ΠΑΜΕ Stop στις απολύσεις, την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα - Αγώνας για δουλειά, μισθό, ζωή με δικαιώματα

Το ΠΑΜΕ καλεί τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες, τα συνδικάτα να παραμείνουν «ανοιχτά» και την περίοδο των διακοπών, όπως κάναμε και την περίοδο της πανδημίας. Με κάθε τρόπο και μορφή, τα συνδικάτα να παρεμβαίνουν, να οργανώνουν τον αγώνα. Να αποτελούν το μόνιμο, σταθερό και αλύγιστο αποκούμπι για κάθε εργαζόμενο. Τα ταξικά συνδικάτα να είναι σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε εργατική γειτονιά, στην πρώτη γραμμή ενάντια στην καταιγίδα απολύσεων που έρχεται.

Αναλυτικά, η ανακοίνωση έχει ως εξής: 

«Εργαζόμενοι, -ες, νέοι και νέες, άνεργοι, συνταξιούχοι,

Οι διακοπές, η ξεκούραση και η αναψυχή είναι ανάγκη του εργαζόμενου, ειδικά στην περίοδο που διανύουμε. Είναι δικαίωμα που το διεκδικούμε και το υπερασπιζόμαστε. Ταυτόχρονα, όμως ο καλοκαιρινός καύσωνας έρχεται μαζί με κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης.

Η κυβέρνηση αντί να δώσει λύσεις στα τεράστια προβλήματα της εργατικής τάξης, κατακαλόκαιρο, όπως έκανε και η προηγούμενη φέρνει νομοσχέδια γραμμένα και σφραγισμένα κατευθείαν από τον ΣΕΒ, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες.

Σε μια σειρά χώρους και κλάδους η εργοδοτική επίθεση παίρνει οξυμένα χαρακτηριστικά, καθώς τα αφεντικά αξιοποιούν τα αντεργατικά μέτρα των κυβερνήσεων για να τσακίσουν εργατικά δικαιώματα και προχωρούν σε απολύσεις. Ταυτόχρονα, χιλιάδες εργατικές οικογένειες αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης, ενώ εκατομμύρια ευρώ για την αντιμετώπιση της πανδημίας πηγαίνουν προς τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Εκρηκτική είναι η κατάσταση ιδιαίτερα στους εργαζόμενους του Τουρισμού, των Μεταφορών, του Εμπορίου και των υπηρεσιών, αλλά η επίθεση των εργοδοτών εξαπλώνεται σε όλους τους κλάδους, όπως δείχνουν και οι απολύσεις σε μεγάλα ΜΜΕ, στο Χρηματοπιστωτικό, κ.α.

Οι μεγαλοεργοδότες αξιοποιούν τα μέτρα της ΕΕ και των κυβερνήσεων με αφορμή την πανδημία στον αδυσώπητο καπιταλιστικό ανταγωνισμό για να χτυπήσουν τους ήδη τσακισμένους μισθούς, το ωράριο, να κάνουν απολύσεις. Την ίδια ώρα, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συνυπογράφει και μπαίνει μπροστά στην υλοποίηση των αντεργατικών μέτρων της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων. Δίνει γη και ύδωρ για να είναι στην κυριολεξία "βιδωμένη" στις καρέκλες του μηχανισμού της Πατησίων 69.

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ απευθύνει κάλεσμα προς την εργατική τάξη

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να επιτρέψουμε να κυριαρχήσει η μοιρολατρία και η απογοήτευση. Να απορρίψουμε τη λογική της "ατομικής ευθύνης = ατομικής λύσης", του εργαζόμενου μόνου απέναντι στον εργοδότη. Τη λογική ότι εργαζόμενοι και εργοδότες είμαστε στην ίδια βάρκα.

Ο εργάτης έχει το όπλο της συλλογικής πάλης και διεκδίκησης. Οι εργαζόμενοι να έρθουν σε επαφή με το συνδικάτο τους, με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ σε κάθε χώρο και κλάδο. Να πάρουν ενεργά μέρος στην οργάνωση της πάλης. Να κουβεντιάσουν με τους συναδέλφους τους στο χώρο δουλειάς και να δυναμώσουν την αλληλεγγύη τους με όλους τους τρόπους.

ΟΡΓΑΝΩΣΟΥ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΣΟΥ

ΔΩΣΕ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ

Καλούμε τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες, τα συνδικάτα να παραμείνουν "ανοιχτά" και την περίοδο των διακοπών, όπως κάναμε και την περίοδο της πανδημίας. Με κάθε τρόπο και μορφή, τα συνδικάτα να παρεμβαίνουν, να οργανώνουν τον αγώνα. Να αποτελούν το μόνιμο, σταθερό και αλύγιστο αποκούμπι για κάθε εργαζόμενο. Τα ταξικά συνδικάτα να είναι σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε εργατική γειτονιά, στην πρώτη γραμμή ενάντια στην καταιγίδα απολύσεων που έρχεται.

ΚΑΝΕΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ

Το ταξικό κίνημα από την πρώτη στιγμή του ξεσπάσματος της πανδημίας σήμανε συναγερμό. Είναι επιτακτική και επείγουσα ανάγκη για την προστασία της ζωής των εργαζομένων και του λαού, η υλοποίηση των αιτημάτων για άμεση κρατική χρηματοδότηση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των κλάδων, κάλυψη όλων των αναγκών σε ΜΕΘ και ΠΦΥ και να παρθούν άμεσα μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Οι εργαζόμενοι πληρώσαμε πολλά. Δεν θα πληρώσουμε ξανά!

