Με αφορμή τη νοσηλεία των ανασφάλιστων στα δημόσια νοσοκομεία
 |
Το ζήτημα των ανασφάλιστων - που σύμφωνα με τον ίδιο τον υπουργό Υγείας, Αδ. Γεωργιάδη, ανέρχονται μεταξύ 2 και 3 εκατομμυρίων - είναι ιδιαίτερα σοβαρό για τις αστικές κυβερνήσεις, από τη σκοπιά της διασφάλισης της «κοινωνικής συνοχής». Γι' αυτό προσπαθούν να το διαχειριστούν - και όχι να το λύσουν - με το ελάχιστο όμως δυνατό κόστος για τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος.
Στη στρατηγική της ΕΕ «ΥΓΕΙΑ 2014-2020», μεταξύ άλλων, αναφέρονται οι εξής κατευθύνσεις: «Διαχείριση της ακραίας φτώχειας», «ελάχιστα διαμορφωμένα πακέτα κάλυψης για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες», «δίκτυα ασφαλείας και ενίσχυσης του εθελοντικού κινήματος», εργαλεία για την «άμβλυνση των ανισοτήτων και τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής».
Εξειδικεύοντας το υπουργείο Υγείας την ευρωπαϊκή στρατηγική «Υγεία 2014-2020», προτείνει «για τους οικονομικά ασθενέστερους, αλλά και τις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες»: «Ανάπτυξη νέων τρόπων παροχής υπηρεσιών (service delivery model): Περαιτέρω ανάπτυξη και εξειδίκευση νέων μοντέλων παροχής υπηρεσιών υγείας (...) τα οποία μπορούν να στηρίζονται στο εθελοντικό κίνημα ή να αξιοποιούν και εναλλακτικούς τρόπους χρηματοδότησης».
Πρόκειται για υποτυπώδεις υπηρεσίες Υγείας μέσα από ένα δίκτυο κρατικών (ΠΕΔΥ - Δήμοι) και μη κρατικών δομών (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, εθελοντές, Εκκλησία) με τη στήριξη ΕΕ, κυβέρνησης, επιχειρηματιών κλπ. Τέτοια παραδείγματα αποτελούν τα Κοινωνικά Ιατρεία και Φαρμακεία, τα διάφορα κυβερνητικά προγράμματα, άλλες πρωτοβουλίες από ιδιώτες και επιχειρηματικούς ομίλους (π.χ. πρόγραμμα τηλεϊατρικής «Vodafone»).
Η κυβέρνηση και το υπουργείο Υγείας πολλές φορές έχουν επαινέσει το έργο των Κοινωνικών Ιατρείων και Φαρμακείων, όπως και τις χορηγίες επιχειρηματικών ομίλων στο πλαίσιο της «Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης», γιατί απαλλάσσονται από ένα σημαντικό μέρος των ευθυνών τους. Στην πραγματικότητα, όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες της ΕΕ, η τάση είναι αυτές οι «άτυπες δομές» να ενταχθούν επίσημα στο σύστημα Υγείας, να αποτελούν μέρος ενός ενιαίου δικτύου δομών και υπηρεσιών, με ιδιαίτερο το ρόλο της Τοπικής Διοίκησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, λέει ξεκάθαρα πως αυτές οι δομές θα μείνουν και θα ενισχυθούν και κατά τη διακυβέρνησή του, ως «νέο» μοντέλο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Αλλωστε, αποτελεί θέση του η σύνδεση των Κοινωνικών Ιατρείων - Φαρμακείων με τα δημόσια νοσοκομεία.
Σε αυτό το πνεύμα και με δεδομένη τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, τις διαρκείς περικοπές της χρηματοδότησης της Υγείας από τον κρατικό προϋπολογισμό, την απαλλαγή και ελάφρυνση των επιχειρηματικών ομίλων για χάρη της καπιταλιστικής ανάπτυξης, των επενδύσεων, το υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε πριν από λίγες μέρες τη νοσηλεία των ανασφάλιστων στα δημόσια νοσοκομεία. Οπως είπε ο υπουργός Υγείας, «αυτά τα νοσήλια θα καλύπτονται από τον εθνικό προϋπολογισμό των νοσοκομείων», «εάν χρειαστεί, το κράτος θα δηλώνει την παρουσία του».
Αρα, σύμφωνα με τον υπουργό, κριτήριο των παροχών προς τους ανασφάλιστους, είναι το «κόστος» που μπορεί να «σηκώσει» ο προϋπολογισμός των νοσοκομείων. Σύμφωνα, όμως, με τα συγκριτικά στοιχεία των πρώτων τριμήνων του 2013 και του 2014, μειώθηκαν κατά 9% οι δαπάνες στο ΕΣΥ. Ειδικότερα, κατά 12,2% μειώθηκαν οι δαπάνες για φάρμακα, υγειονομικό και ορθοπεδικό υλικό και αντιδραστήρια. Συνολικά, οι δαπάνες Υγείας του προϋπολογισμού για το 2014 είναι μειωμένες κατά 19,7% σε σχέση με το 2013 - και ειδικότερα είναι μειωμένες κατά 32,2% οι κρατικές επιχορηγήσεις προς τα δημόσια νοσοκομεία.
