Γαλέρα
Ο αριθμός των Βρετανών, που δηλώνουν ότι εργάζονται με συμβάσεις «μηδενικών ωρών», αυξήθηκαν κατά 20% σε ετήσια βάση, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που ανακοινώθηκαν. Σύμφωνα με τη βρετανική Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (ONS), 903.000 άτομα, που αντιστοιχούν στο 2,9% του εργατικού δυναμικού στη Βρετανία, εργάζονταν με τέτοιου είδους συμβάσεις το δεύτερο τρίμηνο του 2016, συγκριτικά με 747.000, ή 2,4%, ένα χρόνο νωρίτερα. Τι είναι όμως οι συμβάσεις «μηδενικών ωρών»; Είναι συμβάσεις που ο εργαζόμενος δεν έχει καμία απολύτως γνώση για το πόσες ώρες και μέρες θα δουλέψει, δεν καλύπτεται από τον νόμιμο κατώτερο μισθό, άρα παίρνει λιγότερο, δεν έχει δικαίωμα επιδόματος ασθενείας και αδείας. Πληρώνεται μόνο για τις ώρες που εργάζεται, ενώ για το υπόλοιπο διάστημα της βδομάδας είναι υποχρεωμένος να βρίσκεται σε καθεστώς αναμονής για την περίπτωση που θα επικοινωνήσουν μαζί του, ζητώντας του να πάει για δουλειά. Ακόμη, όσο βρίσκεται σε αναμονή, δεν έχει δικαίωμα να αναζητήσει άλλη δουλειά, εκτός και αν πάρει άδεια από τον εργοδότη του. Δουλειά σε συνθήκες γαλέρας σε ένα από τα πιο ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Που επιβεβαιώνει ότι η ευελιξία στην εργασία εξαπλώνεται ως μια μέθοδος αύξησης των κερδών των επιχειρηματιών και καταναγκασμού των εργαζομένων σε μόνιμη εξαθλίωση.
Το κέρδος τους σκοτώνει
«Πάνω από 5,5 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από ασθένειες που σχετίζονται με την ατμοσφαιρική ρύπανση το 2013, ενώ το 90% αυτών των πρόωρων θανάτων αφορούν κατοίκους αναπτυσσόμενων χωρών. Η "δηλητηριώδης" ατμόσφαιρα πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες των ανθρώπων να νοσήσουν από καρκίνο του πνεύμονα, καρδιακές παθήσεις και χρόνια βρογχίτιδα. Την ίδια ώρα, αυξάνει τις πιθανότητες εγκεφαλικών επεισοδίων. Η αντιμετώπιση αυτών των παθήσεων είναι ιδιαίτερα ακριβή για τα συστήματα Υγείας, όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία που συγκέντρωσε για την παγκόσμια τράπεζα το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον. Το 1990, οι κυβερνήσεις του κόσμου επιβαρύνθηκαν με 2,6 τρισ. δολάρια, λόγω της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, ενώ σήμερα μόλις 23 χρόνια μετά, το ποσό αυτό έχει αγγίξει τα 5,1 τρισ. (το ρεπορτάζ στην ηλεκτρονική έκδοση του «Εθνους» 8/9/2016 από τους «Financial Times»). Αλλη μια έρευνα που μετρά την υγεία με κόστος. Την υγεία των εργαζομένων, των ανθρώπων του μόχθου. Το ζήτημα είναι ότι η επιστήμη και η τεχνολογία παρέχουν δυνατότητες δραστικού περιορισμού της ατμοσφαιρικής ρύπανσης με εφαρμογές αντιρρυπαντικής τεχνολογίας στη βιομηχανία και ανάλογες εφαρμογές στην αγροτική παραγωγή. Ομως, αυτά δεν εφαρμόζονται γιατί έρχονται σε αντίθεση με τη διευρυμένη αναπαραγωγή κερδών. Βλέπετε, το κόστος τους για το κεφάλαιο είναι μεγαλύτερο από το κόστος για τα συστήματα Υγείας και τις ασθένειες που το πληρώνουν οι εργαζόμενοι, αλλά και των θανάτων.