Κάθε μήνα, κάθε βδομάδα, κάθε μέρα, το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα είναι εδώ! Στην πρώτη γραμμή, στους χώρους δουλειάς, δίπλα στον κάθε εργαζόμενο, σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα. Και αυτή την περίοδο θα δώσουμε τη μάχη.

Δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω! Θα συνεχίσουμε να δίνουμε τη μάχη για την υπεράσπιση της ζωής της εργατικής τάξης. Καλούμε τους εργαζόμενους να μην ξεγελαστούν με νέες αυταπάτες, να μη δείξουν καμιά αναμονή ότι θα λυθούν τα προβλήματα με την εργατική τάξη στο περιθώριο.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΝΤΟΥ - ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ - ΜΑΖΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ - ΔΥΝΑΜΩΜΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

Οι εργαζόμενοι έχουν πλέον αποκτήσει πείρα και είναι ανάγκη να βγάλουν συμπεράσματα. Να προβληματιστούν ότι το μέλλον μας δεν μπορεί να είναι η βαρβαρότητα που ζούμε. Τα παράσιτα, η μεγαλοεργοδοσία δεν προσφέρουν τίποτε. Μόνο εκμετάλλευση. Οι μόνοι που προσφέρουν στην κοινωνία είναι οι εργαζόμενοι, οι επιστήμονες, οι βιοπαλαιστές αγρότες. Η εργατική τάξη μπορεί και πρέπει να διεκδικήσει και να παλέψει για όλες τις σύγχρονες ανάγκες της, για ένα μέλλον όπου ο πλούτος θα ανήκει στους εργαζόμενους που τον παράγουν, με ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Είμαστε σε επιφυλακή! Παίρνουμε πρωτοβουλίες. Δυναμώνουμε τον αγώνα της εργατικής τάξης απέναντι σε κυβέρνηση - εργοδοσία».

Αυξάνει ο πλούτος, αυξάνει η φτώχεια

Αυξάνει ο πλούτος, αυξάνει η φτώχεια

Η πανδημία και η οικονομική κρίση που επιταχύνθηκε εξαιτίας της αναδεικνύουν ακόμη πιο έντονα τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, που είναι νόμος στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, ένα οικονομικό σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση των πολλών από τους λίγους. Μια χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή της Γερμανίας. Πρόκειται για ένα από τα πιο ισχυρά και αναπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη του κόσμου και ταυτόχρονα είναι στις κορυφαίες θέσεις των ανισοτήτων.

Η αντίθεση παραγόμενου πλούτου και φτώχειας είναι πραγματικά τρομερή. Εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το αίσθημα αδικίας, ανασφάλειας, απαισιοδοξίας για το μέλλον, που κυριαρχεί στην πλειοψηφία του γερμανικού λαού (σύμφωνα με πολλές δημοσκοπήσεις), παρά τις επιδόσεις της γερμανικής καπιταλιστικής οικονομίας, παρά το στοιχειώδες «δίχτυ» κοινωνικής προστασίας.

***

Το πιο πλούσιο 10% του πληθυσμού κατέχει περίπου τα 2/3 (67%) του συνολικού πλούτου (των συνολικών περιουσιακών στοιχείων) της χώρας. Πιο συγκεκριμένα, το πλουσιότερο 1% κατέχει το 35% και το πλουσιότερο 9% το 32% του συνολικού πλούτου. Το υπόλοιπο 90% του ενήλικου πληθυσμού κατέχει περίπου το 33% του συνολικού πλούτου. Μάλιστα, το φτωχότερο 50% του πληθυσμού της Γερμανίας δεν έχει σχεδόν τίποτα και συγκεκριμένα κατέχει μόλις το 1,4% του πλούτου! Αυτά τα στοιχεία αποκάλυψε πρόσφατη μελέτη του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW), η πρώτη μελέτη που στηρίζεται σε τριετή έρευνα περιουσιακών στοιχείων και συνεντεύξεις και όχι, όπως συνήθως, σε εκτιμήσεις ή σε δημοσιογραφικές λίστες πλούτου από το «Forbes», το περιοδικό «Manager» κ.ά.

***

«Η ήδη υψηλή ανισότητα του πλούτου στη Γερμανίατελικά είχε υποτιμηθεί σημαντικά. Βλέπουμε τώρα μια πιο ρεαλιστική εικόνα για πρώτη φορά», σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης. Γρήγορα διαπίστωσαν πως οι καπιταλιστές της χώρας κατέχουν σχεδόν τα πάντα, κρατώντας επιπλέον στα χέρια τους τις τύχες και τις ζωές δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων που παράγουν τον πλούτο. Κατέχουν κυρίως μετοχές σε εταιρείες. Από τη μεγαλύτερη βάση δεδομένων εταιρικής ιδιοκτησίας στον κόσμο, «Orbis», όπου αποθηκεύονται οι ισολογισμοί 270 εκατομμυρίων επιχειρηματικών ομίλων, διαπίστωσαν πως 1,7 εκατ. άνθρωποι στη Γερμανία κατέχουν σημαντικές μετοχές διεθνών εταιρειών.

