Και γιατί να μην φταίει και το κράτος και η κυβέρνηση και ο «επενδυτής»;
Αν και όλοι παπαγαλίζουν ότι δεν είναι ώρα τώρα για επιμερισμό ευθυνών, μεταθέτοντας τη συζήτηση για τα «γιατί» της τραγωδίας στα Τέμπη στη δευτέρα παρουσία, ωστόσο όλοι μαζί σκιαγραφούν το δικό τους αφήγημα για να χώσουν βαθιά μέσα στην άμμο τις ευθύνες της σημερινής, της προηγούμενη και της προ-προηγούμενης κυβέρνησης.
Έτσι η ΝΔ επενδύει στο «ατομικό λάθος» του σταθμάρχη, θέλοντας έτσι να κουκουλωθεί η κρατική ευθύνη για την ασφάλεια των μετακινήσεων, των επιβατών ακόμα - ακόμα και των όρων με τους οποίους εργάζονται οι σταθμάρχες, οι φύλακες, γενικά οι σιδηροδρομικοί. Προκειμένου να φύγει η σκιά της ευθύνης από την κυβέρνηση και το κράτος, ορισμένοι επίσημοι ή ανεπίσημοι εκπρόσωποι της κυβέρνησης ψελλίζουν και κάποιο «μπινελίκι» για τον ιδιώτη, την ιταλική εταιρεία που έχει εξαγοράσει τον ΟΣΕ. Βέβαια πριν τα «μπινελίκια» η κυβέρνηση της ΝΔ συνέχισε την επιδότηση της εταιρείας με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από τις τσέπες του ελληνικού λαού, επιδότηση που εγκαινίασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αυτοί τους επιδοτούν με τα λεφτά του λαού και τώρα και η εταιρεία και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνουν τους ανήξερους.
Δεν λείπουν φυσικά από τον χορό και οι αχρείοι παπαγάλοι της κυβέρνησης που είναι έτοιμοι να καταδικάσουν και τις ράγες προκειμένου να απαλλάξουν την κυβέρνηση από τις ευθύνες της. Και επειδή οι ράγες δεν αντιδρούν αλλά οι εργαζόμενοι και τα σωματεία τους αντιδρούν, τι καλύτερο από το να κατηγορήσουν ακόμα και τους ίδιους τους σιδηροδρομικούς; Ορισμένοι παπαγάλοι ξεπερνώντας και την πιο νοσηρή φαντασία έφτασαν να επιτίθενται στους εργαζόμενους γιατί δεν «φώναζαν» για όσα κατήγγειλαν για τις συνθήκες εργασίας και ασφάλειας στους σιδηρόδρομους. Μάλιστα χτες έφτασε δημοσιογράφος να εγκαλεί συνδικαλιστή, ρωτώντας τον με επιθετικό ύφος «γιατί δεν κάνατε καμία απεργία για τα ζητήματα ασφάλειας». Για να αποκατασταθεί η τάξη, σήμερα επανήλθαμε στα κλασικά εικονογραφημένα, με την επίθεση ενάντια στους απεργούς του μετρό αφού, όπως μας ενημέρωναν πάλι δημοσιογράφοι του ΣΚΑΪ, «δεν γίνεται να απεργείς μέσα στο πένθος». Τι κι αν τα αιτήματα αφορούσαν την ασφάλεια εργαζομένων και 1 εκατομμυρίου επιβατών, που χρησιμοποιούν κάθε μέρα το μετρό;
Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει το γνωστό έργο του «θα λογαριαστούμε μετά». Χτες δεν ήταν μέρα για ευθύνες, σήμερα δεν είναι ακόμη μέρα για ευθύνες... Υποθέτουμε ότι και αύριο αυτό θα ισχύει αφού αν συζητήσουμε για ευθύνες θα πρέπει μία θέση στο κάδρο - και μάλιστα περίοπτη - να καταλάβει και ο Τσίπρας, δίπλα στον Σαμαρά, τον Βενιζέλο, τον Χατζηδάκη και τον Μητσοτάκη. Οι πιο πονηροί του ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκουν να αποδώσουν τις ευθύνες αποκλειστικά στο κράτος, ώστε πιο εύκολα να φωτογραφίζονται οι ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης. Φτάνουν μάλιστα να υπερασπίζονται με πάθος την πολιτική του «κομματιάσματος» του σιδηροδρομικού έργου. Προκειμένου να εξαγνίσουν την εξαγορά της ΤΡΑΙΝΟΣΕ από ιταλική εταιρεία το 2017 - επί ΣΥΡΙΖΑ - κουνάνε και το δάκτυλο τώρα λέγοντας πως ο ιδιώτης δεν φταίει. Να βρεις κάποιον να σε αγαπάει όπως ο ΣΥΡΙΖΑ τον επενδυτή! Τι κι αν αυτό το κομματιάσμα γίνεται με αποκλειστικό κριτήριο την κερδοφορία ορισμένων εταιρειών και εργολάβων; Τι κι αν αυτό το κομμάτιασμα εντείνει την ανασφάλεια επιβατών και συγκοινωνιών; Τι κι αν αυτό το κομμάτιασμα αποτελεί σοβαρή πλευρά της τραγωδίας που εξελίσσεται, όπως καταγγέλλουν και οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες; Τίποτα δεν πτοεί τον ΣΥΡΙΖΑ από το να υπερασπιστεί την ιδιωτικοποίησή του!
Για να το λήγουμε. Υπάρχουν κρατικές, κυβερνητικές, «επενδυτικές» και ατομικές ευθύνες. Και το κράτος και ο «επενδυτής-ιδιώτης» έχουν βάλει χέρια και πόδια για την σκηνοθεσία του εγκλήματος στα Τέμπη. Όπως σωστά επισημαίνουν πολλοί, το ίδιο κράτος που δεν μπορούσε να εντοπίσει πού βρίσκονται δύο τρένα στο ένα και μοναδικό σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας, είναι το ίδιο κράτος που παρακολουθεί τις τηλεπικοινωνίες, είναι το ίδιο κράτος που ψηφιακά σου στέλνει το πεσκέσι για κάθε οφειλή στο δημόσιο. Είναι το ίδιο επίσης κράτος που πάλι όταν το χρειάστηκε ο λαός από το Μάτι ως την Εύβοια και από τα χιόνια, στις πλημμύρες και τους καύσωνες, αυτό το κράτος έμοιαζε ανήμπορο. Είναι το ίδιο κράτος που στήθηκε με την στολή των ΜΑΤ έξω από τα γραφεία της hellenic train για να προφυλάξει την εταιρεία από τους διαδηλωτές. Αυτό το εχθρικό κράτος λειτουργεί μαζί με τις μεγάλες εταιρείες γιατί δικό τους κράτος είναι. Για αυτό και η πολιτική της απελευθέρωσης των μεταφορών συνεχίστηκε με αυστηρή προσήλωση από όλες τις κυβερνήσεις. Για να φτάσει πραγματικά το μαχαίρι στο κόκκαλο πρέπει να μπει στο στόχαστρο της πάλης του λαού αυτή η πολιτική. Αυτήν την ολοκληρωμένη αλήθεια απέναντι στον λαό που θρηνεί μπορεί να την αποκαλύψει και το κάνει μόνο το ΚΚΕ.
