Η Εντατικοποίηση της εργασίας στο νοσοκομείο μας και οι ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση

Η απόφαση της Διοίκησης του νοσοκομείου να λειτουργήσει πάση θυσία όλες τις αίθουσες των χειρουργείων αλλά και το άνοιγμα του PET-SCAN χωρίς πρόσληψη προσωπικού, αποτυπώνουν ξεκάθαρα την προσπάθειά της να αυξήσει το βαθμό της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων εφαρμόζοντας «τις αρχές της ιδιωτικής οικονομίας» όπως λέει και ο ΕΚΛ. Ζητούμενο γι’ αυτούς είναι να αυξηθεί ο τζίρος του νοσοκομείου με τον ίδιο αριθμό εργαζόμενων, άρα μείωση του κόστους παραγωγής ανά μονάδα προϊόντος με οικονομικούς όρους. Και όλα αυτά, για την καλύτερη και ταχύτερη εξυπηρέτηση των ασθενών! Δε μας λένε όμως, πως θα εξυπηρετηθούν οι ασθενείς στα τμήματα που θα τραβήξουν προσωπικό. Ή μήπως θέλουν να λύσουν το πρόβλημα όπως με τα πλυντήρια που έβαλαν μέσα τον εργολάβο; Με το να συγχωνεύσουν ή να κλείσουν κλινικές που δεν καλύπτουν τα έξοδά τους, πράγματι εξοικονομούν προσωπικό. Τι θα γίνει όμως με τους ασθενείς αυτών των τμημάτων; Που και πως θα εξυπηρετηθούν; Από εργαζόμενους που αντί για 30 ασθενείς θα νοσηλεύουν 50 ή από έναν νοσηλευτή σε δύο αίθουσες στα χειρουργεία;

Κομμάτια που συνθέτουν το πάζλ της Κοινωνικής Ασφάλισης, εκτός από τη σύνταξη, είναι η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, η προστασία της μητρότητας, τα ΒΑΕ. Άρα μας αφορά άμεσα. Το νομοσχέδιο που ετοιμάζουν είναι η ταφόπλακα του ότι έχει απομείνει. Δουλειά μέχρι τα βαθειά γεράματα για μια σύνταξη-επίδομα που θα εξαρτάται από τη «δημοσιονομική κατάσταση της χώρας».

Και αυτά δεν είναι αποτελέσματα μιας κακής διακυβέρνησης ή των μνημονίων, όπως λένε κάποιοι για να κρύψουν τη γύμνια τους. Τα «βιώσιμα ασφαλιστικά συστήματα ως μοχλός ανάπτυξης» είναι στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εφαρμόζεται σε κάθε κράτος-μέλος  ανεξάρτητα από το ύψος του χρέους, το ρυθμό ανάπτυξης και την ύπαρξη μνημονίου. Ανάπτυξη για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που θα τσεπώσουν δισεκατομμύρια ώστε να πάρουν καλύτερη θέση έναντι των ανταγωνιστών τους εκτός Ε.Ε. Ο εργατόκοσμος, ο παραγωγός του πλούτου δηλαδή, πρέπει να αρκεστεί στο «ελάχιστο πακέτο παροχών» και στο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα».

Τούτη τη στρατηγική εφαρμόζει και η Διοίκηση του νοσοκομείου μας, παρά τις κόντρες με το υπουργείο για το ποιος θα ‘χει το πάνω χέρι στη διαχείριση του νοσοκομείου. Στάχτη στα μάτια του κόσμου, αφού αμφότεροι συμφωνούν στο κύριο: την εμπορευματοποίηση της υγείας. Για μας τους εργαζόμενους ένα απομένει: να τους πατάμε εκεί που πονάνε. Με τη συμμετοχή μας στην απεργία και στην περιφρούρησή της στις 4 του Φλεβάρη να σταματήσουμε την «παραγωγή».

Στις 4 Φλεβάρη στήνουμε απεργιακό μπλόκο στο νόμο - λαιμητόμο

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Στις 4 Φλεβάρη στήνουμε απεργιακό μπλόκο στο νόμο - λαιμητόμο

Εργαζόμενοι, αγρότες, άνεργοι, συνταξιούχοι, ελευθεροεπαγγελματίες επιστήμονες, αυτοαπασχολούμενοι, γυναίκες, νέοι και νέες!

4 Φλεβάρη! Ολοι στη γενική απεργία! Ολοι στο δρόμο του αγώνα!

Με τους αγώνες μας, τη συμμαχία μας, το δίκιο μας! Με μια φωνή, σαν μια γροθιά όλος ο εργαζόμενος λαός απαιτούμε:

Πάρτε πίσω το νόμο - λαιμητόμο, να μην τολμήσετε να το φέρετε στη Βουλή!

