«Οδηγός» μια μικρόσωμη γριούλα, που ο εμφύλιος τη ρήμαξε. Εχασε άντρα, δυο γιους και κρατούσε φυλακισμένο τον μικρότερο τριάντα χρόνια.Τι είναι πόλεμος, δικτατορία, θεός, ζωή, θάνατος, όλα επί τάπητος απ' τη γριούλα, που φτάνει στη φυλακή του γιου της, με εμπειρίες υψηλών πολιτικών εννοιών, συνειδητοποιημένη. Δεν είναι πια η «ΑΝΑ ΝΟΝ» (η «Ανα όχι»), αλλά η Ανα Πάουχα, γυναίκα του τίμιου ψαρά Πέδρο: «Ξέρεις, Ανίτα, τους γνώρισα εγώ αυτούς τους ανθρώπους που τους αποδιώχνουν σαν τ' άγρια ζώα. Είναι ίσιοι και στέρεοι σαν τα ίσια δέντρα. Δεν πρέπει ν' ανησυχείς αν ο "μικρός" θέλει να πάει μαζί τους. Πέθαναν κατά χιλιάδες για την αξιοπρέπεια των ανθρώπων. Και θα εξακολουθούν να πεθαίνουν, αν χρειαστεί».
