλειας πιέζει ακόμη, δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, τους εργαζόμενους στις χώρες τους.
Οι ακροδεξιές κυβερνήσεις βέβαια χρησιμοποιούν ως αποδιοπομπαίους τράγους για τα προβλήματα αυτά τους μετανάστες. Μάλιστα, στο βαθμό που η αντιμεταναστευτική τους πολιτική κερδίζει έδαφος εντός ΕΕ, εντείνουν τον λαϊκισμό, κομπάζοντας για τις επιτυχίες τους.
Καταφέρνουν όμως πράγματι να δημιουργήσουν ένα καλύτερο μέλλον για τους εργαζόμενους στις χώρες τους; Η απάντηση δεν μπορεί να είναι θετική. Η νέα γενιά ακροδεξιών έχει προσπεράσει
την πατερναλιστική τακτική των συντηρητικών που θεωρούσαν καθήκον του κράτους να φροντίζει το σύνολο των πολιτών του.
την πατερναλιστική τακτική των συντηρητικών που θεωρούσαν καθήκον του κράτους να φροντίζει το σύνολο των πολιτών του.
Τα νέα ακροδεξιά κόμματα συνδυάζουν τον εθνικισμό με τον φιλελευθερισμό. Μετά τους μετανάστες, σειρά παίρνουν και οι ντόπιοι εργαζόμενοι. Στην Αυστρία, μια χώρα με παράδοση στο κράτος πρόνοιας, η κυβέρνηση αρχικά έκανε περικοπές στα επιδόματα των προσφύγων και αιτητών ασύλου. Τώρα παίρνουν σειρά και ντόπιοι άνεργοι, αφού καταργείται η λεγόμενη «επείγουσα βοήθεια» που έπαιρναν μετά τη λήξη του επιδόματος ανεργίας όσοι έμεναν άνεργοι για πάνω από πέντε μήνες. Το «νέο επίδομα ανεργίας» θα πιέζει εντονότερα τους δικαιούχους να δέχονται δουλειές σε οποιοδήποτε μέρος της χώρας ακόμη και μισθούς της τάξεως των 565 ευρώ, δηλαδή ούτε καν κοντά στο όριο της φτώχειας.
Τώρα, και ενώ τα μάτια όλων είναι στραμμένα στη σκληρή στάση της αυστριακής κυβέρνησης στο μεταναστευτικό, η ίδια κυβέρνηση προχώρησε την Πέμπτη στη θέσπιση 12ωρης εργάσιμης μέρας ή 60ωρης εβδομαδιαίας εργασίας. «Οι αλλαγές στην εργατική νομοθεσία είναι απαραίτητες για να έχουν οι εταιρείες μεγαλύτερη ευελιξία» είναι το φιλομονοπωλιακό επιχείρημά της.
Το Σάββατο, 30 Ιουνίου, 80.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στους δρόμους της Βιέννης εναντίον των αντεργατικών σχεδίων της κυβέρνησης.
Αντίστοιχα κινείται και η κυβέρνηση της Ιταλίας που ετοιμάζει «μαχαίρι» στις συντάξεις, με πρόσχημα τους «υψηλοσυνταξιούχους». Ωστόσο, στόχος τους είναι να δοκιμάσουν τη συνταγματικότητα του νόμου αυτού και προφανώς τη δημιουργία προηγούμενου.
Την ίδια ώρα η ιταλική κυβέρνηση ενέκρινε σειρά μέτρων που στοχεύουν στην ενίσχυση της κερδοφορίας των ιταλικών μονοπωλίων. Μεταξύ άλλων προβλέπονται και μέτρα για τη «στοχευμένη μείωση του κόστους εργασίας», για να στηριχθούν οι επιχειρήσεις που έχουν κάνει επενδύσεις.
Με όχημα τον αντιμεταναστευτικό λαϊκισμό, η ακροδεξιά συνδυάζει την εθνικιστική της παράδοση με τον νεοφιλελευθερισμό. Στην ουσία διατηρεί το κύριο ιστορικό της χαρακτηριστικό: παραμένει πάντοτε αστικό ιδεολόγημα και πιστός υπηρέτης των καπιταλιστικών συμφερόντων.