Να πληρώσει το κράτος και η μεγαλοεργοδοσία που καταλήστευσαν τα Ταμεία, που τσακίζουν μισθούς και μεροκάματα, φέρνουν την ανεργία, ευθύνονται για την κρίση! Με τα μονοπώλια ή με το λαό! Αλλος δρόμος δεν υπάρχει!

Κοινωνική Ασφάλιση για όλους αποκλειστικά δημόσια και υποχρεωτική!

Δουλειά με δικαιώματα, Ασφάλιση και αυξήσεις που να καλύπτουν τις ανάγκες μας, συλλογικές συμβάσεις, δημόσια δωρεάν Υγεία και Παιδεία για μας και τα παιδιά μας! Δούλοι του 21ου αιώνα δεν θα γίνουμε!

4 Φλεβάρη! Ολοι μαζί στήνουμε το μεγάλο εργατικό λαϊκό μπλόκο στην επίθεση κυβέρνησης - ΕΕ - μονοπωλίων!

Μαζί με τους αγρότες, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία, τους άνεργους, τις γυναίκες, παίρνουμε το μέλλον στα χέρια μας!

Αρκετά με τα ψέματα και τις απάτες τους! Κανένας δεν πρέπει να ξεγελαστεί!

Κανένας εργαζόμενος να μην πέσει στην παγίδα που στήνουν μαζί κυβέρνηση, μεγαλοεργοδοσία, τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο και φαρμακερό μνημόνιο και οι πληρωμένοι προπαγανδιστές τους!

Κανένας δεν πρέπει να ξεχάσει τα έργα και τις ημέρες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ούτε των άλλων κομμάτων που στηρίζουν την ΕΕ. Ολοι μαζί τα ψήφισαν, όλοι μαζί τα στήριξαν, γιατί έχουν σαν προτεραιότητα τα συμφέροντα της καπιταλιστικής εργοδοσίας. Οι αντιπολιτευτικές τους κορόνες είναι για να ξεγελάσουν ώστε πιο αποτελεσματικά να οδηγήσουν το λαό στο συμβιβασμό, στη μοιρολατρία, στην αποδοχή της σφαγής του.

Δε διορθώνεται! Δεν παίρνει τροποποιήσεις! Δε βελτιώνεται! Μόνο ανατρέπεται!Το κυβερνητικό σχέδιο για το Ασφαλιστικό διαλύει ό,τι έχει απομείνει από τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης, καταδικάζει τη νέα γενιά, δεν εξαιρεί κανέναν κλάδο!

Οσοι μιλούν για βελτιώσεις με δήθεν διαλόγους παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης!

Ολοι οι εργαζόμενοι έχουμε πείρα από τα παιχνίδια του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού σε κάθε κλάδο, από τη συμμετοχή της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ σε όλους τους προηγούμενους κοινωνικούς διαλόγους και τα επώδυνα αποτελέσματα για τα δικαιώματά μας, τη ζωή μας! Δε θέλουν αγώνες μαζικούς, αποφασιστικούς και σύγκρουση με τη μεγαλοεργοδοσία!

Να μην επιτρέψουμε να υπονομεύσουν τον αγώνα μας!

Το σχέδιο νόμου έχει τη στήριξη του ΣΕΒ, των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων, των μονοπωλιακών ομίλων, της ΕΕ. Για να εξασφαλίσουν την κερδοφορία τους, έχουν στο πλευρό τους την ηγεσία στη ΓΣΕΕ και άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων!

Η δική μας απαίτηση είναι ο νόμος - λαιμητόμος να μείνει στα χαρτιά! Καμία στήριξη στην κυβέρνηση! Καμία αποδοχή της βάρβαρης και αντιλαϊκής ΕΕ!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ήρθε να τελειώσει τη βρώμικη δουλειά που δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι! Και νόμιζε πως θα το έκανε διά περιπάτου! Με όπλο το ψέμα και την εξαπάτηση!

Η ακούραστη δράση των σωματείων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, οι απεργίες και τα συλλαλητήρια, οι καταλήψεις, οι καθημερινές συγκεντρώσεις έξω από τα υπουργεία, τα μπλόκα των αγωνιζόμενων αγροτών γέννησαν την πραγματική ελπίδα και φανέρωσαν τη μεγάλη δύναμη του λαού!

Φανέρωσαν και τον πραγματικό φόβο κυβέρνησης και μεγαλοεργοδοσίας που είναι η άνοδος του εργατικού - λαϊκού κινήματος και η συμμαχία του λαού με στόχους ενάντια στη στρατηγική των μονοπωλίων.

Εργαζόμενοι, αγρότες, άνεργοι, συνταξιούχοι, ελευθεροεπαγγελματίες επιστήμονες, αυτοαπασχολούμενοι, γυναίκες, νέοι και νέες

Το ΠΑΜΕ απευθύνεται σε όλο τον εργαζόμενο λαό με σιγουριά και τονίζει:

Μπορούμε να τους σταματήσουμε! Μπορούμε να νικήσουμε!

