«Στεναχωριόμαστε που έχουμε 30 νεκρούς την ημέρα αλλά θα μπορούσαν να είχαν γλιτώσει αν είχαν εμβολιαστεί...»: Αυτή είναι η ωμή απάντηση που δίνει η κυβέρνηση, παριστάνοντας τον ουδέτερο παρατηρητή σε μια τραγωδία που είναι σε εξέλιξη, φτάνοντας τον μέχρι τώρα απολογισμό στους πάνω από 15.000 νεκρούς. Μάλιστα, οι 10.000 έχουν χάσει τη ζωή τους τους τελευταίους 9 μήνες, το διάστημα δηλαδή που η κυβέρνηση παρουσιάζει το εμβόλιο ως το μοναδικό «όπλο» για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Οσο καιρό, δηλαδή, η μόνιμη απάντηση σε κάθε δίκαιη διεκδίκηση για ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και αλλού, για ασφαλές άνοιγμα σχολείων και σχολών, είναι το «αυτά δεν γίνονται, κάντε εμβόλιο», έχουν χάσει τη ζωή τους πάνω από τα 2/3 των συνολικών θυμάτων της πανδημίας.
Είναι πρόκληση για τον λαό η προσπάθεια που γίνεται να συνηθίσει στην ιδέα ότι θα μετρά καθημερινά δεκάδες απώλειες, ότι αυτή η κατάσταση θεωρείται περίπου «αυτονόητη» και ότι «πλέον δεν μπορεί να γίνει τίποτα άλλο», η πανδημία θα «σβήσει» κάποια στιγμή μόνη της...
Και αν για τους χιλιάδες θανάτους δεν φταίει κανένας άλλος πέρα από τους ανεμβολίαστους, για το γεγονός ότι οι εμβολιασμοί παραμένουν καθηλωμένοι, πάλι το μπαλάκι της ευθύνης πετιέται στον ίδιο τον λαό, σε «πολιτισμικούς παράγοντες», στο «εκπαιδευτικό σύστημα», σε «συμπεριφορές που χρειάζονται χρόνια για να αλλάξουν» και άλλα παρόμοια που ακούγονται από κυβερνητικά στελέχη.
Στόχος είναι να μένουν στο απυρόβλητο όσα πραγματικά φρενάρουν τον καθολικό εμβολιασμό του πληθυσμού, η πολιτική δηλαδή που μετατρέπει μια πολύτιμη κατάκτηση της επιστήμης σε εργαλείο εκβιασμών, διχασμού και κοινωνικού αυτοματισμού, σε άλλοθι για αντιδραστικά μέτρα, για την προώθηση της επιχειρηματικής δράσης στα νοσοκομεία. Να μένουν στο απυρόβλητο οι διαχρονικές κυβερνητικές ευθύνες για τη ρημαγμένη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, που αποδείχθηκε μετά από χρόνια υποχρηματοδότησης και αποψίλωσης ότι σήμερα υπονομεύει και τον εμβολιασμό, εντείνει τους φόβους και την ανασφάλεια στον εργατόκοσμο, που βλέπει ότι είναι αποκλεισμένος από υψηλού επιπέδου παροχές δημόσιας και δωρεάν Υγείας.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση αξιοποιεί τους εμβολιασμούς και σαν πρόσχημα για να προωθήσει την αντιδραστική στρατηγική κεφαλαίου - ΕΕ στην Υγεία που φέρει τον τιτλο «Νέο ΕΣΥ». Ως «λύση» παρουσιάζονται όσα ευθύνονται για το σημερινό χάλι του συστήματος Υγείας: Οι μετακινήσεις προσωπικού και τα μπαλώματα για την αντιμετώπιση νέων κενών που φέρνει η απαράδεκτη πολιτική των αναστολών εργασίας, οι εξαγγελίες για προώθηση των ΣΔΙΤ και της επιχειρηματικής λειτουργίας, για λουκέτα και συγχωνεύσεις, δηλαδή για ένα ακόμα πιο εμπορευματοποιημένο σύστημα Υγείας.
Αυτή η κατάσταση θα ενταθεί από τα «μέτρα» που ανακοίνωσε την περασμένη βδομάδα η κυβέρνηση, βαφτίζοντας μάλιστα το «νίπτω τας χείρας μου» σε «επιστροφή στην κανονικότητα», ακόμα και σε «ανάκτηση της ελευθερίας». Οι τελευταίες ανακοινώσεις του υπουργείου Υγείας αποτελούν την απογείωση της «ατομικής ευθύνης», ξεκαθαρίζεται ότι το κράτος δεν πρόκειται να πάρει κανένα μέτρο, πέρα από «συστάσεις - ενημερώσεις» και ο ...σώζων εαυτόν σωθήτω.
Το «αυτονόητο» λοιπόν για ένα σύστημα Υγείας που λειτουργεί με το ζύγι «κόστους - οφέλους», με κριτήριο την προστασία της επιχειρηματικής δράσης είναι ότι για μήνες ολόκληρους θα υπάρχουν εκατοντάδες θύματα, ότι ο λαός θα πρέπει να «συνηθίσει» σε αυτήν την τραγωδία διαρκείας. Κι από πάνω ότι θα θεωρείται αποκλειστικά υπεύθυνος για ό,τι συμβεί από δω και πέρα.
Στον αντίποδα, το «αυτονόητο» για τον λαό που βιώνει τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, για τους υγειονομικούς που δίνουν τη μάχη της προστασίας της ανθρώπινης ζωής και της θωράκισης των νοσοκομείων, είναι η πάλη για ουσιαστικά μέτρα προστασίας, για ένα σύστημα Υγείας που θα βάζει στο επίκεντρο τις πραγματικές ανάγκες, αντί να τις θυσιάζει για την «εξοικονόμηση πόρων», για τη δημιουργία «χώρου» για επενδύσεις και ανάπτυξη της επιχειρηματικής δράσης.
