Σεργιάνι στο κόσμο βγήκε η διοίκηση και πήρε
μονοκοπανιά να εξηγήσει στους εργαζόμενους τα σχέδια και τη στρατηγική της και
πως αυτά πρέπει να εξειδικευτούν σε κάθε τμήμα ξεχωριστά.
Μια στρατηγική που οδηγεί, όπως λέει, στην
ποιοτική αναβάθμιση του νοσοκομείου μέσω συγκεκριμένων διαδικασιών και δράσεων.
Από την αρχή ξεκαθαρίζεται στις κουβέντες τους
χωρίς περιστροφές και τσιριμόνιες ότι όλα αυτά εντάσσονται στον τρόπο
λειτουργίας και τους όρους επιχειρηματικότητας που αυτός απαιτεί.
Το κόστος -όφελος, ως νόμος μιας επιχείρησης για να είναι βιώσιμη, θα
επεκτείνεται και θα ανατροφοδοτείται συνεχώς για αποτελέσματα κερδοφορίας που
και η ίδια η διοίκηση πλέον δεν κρύβει.
Έτσι τα έσοδα, τα κόστη αλλά και οι
πελάτες-ασθενείς περιτυλίγονται με κοινωνικό πρόσημο και ανάγκες. Βέβαια αυτό
έρχεται από παλιά από τον ίδιο τον εσωτερικό
κανονισμό λειτουργίας (βλέπε αρχές ιδιωτικής οικονομίας).
Το καινούργιο στοιχείο έχει να
κάνει με τον παράγοντα εργαζόμενο. Τον κάνει κοινωνό αυτής της επιλογής· με
άλλα λόγια να θεωρεί ως δική του απόφαση τον τρόπο λειτουργίας· γιατί ξέρει
καλά η διοίκηση ότι ο εργαζόμενος είναι αυτός που παράγει και ο αφοσιωμένος
εργαζόμενος παράγει καλύτερα. Επιχείρημα που χρησιμοποιείται κατά κόρον εξίσου
από παλιά, ότι δήθεν μια τέτοια διαδικασία τους έχει όλους ικανοποιημένους
εργαζόμενους, πελάτες-ασθενείς, αλλά
ταυτόχρονα και το νοσοκομείο, μιας και τα έσοδα θα αυξάνονται. Διευρύνεται
δηλαδή η πίτα· θα φάνε όλοι, συνάμα ο
σκύλος, που και αυτός θα παραμείνει χορτάτος.
Είναι όμως έτσι; Κάνει κάτι καινούριο η διοίκηση; Πέρα από το
να ζητά τη συνειδητή επιλογή του εργαζομένου, με σαφήνεια απαντάμε όχι.
Τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις
επιλογές της εκάστοτε κυβέρνησης υλοποιούν κατά γράμμα οι διοικούντες.
Πολιτικές και κατευθύνσεις που κάνουν λόγο για σύστημα υγείας που θα είναι
βιώσιμο δηλαδή θα μπορεί να ανταποκρίνεται με όρους ανάπτυξης. Λιγότερα χρήματα
από τον κρατικό κορβανά με το κενό να
συμπληρώνεται από τη λαϊκή τσέπη. 2009 δημόσιες δαπάνες 6,8% του ΑΕΠ, ενώ το 2018 5,7%.
Νοσοκομεία υποχρηματοδοτούμενα το 2018 κατά
368 εκατ και το 2019 άλλα 63 εκατ. Έτσι γίνεται μονόδρομος η επιχειρηματικότητα
των νοσοκομείων για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στο ρόλο τους. Η υγεία από
αγαθό εμπόρευμα και ο ασθενής πελάτης. Και η αγαθοσύνη στον αντίλογο · κακό
είναι αυτό; Κακό και τρισάθλιο. Τα έσοδα του νοσοκομείου προέρχονται από:
α)πωλήσεις υπηρεσιών στον ΕΟΠΥΥ, β)άμεσες πληρωμές( απογευματινά κτλ) αλλά και ένα
μέρος χορηγιών(λες και οι χορηγίες δεν είναι κλεμμένα λεφτά εργαζόμενων). Έσοδα
λοιπόν που προέρχονται από τη λαϊκή τσέπη. Η χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ τα
τελευταία 2 χρόνια φτάνει τα 414 εκατ. Παρόλα αυτά θεωρείται κερδοφόρος. Πώς
γίνεται ένας οργανισμός, να μη χρηματοδοτείται από το κράτος και εργοδότες, να
βρίσκεται σε φάση κερδοφορίας, μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ το καταφέρνει. 6% αύξηση στις
εισφορές των συνταξιούχων στην κύρια και επικουρική σύνταξη και τα εφτακόσια
ογδόντα εκατομμύρια απίκο.