Από τη συμμετοχή μας στην απεργία, στη διαδήλωση, από τη στάση μας θα κριθεί το αποτέλεσμα! Η απεργία στις 4 Φλεβάρη μπορεί να γίνει μεγάλη παρακαταθήκη για την άνοδο του εργατικού - λαϊκού κινήματος, την κοινωνική συμμαχία, να ανοίξει νέους δρόμους στην πάλη του λαού. Ολοι έχουμε ευθύνη για την επιτυχία της και την κλιμάκωση του αγώνα. Ολοι θα κριθούμε από τις μελλοντικές γενιές για τη στάση μας σε τέτοιες στιγμές!

Κανένας και καμιά στη δουλειά, στο χωράφι, στο σχολείο, στο γραφείο! Χωρίς χάσιμο χρόνου κάθε μέρα κάθε ώρα να νιώθουν την καυτή ανάσα της λαϊκής κινητοποίησης! Να μην τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί!

Με την κοινωνική συμμαχία μπορούμε να βάλουμε μεγάλα εμπόδια στην πορεία να ανατρέψουμε αντιλαϊκούς νόμους, μνημόνια και αφεντικά!

Με μια φωνή διαδηλώνουμε: Δε θα ριζώσει για εμάς η ανέχεια, η ζωή με τα ελάχιστα, οι άθλιοι μισθοί των 400 ευρώ, οι άθλιες συντάξεις, καχεκτικές και υποβαθμισμένες παροχές Υγείας και Πρόνοιας, η δουλειά έως τα βαθιά γεράματα!

4 Φλεβάρη όλοι στην Απεργία! Ολοι στις απεργιακές συγκεντρώσεις!».

Τραπεζική απληστία και κρίση

Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο που μας επιτρέπει να το αναδημοσιεύσουμε από το ΑΤΕΧΝΩΣ

Θα αρχίσω το σημερινό σημείωμα με ορισμένα στοιχεία τα οποία ίσως είναι γνωστά σε κάποιους, όπως π.χ. ο Νόμος Glass-Steagall, ο οποίος εφαρμόστηκε στις ΗΠΑ το 1933 και διαχώριζε σαφώς τις εμπορικές τράπεζες (δηλαδή, αυτές που χορηγούσαν δάνεια) από τις επενδυτικές. Σκοπός του εν λόγω νόμου ήταν να αποφευχθεί η ανάληψη επενδυτικών κινδύνων εκ μέρους των εμπορικών τραπεζών, στις οποίες εμπιστεύονταν οι καταθέτες τις αποταμιεύσεις τους. Δυστυχώς, υπό την πίεση των τραπεζιτών, η κυβέρνηση Κλίντον κατάργησε τον συγκεκριμένο νόμο το 1999. Έτσι, άνοιξε ο δρόμος για την περίφημητραπεζική απληστία (όρος τού Τζόζεφ Στίγκλιτς), η οποία με την σειρά της άνοιξε τον δρόμο για την καπιταλιστική κρίση του 2008.

Τον Σεπτέμβριο του 2008, τα υπέρμετρα διογκωμένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των ΗΠΑ άρχισαν να καταρρέουν το ένα μετά το άλλο. Για πρώτη φορά στην ιστορία του, ο καπιταλισμός δεχόταν ισχυρό χτύπημα στην κεντρική του κολώνα: τις τράπεζες. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έσπευσε να διαθέσει πακτωλό δισεκατομμυρίων για να σώσει το οικοδόμημα από την κατάρρευση, επιχορηγώντας την μια τράπεζα μετά την άλλη: Freddie Mac, Fannie Mae, Goldman Sachs, AIG… Οι πρώτοι υπολογισμοί τού υπουργού οικονομικών Χανκ Πώλσον έκαναν λόγο για 200 δισ. δολλάρια. Σύντομα, όμως, οι ανάγκες των κλυδωνιζόμενων τραπεζών επανυπολογίστηκαν στο ένα τρισ. Μέσα σε λίγες μέρες έγινε φανερό πως ούτε δυο τρισεκατομμύρια δεν θα έφταναν για να στηριχτούν όλες οι τράπεζες. Έτσι, όταν την Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008 η Lehman Brothers ζήτησε βοήθεια, ο Πώλσον σήκωσε τα χέρια ψηλά και η Lehman Brothers σωριάστηκε. Εκείνη η «Μαύρη Δευτέρα» ορίστηκε ως η απαρχή τής κρίσης που βιώνουμε μέχρι σήμερα (σημ.: περισσότερα στο: “Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού – 76. Το ξέσπασμα της κρίσης“).

