Είμαστε οι 4.000 εργαζόμενοι στον πολύπαθο τομέα της Υγείας!
Η ιστορία μας ξετυλίγεται στη διάρκεια των μνημονιακών ετών, όπου κάθε μορφή ανάπτυξης προσέκρουε στις αυστηρές δεσμεύσεις των «θεσμών» και το καθεστώς επιτήρησης της χώρας μας. Τροχοπέδη και για μόνιμες προσλήψεις στον δημόσιο τομέα. Στον αντίποδα, οι κραυγαλέες ελλείψεις ανθρώπινου δυναμικού στην Υγεία απαιτούσαν εξεύρεση άμεσης λύσης. Κι αυτή δόθηκε το 2016 μέσω του ΟΑΕΔ, με το «Ειδικό Πρόγραμμα Απασχόλησης 4.000 μακροχρόνια ανέργων στον Δημόσιο Τομέα της Υγείας του άρθρου 64 Ν. 4430/2016» ΦΕΚ 3888/τ.Β΄/02-12-2016, ετήσιας διάρκειας, στο οποίο απασχολούμαστε με διαδοχικές, ανανεούμενες συμβάσεις.
Πρόκειται για ένα μοναδικό Ειδικό Πρόγραμμα εργασιακής επανένταξης, πλήρους απασχόλησης, που αφορά αποκλειστικά το χώρο της Υγείας, με σημαντικό μοριοδοτούμενο κριτήριο την εμπειρία. Το ζητούμενο ήταν να βρεθούν έμπειροι μακροχρόνια άνεργοι όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων και κλάδων για να ενισχύσουν το ταλαιπωρημένο ΕΣΥ σε όλη την Ελλάδα.
Ο στόχος επετεύχθη! Οι αυξημένες ανάγκες των δομών Υγείας επέβαλλαν την άμεση τοποθέτησή μας σε καίριες θέσεις τακτικού προσωπικού, για την απρόσκοπτη λειτουργία τους. Μας ανέθεσαν υπερπλήρη καθήκοντα, τα οποία μοιραζόμαστε ισάξια με όλους τους συναδέλφους μας.
Προσληφθήκαμε για να καλύψουμε δυσαναπλήρωτα κενά στο Εθνικό Σύστημα Υγείας σε σχεδόν 100 ειδικότητες υγειονομικών και διοικητικών (ΠΕ, ΤΕ, ΔΕ, ΥΕ) - πλην ιατρών: Επιστημονικό, νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό, φαρμακοποιοί, διοικητικοί υπάλληλοι όλων των κατηγοριών, τεχνικοί, πληρώματα ασθενοφόρων, οδηγοί, προσωπικό καθαριότητας, εργάτες κ.ά.
Πλαισιώνουμε το ΕΣΥ στο συνολικό φάσμα των δομών του πανελλαδικά: Πανεπιστημιακά και Γενικά Νοσοκομεία, Κεντρική Υπηρεσία του υπουργείου Υγείας, Κέντρα Υγείας, ΔΥΠΕ, μονάδες ΠΕΔΥ, καθώς και όλους τους εποπτευόμενους φορείς - ΕΟΠΥΥ, ΟΚΑΝΑ, ΚΕΘΕΑ, ΕΟΦ, ΕΚΕΑ, ΕΚΑΒ.
Η πρότερη παρατεταμένη ανεργία, που ήταν συνέπεια της «κρίσης», άσκησε μορφές βίας σε κάθε επίπεδο της ζωής μας: Φτώχεια, οικονομική εξαθλίωση, κοινωνική απομόνωση, απόγνωση, ψυχολογική κατάρρευση στον αγώνα επιβίωσης. «Ουδέν κακόν αμιγές καλού».
Το τεράστιο πλήγμα αποτέλεσε εφαλτήριο εξαιρετικών μαθημάτων ζωής:
-- Βαθιά κατανόηση του πραγματικού νοήματος της προσφοράς προς τον συνάνθρωπο.
-- Εμβάθυνση στην αξία και διαφύλαξη της ανθρώπινης ζωής.
