Την ώρα που οι επίσημα καταγεγραμμένοι νοσούντες στον κόσμο από την COVID-19 ξεπέρασαν τα 100 εκατομμύρια (100.338.749 την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές) και οι νεκροί έφτασαν τα 2.152.444 συνεχίζονται οι καθυστερήσεις από τους φαρμακευτικούς κολοσσούς στην παραγωγή και κατά συνέπεια στη διανομή και παράδοση των εμβολίων, που κράτη και διακρατικές ενώσεις όπως η ΕΕ έχουν προπληρώσει από το ξεζούμισμα των λαών.
Στο πλαίσιο αυτό, υποκριτικές είναι οι αιτιάσεις της ΕΕ και των κυβερνήσεων κρατών - μελών της, που φτάνουν και σε λεονταρισμούς για νομικές προσφυγές κατά φαρμακευτικών εταιρειών όπως οι αμερικανικές «Pfizer» και «Μoderna», η βρετανο-σουηδική «ΑstraZeneca». Αλλωστε, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει χρηματοδοτήσει προκαταβολικά την παραγωγή των εμβολίων, ενώ εξακολουθεί να κρατάει στο σκοτάδι τις συμφωνίες που έχει κλείσει στο όνομα της «εμπιστευτικότητας» και του να μη θιγεί «ο ελεύθερος ανταγωνισμός». Αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι το εμπόδιο για να εξασφαλιστεί η πρόσβαση της ανθρωπότητας σε κάθε διαθέσιμο «όπλο» κατά της πανδημίας είναι ο σφοδρός ανταγωνισμός ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους για τα υπερκέρδη και ανάμεσα σε αστικά κράτη. Ακόμα επιβεβαιώνεται ότι είναι παραμύθι όσα «σερβίρουν» αστοί πολιτικοί και τεχνοκράτες από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας περί αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Οσο κριτήριο της παραγωγής είναι το καπιταλιστικό κέρδος και το Φάρμακο και η Υγεία είναι εμπορεύματα, δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία ούτε στην έρευνα ούτε στην παραγωγή (όπου η πατέντα είναι επτασφράγιστο μυστικό) ούτε και στη διάθεση και διανομή. Γι' αυτό οι πιο ισχυρές οικονομικά χώρες έχουν καπαρώσει τον μεγαλύτερο αριθμό εμβολίων, ενώ άλλες, πιο αδύναμες, βλέπουν ...με το κιάλι τα φιαλίδια.
Ενώ λοιπόν αυτή είναι η πραγματικότητα, οι αστικές κυβερνήσεις εμφανίζονται να τα βάζουν με τις φαρμακευτικές, την ίδια στιγμή που τους έχουν εξασφαλίσει πακτωλό επιχορηγήσεων, αλλά και όλο το απαραίτητο «ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον» προκειμένου να ξεσαλώνουν σε βάρος της ουσιαστικής θωράκισης της υγείας. Οι όποιες αντιπαραθέσεις εμφανίζονται δεν έχουν στο επίκεντρο την προστασία της υγείας των λαών, αλλά τους ανταγωνισμούς, τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των κρατών, την κούρσα της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