Αυτά έγιναν τότε. Κάποιοι σκέφτηκαν ότι το πρόβλημα δημιουργήθηκε λόγω του τεράστιου μεγέθους των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, το οποίο καθιστούσε αδύνατη οποιαδήποτε προσπάθεια διάσωσης. Έτσι αποφάσισαν να προωθήσουν μια σειρά μέτρων, τα οποία θα απαγόρευαν την διόγκωση αυτών των ιδρυμάτων ενώ παράλληλα θα ξαναζωντάνευαν το πνεύμα τού Νόμου Glass-Steagall, μη επιτρέποντας στις εμπορικές τράπεζες επενδυτικές δραστηριότητες. Το σύνολο αυτών των μέτρων απετέλεσε τον περίφημο Νόμο Βόλκερ (Volker Rule), ο οποίος ενσωματώθηκε στον Νόμο Dodd-Frank. Φυσικά, οι τραπεζίτες δεν χάρηκαν με αυτούς τους νόμους. Έτσι, μέσω των λόμπυ που διαθέτουν, άσκησαν -και ακόμη ασκούν- πιέσεις για τροποποιήσεις αυτών των νόμων, οι περισσότερες των οποίων έχουν γίνει αποδεκτές σε σημείο ώστε οι αρχικοί νόμοι να έχουν γίνει αγνώριστοι.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, οι μεγάλες τράπεζες των ΗΠΑ γίνονται ολοένα και μεγαλύτερες. Σήμερα, το μέγεθος των «έξι αδελφών» (Bank of America, Goldman Sachs, Morgan Stanley, JPMorgan, Citigroup, Wells Fargo) είναι κατά 32% μεγαλύτερο σε σχέση με το 2007 (την χρονιά πριν το ξέσπασμα της κρίσης) και ξεπερνάει τα 10 τρισ. δολλάρια, ενώ το σύνολο της περιουσίας των τραπεζών των ΗΠΑ υπολογίζεται σε περισσότερα από 15 τρισεκατομμύρια, δηλαδή περίπου στο 90% του ΑΕΠ της χώρας.

Αν τα παραπάνω νούμερα ηχούν εκκωφαντικά στ’ αφτιά σας, βάλτε ωτασπίδες γιατί ήρθε η ώρα να μιλήσουμε και για την Ευρώπη. Σύμφωνα με στοιχεία της EBF (European Banking Federation – Ομοσπονδία Ευρωπαϊκών Τραπεζών), το 2014 η περιουσία των ευρωπαϊκών τραπεζών αυξήθηκε κατά 2,2% σε σχέση με το 2013 και έφτασε τα 43,4 τρισ. ευρώ. Επειδή, έτσι, σκέτο, αυτό το νουμεράκι δεν λέει και πολλά, να πούμε ότι, σύμφωνα με την Eurostat, το συνολικό ΑΕΠ των 28 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης φτάνει-δεν φτάνει τα 11,8 τρισ. ευρώ. Δηλαδή, η περιουσία των τραπεζών της Ενωμένης Ευρώπης είναι 3,68 φορές μεγαλύτερη από τον πλούτο που παράγουν ετησίως οι 28 χώρες-μέλη.

Αν ζαλιστήκατε με τους αριθμούς, να σας το πω με απλά λόγια: για να συγκεντρώσουν οι πολίτες των χωρών τής Ευρωπαϊκής Ένωσης περιουσία ίση με αυτήν που έχουν οι τράπεζές τους, πρέπει να δουλεύουν πάνω από 44 μήνες. Και όμως, είναι αυτοί οι πολίτες που καλούνται να «βάλουν πλάτη» για να σωθούν οι τράπεζές τους…

Ας προσθέσουμε ένα ακόμη στοιχείο με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Σύμφωνα πάντα με την EBF, το σύνολο των καταθέσεων που βρέθηκαν το 2014 στα συρτάρια των τραπεζών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανήλθε σε 21,9 τρισ. ευρώ. Με δεδομένο ότι ο πληθυσμός της Ε.Ε. υπολογίζεται σε 508 εκατομμύρια περίπου, σε κάθε κάτοικό της (ακόμη και στα βρέφη) αναλογούν καταθέσεις 43.110 ευρώ. Αν στον δικό σας λογαριασμό υπάρχουν λιγώτερα, ψάξτε να βρείτε ποιος έχει καρπωθεί την διαφορά.

Οι παραπάνω αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί. Αφού αυτός ο υπέρμετρα διογκωμένος τραπεζικός τομέας βρίσκεται σε κρίση, κανένα πακέτο μέτρων δεν μπορεί να τον σώσει, μιας και τα ποσά που απαιτούνται για κάτι τέτοιο είναι παντελώς αδύνατον να βρεθούν. Αργά ή γρήγορα (σ.σ.: μάλλον γρήγορα, κατά την προσωπική μου εκτίμηση) θα επαληθευθεί η -πολλάκις επιβεβαιωμένη κατά το παρελθόν- μαρξιστική οικονομική ανάλυση, σύμφωνα με την οποία, εφ’ όσον  η σοβούσα καπιταλιστική κρίση οφείλεται σε υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, η μόνη δυνατή λύση συνίσταται σε καταστροφή μεγάλου τμήματος των συσσωρευμένων κεφαλαίων.

