Όταν
βγαίνεις στα κάγκελα για τα χρωστούμενα
του ΕΟΠΥΥ και αλληθωρίζεις στην υπόλοιπη λειτουργία του νοσοκομείου
τούτο λέγεται το λιγότερο στρουθοκαμηλισμός. Όταν δήθεν ανακαλύπτεις ξαφνικά στα στερνά το
τι ποιούσες στα πρότερα τούτο λέγεται φωτεινό διάλλειμα στο εγκεφαλικό σου επεισόδιο.
Ακόμη και αυτοί οι χαρακτηρισμοί δεν στέκουν στη πραγματικότητα, γιατί υιοθετώντας κάτι τέτοιο,
εξαλείφεις τη συνειδητή επιλογή –δράση των διοικούντων να λειτουργήσουν τοιουτοτρόπως, που για
να είμαστε ειλικρινείς μπορεί να έχουν την πρωτοπορία όσο αφορά τα
νοσοκομεία και τον τρόπο λειτουργίας τους, εμείς απλώς τους χαρακτηρίζουμε ως
πρότυπα μαθητές -εφαρμοστές των οδηγιών –κατευθύνσεων των
ιθυνόντων (βλέπε ΕΕ συγκυβέρνηση παλιές και νέες ).
Για χιλιοστή φορά το αναφέρουμε
ότι η διοίκηση και τυχαία δεν είναι και άπειρη δεν χαρακτηρίζεται και τον τίτλο του
αφελή δεν μπορεί να επωμιστεί.Κερδοφορία-ανταγωνιστικότητα –χαμηλό κόστος
παραγωγής –ιδιωτικοποιήσεις – βιωσιμότητα η κατεύθυνση της φοράς του βέλους της παρεχόμενης υγείας.
Σιγοψιθυρίζεται
στους διαδρόμους των διοικούντων και
μη, ότι υπάρχει δυσλειτουργία σε
σημαντικά τμήματα του νοσοκομείου και ως εκ τούτου οι ανάγκες της κοινωνίας δεν εξυπηρετούνται· αναστέλλονται χειρουργικές διαδικασίες και οι οιμωγές τους υπερβαίνουν τα κλειστά
τείχη του νοσοκομείου. Κροκοδείλια
δάκρυα; Το λιγότερο !
Και σ`αυτό το σημείο κολλάει η πρώτη αναφορά,
περί αλληθωρίσματος . Αλληθωρίζουν στην ελλιπέστατη στελέχωση ·400
κενές θέσεις και ουδείς εξ αυτών το αναδεικνύει. Αχάριστοι να μην είμαστε
λεκτικές αναφορές υπάρχουν. Και δεν έχουν άδικο
καθώς η στελέχωση προχωρά και επί περιβάλλοντος αριστερής διαχείρισης,
προσλαμβάνοντας 5μηνίτες (αναφερθήκαμε παλαιοτέρα ).
Επιπροσθέτως
αφήνουν να διαχυθεί ότι ακόμη και σ`αυτές τις συνθήκες υπάρχουν τα “προνομιούχα”
τμήματα με το πλεονάζον προσωπικό και
από την άλλη τα “τάγματα εργασίας”, οπότε συνακόλουθο και το συμπέρασμα, το
προσωπικό να ανακυκλωθεί. Καλύπτουμε όμορφα και ανώδυνα και τις κενές θέσεις χειρουργείων
για να μην σταματήσουν οι χειρουργικές πράξεις και τις ανάγκες της κοινωνίας
εξυπηρετούμε· τέλος καλό όλα καλά.
Το
έχουν δει το έργο να λειτουργεί το προηγούμενο διάστημα σ`ολόκληρο το λαό. Ως σαλαμοποίηση ορίστηκε. Χωρίζουμε τους εργαζόμενους σε κατηγορίες τους δίνουμε διάφορους
χαρακτηρισμούς και στο τέλος αφού οι αντιστάσεις εξαλείφονται τους οδηγούμε στη
κρεατομηχανή του κιμά για ομογενοποίηση.
Υποχονδρίαση
να το χαρακτηρίσουμε ή ότι βρίσκονται
στο φάσμα του αυτισμού, ότι θα καλύψουν τα κενά στα χειρουργεία με συναδέλφους
οι οποίοι δεν είναι και τόσο απαραίτητοι στα υπόλοιπα τμήματα; Ξεκάθαρα όχι!
Δεν μπορείς να επικαλείσαι τις ανάγκες της κοινωνίας από τη μια και από την
άλλη διαχωριστικά να υποτιμάς τα υπόλοιπα λειτουργούντα τμήματα. Δεν επιδιώκεις
να γίνονται χειρουργικές πράξεις από τη μια, ενώ καλύπτεις με ένα
τραυματιοφορέα ολόκληρο το νοσοκομείο.
Κάτι δεν πάει καλά.
Δεν
ξανοίγεσαι σε μετεγκαταστάσεις, σε λειτουργία του PET κοκ ενώ στην ουσία ευνουχίζεις το προσωπικό όταν ήδη υπολείπεσαι 400 θέσεων· κάτι δεν πάει καλά. Εκτός και αν ….
Όταν
ξέρεις ότι οι ιδιωτικοποιήσεις τμημάτων (πλυντήρια κτλ) δεν εξοικονομούν μπικικίνια
αλλά εξυπηρετούν γενικότερες κατευθύνσεις τότε λέγεσαι εντολοδόχος. Όταν
χρησιμοποιείς το επιχείρημα των κοινωνικών
αναγκών κατά το δοκούν ενώ από την άλλη επιτρέπεις με τη δράση σου ο λαός να βάζει
το χέρι στη τσέπη τότε λέγεσαι υποκριτής. Δεν σας είδαμε στα κάγκελα για την απόφαση
της κυβέρνησης να κόψει 40% στις εργαστηριακές εξετάσεις των ασφαλισμένων·
αυτές δεν είναι κοινωνικές ανάγκες;
Το παραμύθι που
τράφηκε από την αυγή της λειτουργίας του νοσοκομείου ότι δηλ. το νοσοκομείο
είναι “δικό μας” έχει ημερομηνία λήξης. Πάτε για άλλο παραμύθι. Οι εργαζόμενοι παντού
και πάντα παράγουν, που οι κηφήνες
(εργοδότες –επιχειρηματίες αλλά και το
υπηρετικό τους προσωπικό) ιδιοποιούνται και αποθηκεύουν σε συρτάρια και στομάχια.
Και κάτι για μας τους εργαζόμενους, χωρίς να έχει
συμβουλευτικό χαρακτήρα· άλλη η θέση η
δική μας και άλλη η δική τους· άλλα τα συμφέροντα των εργαζομένων και άλλα των
αφεντικών. Οι χρηματοδοτήσεις θα βρεθούν και αυτό είναι το σίγουρο, όπως βέβαιο
να θεωρείται ότι αυτές θα προκύψουν από τις τσέπες του λαού είτε έμμεσα είτε άμεσα.
Επίσης σίγουρο να θεωρείται ότι οποιοδήποτε διοίκηση είτε του ιδρύματος είτε
της εκάστοτε κυβέρνησης στα ίδια μονοπάτια, που χαράχτηκαν από ΕΕ και
“αφεντάδες”, θα βαδίσουν. Το ζητούμενο εξακολουθεί να υφίσταται και δεν είναι
άλλο από τη δική μας στάση.
Γι`αυτό
να επικαλεστούμε τη λαϊκή σοφία “όμοιος
τον όμοιο και κοπριά στα λάχανα”.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΝΟΣ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
