Η Κοινωνική Ασφάλιση, αφορά συνολικά τη ζωή των εργατών και εργατριών, των αγροτών, των ελευθεροεπαγγελματιών επιστημόνων, όλου του εργαζόμενου λαού.
Οι εναλλαγές των κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια και οι νόμοι για το Ασφαλιστικό, που διαδέχονταν ο ένας τον άλλον, δυνάμωσαν την επίθεση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, την πλήρη αλλαγή του όποιου κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης έχει απομείνει.
Εφεραν και ενίσχυσαν την κατεύθυνση για επαγγελματικά ταμεία και ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.
Η Κοινωνική Ασφάλιση δεν είναι ένα επιμέρους μέτωπο, αφορά συνολικά τη ζωή των εργατών και εργατριών, των αγροτών, των ελευθεροεπαγγελματιών επιστημόνων, όλου του εργαζόμενου λαού.
Στόχος είναι να απαλλάξουν την εργοδοσία από την υποχρέωση, που με νόμο της είχε καθοριστεί, να επιστρέφει ένα μέρος της κλεμμένης υπεραξίας μέσω των εισφορών για το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα.
Οι εισφορές και των εργαζομένων και των εργοδοτών είναι εργατικός μισθός. Οι εργοδότες από την εργασία των εργαζομένων που απασχολούσαν έβγαζαν αυτά που έδιναν.
Από αυτό θέλουν να απαλλαγούν, μειώνοντας αποφασιστικά το «μη μισθολογικό κόστος», όπως το λένε.
Η εξέλιξη αυτή ανοίγει το δρόμο για το τελειωτικό χτύπημα και τη διαμόρφωση ενός Ασφαλιστικού στο οποίο πρόσβαση θα υπάρχει αν έχεις να πληρώσεις.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, έχοντας μυριστεί ισχυρό πεδίο κερδοφορίας, έχουν πυκνώσει τους τελευταίους μήνες οι δραστηριότητες και οι παρεμβάσεις των μεγάλων ασφαλιστικών εταιρειών, των πάσης φύσεως εμπόρων της Υγείας.
Το Ασφαλιστικό που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ δεν είναι νέα πρόταση, όπως παρουσιάζεται.
Εχει συζητηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν, έχει αποτελέσει κείμενο προηγουμένων «επιτροπών σοφών» και συμπυκνώνεται στο εξής:
Οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται για όλη τη ζωή τους να πληρώνουν ατέλειωτες εισφορές από το μισθό τους και φόρους, όπως δηλαδή κάνουν και έκαναν όλα αυτά τα χρόνια, αλλά στο τέλος δεν θα γνωρίζουν τι θα πάρουν και αν θα πάρουν, διότι οι παράμετροι που μπαίνουν σχετίζονται με την επένδυση αυτών των εισφορών και τις αποδόσεις που αυτή θα δίνει και θα εξαρτάται από τη διαχείριση της καπιταλιστικής οικονομίας, σε κάθε φάση της εξέλιξής της.
Το σύστημα των «τριών πυλώνων»
Η ΝΔ έρχεται να εφαρμόσει και όχι να ακυρώσει τον νόμο Κατρούγκαλου, να ολοκληρώσει το έγκλημα στην Κοινωνική Ασφάλιση.
Ο διαχωρισμός της κύριας σύνταξης σε εθνική και ανταποδοτική, με τον νόμο Κατρούγκαλου (Ν.4387/2016), οδηγεί στην παροχή μιας βασικής σύνταξης φτώχειας και ελεημοσύνης από το κράτος, χρηματοδοτούμενης από τη γενική φορολογία, και στην απόσυρση της εγγύησής του από την ανταποδοτική σύνταξη.
Πιο συγκεκριμένα και με βάση τις έως σήμερα επίσημες θέσεις και αναφορές των κυβερνητικών στελεχών, σχεδιάζεται ένα ασφαλιστικό σύστημα τριών πυλώνων.
Ο πρώτος πυλώνας της εθνικής σύνταξης, κρατικός, υποχρεωτικός, με βάση το αναδιανεμητικό σύστημα.
Ο δεύτερος πυλώνας, Επαγγελματικά Ταμεία και Ιδιωτική Ασφάλιση (Επενδυτικές Εταιρείες), επίσης υποχρεωτικός, αλλά με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα και ο ασφαλισμένος να μπορεί να επιλέξει μεταξύ κρατικού φορέα (επαγγελματικό ταμείο) ή ιδιωτικού.
Και τέλος, ο τρίτος πυλώνας, αυστηρώς ιδιωτικός, προαιρετικός και με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Υπάρχει και σήμερα, θα δώσει φορολογικά κίνητρα, ώστε να ρίξει περισσότερους εργαζόμενους στα νύχια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.