Όσα κι αν ισχυρίζονται ντόπιοι και ξένοι «φωστήρες», στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. End of (sucess) story.

ΥΓ: Μια μικρή ιδέα για το τι σημαίνει καταστροφή κεφαλαίων, μας έδωσαν όσα έγιναν με τις τράπεζες της μικροσκοπικής Κύπρου. Μια πολύ μικρή ιδέα…

http://atexnos.gr/%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7/

Ανα Νον - Αγκουστίν Γκόμεζ Άρκος

«Οδηγός» μια μικρόσωμη γριούλα, που ο εμφύλιος τη ρήμαξε. Εχασε άντρα, δυο γιους και κρατούσε φυλακισμένο τον μικρότερο τριάντα χρόνια.Τι είναι πόλεμος, δικτατορία, θεός, ζωή, θάνατος, όλα επί τάπητος απ' τη γριούλα, που φτάνει στη φυλακή του γιου της, με εμπειρίες υψηλών πολιτικών εννοιών, συνειδητοποιημένη. Δεν είναι πια η «ΑΝΑ ΝΟΝ» (η «Ανα όχι»), αλλά η Ανα Πάουχα, γυναίκα του τίμιου ψαρά Πέδρο: «Ξέρεις, Ανίτα, τους γνώρισα εγώ αυτούς τους ανθρώπους που τους αποδιώχνουν σαν τ' άγρια ζώα. Είναι ίσιοι και στέρεοι σαν τα ίσια δέντρα. Δεν πρέπει ν' ανησυχείς αν ο "μικρός" θέλει να πάει μαζί τους. Πέθαναν κατά χιλιάδες για την αξιοπρέπεια των ανθρώπων. Και θα εξακολουθούν να πεθαίνουν, αν χρειαστεί».

Νέο μισθολόγιο στο δημόσιο. Αλήθειες και ψέματα!

Μηχανισμός καθήλωσης και παραπέρα μείωσης των μισθών

Τα πραγματικά στοιχεία κάνουν σκόνη την προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι δίνει και αυξήσεις στους δημόσιους υπάλληλους

Ο νόμος 4354/15 που ψήφισε πριν από ένα μήνα περίπου η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και, μεταξύ άλλων, αφορά και στο μισθολόγιο στο Δημόσιο, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα προηγούμενα αντεργατικά μισθολόγια των κυβερνήσεων και συγκυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό, άλλωστε, το ΠΑΣΟΚ ψήφισε τα περισσότερα (22 από τα 39) και τα πιο σημαντικά από τα άρθρα.

Με το νέο μισθολόγιο δίνονται χαμηλότεροι μισθοί από τους προηγούμενους για τα ίδια χρόνια υπηρεσίας. Για να γίνει κατανοητός ο μηχανισμός του μισθολογίου, σημειώνουμε τα εξής:

Ο νέος νόμος χορηγεί ένα μισθολογικό κλιμάκιο, στο οποίο αντιστοιχεί ένας συγκεκριμένος βασικός μισθός, για κάθε δύο χρόνια υπηρεσίας για τους εργαζόμενους Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ) και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΤΕ) και κάθε τρία χρόνια για υπαλλήλους Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ) και Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΥΕ). Το πέρασμα από το κατώτερο στο ανώτερο μισθολογικό κλιμάκιο ονομάζεται «μισθολογική εξέλιξη».

Ουσιαστικά, τα μισθολογικά κλιμάκια στο Δημόσιο είναι μηχανισμός μισθολογικής ωρίμανσης και λειτουργούν όπως οι διετίες, τριετίες ή άλλος χρόνος που προβλέπεται στον Ιδιωτικό Τομέα.

Σε αυτά τα μισθολογικά κλιμάκια, ο νέος νόμος αντιστοίχισε μισθούς μικρότερους ακόμα κι από αυτούς που προέβλεπε ο προηγούμενος νόμος (όπου τα μισθολογικά κλιμάκια δίνονταν ανά διετία για όλους), ο οποίος δεν εφαρμόστηκε, επειδή τελικά «πάγωσε» η μισθολογική εξέλιξη.