Δεν έχει να κάνει μόνο «με το ποσό του πλούτου», αλλά με χρηματοοικονομικές επενδύσεις, επιχειρηματικά περιουσιακά στοιχεία, ιδιωτική ασφάλιση, ακίνητα ή οχήματα, σημειώνουν οι ερευνητές.

«Πάνω απ' όλα, οι εκατομμυριούχοι επενδύουν τον πλούτο τους διαφορετικά από τον υπόλοιπο πληθυσμό. Ενώ η μεσαία τάξη κατέχει μεγάλο μέρος των περιουσιακών τους στοιχείων σε ακίνητα ή χρηματοοικονομικές επενδύσεις, περίπου το 40% του πλούτου των εκατομμυριούχων ανήκει σε μετοχές εταιρειών. Τα περιουσιακά τους στοιχεία είναι επιχειρηματικά περιουσιακά στοιχεία, από τα οποία εξαρτώνται οι θέσεις εργασίας, οι μισθοί, τα φορολογικά έσοδα. Από την άλλη, ο μισός πληθυσμός όχι μόνο δεν κατέχει σχεδόν τίποτα, αλλά και μετά βίας του περισσεύει κάτι στο τέλος του μήνα», συμπεραίνουν.

***

Ο πλούτος συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια επειδή συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια μέσω των μετοχών η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Αυτή είναι η αιτία που δημιουργεί τους «πλούσιους» στον έναν πόλο και τους «φτωχούς» στον άλλο. Αυτούς που παράγουν τον πλούτο, αλλά δεν έχουν σχεδόν τίποτα. Σύμφωνα με μια άλλη έρευνα που δημοσιεύτηκε τελευταία στη Γερμανία (DIW), οι μεγαλύτεροι χαμένοι από την καπιταλιστική κρίση είναι «οι στρατιές» των χαμηλόμισθων και των ημιαπασχολούμενων. Από την άλλη, οι καπιταλιστές βγήκαν αλώβητοι ή και κερδισμένοι.

Οι εργαζόμενοι με τις άθλιες εργασιακές σχέσεις, γνωστές και ως «mini jobs» (όπου ο εργαζόμενος δεν κερδίζει περισσότερα από 450 ευρώ το μήνα), όχι μόνο δεν μπορούν να ζήσουν όσο εργάζονται, ήταν και οι πρώτοι που έχασαν τη δουλειά τους. Επειδή είναι ανασφάλιστοι για την ανεργία, δεν μπορούσαν να ενταχθούν ούτε σε προγράμματα εκ περιτροπής εργασίας κ.ά.

Οι χαμηλόμισθοι στη Γερμανία έχουν αυξηθεί κατά περισσότερο από 60% από το 1995 και σήμερα αυτή η κατηγορία εργαζομένων είναι από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη. Το 2018, περισσότεροι από 1 στους 5 εξαρτημένους υπαλλήλους κέρδιζαν λιγότερα από 11,40 ευρώ την ώρα (μεικτά), εισόδημα το οποίο εξανεμίζεται μόνο με τα πάγια έξοδα. Περίπου 2,5 εκατ. εργαζόμενοι κέρδισαν λιγότερα και από το ελάχιστο ωρομίσθιο, δηλαδή αμείβονταν με 8,40 ευρώ.

Πάνω από το 50% των χαμηλόμισθων εργάζονταν στο εμπόριο, στη βιομηχανία των μεταφορών και των τροφίμων, αλλά και στην εκπαίδευση, στην υγειονομική περίθαλψη και τις κοινωνικές υπηρεσίες. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, ο αριθμός των χαμηλόμισθων εργαζομένων με μεσαία ή υψηλότερα προσόντα αυξήθηκε κατά 1 εκατ. και το 2018 αυτοί αποτελούσαν περίπου το 40% των χαμηλόμισθων.

Είναι η περίοδος που η γερμανική καπιταλιστική οικονομία εκτοξεύτηκε, ενώ αντιστρόφως ανάλογη ήταν η «ευημερία» του εργαζόμενου πληθυσμού, παρά τον πλούτο που ολοένα και αυξάνεται, παρά τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας.

***

Ολα τα παραπάνω φανερώνουν ότι το πρόβλημα της πόλωσης πλούτου - φτώχειας δεν λύνεται με μια πιο δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, όπως υποστηρίζουν διάφορες αστικές, σοσιαλδημοκρατικές αλλά και οπορτουνιστικές πλευρές. Η λύση βρίσκεται στο να γίνουν ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής και του πλούτου αυτοί που παράγουν τον πλούτο, τα εκατομμύρια των εργαζομένων, η μεγάλη εργατική πλειοψηφία, η λύση βρίσκεται στην κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής.

Ε. Μ.

«Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης»: Ευκαιρία για ποιον;



Το εμπόριο ελπίδας και η καλλιέργεια απατηλών προσδοκιών για μια φιλολαϊκή διέξοδο από τη νέα βαθιά κρίση στην ΕΕ έχουν δυναμώσει μετά τη συμφωνία της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής, σχετικά με το «Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης». Η συμφωνία προβάλλεται ως μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα και ως ιστορικό βήμα για μια πιο δυνατή και ενωμένη Ευρώπη. Το ρόλο του κακού στο νέο προπαγανδιστικό αφήγημα έχει η συμμαχία των «φειδωλών κρατών του Βορρά» (Ολλανδία, Αυστρία, Δανία, Σουηδία και Φινλανδία), τα οποία έναντι ανταλλαγμάτων υποχώρησαν τελικά και επέτρεψαν να εκφραστεί η «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη». Ωστόσο οι ίδιες οι επίσημες δηλώσεις και οι σχετικές δημοσιογραφικές αναλύσεις αρκούν για να προσγειώσουν όσους αναμένουν τη σωτηρία τους από το νέο πακτωλό του κοινοτικού χρήματος. «Δωρεάν γεύμα δεν υπάρχει», μας εξηγούν. Ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης ξεκαθαρίζει ότι «δεν θα σκορπίσουμε τα χρήματα στους τέσσερις ανέμους» και οι αρθρογράφοι διευκρινίζουν ότι δεν πρέπει να ξοδεύουμε τα λεφτά σε επιδοτήσεις και επιδόματα... Η αλήθεια είναι ότι «λεφτά υπάρχουν» για το κεφάλαιο, για να ανακάμψει η κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, που είναι και οι μόνοι οι οποίοι πρέπει να πανηγυρίζουν. Οι θυσίες των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων θα συνεχιστούν, στο βωμό της επανεκκίνησης της καπιταλιστικής οικονομίας. Οι σκληρές διαπραγματεύσεις μεταξύ των διαφορετικών συμμαχιών των αστικών κρατών της ΕΕ ήταν και είναι διαπραγματεύσεις για την κατανομή κερδών και ζημιών στο στρατόπεδο του εχθρού των λαών. Ολες οι συνιστώσες της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ συμφωνούν στην κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου στους εργαζόμενους, κάτω από τον εύηχο τίτλο της «προώθησης των μεταρρυθμίσεων».

Οι πραγματικοί στόχοι της αντιλαϊκής συμφωνίας

Η συζήτηση για την ανάγκη κοινοτικής στήριξης μιας ισχυρής κρατικής παρέμβασης στις οικονομίες των κρατών - μελών της ΕΕ είχε ενταθεί πριν από την εμφάνιση της πανδημίας, κάτω από την πίεση της επιβράδυνσης της ανάπτυξης στην Ευρωζώνη. Ολες οι σοβαρές αναλύσεις διαπίστωναν στην ουσία το μέγεθος της υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου που δεν μπορεί να επενδυθεί με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Εντόπιζαν μορφές του προβλήματος, όπως η μεγάλη έκθεση ευρωπαϊκών τραπεζικών ομίλων στα ομόλογα «υπερχρεωμένων κρατών» και στα «κόκκινα» δάνεια.

Η επίτευξη του συμβιβασμού που οδήγησε στη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής υπαγορεύτηκε από τρεις βασικούς λόγους:

α) Την πρόβλεψη για το μεγάλο βάθος της κρίσης και τη δυσκολία γρήγορης ανάκαμψης στην ΕΕ έως το 2021.

β) Την όξυνση του ανταγωνισμού και των απειλών κυρώσεων, κλιμάκωσης του «οικονομικού πολέμου» της ΕΕ με τις ΗΠΑ, αλλά και την Κίνα, μετά το Brexit.

γ) Την ανισόμετρη εκδήλωση της κρίσης στα κράτη - μέλη της ΕΕ και την απαίτηση των υπερχρεωμένων κρατών του Νότου να διασφαλίσουν φθηνό δανεισμό, με την άμεση στήριξη της υψηλής πιστοληπτικής ικανότητας της ΕΕ.

Η Γαλλία βρήκε την ευκαιρία να πιέσει για κοινό δανεισμό της ΕΕ, στην κατεύθυνση της «φυγής προς τα εμπρός», της υλοποίησης βημάτων προς την εμβάθυνση της ενοποίησης της ΕΕ.

Η Γερμανία προσάρμοσε τις θέσεις της, γιατί ένας νέος κλονισμός στη συνοχή της Ευρωζώνης και της ΕΕ της ενιαίας αγοράς και του ευρώ, θα επιδρούσε άμεσα αρνητικά στην οικονομική της ισχύ και στις εξαγωγές της. Συνυπολόγισε και τη μεγάλη έκθεση των γερμανικών τραπεζών στο υψηλό ιταλικό και ισπανικό χρέος.

Παράλληλα, αξιοποίησε την πίεση της συμμαχίας των «φειδωλών κρατών του Βορρά» για να υπάρξουν περιορισμοί στην αρχική πρόταση της Κομισιόν. Ετσι, τελικά προβλέπονται 360 δισ. δάνεια και 312,5 δισ. επιχορηγήσεις για τα κράτη - μέλη από τον βασικό μηχανισμό (RRF) του «Ταμείου Ανάκαμψης», ενώ το σύνολο πιστώσεων του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου 2021 - 2027 θα φτάσει τα 1,074 τρισ. ευρώ.

Μεγάλοι ωφελημένοι ως αποδέκτες είναι οι όμιλοι της ψηφιακής και της «πράσινης» οικονομίας, με τις δαπάνες για επενδύσεις να φτάνουν τα 132,7 δισ. ευρώ και τα 258 δισ. ευρώ αντίστοιχα. Για την Ελλάδα προβλέπονται επιχορηγήσεις 19,5 δισ. και δάνεια 12,5 δισ. ευρώ.

