Για την ολοήμερη λειτουργία νοσοκομείου.

Στρατηγικός στόχος της Ευρωπαικής Ένωσης τα “βιώσιμα συστήματα υγείας” και τα “αυτοχρηματοδοτούμενα” νοσοκομεία. Στόχος που έχει υλοποιηθεί εδώ και χρόνια σε πολλά κράτη-μέλη(π.χ. Γερμανία). Στην ίδια ρότα και οι ελληνικές κυβερνήσεις, τόσο οι προηγούμενες, όσο και η σημερινή της ΠΦΑ.

Το “αυτοχρηματοδοτούμενο” νοσοκομείο εξοικονομεί πόρους στο κράτος, που μπορεί να τους κατευθύνει αλλού, όχι βέβαια για να καλυφθούν λαικές ανάγκες σε παιδεία, υγεία, προστασία των ανέργων κλπ, αλλά για να δοθούν “κίνητρα”, εισφοροαπαλλαγές και φοροαπαλλαγές στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Βέβαια, οι εκάστοτε κυβερνώντες κάνουν λόγο για “δημόσια υγεία” και “ισότιμη πρόσβαση όλων των πολιτών”. Το περιεχόμενο των διακηρύξεων αυτών, δεν είναι τίποτα άλλο παρά, ο εποπτικός ρόλος του κράτους σε ένα σύστημα υγείας, όπου θα έχουν “ισότιμη πρόσβαση” όσοι έχουν να πληρώσουν. Ούτε καν για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας  συμμετέχει το κράτος, αφού η κάλυψη των ανσφάλιστων γίνεται από κονδύλια του  ΕΟΠΠΥ, δηλαδή τις εισφορές των εργαζόμενων.

Λαμβάνοντας αυτά υπόψη, οι διοικούντες του νοσοκομείου βαδίζουν ολοταχώς προς αυτή την κατεύθυνση. Πριν μερικά χρόνια εξέφρασαν την επιθυμία τους να λειτουργήσει το νοσοκομείο ως αυτοχρηματοδοτούμενο.  Και θα είναι σίγουρα περήφανοι, αν το καταφέρουν ως το πρώτο νοσοκομείο του ΕΣΥ.

Ένα εργαλείο σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι και η “ολοήμερη” λειτουργία των νοσοκομείων. Και επειδή ο ασθενής-πελάτης πληρώνει ντούκου τον παρά, δεν υπάρχει το ρίσκο της καθυστερημένης είσπραξης όπως συμβαίνει με τις οφειλές του ΕΟΠΥΥ. Τώρα μάλιστα που ο ασθενής μπορεί να προπληρώνει  ηλεκτρονικά, ποιός στη χάρη τους!!!

Αν το κέρδος του νοσοκομείου προσεγγίσει το ποσό της κρατικής χρηματοδότησης, τότε αυτή δε θα έχει λόγο ύπαρξης. Και για να εξασφαλιστεί η παραπέρα λειτουργία του νοσοκομείου, θα πρέπει ο ισολογισμός να είναι τουλάχιστον ισοσκελισμένος, αν όχι πλεονασματικός. Το επιπλέον μπορεί να βρεθεί από δανειοδότηση(Ερρίκος Ντυνάν), ή από παραπέρα μείωση των εξόδων. Εδώ χτυπάει το καμπανάκι για τη μείωση του μισθολογικού κόστους.

Αυτή τη στιγμή, η ανεπάρκεια του προσωπικού, αλλά και η εξουθένωσή του, ωθούν τη Διοίκηση σε προσπάθειες  προκειμένου να “χρυσώσει το χάπι”. Δεν είναι καθόλου τυχαία η απόφαση της Διοίκησης, εντάσσοντας όλους τους διοικητικούς στις εφημερίες να τους δώσει το “δικαίωμα” να συμμετέχουν στα απογευματινά.

