Μέρος συνέντευξης με την Εύη Γεωργιάδου, δρ. μηχανικό Ασφάλειας, και τον Χρ. Παπάζογλου, γιατρό Εργασίας.(https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=30/1/2021&id=18146&pageNo=24)
Επαγγελματική ασθένεια είναι μία ασθένεια που συνδέεται - οφείλεται σε παράγοντες κινδύνου του χώρου εργασίας. Ακόμα και αν μια ασθένεια προϋπάρχει της επαγγελματικής έκθεσης και στη συνέχεια επιδεινωθεί από αυτή, τότε πάλι έχουμε επαγγελματική ασθένεια. Ακόμα και αν είναι πολυπαραγοντική νόσος και η επαγγελματική έκθεση αποτελεί έναν από τους παράγοντες στους οποίους οφείλεται η ασθένεια, αναφερόμαστε σε επαγγελματική ασθένεια.
Για παράδειγμα, η βαρηκοΐα από θόρυβο είναι επαγγελματική ασθένεια για τους εργαζόμενους που κατά την άσκηση της εργασίας τους εκτίθενται σε υψηλά επίπεδα θορύβου. Η αναγνώριση σε αυτήν την περίπτωση των επαγγελματικών ασθενειών μπορεί να συμβάλει στο να αναδειχθεί η αναγκαιότητα λήψης πρόσθετων μέτρων για την αντιμετώπιση της αιτίας, τον περιορισμό των επιπέδων θορύβου και τελικά στην προστασία της υγείας των εργαζομένων. Αντίστοιχα, ο καρκίνος μπορεί να συνδέεται με την επαγγελματική έκθεση σε καρκινογόνους παράγοντες, το κάπνισμα και άλλους παράγοντες. Αν ένας εργαζόμενος, καπνιστής, εκτίθεται κατά την εργασία του σε καρκινογόνους παράγοντες και αναπτύξει καρκίνο, τότε πάλι αποτελεί επαγγελματική ασθένεια. Ακριβώς γιατί η αναγγελία, αναγνώριση και καταγραφή της επαγγελματικής ασθένειας έχει πάλι ιδιαίτερη σημασία για την πρόληψη, αφού μπορεί να οδηγήσει στη λήψη μέτρων, ακόμα και την αντικατάσταση του καρκινογόνου παράγοντα από άλλους λιγότερο ή καθόλου επικίνδυνους. Το παράδειγμα του αμιάντου είναι χαρακτηριστικό.
Αν λοιπόν επαγγελματική νόσος είναι κάθε ασθένεια που οφείλεται στο περιβάλλον εργασίας, γίνεται κατανοητό ότι οι υγειονομικοί, για παράδειγμα, που εκτίθενται στον κορονοϊό SARS-CoV-2 κατά την εργασία τους, αν νοσήσουν, τότε προφανώς έχουμε επαγγελματική ασθένεια. Επομένως, οι συρροές επαγγελματικών ασθενειών Covid-19 στα νοσοκομεία αναφοράς, στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών και τις ΜΕΘ τι αναδεικνύουν; Αναδεικνύουν ακριβώς την αναγκαιότητα λήψης μέτρων πρόληψης στους συγκεκριμένους χώρους.
Αλλά και σε άλλους βιομηχανικούς χώρους, τηλεφωνικά κέντρα, χώρους γραφείων με τη μορφή των «open office», των ενιαίων χώρων εργασίας με πλήθος εργαζομένων ή ακόμα στα πολυκαταστήματα, είναι προφανές ότι υπάρχει πιθανότητα επαγγελματικής έκθεσης στον κορονοϊό. Απόδειξη είναι ότι μια σειρά από χώρους εργασίας έχουν γίνει χώροι υπερμετάδοσης του κορονοϊού, ότι έχουν καταγραφεί συρροές κρουσμάτων σε συσκευαστήρια τροφίμων και αλλού, ότι η συχνότητα κρουσμάτων σε εργαζόμενους σε σούπερ μάρκετ κ.λπ. είναι σημαντικά αυξημένη. Αναδεικνύεται ότι και σε αυτές τις περιπτώσεις εργαζόμενοι που νοσούν λόγω της επαγγελματικής τους έκθεσης, νοσούν από επαγγελματική ασθένεια. Και σε αυτήν την περίπτωση η αναγγελία, αναγνώριση και καταγραφή της επαγγελματικής νοσηρότητας μπορεί να αποτελέσει «αλάρμ κινδύνου» για την αναγκαιότητα προληπτικών μέτρων για την προστασία της υγείας των εργαζομένων και της δημόσιας υγείας.
Αυτά τα δεδομένα, αυτή η επιστημονική τεκμηρίωση για τις συνέπειες της επαγγελματικής έκθεσης στον κορονοϊό επέβαλαν την αναγνώριση του SARS-CoV-2 ως βιολογικού παράγοντα επαγγελματικού κινδύνου, κατατάσσοντάς τον, σύμφωνα με σχετική Οδηγία της ΕΕ (2020/739) αλλά και με βάση το πρόσφατο ΠΔ 102/2020, στην κατηγορία 3 των βιολογικών παραγόντων επαγγελματικού κινδύνου.
Ο κορονοϊός ανήκει στους βιολογικούς παράγοντες επαγγελματικού κινδύνου, ωστόσο ο υφυπουργός Εργασίας λέει πως αυτό «εξετάζεται», ενώ μιλά και για «υγειονομικούς που δεν τηρούσαν τα πρωτόκολλα»...
Αγνοια νόμου δεν δικαιολογείται σε κανέναν, ούτε στον υφυπουργό, πολύ περισσότερο όταν ο νόμος αφορά στο υπουργείο της δικής του αρμοδιότητας. Οταν βέβαια πρόκειται για την εφαρμογή κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των εργαζομένων και αναγνώριση των συνεπειών της εργοδοτικής αυθαιρεσίας απέναντι στην προστασία της υγείας των εργαζομένων, τότε η εφαρμογή του νόμου είναι προαιρετική και δικαιούται να τον αγνοεί ακόμα και ο αρμόδιος υπουργός...
Ειδικά για τους υγειονομικούς κάθε αμφισβήτηση του επαγγελματικού χαρακτήρα της έκθεσής τους είναι προκλητική. Αντί να λάβουν συστηματικά μέτρα για την πρόληψη της μετάδοσης, αμφισβητούν ότι η Covid-19 αποτελεί επαγγελματική ασθένεια. Αναστρέφοντας κάθε λογική, προσπαθούν να πείσουν ότι οι συρροές κρουσμάτων στα νοσοκομεία αναφοράς και τις ΜΕΘ Covid-19 οφείλονται στην «ατομική ευθύνη» των υγειονομικών που δεν προσέχουν στις διακοπές και στον ελεύθερο χρόνο τους!
