Ήταν 3 Απρίλη του 1999 όταν με τη μεγάλη πρωτοβουλία που πήραν ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα, σωματεία, συνδικαλιστές, συγκροτήθηκε το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, ο ταξικός πόλος μέσα στο εργατικό κίνημα. Ήταν η απάντηση στην παρασιτική δράση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, όπου προσαρμοζόταν γοργά στις απαιτήσεις των μονοπωλίων για την υπηρέτηση της ανταγωνιστικότητας, την προώθηση των οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για το χτύπημα του χρόνου εργασίας, της κοινωνικής ασφάλισης, την μετατροπή των συνδικάτων σε επιχειρήσεις, συνδιαχειριστές της καπιταλιστικής οικονομίας, στον κοινωνικό εταιρισμό. Από την αρχή μέσα σε μεγάλους αγώνες για τους οποίους συγκροτήθηκε, ενάντια στους φονιάδες του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, σταματώντας τρένα και πλοία με το φονικό τους φορτίο, ενάντια στις κυβερνήσεις τότε του Σημίτη που έκανε την πατρίδα μας ορμητήριο των ιμπεριαλιστών, όπως γίνεται και σήμερα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Μεγάλοι αγώνες, παρακαταθήκη για το επόμενο βήμα
Αυτά τα 20 χρόνια, οι αγώνες, οι παρεμβάσεις, τα συλλαλητήρια, οι απεργίες είχαν τη σφραγίδα του ΠΑΜΕ. Ήταν μάχες που συσπείρωσαν την πλειοψηφία των εργαζομένων που έβγαιναν στο δρόμο για να διεκδικήσουν τη ζωή που τους αξίζει. Το σύνθημα “χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά” μπήκε στο στόμα όλων των εργατών και εκφράζει την προοπτική που πρέπει να έχει, ο έτσι κι αλλιώς μακροχρόνιος σκληρός αλλά πέρα ως πέρα δίκαιος αγώνας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια ενάντια στην κατακρεούργηση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος με τον περιβόητο νόμο Γιαννίτση, τον ηρωικό 9μηνο αγώνα των χαλυβουργών και τη στήριξη που αυτός είχε από τα σωματεία, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα συνοδοιπόρους μας στον αγώνα, ποιος μπορεί να προσπεράσει τις μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις μπροστά στη ληστεία του λαού με την ψήφιση σειράς μνημονίων από όλες τις κυβερνήσεις, τη μαχητική απάντηση ενάντια στο χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία, στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Αυτές και οι χιλιάδες άλλες παρεμβάσεις των δυνάμεων που δεν υποτάχτηκαν, που δεν έσκυψαν το κεφάλι, που αντιστάθηκαν στον οδοστρωτήρα των μέτρων, των επιδιώξεων των μονοπωλίων για φτηνό ευέλικτο εργατικό δυναμικό, για να πληρώσουμε την κρίση τους, είναι η μεγάλη παρακαταθήκη για το επόμενο βήμα.
Στην δεκαετή καπιταλιστική κρίση, οργανώθηκε η αλληλεγγύη, για να μην μείνει κανείς χωρίς φαγητό, χωρίς ρεύμα, χωρίς σπίτι. Παράλληλα οργανώθηκαν μεγάλοι αγώνες που είχαν στο επίκεντρο τους χώρους δουλειάς. Παρεμβήκαμε συγκροτημένα στα λεγόμενα κινήματα των πλατειών, τα οποία αναδείχτηκαν και ανατροφοδοτήθηκαν από τα αστικά επιτελεία με σκοπό τη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, έξω και μακριά από το πεδίο της ταξικής πάλης.
Μαζί με τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους
Το ΠΑΜΕ από την ίδρυση του, θεώρησε καθήκον του τη διεθνή αλληλέγγυα δράση, συνεργασία και επαφή με συνδικάτα σε όλο τον κόσμο με γραμμή σύγκρουσης με την εργοδοσία και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τη μεταφορά πείρας σημαντικών αγώνων. Η ίδρυση του ΠΑΜΕ συνέπεσε χρονικά με τη ΝΑΤΟική επέμβαση για τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, αντιδράσαμε με μαχητικό, πρωτοπόρο και ηρωικό τρόπο, διαδηλώνοντας πάνω στις γέφυρες που βομβαρδίζονταν. Σταθήκαμε πλάι σε κάθε συνδικάτο, σε κάθε λαό που καταδυναστεύεται από τα μονοπώλια τους ιμπεριαλιστές. Είμαστε πλάι στους Παλαιστίνιους, για δικιά τους πατρίδα. Είμαστε πλάι σε κάθε κατατρεγμένο μετανάστη, πρόσφυγα που βρίσκει καταφύγιο στην πατρίδα μας. Το ΠΑΜΕ είναι ενεργό μέλος της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας που απαριθμεί 180.000.000 μέλη και η αναγνώριση της προσφοράς μας σε παγκόσμιο επίπεδο μας τιμούν με τη θέση του γενικού γραμματέα της ΠΣΟ.