Η συμμαχία των «φειδωλών κρατών» διασφάλισε σημαντική μείωση των εισφορών τους στον «προϋπολογισμό της ΕΕ» και δυνατότητα να φρενάρουν τις διαδικασίες εκταμίευσης κρατών - μελών, όταν δεν τηρούνται προϋποθέσεις και χρονοδιαγράμματα.

Θα αντέξει ο συμβιβασμός;

Η αντοχή του πρόσφατου συμβιβασμού στη Σύνοδο Κορυφής θα δοκιμαστεί από το βάθος, τη διάρκεια και τις ανισόμετρες συνέπειες της νέας κρίσης στα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Αφενός, η αντοχή της Γερμανίας να επωμιστεί το κύριο βάρος του κοινού δανεισμού της ΕΕ δεν είναι απεριόριστη.Περιορισμένη είναι και η δυνατότητα της γερμανικής κυβέρνησης να προβάλλει για μεγάλο διάστημα στο εσωτερικό της την προσαρμογή της πολιτικής της ως αναγκαίας, λόγω της έκτακτης κατάστασης της πανδημίας (π.χ. όταν θα συζητηθεί το ζήτημα των κοινών εγγυήσεων για την τραπεζική ενοποίηση).

Αφετέρου, δεν είναι απεριόριστη η δυνατότητα μεγάλων υπερχρεωμένων κρατών, όπως η Ιταλία, να σηκώσουν το βάρος νέων δανείων και της επιδείνωσης των όρων ανταγωνισμού στο εσωτερικό της ΕΕ. Από τα 209 δισ. που προβλέπει το «Ταμείο Ανάκαμψης» για την Ιταλία, τα 127 δισ., δηλαδή το 61%, θα είναι νέα δάνεια, που θα κληθούν ξανά να αποπληρώσουν τα λαϊκά στρώματα. Σε αυτές τις συνθήκες δύσκολα θα ανακοπεί το ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα, που δυναμώνει στο ιταλικό αστικό πολιτικό σύστημα.

Στο έδαφος της κρίσης ενισχύεται η αντικειμενική βάση της απόκλισης συμφερόντων, της όξυνσης των αντιθέσεων ανάμεσα στα διαφορετικά «στρατόπεδα» αστικών κρατών (ομάδα των «φειδωλών κρατών του Βορρά», «συμμαχία του Νότου», ομάδα του Βίσεγκραντ). Παράλληλα, η νέα κοινοτική χρηματοδότηση θα επιδράσει στο βάθος και στη διάρκεια της σημερινής κρίσης, αλλά δεν μπορεί να εξαλείψει το βασικό πρόβλημα, την αύξηση του μεγέθους υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Η μεγάλη κοινοτική παρέμβαση μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να μεταθέσει την εκδήλωση μιας νέας, βαθύτερης καπιταλιστικής κρίσης στην ΕΕ στα επόμενα χρόνια.

Η αντιδραστική κατεύθυνση της «συμμαχίας του Νότου»

Ωστόσο είναι γεγονός ότι η απόφαση της ΕΕ να προχωρήσει για πρώτη φορά σε κοινό δανεισμό για να δώσει επιδοτήσεις σε κράτη - μέλη αποτελεί βήμα προς την κατεύθυνση εμβάθυνσης της ενοποίησης της ΕΕ.

Η Γαλλία και η «συμμαχία των κρατών του Νότου» το προβάλλουν ήδη ως ένα ιστορικό βήμα προόδου, απέναντι στις αντιδραστικές θέσεις της «συμμαχίας των φειδωλών του Βορρά». ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συγκλίνουν σ' αυτή τη θέση και διαγκωνίζονται για τη συμβολή τους στη «μεγάλη επιτυχία». Η Γερμανία προβάλλει το συμβιβασμό ως μια προσωρινή προσαρμογή για την αντιμετώπιση μιας μεγάλης έκτακτης ανάγκης, που δεν συνιστά ριζική αλλαγή γραμμή πλεύσης.

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για πορεία σε αντιδραστική κατεύθυνση. Κάθε βήμα που ενισχύει τη συνοχή της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας της ΕΕ ενισχύει τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων, τη δικτατορία του κεφαλαίου.

Εμβάθυνση της ενοποίησης της ΕΕ σημαίνει ενίσχυση των ενιαίων μηχανισμών για την εφαρμογή ενιαίων αντιδραστικών κατευθύνσεων σε βάρος των λαών.

Η αποπληρωμή του κοινού δανείου του «Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης» θα συνοδευτεί με νέους ενιαίους φόρους (π.χ. ψηφιακός φόρος) και αυστηρή τήρηση του εκάστοτε πλαισίου δημοσιονομικής πολιτικής.

Η εποπτεία για κράτη - μέλη όπως η Ελλάδα θα γίνει πολλαπλή. Δίπλα στο «ευρωπαϊκό εξάμηνο», στις «μεταμνημονιακές» δεσμεύσεις και τις εγκρίσεις δόσεων από το Γιούρογκρουπ, στην εποπτεία της Κομισιόν για τη σωστή απορρόφηση του ΕΣΠΑ, θα προστεθεί ένας μηχανισμός διαρκούς «αξιολόγησης» του προγράμματος μεταρρυθμίσεων και δεσμεύσεων που θα υποβάλει τον Οκτώβρη η κυβέρνηση με το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης. Αυτός θα αποφασίσει αν θα αποδεσμεύονται ή θα παγώνουν τα κονδύλια των περιβόητων επιδοτήσεων.