Συγκεκριμένα, το νέο μισθολόγιο προκαλεί δαπάνη ύψους σχεδόν 1,7 δισ. ευρώ, ενώ αν εφαρμοζόταν το παλιό μισθολόγιο θα έπρεπε να καταβληθούν σχεδόν 2,4 δισ. ευρώ (είναι το συνολικό ποσό που έχασαν οι δημόσιοι υπάλληλοι λόγω της μισθολογικής καθήλωσης και αντιστοιχεί σε δύο μισθούς ανά έτος σε κάθε εργαζόμενο).Η ακόμα μεγαλύτερη μείωση των μισθών, που προκύπτει από τη σύγκριση των δύο αντιλαϊκών μισθολογίων, επιβεβαιώνεται και από το έγγραφο που κατέθεσε στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας Γ. Χουλιαράκης. Εκεί φαίνεται καθαρά πως με το νέο μισθολόγιο, η συγκυβέρνηση μειώνει τη μισθολογική δαπάνη κατά 28,8% συγκριτικά με το προηγούμενο μισθολόγιο (βλ. πίνακα, μεταφρασμένος από τον πρωτότυπο πίνακα που έδωσε ο υπουργός στην αγγλική γλώσσα).

Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, ότι το νέο μισθολόγιο έρχεται να συμπληρώσει σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση το προηγούμενο, που προέβλεπε ούτως ή άλλως μεγάλες μειώσεις στις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων.

Ορισμένα παραδείγματα

Ας δούμε τα παραπάνω με ένα παράδειγμα: Ενας υπάλληλος (πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, ΠΕ), το 2011 είχε 16 χρόνια υπηρεσίας. Ο βασικός μισθός που έπαιρνε τότε ήταν 1.906 ευρώ. Τον ίδιο μισθό έπαιρνε και μέχρι το τέλος του 2015, καθώς η μισθολογική εξέλιξη είχε «παγώσει».

Ο νέος νόμος επανακατέταξε τον υπάλληλο σε μισθολογικό κλιμάκιο που αντιστοιχεί στην 20ετή πλέον σημερινή υπηρεσία του. Με βάση τον προηγούμενο νόμο (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ), θα έπρεπε να του χορηγηθεί μισθολογικό κλιμάκιο με βασικό μισθό 1.944 ευρώ. Ομως, ο νέος νόμος τού δίνει μισθολογικό κλιμάκιο με βασικό μισθό 1.623 ευρώ!

Δηλαδή, το νέο μισθολόγιο, του μείωσε το μισθό που αντιστοιχούσε στα ίδια χρόνια υπηρεσίας κατά 16,5%, σε σύγκριση με το προηγούμενο μισθολόγιο, που προέβλεπε κι αυτό μεγάλες μειώσεις.

Ορισμένα παραδείγματα και των υπόλοιπων κατηγοριών με 20 χρόνια υπηρεσίας:

• Υπάλληλος ΤΕ, με τον παλιό νόμο θα έπαιρνε 1.847 ευρώ, ενώ με το νέο νόμο θα πάρει 1.532 ευρώ.
• Υπάλληλος ΔΕ, με τον παλιό νόμο θα έπαιρνε 1.299 ευρώ, αλλά με το νέο νόμο θα πάρει 1.218 ευρώ.
• Υπάλληλος ΥΕ, με τον παλιό νόμο θα έπαιρνε 1.048 ευρώ και με το νέο νόμο θα πάρει 1.038 ευρώ.

Παρόμοιες μειώσεις, μεγαλύτερες ή μικρότερες, έχουν γίνει σε όλα τα μισθολογικά κλιμάκια.

Εικονικές αυξήσεις

Συνεχίζοντας το πρώτο μας παράδειγμα, ο υπάλληλος ΠΕ, θα πρέπει με το νέο μισθολόγιο να παίρνει 1.623 ευρώ. Ωστόσο, η συγκυβέρνηση εμφανίζεται «μεγαλόψυχη», λέγοντας ότι δε θα μειώσει το μισθό που τώρα παίρνει (1.906 ευρώ), αλλά θα διατηρήσει τη διαφορά, που στο παράδειγμά μας είναι 1.906 - 1.623 = 281 ευρώ, ως «προσωπική διαφορά»! Το ποσό όμως αυτό θα μειώνεται μελλοντικά σε κάθε τυχόν αύξηση.

Δηλαδή η συγκυβέρνηση έκανε το εξής κόλπο: Πήρε τον παλιό βασικό μισθό και τον χώρισε σε δύο μικρότερα κομμάτια. Το ένα από αυτά το βάφτισε «νέο βασικό μισθό» και το άλλο «προσωπική διαφορά». Οταν (και αν) η συγκυβέρνηση εξαγγείλει αυξήσεις, δεν θα τις δίνει πραγματικά, αλλά θα αφαιρεί ένα κομμάτι από την «προσωπική διαφορά» και θα το ενσωματώνει στο βασικό μισθό.

