Κατατέθηκε στο Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου από την Ενωτική Πρωτοβουλία
και ψηφίστηκε και από δυο μέλη του Ενιαίου Ψηφοδελτίου, το κανονιστικό πλαίσιο
που αφορά τις ενδομετακινήσεις (rotation)εργαζόμενων στη νοσηλευτική υπηρεσία.
Κανονιστικό πλαίσιο, τίτλος παχύς και εύηχος.
Ξεκινώντας να πούμε ότι αυτό το κανονιστικό πλαίσιο είναι πρόταση του ΕΣΑΝ(Εθνικό
Συμβούλιο Ανάπτυξης Νοσηλευτικής) προς το υπουργείο υγείας. Η εν λόγω επιτροπή
είναι διορισμένη από το Υπουργείο και αποτελείται από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στα
νοσοκομεία. Σε όλα τα νοσοκομεία η πρόταση κατατίθεται κατευθείαν από τις
διοικήσεις τους, ως όργανα, διορισμένα κι αυτά από το Υπουργείο.
Καθόλου περίεργο δεν φαντάζει στην εδώ περίπτωση η πρωτοβουλία της Ενωτικής
Πρωτοβουλίας να πρωτοτυπήσει και να βγει στο παλκοσένικο της “διεκδίκησης”
προτείνοντας η ίδια κάτι που ούτε ο πιο Συριζανέλικος διεκδικητής δεν
προσπάθησε. Καθαρή περίπτωση “λαγοδρομίας”. Ποιός και για ποιό σκοπό οδηγεί την
κούρσα!
Το κανονιστικό πλαίσιο, λοιπόν, το μόνο που δεν κάνει, είναι να αλλάζει στο
ελάχιστο τις ήδη διαμορφωμένες εργασιακές συνθήκες για τις οποίες γνώστες
και κοινωνοί είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Ένα κανονιστικό πλαίσιο που ρυθμίζει
“δίκην ψίχουλων” την εργασιακή συνέχεια.
Μούγκα στην πρόταση του ΕΣΑΝ, ακόμη και για το τυπικό της υπόθεσης, το
ζήτημα της υποστελέχωσης. το θεωρεί έτσι και αλλιώς δεδομένο, αδυναμία
του συστήματος αλλά never mind, εμείς προχωρούμε.
Γαργάρα για τα ωράρια - διπλοβάρδιες· αυτά έτσι και αλλιώς θεωρούνται
δεδομένα, λες και αυτά δεν είναι βαρίδια στην “ανάπτυξη της
νοσηλευτικής”. Και αφού τα δεδομένα είναι αυτά, αναδιανέμουμε τα ψίχουλα
αλλάζοντας στους νοσηλευτές εργασιακό χώρο και “απαλλάσσοντάς” τους από
ένα βαρύ περιβάλλον σε ένα δήθεν σχετικά ελαφρύτερο.
Πιο συγκεκριμένα . Η δημιουργία επιτροπής θα κατηγοριοποιήσει τα
τμήματα του νοσοκομείου σε ελαφριάς, μεσαίας και υψηλής βαρύτητας με μια
υποχρεωτική δέσμευση ποσόστωσης 30-40-30 τοις εκατό αντίστοιχα. Αξιοποιεί για
αυτήν την κατηγοριοποίηση κριτήρια τα οποία μπήκαν στο μικροσκόπιο του
"επιστημονικού ελέγχου" κάνοντας χρήση τη διεθνή επιστημονική
βιβλιογραφία!!!
Η υποχρεωτικότητα της συγκεκριμένης κατηγοριοποίησης οδηγεί το 70 τοις
εκατό των τμημάτων σε ελαφριάς και μεσαίας βαρύτητας αποδεχόμενη(η επιτροπή)
στην ουσία ότι υπάρχει ακόμη λάδι στο καντήλι της "δημιουργικής
εργασίας". Βέβαια εκείνο που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι μια
τέτοια διαμορφωμένη κατάσταση δημιουργεί διάθεση αλλά και στάση
στον νοσηλευτή να παραμένει σε μια αέναη προσμονή για κάτι δήθεν ευκολότερο.
Βέβαια υπάρχει και η άλλη πλευρά, εκείνη που ο νοσηλευτής πιστεύοντας ότι είναι
σε χαμηλής βαρύτητας τμήμα, να αγκουσεύει περιμένοντας ένα μελλοντικό μετέωρο
βήμα στην αιωνιότητα...
Για έναν προσεκτικό που θα μπει στη διαδικασία να κατηγοριοποιήσει τα
τμήματα θα διαπιστώσει εύκολα ότι υπάρχουν τμήματα νοσηλευτικά που δεν
κατηγοριοποιούνται(τόσο “επιστημονικά” είναι τα κριτήρια της επιτροπής) όπως
είναι τα ΤΕΠ, τα χειρουργεία το αναισθησιολογικό. Είθισται αυτά να
κατηγοριοποιούνται ως δύσκολα και ως τέτοια θα ενταχθούν στα "βαριά
χαρτιά" τούτης της επιτροπής. Με την υποχρεωτική ποσόστωση του 30% σε
βαρέα τμήματα, τμήματα που έως τώρα θεωρούνται επίσης δύσκολα θα τα βλέπουμε να
παίρνουν "μεταγραφή" σε κατηγορία πιο light, κάτι δηλαδή σαν
υποχρεωτικός υποβιβασμός. Τράβα και πείσε πιθανόν, τον νοσηλευτή της
καρδιολογικής ότι “κολυμπάει σε αλαφροΐσκιωτα νερά”.
Βέβαια δεν είναι μόνο αυτά, θα γίνει αναφορά αργότερα και σε άλλες εξίσου
"καλές" λεπτομέρειες όπως εκείνης που κάνει λόγο για στελέχωση του
κάθε τμήματος ανάλογα της βαρύτητάς του· νομιμοποίηση δηλαδή της διαρκούς
υποστελέχωσης, με την απαραίτητη φυσικά,
επιστημονικοφάνεια.
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι το σχέδιο αυτό είναι ενταγμένο στη
λογική της κινητικότητας του δημοσίου. Στη λογική που λέει "ότι καλά είναι
εκεί που δεν είμαι εγώ", αλλά και στην αντίθετη περίπτωση να δέχεσαι τη
λογική των μειωμένων απαιτήσεων, “αφού υπάρχουν χειρότερα να κάνω
τουμπεκί και να αποδεχτώ τη γαλέρα”.
Κάνει προσπάθεια να αποκρύψει ότι το νοσοκομείο στην ολότητα του αποτελεί
γαλέρα εργασίας συγκεκριμένης απόδοσης και παραγωγικότητας. Ετήσια
κερδοφορία, αυξανόμενη μάλιστα, το αποτέλεσμα της δικής μας εξάντλησης. Κάθε
τμήμα έχει το δικό του μερτικό σ’ αυτό το παραγόμενο κέρδος.
Στη συνολική παραγωγικότητα βλέπεις, αν θέλεις να λέγεσαι εργασιακό
σωματείο, τη θέση του εργαζόμενου. Αν θέλεις να "χαϊδέψεις
αυτιά" δεν κάνεις τίποτε άλλο από το να "διανέμεις ψίχουλα"
εφαρμόζοντας στην ουσία την τακτική της συριζανέλικης κυβέρνησης που παίρνει
δέκα και επιστρέφει ως κοινωνικό μέρισμα ένα, επιβεβαιώνοντας στην ουσία
το σύνθημα "σου δίνω το μέρισμα και σου παίρνω το διαμέρισμα".
Και εδώ στην πλειοψηφία του εργασιακού σωματείου βλέπουμε καραμπινάτη τη
συριζανέλικη εκδοχή.
