Εχουνε να διηγιούνται πολλές ιστορίες γι’ αυτούς. Αυτοί εγκαινιάσανε το Χαϊδάρι, το Σεπτέμβρη του 1943. Τους φέρανε από τη Λάρισα. Πριν, ολάκερα έξι χρόνια, τους είχαν κλείσει στην Ακροναυπλία. Για κομμουνιστές. Και πολλοί κρατούμενοι βρίσκανε την ευκαιρία να ρωτήσουνε αν πρέπει να είναι ο άνθρωπος σαν κι αυτούς για να γίνει κομμουνιστής. Μεταξύ τους πάλι δίνουνε την εξήγηση, πως ο χειρότερος άνθρωπος, άμα τους κάνει παρέα, θα τους μοιάσει το δίχως άλλο. Στην παρέα τους δε στεριώνει και δε χουζουρεύει ο πονηρός. Αργά ή γρήγορα, θα φύγει. Ναι, πρέπει να τούς σιμώσεις με καθαρή καρδιά. Σαν τους αγίους…
(Θέμος Κορνάρος «Στρατόπεδο του Χαϊδαρίου», σελ. 45, εκδόσεις Δίφρος 1958).