Ο λαός έχει πικρή εμπειρία από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες
Πέρα από τα γνωστά κραχ των «Enron» και «Maxwell» στο εξωτερικό, έχουμε και στη χώρα μας πικρή εμπειρία από τις ασφαλιστικές εταιρείες.Την άνοιξη του 2009 οι οικονομικές στήλες έγραφαν:«Οι φίλοι του ασφαλιστικού ομίλου της Ασπίς Πρόνοια θεωρούν ότι πρόκειται για τον πλέον δυναμικό όμιλο, κατέχοντας τη 2η θέση στην ασφαλιστική αγορά».Μετά από τρεις μήνες το κραχ, λόγω του λουκέτου της ασφαλιστικής «Ασπίς Πρόνοια», έκανε κρότο σε όλη τη χώρα... Η ιδιωτική ασφάλιση είναι καθαρά κερδοσκοπική επιχείρηση, στηρίζεται στις διακυμάνσεις της αγοράς και υπόκειται στο νόμο του καπιταλιστικού κέρδους των χρηματιστηριακών ομίλων, στην «προσφορά - ζήτηση», στη λογική κόστους - κέρδους, στην «ανταποδοτικότητα», σε ατομικά συμβόλαια για ορισμένο πλαίσιο παροχών, για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με επώδυνους όρους αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος.
Η Κοινωνική Ασφάλιση ως μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις των εργαζομένων. Η Κοινωνική Ασφάλιση δεν χαρίστηκε, δεν δόθηκε απλόχερα στους εργαζόμενους. Ηταν προϊόν πολύχρονων, αιματηρών συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο με τις κυβερνήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο κάθε χώρας.
Οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα να ζήσουν περισσότερα χρόνια εκτός παραγωγής, να ζήσουν ελεύθεροι, χωρίς το βραχνά της εργοδοτικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, να ξεκουραστούν και να διαθέσουν το χρόνο τους όπως αυτοί επιθυμούν, να απασχολούνται όπως θέλουν και όχι όπως επιτάσσουν η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, που προσπαθούν να επιβάλουν την υποχρεωτική απασχόληση μέχρι τα βαθιά γηρατειά, με το βάρβαρο επιχείρημα της «ενεργού γήρανσης», που επανέρχεται με άλλον τίτλο.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε το έγκλημα που ετοιμάζουν
Πάλη του λαού η Κοινωνική Ασφάλιση!
Οι εναλλαγές των κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια και οι νόμοι για το Ασφαλιστικό, που διαδέχονταν ο ένας τον άλλον, δυνάμωσαν την επίθεση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, την πλήρη αλλαγή του όποιου κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης έχει απομείνει.
Εφεραν και ενίσχυσαν την κατεύθυνση για επαγγελματικά ταμεία και ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.
Η Κοινωνική Ασφάλιση δεν είναι ένα επιμέρους μέτωπο, αφορά συνολικά τη ζωή των εργατών και εργατριών, των αγροτών, των ελευθεροεπαγγελματιών επιστημόνων, όλου του εργαζόμενου λαού.
Στόχος είναι να απαλλάξουν την εργοδοσία από την υποχρέωση, που με νόμο της είχε καθοριστεί, να επιστρέφει ένα μέρος της κλεμμένης υπεραξίας μέσω των εισφορών για το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα.
Οι εισφορές και των εργαζομένων και των εργοδοτών είναι εργατικός μισθός. Οι εργοδότες από την εργασία των εργαζομένων που απασχολούσαν έβγαζαν αυτά που έδιναν.
Από αυτό θέλουν να απαλλαγούν, μειώνοντας αποφασιστικά το «μη μισθολογικό κόστος», όπως το λένε.
Η εξέλιξη αυτή ανοίγει το δρόμο για το τελειωτικό χτύπημα και τη διαμόρφωση ενός Ασφαλιστικού στο οποίο πρόσβαση θα υπάρχει αν έχεις να πληρώσεις.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, έχοντας μυριστεί ισχυρό πεδίο κερδοφορίας, έχουν πυκνώσει τους τελευταίους μήνες οι δραστηριότητες και οι παρεμβάσεις των μεγάλων ασφαλιστικών εταιρειών, των πάσης φύσεως εμπόρων της Υγείας.
Το Ασφαλιστικό που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ δεν είναι νέα πρόταση, όπως παρουσιάζεται.