Η ενισχυμένη κοινοτική εποπτεία θα αποτελεί πολλαπλό στήριγμα της προώθησης των στόχων του εγχώριου κεφαλαίου, όπως προσδιορίζονται από τα σχέδια του ΣΕΒ, της ΤτΕ, της κυβέρνησης. Αφενός υπάρχει πλήρης σύμπλευση ΕΕ και ελληνικής αστικής τάξης στην προώθηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, αφετέρου η κοινοτική εποπτεία βοηθά την κυβέρνηση να επικαλείται την «εξωτερική πίεση» για την εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων.

Νέες θυσίες για να ανακάμψουν τα κέρδη

Εκεί που συμφωνούν όλα τα «στρατόπεδα» των αστικών κυβερνήσεων της ΕΕ είναι στο ποια θα είναι και πάλι τα θύματα, για να υλοποιηθούν τα σχέδια ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Συμφωνούν να προσθέσουν νέα βάρη στους μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους, που ήδη υποφέρουν από την αντιλαϊκή πολιτική μνημονίου διαρκείας που εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Τα νέα «δώρα» που φέρνει το Ταμείο είναι μεταξύ άλλων:

α) Η νέα αλυσίδα φόρων (για τα πλαστικά απόβλητα, τον ψηφιακό φόρο, τον διασυνοριακό μηχανισμό άνθρακα) που θα επωμιστούν τελικά τα λαϊκά στρώματα.

β) Η αποπληρωμή από το λαό των νέων δανείων ύψους 12,5 δισ. ευρώ, που έρχονται να προστεθούν στον ήδη υπέρογκο κρατικό δανεισμό της Ελλάδας.

γ) Η κατεδάφιση όσων ασφαλιστικών δικαιωμάτων είχαν απομείνει, με την προώθηση της ιδιωτικής ασφάλισης και του αμιγώς κεφαλαιοποιητικού συστήματος, που μετατρέπει την επικουρική σύνταξη σε «ατομικό επενδυτικό προϊόν» (χαμηλού - μεσαίου - υψηλού ρίσκου), σύμφωνα με το σχέδιο της «Επιτροπής Πισσαρίδη», το οποίο θα αποτελέσει τη βάση του ελληνικού Σχεδίου Ανάκαμψης.

δ) Η επέκταση των «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων, της εκ περιτροπής εργασίας και της χρηματοδότησης των εργοδοτών, στο όνομα της «στήριξης της απασχόλησης».

ε) Η παροχή κινήτρων αύξησης του μεγέθους ορισμένων «βιώσιμων επιχειρήσεων», που θα αυξήσει την ανταγωνιστική πίεση και τα λουκέτα για πολλές μικρές επιχειρήσεις και αυτοαπασχολούμενους.

στ) Η επιτάχυνση της εξάλειψης των λιγνιτικών σταθμών, που αυξάνει την ανεργία, ακυρώνει την αξιοποίηση εγχώριων πηγών Ενέργειας και οδηγεί σε σπατάλη Ενέργειας με την αύξηση της χρήσης του εισαγόμενου φυσικού αερίου για ηλεκτροπαραγωγή.

Ολα αυτά έρχονται να προστεθούν στις βαριές συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης που ήδη πληρώνει ο λαός με την έκρηξη της ανεργίας, την επέκταση της μερικής απασχόλησης, τη μείωση μισθών, την εντατικοποίηση, την υπονόμευση του ελεύθερου χρόνου στους εργαζόμενους με τηλεργασία. Καμία αστική ανάλυση δεν προβλέπει επιστροφή στο προ κρίσης επίπεδο μέσα στο 2021.

Η παγίδα της αναμονής

Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες αυταπάτες. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εγκλωβιστούν για μια ακόμα φορά στην αναμονή της σωτηρίας από τα δισεκατομμύρια της ΕΕ, ούτε στην επιλογή του ικανότερου διαχειριστή για την αξιοποίησή τους, μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Ξέρουμε ποιους ωφέλησαν τις προηγούμενες δεκαετίες τα ΜΟΠ, τα Β' και Γ' ΚΠΣ, το ΕΣΠΑ. Τα προηγούμενα κοινοτικά κονδύλια «δεν σκόρπισαν από δω και από εκεί», όπως μας λένε, αλλά ενίσχυσαν τους μονοπωλιακούς ομίλους. Οι παραπλανητικές φωνές, που αναδεικνύουν ως ιδιαιτερότητα την αδυναμία των ελληνικών κυβερνήσεων να απορροφούν και να υλοποιούν κοινοτικά προγράμματα, διαψεύδονται από την πρόσφατη μελέτη περιφερειακής ανάπτυξης του ΟΟΣΑ, που κατατάσσει την Ελλάδα στη μεσαία σχετική κατηγορία της ΕΕ.