Ο υπουργός Υγείας, μάλιστα, είχε το θράσος να ισχυριστεί πως οι περικοπές στις δαπάνες Υγείας έδωσαν τη δυνατότητα για νοσηλεία και των ανασφάλιστων! Λέει δηλαδή ότι η βαριά φορολογία, οι αυξημένες εισφορές, οι απευθείας πληρωμές για είσοδο στις δημόσιες δομές Υγείας, για εξετάσεις τόσο στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, όσο και στα δημόσια νοσοκομεία, το χαράτσωμα για φάρμακα, ένα ευρώ ανά εκτέλεση συνταγής κλπ. όλων των ασθενών, είναι μέτρα που επέτρεψαν στην κυβέρνηση να αποφασίσει τη νοσηλεία των ανασφάλιστων.
Αν αυτό δεν λέγεται μοίρασμα της φτώχειας, παίρνοντας από τους φτωχούς και δίνοντας κατιτί στους εξαθλιωμένους, μεελάχιστες παροχές, που συμπιέζονται προς τα κάτω για όλους, τότε πώς λέγεται;
Για παράδειγμα, αφού οι Μονάδες Υγείας του ΠΕΔΥ έμειναν με τους μισούς γιατρούς, χωρίς εργαστήρια και ορισμένες θα κλείσουν ή θα συγχωνευτούν με γειτονικά Κέντρα Υγείας, τότε ...επιτράπηκε η πρόσβαση και στους ανασφάλιστους. Αντίστοιχα, όταν η κυβέρνηση το καλοκαίρι του 2013 καταργούσε 8 νοσοκομεία σε όλη τη χώρα, ισχυριζόταν πως αυτό είναι απαραίτητο, προκειμένου να ανοίξουν ορισμένα κλειστά κρεβάτια άλλων νοσοκομείων!
Την ίδια στιγμή, πολλές περιοχές της χώρας έχουν μείνει χωρίς γιατρούς κι υποδομές, περιμένοντας τα ...καραβάνια εθελοντισμού των εταιρειών και του κράτος για να κάνουν βασικές προληπτικές εξετάσεις μια φορά το χρόνο. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση καλεί το λαό να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι πρέπει το επίπεδο των δωρεάν κρατικών παροχών και των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας να πέσει στα Τάρταρα, για να «εξασφαλίσει» το κράτος την πρόσβαση όλων σε αυτές!
Να σημειωθεί δε πως δεν είναι μόνο οι ανασφάλιστοι, οι άποροι, οι εξαθλιωμένοι, αλλά και όλοι όσοι έχουν ουσιαστικά αποκλειστεί από τις κρατικές υπηρεσίες Υγείας, λόγω ελλείψεων και περικοπών, όπως κάτοικοι απομακρυσμένων περιοχών, νησιώτες, ασφαλισμένοι που δεν μπορούν να πληρώσουν συμμετοχές για εξετάσεις, φάρμακα κ.ά. Γι' αυτό και στα κείμενα της ΕΕ και του υπουργείου Υγείας δεν γίνεται «στενά» λόγος για ανασφάλιστους, αλλά για «ευάλωτες ομάδες» και «οικονομικά ασθενέστερους».
Σίγουρα οι ανασφάλιστοι είναι σε χειρότερη μοίρα. Ομως τόσο οι ασφαλισμένοι, όσο κι οι ανασφάλιστοι αντιμετωπίζονται από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών ως «κόστος» που πρέπει να φύγει πάνω από το κράτος. «Δεν γίνεται ο ασφαλισμένος να έχει τις ίδιες παροχές με τον ανασφάλιστο», έχει δηλώσει ο υφυπουργός Υγείας, Αντ. Μπέζας. Στον ασφαλισμένο, λένε «κοστίζεις πολύ, έχεις ήδη πολλές παροχές» και στον ανασφάλιστο λένε «δεν γίνεται να έχεις τόσα, αφού δεν πληρώνεις εισφορές»!
Και οι δυο κατηγορίες πρέπει να «χωνέψουν» ότι χρήματα για τις ανάγκες τους δεν υπάρχουν, αφού αυτά πηγαίνουν για την ανταγωνιστικότητα, τις επενδύσεις, τις διευκολύνσεις των επιχειρηματικών ομίλων. Τα είπαν τις προάλλες και στη γενική συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών και Επιχειρήσεων...
Και οι δυο κατηγορίες στην πραγματικότητα έχουν εξαιρετικά δύσκολη πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας, παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης. Ετσι, αυτό που προσφέρει η κυβέρνηση είναι «ελεύθερη» πρόσβαση σε νοσοκομεία με εισιτήριο 5 ευρώ, με συμμετοχές σε εξετάσεις, σε νοσοκομεία που έχουν «στεγνώσει» από υλικά και φάρμακα, σε νοσοκομεία όπου οι λίστες αναμονής για χειρουργείο είναι πολύμηνες. «Ελεύθερη» πρόσβαση σε ένα δημόσιο σύστημα Υγείας που όλο και υποβαθμίζεται, όλο και εμπορευματοποιείται. Απομένει, φυσικά, να δούμε και πόσο «ελεύθερη» θα είναι στην πράξη ακόμη κι αυτή η ελάχιστη πρόσβαση που ανακοίνωσε το υπουργείο Υγείας για τους ανασφάλιστους...
Η μόνη πραγματική λύση είναι να αποσυνδεθεί η παροχή δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης από τις ασφαλιστικές εισφορές και τα Ταμεία. Η Υγεία, η Πρόνοια, τα φάρμακα να είναι για όλους δωρεάν και να χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ολοι να έχουν δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη υψηλού επιπέδου, άσχετα αν έχουν δουλειά, ένσημα, ασφάλιση.
