Η αλήθεια είναι πάντως ότι τα τερτίπια της συνδικαλιστικής μαφίας στη ΓΣΕΕ έχουν και τη φαιδρή τους πλευρά: «Συνδικαλιστές» - εργοδότες, που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται το κύρος της Συνομοσπονδίας, να βγαίνουν με γελοίες ανακοινώσεις που θυμίζουν μελόδραμα του κινηματογράφου και να παριστάνουν τα θύματα και τις Ιφιγένειες, που θυσιάζονται τάχα για να σωθεί το συνδικαλιστικό κίνημα. Ο πρόεδρος των 8.000 ευρώ μισθό να σκηνοθετεί με την κομπανία του ένα τηλεοπτικό διάγγελμα του τύπου «μας κρατάνε ομήρους» στην ...καμπάνα του πεντάστερου στην Καλαμάτα, ενώ επί τέσσερις μέρες παραμένουν άφαντοι και αρνούνται να ξεκινήσουν το συνέδριο χωρίς τους νόθους και τους εργοδότες. Ο επικεφαλής μιας παράταξης της πλειοψηφίας να αναρωτιέται στην κάμερα «πού τους είδατε τους εργοδότες», όταν πλέον μέχρι και τα μικρά παιδιά έχουν καταλάβει ότι μερικές δεκάδες απ' αυτούς είναι εκλεγμένοι σύνεδροι και μερικές εκατοντάδες στελεχώνουν Σωματεία και Ομοσπονδίες. Και τέλος ξανά ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, μπροστά στα μικρόφωνα και για τις ανάγκες της κάμερας, να ανακοινώνει μια απόφαση που ποτέ δεν πάρθηκε, ποτέ δεν συζητήθηκε και ποτέ δεν ψηφίστηκε, παρά μόνο από πέντε - έξι κλακαδόρους, οι οποίοι ανάμεσα σε φωνές για την αντίδραση του ΠΑΜΕ πρόλαβαν να σηκώσουν και το χέρι τους για να δηλώσουν σύμφωνοι με όσα ψέλλιζε ο πρόεδρος. Αν δεν ήταν εντεταλμένοι της εργοδοσίας και των κομμάτων της να εκφυλίσουν το συνδικαλιστικό κίνημα με πρακτικές μαφίας, θα έκαναν άνετα καριέρα ως περιφερόμενος θίασος. Αλλωστε, με τόσα θέρετρα που επισκέπτονται, κάθε φορά που είναι να κάνουν συνέδριο, τον κερδίζουν με το σπαθί τους τον τίτλο.