Αφαίμαξη στη φορολογία για δημόσια και δωρεάν
υγεία, αφαίμαξη και στις ασφαλιστικές εισφορές, πληρώνουμε και όταν χρειαστεί
ντούκου τοις μετρητοίς( βλέπε φαρμακευτικές δαπάνες, εξετάσεις κτλ) και τα
έσοδα των νοσοκομείων παίρνουν σάρκα και οστά.
Σε δεύτερο επίπεδο κάνει την εμφάνισή του και
το επιχείρημα ότι τα έσοδα του
νοσοκομείου επιστρέφουν ανταποδοτικά
στον εργαζόμενο(βλέπε επικουρικούς), πράγμα που δεν θα υπήρχε. Στέκει ως
επιχείρημα; Και φυσικά στέκει. Τι
προτείνουν δηλαδή, ότι όσο εμείς δουλεύουμε καλά, εντατικά, παραγωγικά τόσο θα
έχουμε προσωπικό. Όχι βέβαια για να
εξασφαλιστούν καλύτεροι όροι εργασίας, πιο ασφαλείς, αλλά κυρίως για να
αυξηθεί η παραγόμενη δράση. Μην έχει
αυταπάτες κανείς· η ένταση της εργασίας
θα παραμένει στα κόκκινα γιατί αυτό απαιτεί ο ανταγωνισμός και η κερδοφορία.
Βλέπουμε άλλωστε πως επενδύονται τα κέρδη, σε παραγωγικούς τομείς,
οφθαλμολογική, βραχεία νοσηλεία και τομείς επεμβατικούς που προκαλούν σοβαρή
εισροή. Τομείς μη παραγωγικοί θα έτειναν σε μαρασμό και σε τελικό κλείσιμο εάν
ήταν στην απόλυτη δικαιοδοσία του νοσοκομείου. Απλώς είναι υποχρεωμένοι να
συντηρούν και αυτούς τους τομείς γιατί το νοσοκομείο είναι ενταγμένο στο
δημόσιο σύστημα υγείας.
Μεγαλύτερη αναφορά δεν μπορούμε να κάνουμε
λόγω χώρου. Με μια ματιά στα κριτήρια ποιότητας που οι σοφοί τακτοποίησαν
διαπιστώνεται ότι έτσι και αλλιώς όλα βρίσκονται στην ίδια ρότα· στην όχι και τόσο αθέατη πλευρά του φεγγαριού
κρύβεται το κόστος ή το όφελος. Χρόνοι
κερδισμένοι, μειωμένες μέρες νοσηλείας, κλειστοί προϋπολογισμοί,
προσαρμογή νοσηλίων ΚΕΝ, αυξημένη χρήση γεννοσήμων, χρησιμοποίηση πρωτόκολλων,
αναζήτηση άλλων πόρων κτλ, κτλ.
Τελειώνοντας να
αναφέρουμε ότι η εξειδίκευση και η υιοθέτηση ανά τμήμα της στοχοθεσίας, απαιτεί
την εφαρμογή τον έλεγχο και την ανατροφοδότηση με καινούργιες επιλογές και
αποφάσεις. Αυτό θα είναι το πεδίο στο οποίο θα αξιολογείται και ο κάθε εργαζόμενος, παρά τις όποιες
διαβεβαιώσεις της διοίκησης ότι δεν υπάρχει στη σκέψη της μια τέτοια διαδικασία. Κοντός ψαλμός
αλληλούια· άλλωστε ο νόμος “περί
αξιολόγησης” της Γεροβασίλη αλλά και των προκατόχων της για τον τρόπο που θα
κινείται η αξιολόγηση στο δημόσιο τομέα καλά κρατεί. Μήπως εδώ δεν
αξιοποιήθηκε; Γι`αυτούς που τους φαίνονται όλα τούτα υπερβολικά, ρέπουν κατά
την άποψή μας προς το "στρουθοκαμηλίζειν".
Ας αποτελέσουν και
όλα τούτα ένα κριτήριο για το τι μέλλει γενέσθαι στο προσεχές μέλλον. Για την
επιχειρηματικότητα φρόντισαν και φροντίζουν πρασινογάλαζοι και πρασινορόζ με
τους εδώ αντιπροσώπους τους να βγάζουν τις φορεσιές τους στο έμπα του
νοσοκομείου και ως “αναβαπτισμένοι και καθαρμένοι στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ
ανεξάρτητοι” να ζητούν τη ψήφο του καθενός.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Μάης 2019 