Σίγουρα υπάρχουν ανάγκες που “σπρώχνουν” τους εργαζόμενους σε αναζήτηση μιας δεύτερης δουλειάς για να αποπληρώσουν τη δόση του δανείου, τα έξοδα του παιδιού που σπουδάζει κλπ. Όμως αυτές οι ανάγκες δεν προέκυψαν από το πουθενά. Είναι απόρροια της πολιτικής των πετσοκομμένων μισθών, που εφαρμόζεται με ευλάβεια από τούτη την κυβέρνηση στα χνάρια των προηγούμενων, στο όνομα της “εξόδου” από την κρίση.

Για το “χρύσωμα του χαπιού” δεν αρκούν οι παραινέσεις και αυτό το γνωρίζει μια χαρά η Διοίκηση. Ως “από μηχανής θεός” εμφανίζεται η Ενωτική Πρωτοβουλία για να συμβάλλει σ’ αυτή την κατεύθυνση. Η βρώμικη δουλειά έλαχε στους “νέους” και “άφθαρτους”, μιας και το Ενιαίο Ψηφοδέλτιο δείχνει να χάνει την πρωτοκαθεδρία,  λόγω της επικείμενης αλλαγής των συσχετισμών στη Διοίκηση του νοσοκομείου.

Το θέμα της βελτίωσης των συνθηκών δουλειάς των εργαζόμενων στα απογευματινά το έφεραν στο προηγούμενο Δ.Σ. χωρίς να μπορέσουν να περάσουν απόφαση. Οι επιπλέον πέντε ώρες δουλειάς όμως, αναιρούν αυτόματα τον όρο “βελτίωση”, αφού είναι σε βάρος του ελεύθερου και του χρόνου ανάπαυσης των εργαζόμενων. Η επιβάρυνση της ψυχικής και σωματικής τους υγείας, η αποχή τους από κοινωνικές, αθλητικές και άλλες δραστηριότητες, παραπέμπουν πίσω στο Μεσαίωνα και όχι στο μέλλον, τη στιγμή που η τεράστια πρόοδος της  τεχνολογίας και της επιστήμης παρέχουν τη δυνατότητα για  τη μείωση του εργάσιμου χρόνου. “Τι κι αν σας μειώνουν τους μισθούς, εμείς σας δείχνουμε τον τρόπο να τους αναπληρώσετε”, λέει η Ενωτική Πρωτοβουλία στους εργαζόμενους. Τη δουλειά ήλιο με ήλιο μέχρι τα βαθειά μας γεράματα, αυτό προσπαθούν να εξωραίσουν.

 Σωματείο που θα διεκδικεί στη βάση της κάλυψη των σύγχρονων αναγκών των εργαζόμενων ή σωματείο που θα διαπραγματεύεται με ταβάνι αυτά που θέλει να δώσει ο εργοδότης.

Πριν από μήνες, ως μειοψηφία ακόμα η Ενωτική Πρωτοβουλία, πρωτοστάτησε στον “αγώνα” για την εξαίρεση της οικονομικής υπηρεσίας από τις εφημερίες. Αυτοί που ήταν αρχικά ανένδοτοι, μπήκαν στη “διαπραγμάτευση” υπό την αιγίδα της Διοίκησης.  Η συμμετοχή στις εφημερίες βαφτίστηκε μονομιάς ως κατάκτηση, λες  και έχασε κάτι η Διοίκηση. Τόση είναι η αγωνιστική συνέπεια, αυτών που “δεν είχαν άποψη” για τις απολύσεις των συμβασιούχων στους Δήμους.

Και παρουσιάζουν ως κατάκτηση - αφού “δε χύθηκε αίμα” - το τυρί στη φάκα της διαπραγμάτευσης, που πετάνε κάθε φορά κυβέρνηση και Διοίκηση. Πάνω από 400 οι κενές θέσεις στο νοσοκομείο, στην άμεση κάλυψη των 140 κενωθείσων έριξε τον πήχη η Ενωτική Πρωτοβουλία τον περασμένο Μάρτη ως μειοψηφία. Το άμεσα(σύμφωνα με τα τωρινά λεγόμενα της κυβέρνησης), πάει για τον Απρίλη του 2018 και αφορά περίπου τις μισές από τις 140. Και θα πανηγυρίζουν τις προσλήψεις, ενώ η εργασία θα εντατικοποιηθεί παραπέρα, μιας και ο κόσμος που θα ’ρθει θα στελεχώσει νέες δομές που θα ανοίξουν. Όπως θα πανηγυρίσουν ακόμα και αν αυτές οι προσλήψεις αφορούν επικουρικό προσωπικό και γίνουν από τα ίδια έσοδα του νοσοκομείου. Και θα αποσιωπήσουν από τους εργαζόμενους το τι μέλλει γενέσθαι όταν αύριο και η δικιά μας μισθοδοσία θα είναι από τα ίδια έσοδα. Το τι σημαίνει αυτό, το γνωρίζουν  εκατοντάδες συνάδελφοί μας που ήρθαν στο νοσοκομείο από την ιδιωτική υγεία.

Αντί να κατευθύνουν την πάλη των εργαζόμενων στην ανάκτηση των απωλειών, στην επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, στη χρηματοδότηση του νοσοκομείου 100% από τον κρατικό προυπολογισμό, στην κάλυψη όλων των κενών με μόνιμο προσωπικό, στην κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην υγεία, καλλιεργούν αυταπάτες στους εργαζόμενους. Εξειδικεύουν στο χώρο μας το παραμύθι της “δίκαιης ανάπτυξης” του ΣΥΡΙΖΑ, ότι επιχειρηματικά κέρδη και εργατικά δικαιώματα συμβαδίζουν. Τη “δίκαιη ανάπτυξη” όμως, τη βιώνουμε στο πετσί μας στο Παπαγεωργίου με τα 25 εκ. κέρδος το χρόνο.

Αφήνουν στο απυρόβλητο το κύριο, την επιχειρηματική δραστηριότητα και προβάλουν υπέρμετρα επιμέρους ζητήματα ήσσονος σημασίας ως στόχους πάλης, που μπορούν να ικανοποιηθούν από τη Διοίκηση και επιπλέον αποκρύπτουν το κύριο, την ουσία. Τρανταχτό παράδειγμα οι “στολές”. Τίποτα δεν κοστίζει στη Διοίκηση να κάνει πίσω, αλλά αυτό είναι το πρόβλημα;

Διαβάζοντας αυτά, θα μπορούσε κάποιος να τα χαρακτηρίσει σενάρια ενός μακρινού μέλλοντος. Έλα όμως που αυτά είναι αποφασισμένα τόσο σε επίπεδο Ε.Ε., όσο και σε εθνικό επίπεδο. Υπάρχουν σχέδια, διατάξεις και ψηφισμένοι νόμοι, για την επέκταση της επιχειρηματικής δραστηριότητας των νοσοκομείων(σήμερα τα απογευματινά ιατρεία, αύριο τα απογευματινά χειρουργεία, ο ιατρικός τουρισμός κοκ.) και τη μείωση του μισθολογικού “κόστους”(ελαστικές μορφές εργασίας, εντατικοποίηση, μειώσεις αποδοχών, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, κοκ.).

Η θέση μας, ξεκάθαρη κατά της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην υγεία, ανεξάρτητα απ’ το αν αυτή ασκείται από ιδιώτες ή το ίδιο το κράτος. Η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και ως τέτοιο πρέπει να παρέχεται δωρεάν, με πλήρη χρηματοδότηση από το κράτος. Οι εργαζόμενοι να έχουν αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες δουλειάς, σε ένα νοσοκομείο πλήρως στελεχωμένο με το απαραίτητο μόνιμο προσωπικό. Πάνω σ’ αυτό καλούμε τους εργαζόμενους να κλείσουν τα αυτιά τους στις Σειρήνες των πραματευτάδων της υγείας και να παλέψουν.