Μεγάλα κοινωνικά προβλήματα στο Βερολίνο
Στο Βερολίνο, που επίσης συγκυβερνούν το SPD και η CDU από το 2012, η ανεργία αγγίζει το11%, το ποσοστό που επιβιώνει με προνοιακά επιδόματα φτάνει το 17%, ενώ πάνω από 30% των εργαζομένων δουλεύει σε καθεστώς ημιαπασχόλησης, 20% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Το Βερολίνο είναι μια πόλη όπου το 30% των κατοίκων έχει μεταναστευτικό υπόβαθρο, ενώ είναι ένας από τους πιο χρεωμένους δήμους της Γερμανίας, με χρέη πάνω από 60 δισ. Ενα από τα εκρηκτικά προβλήματα της πόλης είναι εκείνο της εκτόξευσης των ενοικίων τα τελευταία χρόνια (πάνω από 50%), πλήττοντας άμεσα το δικαίωμα των λαϊκών οικογενειών σε φτηνή και αξιοπρεπή στέγαση. Ιδιαίτερα οξυμένα είναι και τα ζητήματα της εκπαίδευσης, με τις μεγάλες ελλείψεις σε βρεφονηπιακούς σταθμούς και νηπιαγωγεία, καθώς και με δημοτικά σχολεία που, λόγω έλλειψης δασκάλων, έχουν τις τρεις (ή στις καλύτερες περιοχές τις δύο) πρώτες τάξεις του δημοτικού σε συνδιδασκαλία!
Συγκυβερνούν βέβαια, αλλά έχουν και τις διαφορές τους.Κυρίως στο τρόπο που χρησιμοποιούν το μαχαίρι.
Το SPD, ως βασικό σημείο της προεκλογικής προπαγάνδας του προβάλλει την εκπαίδευση. Ετσι π.χ. στα πεπραγμένα τους διατυμπανίζουν ότι προσέλαβαν πάνω από 5.000 δασκάλους, χωρίς όμως να λένε ούτε ότι ήταν αναπληρωτές, με μισθό λιγότερο από το μισό του μόνιμου, ούτε ότι κάθε καλοκαίρι βρίσκονται «στον αέρα», παρόλο που καλύπτουν πάγια κενά του εκπαιδευτικού προσωπικού. Διαφημίζουν, επίσης, ότι θα δώσουν πάνω από 18 εκατ. ευρώ για την ενίσχυση των «προβληματικών σχολείων» μέσα από διάφορα προγράμματα, π.χ. χρήματα για να αγοράζουν οι μαθητές τα βιβλία. Η πορεία υλοποίησης του προγράμματος για κάθε σχολείο θα επιτηρείται στενά από οικονομικής άποψης και θα αξιολογείται με βάση δείκτες όπως: επιδόσεις σε εξετάσεις, βελτίωση στην κατανόηση της γλώσσας, αριθμός απολυτηρίων, ποσοστά μαθητικής διαρροής, αριθμός απουσιών. Αν το σχολείο δεν πιάνει ένα μίνιμουμ αυτών των δεικτών, από τον τρίτο χρόνο θα πρέπει να επιστρέφει ένα τμήμα της επιδότησης στο κρατίδιο του Βερολίνου! Για να γίνουν όλα αυτά, φυσικά, θα πρέπει τα σχολεία να έχουν διευθυντές με διαπιστευμένες γνώσεις management!...
Η CDU αναδεικνύει ως κεντρικό ζήτημα την «τάξη και ασφάλεια στο Βερολίνο», πατώντας και στο κλίμα τρομοκρατίας του λαού που υπήρχε το προηγούμενο διάστημα, με απειλές για επιθέσεις στην πόλη από ισλαμιστές. Επικεφαλής υποψήφιός τους είναι ο υπουργός Εσωτερικών του κρατιδίου, Φρανκ Χένκελ, γνωστός για την έξαρση της καταστολής των λαϊκών κινητοποιήσεων, για τις εξώσεις λαϊκών οικογενειών από τα σπίτια τους με τεράστιες αστυνομικές επιχειρήσεις, καθώς και για τη σκληρή στάση του ενάντια στην «ακροαριστερή βία», στις καταλήψεις κτιρίων κ.ά. Στην καμπάνια τους κυριάρχησαν τα συνθήματα για μεγαλύτερη αστυνόμευση και επέκταση της τεχνολογίας παρακολούθησης.
Και ...οι αριστεροί διαχειριστές
Το Κόμμα της Αριστεράς (Die Linke) (δημοσκοπικά στο 14,5%), που συγκυβέρνησε με τους σοσιαλδημοκράτες από το 2001 έως και το 2011, συνέχισε και από την αντιπολίτευση την αντιλαϊκή πολιτική, υπερψήφιζε κάθε εκποίηση δημόσιας περιουσίας, με τον όρο να είναι «κερδοφόρα για το Δημόσιο». Τα συνθήματα που χρησιμοποιεί αποπροσανατολίζουν το λαό, όπως «η πόλη και η Αριστερά ανήκει σε εσάς», «πόλη με ενοίκια που μπορούν να πληρωθούν» και για «συγκρατημένες τιμές σε νερό και γκάζι», λες και μπορείς να βάλεις φρένο στη δίψα του κεφαλαίου για κέρδος ή να κάνεις τον καπιταλισμό ανθρώπινο.
Και ...ηλεκτρονική χειραγώγηση
Στο πλαίσιο αυτών των εκλογών, έχει κυκλοφορήσει ευρέως μια εφαρμογή σε υπολογιστή με την ονομασία «Wahl - O - Mat», που σπονσοράρεται από αστικά ΜΜΕ. Η εφαρμογή αυτή στηρίζεται σε περίπου 40 ερωτήσεις/απόψεις που απευθύνει στον ψηφοφόρο και με βάση την απάντησή του, δηλαδή αν συμφωνεί, αν αντιτίθεται ή αν είναι ουδέτερος στο συγκεκριμένο θέμα, «βρίσκει» ποιο κόμμα είναι πιο κοντά στις απόψεις του και τον προτρέπει να το ψηφίσει. Πρόκειται για μεθοδευμένη χειραγώγηση του αστικού κράτους για τη διαμόρφωση ανθρώπων χωρίς ουσιαστικό κριτήριο, χωρίς ολοκληρωμένη εικόνα για το τι λέει το κάθε κόμμα, φυσικά μακριά από την ταξική πάλη, καθισμένο στον καναπέ του και με την ψευδαίσθηση ότι ασκεί ...το δημοκρατικό του δικαίωμα.