Αυτό θα συμβαίνει μέχρι να μηδενιστεί, κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον, η «προσωπική διαφορά». Ετσι, στην προπαγάνδα τους, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου θα λένε ότι κάνουν τάχα αυξήσεις, χωρίς στην πραγματικότητα να δίνουν έστω και ένα σεντ, αφού οι εργαζόμενοι στην πράξη θα βλέπουν το ύψος των αποδοχών τους να μένει στάσιμο!

Υπάρχουν, όμως, και κάποιες περιπτώσεις υπαλλήλων που με το νέο μισθολόγιο προβλέπεται να λάβουν κάποια μικρή αύξηση. Σε αυτές τις περιπτώσεις ακόμα και αυτή η πενιχρή αύξηση δεν θα δοθεί μονομιάς, αλλά σε τέσσερις ετήσιες δόσεις! Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: Υπάλληλος ΠΕ με 11 έτη υπηρεσίας, παίρνει 1.381. Με το νέο νόμο θα πάρει 1.387 (σ.σ. με τον παλιό νόμο θα έπαιρνε 1.588 ευρώ). Η «τεράστια» αύξηση των 6 ευρώ θα δοθεί ως εξής: Σε καθένα από τα τέσσερα έτη (2016 - 2019) θα προστίθεται στο βασικό μισθό το ποσό του 1,5 ευρώ!

Δύο ακόμα τρικ

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με δύο ακόμα διαφορετικούς τρόπους προχώρησε σε περαιτέρω μειώσεις στους μισθούς για το σύνολο ή μεγάλο μέρος των δημοσίων υπαλλήλων:

• Ο πρώτος τρόπος είναι ότι σταματά ξανά τη μισθολογική εξέλιξη για δύο χρόνια («Μετά τη μισθολογική κατάταξη της προηγούμενης παραγράφου, η μισθολογική εξέλιξη όλων των υπαλλήλων αναστέλλεται μέχρι τις 31.12.2017»). Τα χρήματα που θα χάσουν σε αυτή τη διετία οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο η συγκυβέρνηση τους έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα τα πάρουν ποτέ («...η μισθολογική εξέλιξη ενεργοποιείται εκ νέου (...) χωρίς όμως να λαμβάνεται υπόψη το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος των διατάξεων του παρόντος νόμου μέχρι τις 31/12/2017»)!
• Ο δεύτερος τρόπος αφορά στους υπαλλήλους ΔΕ και ΥΕ και είναι η αύξηση κατά 50% του εργάσιμου χρόνου που απαιτείται να διανύσουν προκειμένου να περάσουν στο επόμενο μισθολογικό κλιμάκιο. Με βάση τον παλιό νόμο τα μισθολογικά κλιμάκια άλλαζαν κάθε δύο έτη για όλους. Με το νέο νόμο αλλάζουν ανά τριετία.

Οργιο ψεύδους και εντυπώσεων

Με αυτά τα κόλπα η συγκυβέρνηση έκρυψε τις μεγάλες μειώσεις που έκανε μέσω της αναδιάρθρωσης του μισθολογίου και εμφάνισε ψευδώς πως δίνει κάποιες αυξήσεις: «Από την ένταξη των υπαλλήλων στο νέο σύστημα θα υπάρξει αύξηση του βασικού μισθού για 314.000 περίπου υπαλλήλους...» (http://www.ydmed.gov.gr/?page_id=13046, ιστοσελίδα του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης)!

Τον ισχυρισμό διαψεύδει η Εκθεση Αξιολόγησης Συνεπειών Ρύθμισης που συνόδευε το νομοσχέδιο και αναφέρει: «Με την προτεινόμενη ρύθμιση δεν επέρχεται επιβάρυνση επί του συνολικού προϋπολογισμού των φορέων της γενικής κυβέρνησης». Αν είχαν δοθεί πραγματικές αυξήσεις, θα επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό, κάτι που ομολογείται ότι δεν συμβαίνει.

Γι' αυτό ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, Χ. Βερναρδάκης, αναγκάστηκε να τα μαζέψει πριν από λίγες μέρες, λέγοντας ότι δεν πρόκειται για αυξήσεις στους μισθούς, αλλά για αυξήσεις που προέρχονται «από την επανακατάταξη στα μισθολογικά κλιμάκια».

αναδημοσίευση από http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=24/1/2016&id=16102&pageNo=18

   

Η Ελλάδα, η Αφρική και η μαρμίτα.

Τι ωραίες διαπιστώσεις κάνουν οι μπαγάσηδες, οι στυλοβάτες βιομήχανοι. Ορέγονται και η μαρμίτα με το τυρί μυρίζει κερδοφορία.

«Οι δικές μας επιχειρήσεις αποδεδειγμένα και επανειλημμένα βάζουν πλάτη στην εθνική προσπάθεια να παραμείνει η χώρα μας πιστή στην ευρωπαϊκή της πορεία», τονίζει στο μήνυμά του ο πρόεδρος του ΣΕΒ, αναφερόμενος ξανά στη στρατηγική επιλογή του εγχώριου κεφαλαίου για παραμονή στην ΕΕ και το ευρώ.

