Με την εμφάνιση των πρώτων θετικών κρουσμάτων στους χώρους του νοσοκομείου, ξεκίνησε αρχικά, δειλά-δειλά, αλλά πιο έντονα στη συνέχεια, το λιβάνισμα περί μη τήρησης των ΜΑΠ, μη τήρησης των απαιτούμενων αποστάσεων σε κοινόχρηστους χώρους κτλ.
Είναι εύκολος τρόπος αντιμετώπισης αυτός της δακτυλοδειξίας και της στοχοποίησης ενώ ταυτόχρονα αποκρύπτει μια σειρά από δυσχερείς καταστάσεις που ενοχοποιούν διοικήσεις και πολιτικές κυβερνήσεων.
Και για να γίνουμε πιο σαφείς• τα μέχρι τώρα στοιχεία δείχνουν ότι οι θετικοί εργαζόμενοι με covid εμφανίστηκαν μετά την επιστροφή τους από άδεια, με την πρώτη δειγματοληψία και όχι από διασπορά. Να αναζητήσουμε ατομική ευθύνη, όταν πρώτα μας απαντήσουν:
• γιατί ο εργαζόμενος παραμένει μία και ίσως δύο βάρδιες στην εργασία του έως ότου βγει το αποτέλεσμα;
• γιατί μας ενδιαφέρει μόνο η τήρηση των ΜΑΠ στους χώρους εργασίας αλλά το στοίβαγμα δίκην σαρδέλας στα μέσα μαζικής μεταφοράς αποτελεί αλλουνού παπά ευαγγέλιο;
• γιατί εμφανίστηκαν θετικοί ασθενείς για ιατρικές πράξεις χωρίς προηγουμένως να γίνει δειγματοληψία; (δεν το πρόβλεψε ο ΕΟΔΥ και το υπουργείο;)
• γιατί οι ευπαθείς ομάδες παραμένουν στην εργασία τους; (τη στιγμή που το σύστημα υγείας είναι έτοιμο;)
• γιατί ολόκληρα τμήματα κλείνουν(τη στιγμή που υποτίθεται ότι το σύστημα υγείας έχει στελεχωθεί επαρκώς);
• γιατί η διαχείριση των ύποπτων αλλά και θετικών κρουσμάτων ακόμα ανήκει στην “γκρίζα ζώνη”, αυτής που λέει “αυτά έχω αυτά κάνω”;
• γιατί ανοίγουν τα σχολεία, όπως ανοίγουν, χωρίς μέριμνα ενώ τα πανεπιστήμια για παράδειγμα παραμένουν στο διαδικτυακό υπερπέραν;(προφανώς... δεν είναι οικονομικοί οι λόγοι)
Και όλα τα γιατί θα μείνουν αναπάντητα, γιατί η στοχοποίηση της ατομικής συμπεριφοράς εύκολα προσδιορίζεται ενώ αποκρύπτεται ότι η υγεία του λαού μπαίνει στο ζύγι του κόστους.
Σχεδόν κανένας δεν αμφισβητεί την προσήλωση στην τήρηση των ΜΑΠ, όμως εκείνο που πρέπει να τονιστεί είναι οι τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης και της πολιτικής όλων εκείνων που οδήγησαν το σύστημα υγείας στη σημερινή του κατάσταση.
Μια κατάσταση που στοιχείο της είναι οι 30.000 κενές θέσεις.
Ενός εθνικού συστήματος υγείας στο οποίο η καθημερινή δημιουργία– εγκαινίαση κρεβατιών ΜΕΘ αποκτά χαρακτηριστικά ανεκδοτολογίας.
Την ίδια τραγικότητα δείχνει το γεγονός της υποχρεωτικής μετακίνησης ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού προς κάλυψη αναγκών των ΜΕΘ.
Την ίδια ώρα οι επικουρικοί, κατ’ εξακολούθηση να παραμένουν επικουρικοί.
Ο κρατικός κορβανάς να κλείνει συνεχώς τη στρόφιγγα χρηματοδότησης του δημόσιου συστήματος υγείας, αλλά ταυτόχρονα να μπουκώνει συνεχώς τον ιδιωτικό τομέα, αυτόν που στη συνέχεια μπορεί να εμφανιστεί και ως χορηγός.
Η δήθεν Α΄βάθμια να λειτουργεί όπως λειτουργεί.
Οι γονείς να έχουν την ευθύνη της έκθεσης των παιδιών τους σε σχολεία που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις και δεν παίρνονται τα αναγκαία ΜΑΠ, όπως οι ίδιοι οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές καταγγέλλουν. Παραμένει ευκολότερο να μεταβιβάζεται στο γονιό, στον εργαζόμενο. στον υγειονομικό η ευθύνη, αλλά εσύ σαν κυβέρνηση να “ποιείς την νήσσα”.
Σ`αυτές τις καταστάσεις το κράτος επιλεκτικά διατηρεί την απουσία του αλλά θυμάται και κάνει ισχυρή και διαρκή την παρουσία του όταν είναι να στοχοποιήσει και να καταστείλει όπου και όταν χρειαστεί.
Φτάνει πια η υποκρισία της κυβέρνησης και η συνεχής επίκληση της ατομικής ευθύνης.
Τώρα μαζικές προσλήψεις, μονιμοποιήσεις των επικουρικών, γενναία αύξηση των δαπανών• και για τους διοικούντες ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ, ΜΕΤΡΑ για την αντιμετώπιση και την ορθή διαχείριση των περιστατικών.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΝΟΣ.ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