Αναγνώριση της δράσης μας
Είναι γεγονός ότι το ΠΑΜΕ είναι αυτός ο φορέας που αναγνωρίζεται από τη συντριπτική πλειοψηφία της εργατικής τάξης, ως ο γνήσιος εκφραστής των συμφερόντων της. Αυτό μας γεμίζει αισιοδοξία και αποφασιστικότητα να προχωρήσουμε τα επόμενα βήματα. Το “Καλά που υπάρχει και το ΠΑΜΕ” είναι αυτό που ακούς όπου υπάρχει σπίθα αντίστασης και διεκδίκησης. Αυτή η φράση έχει βαθιά σημασία για την ύπαρξη του εργατικού κινήματος στη χώρα μας και για το μέλλον του. Μπορεί να αναρωτηθεί ο καθένας τι θα είχε συμβεί στο εργατικό κίνημα της χώρας μας, αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ, τι σωματεία θα υπήρχαν και με τι χαρακτηριστικά. Τα φαινόμενα εκφυλισμού, νοθείας και παρέμβασης της εργοδοσίας με τη φυσική της παρουσία μέσα στα συνδικάτα, θα κυριαρχούσαν παντού. Η λειτουργία των συνδικάτων θα ήταν η διαχείριση προγραμμάτων. Μια ματιά σε εργατικά κέντρα που κυριαρχεί ακόμα ο εργοδοτικός συνδικαλισμός δείχνει την παρακμή που με πείσμα και αποφασιστικότητα αντιμετωπίσαμε όπου υπήρξαν υγιείς δυνάμεις.
Συνεχίζουμε.
Σήμερα, σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, η εργοδοσία θέλει να θωρακίσει την κερδοφορία της. Ότι δικαιώματα καταστρατήγησαν σε συνθήκες κρίσης θέλουν σήμερα να τα διευρύνουν. Στήριξή τους σε αυτή την προσπάθεια έχουν τις κυβερνήσεις τους, την ΕΕ, την ηγεσία της ΓΣΕΕ, η οποία στηρίζεται σε νόθες διαδικασίες και στη φυσική παρουσία της εργοδοσίας μέσα στις γραμμές της. Οι εργαζόμενοι, όσοι ζουν με τους μισθούς πείνας, τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, τη δουλειά με ημερομηνία λήξης, πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτή η βαρβαρότητα έχει την υπογραφή των κομμάτων που κυβέρνησαν (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) και των παρατάξεων τους στο εργατικό κίνημα.
Σε αυτές τις συνθήκες το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους να βάλουν μπροστά τις δικές τους ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων, να γίνουν βήματα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, να μαζικοποιηθούν τα σωματεία, να φτιαχτούν νέα, να βελτιωθεί η λειτουργία των Διοικητικών Συμβουλίων. Να χτιστεί τείχος απέναντι στην ασυδοσία της εργοδοσίας και να περάσουμε στην αντεπίθεση, με μαζικούς αγώνες, με ανέβασμα των μορφών πάλης, με απεργιακούς αγώνες που θα παραλύουν την παραγωγή και θα αναγκάζουν την εργοδοσία σε υποχώρηση. Τίποτα δεν πρόκειται να μας χαριστεί. Έχουμε πείρα από αγώνες και κατακτήσεις. Να εκδιωχθεί η εργοδοσία μέσα από τα συνδικάτα, να συγκρουστούμε με τη λογική του σωματείου-επιχείρηση. Το ΠΑΜΕ ως μέτωπο ταξικών συνδικάτων συμβάλλει στην άνοδο της ταξικής πάλης, για να πάρει αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά ώστε η εργατική τάξη να διεκδικήσει να γίνει η ίδια ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει.
Καλούμε ιδιαίτερα τους νέους εργαζόμενους που μπήκαν στην παραγωγή σε συνθήκες κρίσης, χωρίς δικαιώματα, να έρθουν σε επαφή με την ιστορία του εργατικού κινήματος, να μην αποδεχτούν να ζουν με ψίχουλα, να οργανωθούν και να παλέψουν για τη ζωή που τους αξίζει.
Το ΠΑΜΕ έχει μπει μπροστά και έχει πάρει πρωτοβουλίες με την οργάνωση του αγώνα για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, για κατώτερο μισθό στα 751 ευρώ, για την κατάργηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης. Ομοσπονδίες που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έχουν προχωρήσει σε οργάνωση κινητοποιήσεων για την επιβολή κλαδικών συμβάσεων με αυξήσεις.
Καλούμε κάθε σωματείο, κάθε τίμιο συνδικαλιστή, να συγκρίνει τα 20 χρόνια του ΠΑΜΕ με τη στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Να ξεπεράσουν επιφυλάξεις και να ενωθούμε στο μεγάλο μετερίζι του ταξικού αγώνα που με κόπο χτίσαμε.
ΖΗΤΩ ΤΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ
ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΟΧΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΑ
