Όταν η λαγοδρομία συνεχίζεται...
Η Ενωτική Πρωτοβουλία έχει αναγάγει τον κυβερνητικό συνδικαλισμό σε επιστήμη. Κάποιοι στο Ενιαίο Ψηφοδέλτιο πρέπει να ’χασαν τον ύπνο τους, αφού σε μερικούς μόνο μήνες, οι Συριζαίοι φέρνουν πράγματα, που αυτοί δεν κατάφεραν σε δεκαετίες.
Πρώτα ήρθε το κανονιστικό πλαίσιο για τις ενδομετακινήσεις του προσωπικού στη νοσηλευτική υπηρεσία, προτείνοντας δήθεν τον εξορθολογισμό της δουλειάς στις συνθήκες γαλέρας που έχουν δημιουργηθεί, χαϊδεύοντας στην ουσία αυτιά. Κανονιστικό πλαίσιο το οποίο προτείνεται από το υπουργείο στις διοικήσεις των νοσοκομείων. Εδώ αντιστράφηκε ο ρόλος, η πλειοψηφία του σωματείου, δίκην λαγού, γίνεται ο τροφοδότης και το “πασάρει” ως διακαή πόθο των εργαζόμενων για δήθεν ανακούφισή τους.
Βέβαια εκεί που αποκτά master στην κυβερνητολογία και στην επιστήμη της λαγοδρομίας είναι η πρόταση της πλειοψηφίας που αφορά τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας στην επιχείρηση Ιδρυμα Παπαγεωργίου, την ώρα μάλιστα της δήθεν διαπραγμάτευσης για τη συλλογική σύμβαση εργασίας με εκπροσώπους της διοίκησης και ενώ δεν έχει καν συζητηθεί στο Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου!
Το περιεχόμενο της πρότασης; Να μειωθεί ο χρόνος εργασίας με ισόποση μείωση του μισθού. Εδώ ακριβώς βρίσκεται ο ρόλος του λαγού. Εισαγωγή ευέλικτης μορφής εργασίας διά μέσου του εργασιακού σωματείου. Αξιοποιεί η "κυβερνώσα" και μη διοίκηση το νόμο για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και εισάγει μια ελαστική - ευέλικτη μορφή που έχει καραμπινάτα ταυτόσημα στοιχεία με τις μορφές που κατά κόρον αξιοποιούνται σ`όλο τον ιδιωτικό τομέα.
Επιχειρηματολογούν λέγοντας ότι πρέπει να "ακούσουμε" και τις φωνές κάποιων συναδέλφων που έχουν προβλήματα με γονείς παιδιά κτλ. Πάνω σε τέτοια επιχειρηματολογία πάτησε στις αρχές της δεκαετίας του 90 η Ευρωπαϊκή Ένωση και θεσμοθέτησε τις ευέλικτες μορφές με 4ωρα, mini jobs, μηδενικού χρόνου εργασίας κτλ. μετά από απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων. Γιατί μόνο έτσι ο εργαζόμενος σε λιγότερο χρόνο βγάζει περισσότερα κομμάτια ανά ώρα σε σχέση με κάποιον που δουλεύει με πλήρη απασχόληση, άρα μικρότερο κόστος και κατά συνέπεια μεγαλύτερη κερδοφορία για τον εργοδότη.
Γιαυτό και η πλειοψηφία των νέων συμβάσεων εργασίας που υπογράφονται έχουν το στοιχείο της ευελιξίας με αποτέλεσμα το 1/3 των μισθωτών να έχει μέσο μισθό κάτι παραπάνω από 300 ευρώ. Σε άθλιες συνθήκες δουλειάς και σε ωράρια που άλλοτε ξεχειλώνουν και άλλοτε μικραίνουν - ανάλογα με τις απαιτήσεις της αγοράς - έρχεται η ανάπτυξη που οι επιχειρηματικοί όμιλοι ευαγγελίζονται. Αυτά τα ξεχαρβαλωμένα δικαιώματα επιθυμούν και εδώ.