Εχει συζητηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν, έχει αποτελέσει κείμενο προηγουμένων «επιτροπών σοφών» και συμπυκνώνεται στο εξής:
Οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται για όλη τη ζωή τους να πληρώνουν ατέλειωτες εισφορές από το μισθό τους και φόρους, όπως δηλαδή κάνουν και έκαναν όλα αυτά τα χρόνια, αλλά στο τέλος δεν θα γνωρίζουν τι θα πάρουν και αν θα πάρουν, διότι οι παράμετροι που μπαίνουν σχετίζονται με την επένδυση αυτών των εισφορών και τις αποδόσεις που αυτή θα δίνει και θα εξαρτάται από τη διαχείριση της καπιταλιστικής οικονομίας, σε κάθε φάση της εξέλιξής της.
Το σύστημα των «τριών πυλώνων»
Η ΝΔ έρχεται να εφαρμόσει και όχι να ακυρώσει τον νόμο Κατρούγκαλου, να ολοκληρώσει το έγκλημα στην Κοινωνική Ασφάλιση.
Ο διαχωρισμός της κύριας σύνταξης σε εθνική και ανταποδοτική, με τον νόμο Κατρούγκαλου (Ν.4387/2016), οδηγεί στην παροχή μιας βασικής σύνταξης φτώχειας και ελεημοσύνης από το κράτος, χρηματοδοτούμενης από τη γενική φορολογία, και στην απόσυρση της εγγύησής του από την ανταποδοτική σύνταξη.
Πιο συγκεκριμένα και με βάση τις έως σήμερα επίσημες θέσεις και αναφορές των κυβερνητικών στελεχών, σχεδιάζεται ένα ασφαλιστικό σύστημα τριών πυλώνων.
Ο πρώτος πυλώνας της εθνικής σύνταξης, κρατικός, υποχρεωτικός, με βάση το αναδιανεμητικό σύστημα.
Ο δεύτερος πυλώνας, Επαγγελματικά Ταμεία και Ιδιωτική Ασφάλιση (Επενδυτικές Εταιρείες), επίσης υποχρεωτικός, αλλά με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα και ο ασφαλισμένος να μπορεί να επιλέξει μεταξύ κρατικού φορέα (επαγγελματικό ταμείο) ή ιδιωτικού.
Και τέλος, ο τρίτος πυλώνας, αυστηρώς ιδιωτικός, προαιρετικός και με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Υπάρχει και σήμερα, θα δώσει φορολογικά κίνητρα, ώστε να ρίξει περισσότερους εργαζόμενους στα νύχια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.
Ο λαός έχει πικρή εμπειρία από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες
Πέρα από τα γνωστά κραχ των «Enron» και «Maxwell» στο εξωτερικό, έχουμε και στη χώρα μας πικρή εμπειρία από τις ασφαλιστικές εταιρείες.Την άνοιξη του 2009 οι οικονομικές στήλες έγραφαν:«Οι φίλοι του ασφαλιστικού ομίλου της Ασπίς Πρόνοια θεωρούν ότι πρόκειται για τον πλέον δυναμικό όμιλο, κατέχοντας τη 2η θέση στην ασφαλιστική αγορά».Μετά από τρεις μήνες το κραχ, λόγω του λουκέτου της ασφαλιστικής «Ασπίς Πρόνοια», έκανε κρότο σε όλη τη χώρα... Η ιδιωτική ασφάλιση είναι καθαρά κερδοσκοπική επιχείρηση, στηρίζεται στις διακυμάνσεις της αγοράς και υπόκειται στο νόμο του καπιταλιστικού κέρδους των χρηματιστηριακών ομίλων, στην «προσφορά - ζήτηση», στη λογική κόστους - κέρδους, στην «ανταποδοτικότητα», σε ατομικά συμβόλαια για ορισμένο πλαίσιο παροχών, για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με επώδυνους όρους αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος.
Η Κοινωνική Ασφάλιση ως μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις των εργαζομένων. Η Κοινωνική Ασφάλιση δεν χαρίστηκε, δεν δόθηκε απλόχερα στους εργαζόμενους. Ηταν προϊόν πολύχρονων, αιματηρών συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο με τις κυβερνήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο κάθε χώρας.
Οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα να ζήσουν περισσότερα χρόνια εκτός παραγωγής, να ζήσουν ελεύθεροι, χωρίς το βραχνά της εργοδοτικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, να ξεκουραστούν και να διαθέσουν το χρόνο τους όπως αυτοί επιθυμούν, να απασχολούνται όπως θέλουν και όχι όπως επιτάσσουν η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, που προσπαθούν να επιβάλουν την υποχρεωτική απασχόληση μέχρι τα βαθιά γηρατειά, με το βάρβαρο επιχείρημα της «ενεργού γήρανσης», που επανέρχεται με άλλον τίτλο.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε το έγκλημα που ετοιμάζουν
Πάλη του λαού η Κοινωνική Ασφάλιση!
