Σχετικά με το ενδεχόμενο αύξησης του κατώτατου μισθού το 2022, ο υπουργός Εργασίας δεν χάνει την ευκαιρία να ενισχύσει την επικίνδυνη αντίληψη ότι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αποδεχτούν ότι η ζωή τους θα πρέπει να κινείται με βάση τις «αντοχές της οικονομίας», δηλαδή τα όρια που θέτουν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου.
«Βλέποντας ότι η οικονομία μπαίνει σε θετική τροχιά και παράλληλα ότι οι εργαζόμενοι υπέστησαν μεγάλη πίεση την τελευταία δεκαετία, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να δώσει ένα κοινωνικό μέρισμα ανάπτυξης στους εργαζόμενους. Ιδιαίτερα αυτούς που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό! Πάντοτε, βέβαια, στα πλαίσια των αντοχών της οικονομίας. Είναι νωρίς να μιλήσουμε ακόμα πιο συγκεκριμένα. Η διαδικασία θα ξεκινήσει στις αρχές του επόμενου έτους», αναφέρει ο Κ. Χατζηδάκης, την ώρα που βέβαια μισθοί και συντάξεις έχουν τσακιστεί, ενώ λεηλατούνται ακόμα περισσότερο ιδιαίτερα αυτή την περίοδο του κύματος ακρίβειας και των ανατιμήσεων.
Υπενθυμίζουμε ότι στο Υπουργικό Συμβούλιο τον Ιούλιο του 2021, η κυβέρνηση ανακοίνωσε θριαμβολογώντας συμβολική «αύξηση» 2% (0,52 ευρώ την ημέρα), παρουσιάζοντας το «πάγωμα» του κατώτατου μισθού στα ίδια άθλια επίπεδα ως «αύξηση» για να «τονώσει τους χαμηλότερα αμειβόμενους».
Μάλιστα, αυτή η «λελογισμένη» αύξηση, όπως χαρακτήριζαν αυτά τα ψίχουλα από την κυβέρνηση, θα ισχύσει από την 1η Γενάρη του 2022 και όχι από φέτος, «προκειμένου να έχει αποκατασταθεί η ομαλή λειτουργία της οικονομίας και να μην επιβαρυνθούν οι επιχειρήσεις που βρίσκονται στο στάδιο της επανεκκίνησης».
Όπως και να έχει, η ουσία είναι ότι από το 2021 και μετά, δηλαδή ενώ έχουν περάσει 9 ολόκληρα χρόνια, ο κατώτερος μισθός παραμένει πολύ κάτω από τα 751 ευρώ που ήταν στις αρχές του 2012, πραγματικότητα που σε καμία περίπτωση δεν αναιρείται από τα ψίχουλα του 2%.
Ουσιαστικά πρόκειται για τη γνωστή μεθόδευση που προβλέπει ο νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου (ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ), με τον οποίο αφού στέρησαν από τα Συνδικάτα το δικαίωμα να έχουν λόγο στον καθορισμό του κατώτατου μισθού και αυτός μπήκε στις μυλόπετρες της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της κατάστασης της οικονομίας, η τελική απόφαση, διανθισμένη με τις «εκθέσεις» των ειδικών, ανήκει στην εκάστοτε κυβέρνηση.
Άλλωστε, η κυβέρνηση με το πρόσφατο αντεργατικό τερατούργημα-δώρο στις επιχειρήσεις νομοθέτησε το απλήρωτο 10ωρο, τη μείωση του κόστους των υπερωριών κλπ., διατάξεις που χτυπάνε το σύνολο των εργατικών μισθών.
Σε κάθε περίπτωση, επιβεβαιώνεται πως ο νόμος για τον κατώτερο μισθό, που ψήφισε η ΝΔ και με τυμπανοκρουσίες εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ, φτιάχτηκε για να συμπιέζει τον μέσο μισθό με βάση τη «μέγγενη» της καπιταλιστικής κερδοφορίας και τους στόχους της ανάπτυξης, τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης.