Το καινούριο της “αριστερής διακυβέρνησης” είναι ότι η υπονόμευση του 8ώρου αλλά και όποιων άλλων εργατικών δικαιωμάτων ξεκινούν πρώτα και κύρια μέσα στις ίδιες τις γραμμές των εργαζόμενων, από δήθεν ευαίσθητους, που προσπαθούν να συνδιαχειριστούν καταστάσεις με σκοπό την ενσωμάτωση του εργαζόμενου στους στόχους της εργοδοσίας. Κολιγιές με την εκάστοτε εξουσία κάνουν και καλλιεργούν αυταπάτες. Κι όποιος θέλει να μάθει πόσο καλά είναι τα 4ωρα και το να ζεις με μισό μισθό, δεν έχει παρά να ρωτήσει τις καθαρίστριες, που Ενωτική Πρωτοβουλία και Ενιαίο Ψηφοδέλτιο δεν τις εγγράφουν στο σωματείο.
Συνάδελφοι, οι λαγοδρόμοι ανοίγουν επικίνδυνα μονοπάτια, όχι μόνο για το χώρο μας, αλλά και για εκεί που υπάρχουν ακόμα “υπολείμματα” μόνιμης και σταθερής δουλειάς. Δεν το κάνουν από ευαισθησία ή αφέλεια. Μιλημένοι είναι. Γι’ αυτό και δεν συζητούν στο σωματείο. Μιλημένοι και λαγοί.
Αν ήθελαν πραγματικά να βοηθήσουν και να ανοίξουν δρόμο, θα άνοιγαν το δρόμο της διεκδίκησης.
· Για μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς απώλεια αποδοχών για όλους τους εργαζόμενους.
· Για διεκδίκηση δημόσιων δωρεάν παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών.
· Για δημόσιες, δωρεάν δομές Πρόνοιας.
Γιαυτό και κρυφά συνδιαλέγονται μακριά από τους εργαζόμενους, κουβέντα για γενική συνέλευση. Συνεχίζουν να χαϊδεύουν αυτιά, όπως ακριβώς κάνει και με την ίδια επιτυχία η ΣΥΡΙΖΑΝΕΛΙΚΗ κυβέρνηση που δίνει μέρισμα και παίρνει διαμέρισμα. Ταυτίζονται στην ουσία με την “ανάπτυξη” που ευαγγελίζονται πρώην, νυν και επίδοξοι διαχειριστές του συστήματος.
Η συλλογική σύμβαση εργασίας είναι η ζωή και οι όροι ύπαρξης του κάθε εργαζόμενου, η οποία μετατρέπεται από τους Συριζαίους της Ενωτικής Πρωτοβουλίας με τη στήριξη ή ανοχή του Ενιαίου Ψηφοδελτίου σε τραπουλόχαρτο. Αιτήματα προστίθενται και απορρίπτονται σύμφωνα πάντα με τις απαιτήσεις της αγοράς και της κερδοφορίας του νοσοκομείου. Αυτό το χαρακτήρα έχει και το άρθρο 6 που προτείνει η πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου. Κουμπώνει για μελλοντική χρήση στους νόμους της αγοράς στη μεγαλύτερη δηλαδή κερδοφορία του Ιδρύματος. Είναι πρόταση κατάπτυστη και ως τέτοια πρέπει να αποσυρθεί.
Υ.Γ.
Όταν στην τελευταία συνεδρίαση του Δ.Σ. προτείναμε ξεκάθαρα τη διεκδίκηση του 13ου και 14ου μισθού, πήδηξαν στο ταβάνι. “Γιατί όχι 15ο και 16ο” είπαν ειρωνικά. Και η ειρωνία δεν αφορούσε μόνο την ΑΣΥ, αλλά άλλους 1500 περίπου εργαζόμενους. Τελικά αφού είδαν πως δεν τους έπαιρνε, επιστράτευσαν όλη τη λογοτεχνική τους μαεστρία για να το “επαναδιατυπώσουν”! Ας μας πουν πως οι κατά τα άλλα παντογνώστες της Ενωτικής Πρωτοβουλίας μαζί μ’ αυτόν που ήθελαν να διώξουν, πόσο ήταν “το ποσό που αντιστοιχούσε πριν της οριστικής τους κατάργησης”.
