Σχεδόν οι μισές δαπάνες (4 στα 10 ευρώ) για την Υγεία στη χώρα μας προέρχονται άμεσα από τα ίδια τα λαϊκά νοικοκυριά. Δηλαδή, δεν φτάνει που ο λαός πληρώνει από τις εισφορές και τη φορολογία για τη δημόσια Υγεία, βάζει και το χέρι στην τσέπη χρηματοδοτώντας κατά 40% τα κάθε λογής ιδιωτικά θεραπευτήρια που αναπτύσσονται ραγδαία τα τελευταία χρόνια.
Τα στοιχεία αυτά αποτυπώνουν τα τραγικά αδιέξοδα για ασθενείς κάθε ηλικίας, τα οποία γιγαντώνονται ειδικά από το 2011 και μετά. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο λαός το 2022 έβαλε από την τσέπη του 6,7 δισ. ευρώ, ενώ τα δημόσια ταμεία, δηλαδή πάλι κυρίως οι εργαζόμενοι, άλλα 11 δισ. ευρώ. Ένα ακόμα τραγικό στοιχείο είναι ότι 1 στους 10 αντιμετώπιζε το 2023 «καταστροφικές δαπάνες Υγείας», δηλαδή θυσίαζε «ζωτικές δαπάνες διαβίωσης» (τροφή, στέγαση κλπ.) προκειμένου να έχει πρόσβαση στο πανάκριβο εμπόρευμα που λέγεται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη!
Πρόκειται για πολιτική επιλογή, η οποία υλοποιείται από όλες τις κυβερνήσεις: Μέσα από τη διαρκή υποβάθμιση των δημόσιων δομών Υγείας, όλο και περισσότερο πριμοδοτείται ο ιδιωτικός τομέας, ενώ το κράτος όλο και περισσότερο γίνεται «τροχονόμος» των επιχειρηματικών συμφερόντων που αλωνίζουν μέσα στο δημόσιο σύστημα.
Αυτά λοιπόν είναι όσα... καλύτερα έχει να προσφέρει ο καπιταλισμός και μάλιστα στην «ψηφιακή εποχή» του. Με άλλα λόγια, το δίλημμα «ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» στην πιο ζωτική του εκδοχή...
