Η ταυτότητα της εταιρείας
Η «Foxconn Technology Group», εμπορική ονομασία της «Hon Hai Precision Industry Co. Ltd», είναι ο μεγαλύτερος πολυεθνικός όμιλος παραγωγής ηλεκτρονικών συσκευών και τμημάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών στον κόσμο. Κυρίως αναλαμβάνει «φασόν» την κατασκευή ηλεκτρονικών προϊόντων με βασικούς της πελάτες εκτός από την «Apple», για την οποία κατασκευάζει μεταξύ άλλων τα Mac mini, iPod, iPad και iPhone, την «Hewlett Packard», την «Dell», τη «Sony», τη «Nintendo», τη «Motorolla», την «Amazon Kindle» και τη «Cisco». Οι εργαζόμενοι που απασχολεί μόνο στις κεντρικές εγκαταστάσεις της ξεπερνούν τις 400.000, ενώ διατηρεί εργοστάσια και εγκαταστάσεις στη Βρετανία, τις ΗΠΑ, την Τσεχία, την Ουγγαρία, το Μεξικό, τη Βραζιλία, την Ινδία και το Βιετνάμ, με συνολικό προσωπικό 800.000 εργαζόμενους. Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2009, η εταιρεία είχε μεικτά έσοδα από τις πωλήσεις της 61,8 δισεκατομμύρια δολάρια. Iδρυτής της και κάτοχος του πλειοψηφικού μετοχικού κεφαλαίου είναι ο Τέρι Γκου, με ποσοστό 30%, ο οποίος και φιγουράρει στη λίστα των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1974 και εισήχθη στο χρηματιστήριο της Ταϊβάν το 1991.
Το 2006 δημοσιοποιήθηκαν τα πρώτα στοιχεία που στοιχειοθετούσαν κατηγορίες εναντίον της εταιρείας για εφαρμογή απάνθρωπων εργασιακών συνθηκών, που παραβίαζαν κατάφορα την κινεζική νομοθεσία. Η διοίκηση της «Foxconn » φυσικά αρνήθηκε τις κατηγορίες, ενώ η «Apple» πραγματοποίησε έρευνα και επιτόπιο έλεγχο των συνθηκών εργασίας και χαρακτήρισε επίσης τις κατηγορίες «αβάσιμες», καθώς αυτό συνέφερε. Παράλληλα προχώρησε σε μηνύσεις εναντίον των δύο δημοσιογράφων, Γουάνγκ Μπου και Γουγκ Μπάο, οι οποίοι τόλμησαν να αποκαλύψουν τα όσα συνέβαιναν, με το δικαστήριο να διατάζει δέσμευση των περιουσιών τους και να επιδικάζει υπέρ της «Foxconn » το ποσό των 3,77 εκατομμυρίων δολαρίων. Ακολούθησε συμβιβασμός με την παρέμβαση διεθνών οργανώσεων και της «Apple», υπό το κλίμα του πανικού ότι η ιστορία θα μπορούσε να πάρει τεράστια δημοσιότητα, βλάπτοντας τα κέρδη των ηλεκτρονικών κολοσσών.
Συνθήκες γαλέρας
Στην πραγματικότητα οι εργαζόμενοι στην εταιρεία εργάζονται περισσότερες από 60 ώρες τη βδομάδα, με τον κανόνα του ωραρίου να ανέρχεται στις 12 ώρες ημερησίως, χωρίς ρεπό και 80 ώρες υπερωρίες το μήνα, αντί για τις 35 που επιτρέπει η τοπική νομοθεσία και μισθό από 50 έως 150 δολάρια το μήνα. Σε περιόδους υψηλής παραγωγής δε οι ώρες εργασίας ήταν ακόμα περισσότερες.
Στην πλειοψηφία τους οι εργάτες είναι ηλικίας 15 έως 30 ετών, από ιδιαίτερα φτωχές επαρχίες της Κίνας, που αναγκάζονται να αναζητήσουν εργασία σε βιομηχανικά κέντρα. Η δεινή οικονομική τους κατάσταση τους υποχρεώνει να ανέχονται τις συνθήκες που επικρατούν στα εργοστάσια, ενώ οι περισσότεροι δεν αντέχουν περισσότερο από δύο με τρία χρόνια.
Αυτά συμβαίνουν εν έτη 2010 και για να μην υπάρχουν αυτοκτονίες ή τέλος πάντων εργατικές “δυσαρέσκειες” η εταιρεία προχώρησε…
Το εργοστάσιο της Foxconn έχει μειώσει τους υπαλλήλους του από τις 110.000 στις 50.000 χάρη στην εισαγωγή των ρομπότ. Έχει καταφέρει να μειώσει τα εργατικά κόστη», δήλωσε στην εφημερίδα ο Σου Γιουλιάν, εκπρόσωπος Τύπου της τοπικής κυβέρνησης.
Η «Foxconn» δεν είναι η μόνη που μειώνει το εργατικό δυναμικό στην περιοχή Κουνσάν, καθώς συνολικά 35 εταιρείες επένδυσαν πέρυσι 4 δισεκατομμύρια γουάν (546 εκατομμύρια ευρώ) για τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης που αξιοποιούνται στον αυτοματισμό. Πιθανότατα θα ακολουθήσουν κι άλλες εταιρείες, αναφέρει η «South China Morning Post».
Σε γραπτή ανακοίνωσή του προς το BBC, ο όμιλος «Foxconn» επιβεβαιώνει ότι επενδύει στα ρομπότ, ισχυρίζεται όμως ότι θα διατηρήσει το εργατικό δυναμικό του.
Το έργο είναι γνωστό και παρά τους ισχυρισμούς της εταιρείας ότι θα αξιοποιήσει τους εργαζόμενους σε άλλα τμήματα, είναι κοινό μυστικό η κατάληξη της υπόθεσης. Η ουσία όμως βρίσκεται στο γεγονός ότι τεχνολογικά θαύματα -όπως αυτό της ρομποτικής- που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής των εργαζομένων, αξιοποιούνται στην αντίθετη κατεύθυνση, λειτουργώντας πάντα με κριτήριο της κερδοφορία του κεφαλαίου και τη μεγιστοποίηση των κερδών του.
Η ίδια ακριβώς τεχνολογία θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να απαλύνει τους εργάτες του εργοστασίου από βαριές και επικίνδυνες εργασίες, να μειώσει τον εργάσιμο χρόνο. Συνεπώς, η λύση δεν βρίσκεται στην εναντίωση στην τεχνολογική πρόοδο και εξέλιξη, αλλά στην αξιοποίησή της προς όφελος των εργατικών και λαϊκών αναγκών και όχι του κέρδους των μονοπωλίων. Κάτι που μπορεί να γίνει σε μια κοινωνία με άλλον τρόπο οργάνωσης της οικονομίας, με την εργατική τάξη στην εξουσία και κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής, όπου η τεχνολογία και η επιστήμη προσανατολίζονται, αναπτύσσονται και αξιοποιούνται με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
