Η απόφαση της Διοίκησης του
νοσοκομείου να λειτουργήσει πάση θυσία όλες τις αίθουσες των χειρουργείων αλλά
και το άνοιγμα του PET-SCAN χωρίς πρόσληψη
προσωπικού, αποτυπώνουν ξεκάθαρα την προσπάθειά της να αυξήσει το βαθμό της
εκμετάλλευσης των εργαζόμενων εφαρμόζοντας «τις αρχές της ιδιωτικής οικονομίας»
όπως λέει και ο ΕΚΛ. Ζητούμενο γι’ αυτούς είναι να αυξηθεί ο τζίρος του νοσοκομείου
με τον ίδιο αριθμό εργαζόμενων, άρα μείωση
του κόστους παραγωγής ανά μονάδα προϊόντος με οικονομικούς όρους. Και όλα
αυτά, για την καλύτερη και ταχύτερη εξυπηρέτηση των ασθενών! Δε μας λένε όμως,
πως θα εξυπηρετηθούν οι ασθενείς στα τμήματα που θα τραβήξουν προσωπικό. Ή
μήπως θέλουν να λύσουν το πρόβλημα όπως με τα πλυντήρια που έβαλαν μέσα τον
εργολάβο; Με το να συγχωνεύσουν ή να κλείσουν κλινικές που δεν καλύπτουν τα
έξοδά τους, πράγματι εξοικονομούν προσωπικό. Τι θα γίνει όμως με τους ασθενείς
αυτών των τμημάτων; Που και πως θα εξυπηρετηθούν; Από εργαζόμενους που αντί για
30 ασθενείς θα νοσηλεύουν 50 ή από έναν νοσηλευτή σε δύο αίθουσες στα
χειρουργεία;
Κομμάτια που συνθέτουν το πάζλ
της Κοινωνικής Ασφάλισης, εκτός από τη σύνταξη, είναι η ιατροφαρμακευτική
περίθαλψη, η υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, η προστασία της μητρότητας,
τα ΒΑΕ. Άρα μας αφορά άμεσα. Το νομοσχέδιο που ετοιμάζουν είναι η ταφόπλακα του
ότι έχει απομείνει. Δουλειά μέχρι τα βαθειά γεράματα για μια σύνταξη-επίδομα
που θα εξαρτάται από τη «δημοσιονομική κατάσταση της χώρας».
Και αυτά δεν είναι αποτελέσματα
μιας κακής διακυβέρνησης ή των μνημονίων, όπως λένε κάποιοι για να κρύψουν τη
γύμνια τους. Τα «βιώσιμα ασφαλιστικά
συστήματα ως μοχλός ανάπτυξης» είναι στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
εφαρμόζεται σε κάθε κράτος-μέλος
ανεξάρτητα από το ύψος του χρέους, το ρυθμό ανάπτυξης και την ύπαρξη
μνημονίου. Ανάπτυξη για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που θα τσεπώσουν
δισεκατομμύρια ώστε να πάρουν καλύτερη θέση έναντι των ανταγωνιστών τους εκτός
Ε.Ε. Ο εργατόκοσμος, ο παραγωγός του πλούτου δηλαδή, πρέπει να αρκεστεί στο
«ελάχιστο πακέτο παροχών» και στο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα».
Τούτη τη στρατηγική εφαρμόζει και
η Διοίκηση του νοσοκομείου μας, παρά τις κόντρες με το υπουργείο για το ποιος
θα ‘χει το πάνω χέρι στη διαχείριση του νοσοκομείου. Στάχτη στα μάτια του
κόσμου, αφού αμφότεροι συμφωνούν στο κύριο: την εμπορευματοποίηση της υγείας. Για μας τους εργαζόμενους ένα
απομένει: να τους πατάμε εκεί που πονάνε. Με τη συμμετοχή μας στην απεργία και
στην περιφρούρησή της στις 4 του Φλεβάρη να σταματήσουμε την «παραγωγή».