- Απόλυτη εκτίμηση και σεβασμός στο πολύτιμο δικαίωμα της εργασίας που επανακτήσαμε!
Χαρακτηριζόμαστε «ωφελούμενοι»... ειδικό καθεστώς συμβασιούχων, με ό,τι συνεπάγεται για άνιση μεταχείριση.
Απασχολούμαστε εν γνώσει μας ως «φθηνά εργατικά χέρια» με μειωμένα εργασιακά δικαιώματα σε «οικονομικά κλειστό» Πρόγραμμα. Με παγιωμένες αποδοχές, χωρίς μισθολογικά κλιμάκια, επιδόματα, αναγνώριση προϋπηρεσίας, τριετιών και μεταπτυχιακών - διδακτορικών τίτλων. Με μειωμένες άδειες ακόμα και για εγκυμοσύνη, λοχεία, ανατροφή τέκνου κι ανεπίτρεπτη «πολυτέλεια» το επίδομα τέκνου στη χώρα της υπογεννητικότητας. Πρόσφατα κατακτήσαμε το ουσιαστικά ηθικό δικαίωμα της τιμητικής αιμοδοτικής άδειας!
Είμαστε μέλη πολλών Σωματείων Εργαζομένων που μας υποστηρίζουν ένθερμα. Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα κάποια που δεν μας κάνουν δεκτούς!
Τίποτε από τα προαναφερθέντα δεν μας πτοεί. Η δίψα για διάθεση προσφοράς στην εργασία που αποτελεί το δεύτερο σπίτι μας είναι μεγαλύτερη!
Είναι οξύμωρο ότι κατά τα τελευταία έτη, η μόνη ουσιαστική θωράκιση του ΕΣΥ έχει πραγματοποιηθεί με ελαστικές μορφές εργασίας που δημιουργούν στρατιές συμβασιούχων με ημερομηνία λήξης, παρότι είμαστε όλοι άκρως απαραίτητοι.
Οι κενές οργανικές θέσεις στον δημόσιο τομέα της Υγείας υπερβαίνουν τις 30.000, βάσει μετρήσεων από μη επικαιροποιημένα πολυετή οργανογράμματα, όπου υπάρχουν φυσικά... Προσθέτοντας τουλάχιστον 5.000 φετινές συνταξιοδοτήσεις, αποχωρήσεις κι απώλειες, ο τελικός αριθμός αποδεικνύεται εκθετικά μεγαλύτερος.
Τα μνημόνια άφησαν ανεξίτηλα σημάδια. Οι ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό, εξοπλισμό και υποδομές ήταν δυσθεώρητες. Εντονη απουσία σε πάσης φύσεως υγειονομικό υλικό, ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, υπολογιστές, γραφική ύλη, συντηρήσεις μηχανημάτων και κτιρίων... ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Αρκετοί εργαζόμενοι εκ των 4.000 αναγκάζονται να αγοράζουν από τον μισθό τους στολές κι άλλα είδη για να καλύψουν βασικές εργασιακές τους ανάγκες!
Μετά το σαρωτικό πέρασμα των μνημονίων, αντιμετωπίζουμε την έλευση της πανδημίας. Από το πρώτο κύμα της επισφραγίστηκε η αναγκαιότητα της συνέχισης του Ειδικού Προγράμματός μας. Συνεργαστήκαμε στενότερα με τους συναδέλφους μας, αλληλοστηριζόμενοι. Παρακάμψαμε την ψυχοφθόρα ανασφάλεια του αβέβαιου εργασιακού μέλλοντος κι επιδοθήκαμε σε τιτάνιο αγώνα στην προσπάθεια αναχαίτισης της εξάπλωσής της. Από την «πρώτη γραμμή» και από τα «μετόπισθεν» θέσαμε πρωταρχικό στόχο τη διασφάλιση του υπέρτατου αγαθού της υγείας των συμπολιτών μας.