Την ίδια ώρα, στο πλαίσιο των αναδιαρθρώσεων γύρω από τον κρατικό μηχανισμό, ο ΣΕΒ βλέπει μπροστά του μπόλικο ζωτικό χώρο και κερδοφόρες διεξόδους για τα λιμνάζοντα συσσωρευμένα κεφάλαια, διεκδικώντας την απόσπαση δραστηριοτήτων, άλλα και κλάδων, που καλύπτονται σήμερα από τον κρατικό προϋπολογισμό και τη Δημόσια Διοίκηση.

Χαρακτηριστικά, στο «εβδομαδιαίο δελτίο» του ΣΕΒ αναφέρεται: «Από τα 770 χιλιάδες άτομα που υπηρετούν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, 111 χιλιάδες απασχολούνται σε οικονομικές δραστηριότητες που κατά κανόνα επιτελούνται από ιδιωτικές επιχειρήσεις. Επίσης, 320 χιλ. απασχολούνται στους τομείς της Εκπαίδευσης και της Υγείας, έναντι 191 χιλ. των απασχολούμενων στον ιδιωτικό τομέα στους κλάδους αυτούς. Τα μεγέθη αυτά συνηγορούν στην άποψη ότι τα περιθώρια αποκρατικοποίησης είναι ακόμη μεγάλα, κυρίως μέσω εξωτερικής ανάθεσης υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα ή και απόσυρσης δημοσίου, από οικονομικές δραστηριότητες, όπου δεν εξυπηρετούνται λόγοι δημοσίου συμφέροντος ή σκοπιμότητας». Επιβεβαιώνεται και με αυτό τον τρόπο η ταξική στόχευση των ιδιωτικοποιήσεων, ανεξαρτήτως του μοντέλου με το οποίο αυτές προωθούνται, είτε σε συνεργασία του μεγάλου κεφαλαίου με το κράτος, είτε και χωρίς αυτό.

Χαρακτηριστική είναι και η αναφορά του ΣΕΒ στον «κλάδο ενημέρωσης και επικοινωνίας», λέγοντας ότι «πρέπει να εκλείψει η προνομιακή απασχόληση σε δημόσιες επιχειρήσεις υπό κρατικό έλεγχο, όπως τοπικοί σταθμοί και μέσα ενημέρωσης, κρατικές βιομηχανίες κ.ά.»...

Και ενώ αυτά συμβαίνουν στην "ψωροκώσταινα" Ελλάδα..

στην τεράστια Αφρική.....

«Ενώ έχει περάσει ένας αιώνας από τότε που ο Εντισον εφεύρε τη λάμπα φωτισμού, η μισή Αφρική εξακολουθεί να είναι στο σκοτάδι. Μιλάμε για την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, αλλά όλα αυτά αρχίζουν από την ανάγκη του ηλεκτρισμού, που μοιάζει με το αίμα στον οργανισμό. Αν δεν το έχουμε, δεν μπορούμε να ζήσουμε».Τάδε έφη ο πρόεδρος της Αφρικανικής Τράπεζας Ανάπτυξης, Ακινούμι Αϊντολέτζι Αντεσίνα ο οποίος χωρίς να έχει καμία πρόθεση να ανατρέψει την καπιταλιστική βαρβαρότητα, είπε ότι 645 εκατομμύρια άνθρωποι (ο μισός πληθυσμός των 1,2 δισ. κατοίκων της «μαύρης ηπείρου») δεν έχει πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα, στην εκπαίδευση, σε νοσοκομεία και κατοικία. 600 χιλιάδες γυναίκες πεθαίνουν το χρόνο ως συνέπεια της εισπνοής καπνού από τα ξύλα ή την κοπριά που καίνε για να μαγειρέψουν. Το προσδόκιμο ζωής σε πολλές χώρες είναι μόλις 50 χρόνια. Ολα αυτά στον 21ο αιώνα, με τις τεράστιες δυνατότητες της ανθρωπότητας!

Πάντως, ενδιαφέρον επίσης έχει η επιχειρηματολογία που προβάλλεται από Αφρικανούς αξιωματούχους και επιχειρηματίες, ότι «τώρα που η Κίνα και η Ινδία γίνονται λιγότερο ανταγωνιστικές, είναι η σειρά της Αφρικής», αναδεικνύοντας ουσιαστικά τη δυνατότητα της τεράστιας φτηνής εργατικής δύναμης που μπορεί να αξιοποιηθεί από τους κεφαλαιοκράτες για να αυξήσουν την κερδοφορία τους.

Τελικά αυτή η μαρμίτα τελειωμό δεν έχει και πως να έχει άλλωστε, όταν η εργατιά συνεχώς τη γεμίζει!!