Το αμείλικτο δεύτερο κύμα κατέφθασε σφοδρότερο. Ολοι οι χώροι Υγείας πλημμύρισαν από ύποπτα και θετικά κρούσματα. Εργαζόμαστε με υποτυπώδη εξοπλισμό. Πλέον, δίνεται «μάχη» ακόμα και για την απόκτηση μίας μάσκας! Κάποιοι εκ των 4.000 φορούν πάνω από τις στολές τους σακούλες απορριμμάτων... για προφύλαξη! Αναστολή αδειών, εξάντληση, εξουθενωτικά ωράρια, εξοντωτικές βάρδιες και διπλοβάρδιες έγιναν καθημερινότητα και το χειρότερο...
Σημειώνεται ραγδαία αύξηση του ποσοστού των 4.000 που είναι θετικοί στον κορονοϊό. Μερικοί ευτυχώς τον περνούν ανώδυνα, μένοντας σε καραντίνα. Πολλοί νοσηλεύονται - κάποιοι εξ αυτών σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση.
Ο ιός δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε συμβασιούχους και μόνιμους.
Εχουμε μετατραπεί σε κινητές εστίες διασποράς. Πληθαίνουν οι φωνές των οικογενειών μας που ραγίζουν την καρδιά μας: «Μαμά (ή μπαμπά) γιατί δεν με αγκαλιάζεις πια;», «Σε θέλουμε ζωντανή-ό και υγιή κι ας πεινάσουμε. Εκθέτεις κι εμάς σε θανάσιμο κίνδυνο για μερικούς μήνες εργασίας ακόμη;». Από αγάπη και αίσθημα ευθύνης στερούμαστε την κατά πρόσωπο επικοινωνία μαζί τους. Δεν ζούμε όμως σε επαύλεις για να απομονωθούμε.
Είμαστε 4.000 επαγγελματίες λειτουργοί Υγείας που με υψηλό αίσθημα καθήκοντος έχουμε υπερβεί σημαντικά τα όρια των ανθρώπινων δυνατοτήτων, διότι αρνούμαστε να προδώσουμε τους ασθενείς που μας εμπιστεύονται καθημερινά τη ζωή τους. Το χαμόγελο ευγνωμοσύνης τους και η επιδοκιμασία του κοινωνικού συνόλου μάς δίνουν το κουράγιο να συνεχίζουμε.
Η κυβέρνηση ενέκρινε προσφάτως την ανανέωση ενός ακόμα έτους... εργασιακής ομηρίας.
Τον Ιούνη, μετά από πιέσεις, απεργίες, πορείες και συλλαλητήρια, μας ενημέρωσαν ότι εξετάζονται μόνιμες λύσεις για το μέλλον του Ειδικού Προγράμματός μας. Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων εισήχθη και η επαίσχυντη λέξη «προκήρυξη» με πιθανή αυξημένη μοριοδότηση - ο συντομότερος δρόμος του διαχωρισμού και της ανεργίας.
Προσληφθήκαμε με αδιάβλητες διαδικασίες και εποπτεία ΑΣΕΠ. Τα δικαιολογητικά των τυπικών προσόντων μας έχουν ελεγχθεί και είναι γνήσια και επαρκή.
Εκτοτε, οι κραυγές αγωνίας μας συναντούν εκκωφαντική σιωπή... Νιώθουμε αόρατοι και απολύτως αναλώσιμοι.
Καλούμε τους κυβερνώντες και όσους πολιτικούς από τα κόμματα της αντιπολίτευσης ενστερνίζονται τέτοιες αχαρακτήριστες λύσεις να επισκεφτούν τις δομές. Να περάσουν μαζί μας μία οποιαδήποτε μέρα. Θα διαπιστώσουν ότι στην ενδυμασία μας δεν διακρίνεται η σχέση εργασίας μας, αλλά η λέξη ΑΝΘΡΩΠΙΑ!
Τους καλούμε να επισκεφτούν τις κλινικές Covid. Να σταθούν μπροστά στους διασωληνωμένους, να κοιτάξουν κατάματα τους νοσούντες συναδέλφους των 4.000 που με δυσκολία αναπνέουν και η ζωή τους κρέμεται από μία κλωστή... Με ποιο πολιτικό ανάστημα θα τους πουν ότι θυσιάζουν τη ζωή τους για μία ακόμα ετήσια ανανέωση; Οτι το καλύτερο σενάριο είναι μία προκήρυξη όπου ΙΣΩΣ είναι επιτυχόντες;
Τους καλούμε να σταματήσουν να αναμασούν την αντισυνταγματικότητα και το παρερμηνευμένο, κατά το δοκούν, άρθρο 103 του Συντάγματος - την αναθεώρηση του οποίου καταψήφισαν οι ίδιοι - παρότι το στήριξαν 450 Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα. Η Ελλάδα κυβερνάται από ΠΝΠ. Ολα τα γραφεία ανθρώπινου δυναμικού είναι στα πρόθυρα νευρικής κατάρρευσης, διότι όποια ενημέρωση κι αν δώσουν ανατρέπεται άμεσα.
Είμαστε 4.000 άνθρωποι με ήθος, αξίες και αξιοπρέπεια. Στηρίζουμε οικονομικά τις οικογένειές μας και συνεισφέρουμε στις πατρικές. Εχουμε ανήλικα και ενήλικα τέκνα που φοιτούν σε σχολεία και σχολές, τα οποία απαιτούν πολυετή οικονομικό προγραμματισμό. Κάποιοι είμαστε κάτοχοι μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων. Αρκετοί σπουδάζουμε παράλληλα, ώστε να ανταποκριθούμε επάξια στις σύγχρονες ανάγκες του λειτουργήματός μας. Για τους 45+ ηλικιακά, ίσως είναι η τελευταία εργασιακή ευκαιρία, παρότι συνταξιοδοτικά είμαστε παραγωγικοί έως τα 67!
Θα συμπληρώσουμε 5 έτη αδιάλειπτης εργασίας στο ΕΣΥ χωρίς καμία μέρα διακοπής. Εχουμε εμπειρία και εξειδίκευση. Καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Το Πρόγραμμα υλοποιείται ενιαία με ένα ΦΕΚ, χωρίς ατομικές συμβάσεις εργασίας. Από την Κρήτη έως τον Εβρο, υγειονομικοί και διοικητικοί ενωμένοι, κρίκοι της ίδιας αλυσίδας, κάνουμε «κατάθεση ψυχής» για να παραμείνει όρθιο το δημόσιο σύστημα Υγείας ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Είναι αδιανόητο να βρεθεί έστω κι ένας συνάδελφος εκτός εργασιακού στίβου στη λήξη της σύμβασής του.
Οι θέσεις ευθύνης που κατέχουμε επιβάλλεται να μετατραπούν σε μόνιμες θέσεις εργασίας, ως ελάχιστος φόρος τιμής στην προσφορά μας.
Δεν αποτελούμε «κληροδότημα» προηγούμενων ετών, «νούμερα» αριθμητικής κάλυψης των έμψυχων ελλείψεων στην Υγεία σε δημόσιο έγγραφο, «κόστος» στον Προϋπολογισμό.
Αποτελούμε επένδυση, θεμέλιο και αναπόσπαστο κομμάτι στο μέλλον του ΕΣΥ.
Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή!
Εν μέσω πανδημίας έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για τη λήψη μίας σημαντικής απόφασης: Ενα μεγάλο «άνοιγμα πυλών» στην Υγεία που θα συμπεριλαμβάνει και εμάς. Τους 4.000 - όλους - χωρίς διακρίσεις.
Ζητούμε μία μονόδρομη λύση που θα δικαιώσει νομοθετικά το αίτημά μας: Αυτόματη μετατροπή των ορισμένου χρόνου συμβάσεών μας σε μόνιμη σχέση εργασίας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Η μόνη ηθική και ουσιαστική ανταμοιβή. Εμείς δεν θέτουμε όρους εργασίας, ενόσω αποδεκατιζόμαστε από τον κορονοϊό κι αναμένουμε το τρίτο κύμα του Covid-19!
Οτιδήποτε άλλο είναι ανάξιο ημίμετρο και οδηγός επιστροφής των περισσοτέρων εξ ημών στο κατώφλι της ανεργίας.
Η Συντονιστική Επιτροπή των 4.000 στην Υγεία