Οι χιλιάδες άνεργοι του Τουρισμού και του Επισιτισμού, οι απολυμένοι στις Κατασκευές, οι εργαζόμενοι με μισθούς πείνας στο Εμπόριο, όσοι βιώνουν τα ελαστικά ωράρια στα εργοστάσια, στις επιστημονικές υπηρεσίες, πρέπει άμεσα να βρεθούν σε θέσεις μάχης. Μπορούν και πρέπει να σημαδέψουν τον πραγματικό αντίπαλό τους, την άρχουσα τάξη. Να συγκρουστούν με την πολιτική της ΕΕ, του κεφαλαίου, που υλοποιεί η κυβέρνηση με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ, όλων των αστικών κομμάτων. Να ετοιμάσουν μια θερμή, αγωνιστική «υποδοχή» στις αντιδραστικές εξαγγελίες που προετοιμάζει η κυβέρνηση ενόψει της ΔΕΘ το Σεπτέμβρη.

Του Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*
*Ο Μ. Παπαδόπουλος είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

 

Καταγγέλλει τη μεταφορά του μηχανήματος μοριακής ανάλυσης εξετάσεων για τον κορονοϊό στο Νοσοκομείο Ξάνθης 

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ» ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ



Την απόφαση του υπουργείου Υγείας να μεταφέρει το μηχάνημα μοριακής ανάλυσης εξετάσεων για τον κορονοϊό (PCR) από το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης στο Νοσοκομείο Ξάνθης, για να καλυφθούν οι εκεί ανάγκες, αντί να αγοραστεί καινούριο μηχάνημα, καταγγέλλει η «Αγωνιστική Συσπείρωση Υγειονομικών» του Ιπποκράτειου.

«Από την έναρξη της πανδημίας έως σήμερα, το Ιπποκράτειο δέχεται καθημερινά μεγάλο όγκο ασθενών και ειδικά στις εφημερίες, για δειγματοληψία για κορονοϊό. Το μηχάνημα μοριακής ανάλυσης διευκόλυνε στο να μην υπάρχει καθυστέρηση στο αποτέλεσμα και στην παράδοση των αποτελεσμάτων», σημειώνει η «Αγωνιστική Συσπείρωση» και προσθέτει πως «είναι ντροπή για την κυβέρνηση και τη διοίκηση του Ιπποκράτειου να στερεί το μηχάνημα από το νοσοκομείο και τους ασθενείς, τη στιγμή μάλιστα που χρειάστηκε 1,5 μήνας δουλειάς για να στηθεί και μόλις 2,5 μήνες λειτουργίας, με επιστημονικό προσωπικό (μη μόνιμο) και χωρίς να έχουν πληρωθεί τις εφημερίες τους».

Η «Αγωνιστική Συσπείρωση» απαιτεί:

Να μείνει το PCR στο Ιπποκράτειο.

Να προσληφθεί το απαιτούμενο μόνιμο προσωπικό.

Οι μύθοι τους...

Οσο περισσότερο η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα ζουν τον ...«μύθο» τους για την ΕΕ που όπως λένε την τελευταία στιγμή «ξύπνησε» και επιτεύχθηκε έστω αυτός ο συμβιβασμός στο εσωτερικό της για το «Ταμείο Ανάκαμψης», τόσο πρέπει ο λαός να ανασκουμπώνεται για το νέο κουστούμι που του ράβουν.

Γιατί, αν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι κυβερνήσεις τους μετράνε τα εκατομμύρια των κονδυλίων βγάζοντας τις μεζούρες για το τι τους αναλογεί, οι εργαζόμενοι πρέπει να εστιάζουν στα λεγόμενα των Ευρωπαίων αξιωματούχων ότι «τζάμπα γεύμα δεν υπάρχει στην ΕΕ». Επίσης στη σχετική δήλωση του Κυρ. Μητσοτάκη με την οποία, σπεύδοντας να ...κόψει κάθε όρεξη, προειδοποίησε ότι «δεν θα σκορπίσουμε τα χρήματα με την ανεμελιά του πλούτου».

Ο μηχανισμός μάλιστα με τον οποίο θα διοχετευτούν τα περιβόητα 72 δισ. ευρώ καταρρίπτει τον μύθο που διακινεί η κυβέρνηση ότι τάχα «κατάφερε» να «αποφύγει νέα μνημόνια» αλλά να «κερδίσει μεταρρυθμίσεις». Η ίδια η «διακυβέρνηση» του Ταμείου, στην οποία κατέληξε η ΕΕ, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών: Η Κομισιόν θα εξετάζει τα προγράμματα που καταθέτει κάθε κράτος - μέλος και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα ψηφίζει επί των σχετικών εισηγήσεων. Στη δε φάση της υλοποίησης, η Κομισιόν θα κρίνει αν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την εκταμίευση, με την Οικονομική και Δημοσιονομική Επιτροπή να δίνει το «πράσινο φως», αξιολογώντας αν τηρούνται οι «δεσμεύσεις». Αυτό που διαμορφώνεται δηλαδή είναι άλλος ένας μηχανισμός διαρκούς αξιολόγησης του πακέτου μεταρρυθμίσεων το οποίο θα εισηγείται η κάθε κυβέρνηση, προκειμένου να αποκτά πρόσβαση στους πόρους. Σαν να μην έφταναν στο λαό τα Ευρωπαϊκά Εξάμηνα, τα Μεσοπρόθεσμα Προγράμματα και οι προϋπολογισμοί της ΕΕ, δηλαδή τα μνημόνια διαρκείας, τώρα προστίθενται κι άλλα δεσμά προκειμένου να χρηματοδοτούνται οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Κι αν στα χρόνια της προηγούμενης κρίσης ο λαός έσφιγγε το ζωνάρι μετά από κάθε «αξιολόγηση» για να πέφτει η «δόση», τώρα θα καλείται να κάνει θυσίες για να μη χάνεται το ρευστό από τα μονοπώλια...

Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται άλλωστε και από το σχέδιο της κυβέρνησης με το οποίο ετοιμάζεται να διεκδικήσει τα κονδύλια, με πυρήνα του το λεγόμενο «Πόρισμα Πισσαρίδη». Το εν λόγω σχέδιο περιλαμβάνει σωρό από αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, για να φορτωθεί η κρίση στις πλάτες των εργαζομένων.

Ο άλλος μύθος που διακινείται με αφορμή τη συμφωνία είναι αυτός της ανακούφισης για την εξασφάλιση της «συνοχής» της ΕΕ, για το ότι επιτέλους ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο για τη λυκοσυμμαχία... Η ίδια η Σύνοδος όμως αποδεικνύει ότι τα «δύσκολα» είναι μπροστά για την ΕΕ, ότι οι αντιθέσεις συνεχίζονται αμείωτες, δεν θεραπεύονται αλλά οξύνονται, κάνοντας την Ενωση ακόμα πιο επιθετική απέναντι στους λαούς. Αλλωστε κάθε τέτοια Σύνοδος είναι ακόμα πιο βασανιστική από την προηγούμενη, αφού στο φόντο της νέας κρίσης οι αντιπαραθέσεις εντείνονται για το ποια μονοπώλια, ποιων κλάδων, ποιων χωρών θα πάρουν τη μερίδα του λέοντος των κονδυλίων, ή πώς θα φορτώσουν στους αντιπάλους τους μεγαλύτερα βάρη από όσα επωμίζονται οι ίδιοι. Τέτοιος είναι και ο καβγάς ανάμεσα στο «νότο» και το «βορρά», ανάμεσα στους «φειδωλούς» και τους «ανοιχτοχέρηδες». Ενας καβγάς που δεν αφορά τους λαούς, αφού σε κάθε περίπτωση είναι οι μεγάλοι χαμένοι από τα μέτρα που έρχονται.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να «μασήσουν» τους μύθους που διακινούν τα αστικά κόμματα και τα επιτελεία του κεφαλαίου. Τους μύθους άλλωστε πάντα τους πληρώνουν πανάκριβα. Στον αντίποδα, πρέπει να βρεθούν σε θέσεις μάχης, να συγκρουστούν με την αντιλαϊκή στρατηγική κυβερνήσεων - ΕΕ - κεφαλαίου, για να μην πληρώσουν ξανά τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης. Γιατί οι ανάγκες τους δεν χωράνε στον στενό κορσέ των προγραμμάτων ενίσχυσης των μονοπωλίων.

 

Μεγάλη ανθεκτικότητα των μικρών παιδιών, μικρότερη των νεογνών



Εδώ και καιρό από πλειάδα μελετών έχει διαπιστωθεί ότι τα μωρά κάτω του ενός έτους, που αρρωσταίνουν από COVID-19, συνήθως δεν εκδηλώνουν βαριά την ασθένεια, περνώντας τη με ελαφρύ βήχα, καταρροή και χαμηλό πυρετό, που διαρκούν συνήθως όχι περισσότερο από μια βδομάδα. Σπάνια χρειάζονται εντατική θεραπεία. Οι επιστήμονες πολύ θα ήθελαν να μάθουν γιατί συμβαίνει αυτό, όχι από περιέργεια, αλλά για να αναζητήσουν τρόπους αξιοποίησης του μηχανισμού για τους μεγαλύτερους σε ηλικία.

Μία εκδοχή είναι ότι τα νεογνά έχουν λιγότερους υποδοχείς ACE2, τους οποίους χρησιμοποιεί ο ιός για να εισβάλει στα κύτταρα. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι ακριβώς επειδή το ανοσοποιητικό των μωρών είναι ανώριμο δεν μπορεί να επιτεθεί με βία στον SARS-CoV-2, προκαλώντας ζημιές στον οργανισμό. Αυτή η εκδοχή δίνει ερμηνεία και σε ένα άλλο φαινόμενο: Στα μικρά παιδιά το ποσοστό βαριάς ασθένειας από COVID-19 φθίνει όσο μεγαλώνει η ηλικία. Αν η άμυνα του οργανισμού είναι πολύ αδύνατη, ο ιός μπορεί να καταφέρει να πάρει το πάνω χέρι. Μια υπεραντίδραση μπορεί να είναι εξίσου θανατηφόρα. Ομως, τα παιδιά που είναι μεγαλύτερα του ενός έτους φαίνεται ότι βρίσκονται στην καλύτερη φάση ανάπτυξης του ανοσοποιητικού, μεταξύ εκείνης των νεογνών που το ανοσοποιητικό τους ακόμη είναι ημιτελές και εκείνης των ενηλίκων, που το ανοσοποιητικό τους δείχνει μερικές φορές υπερβολικό ζήλο. Ετσι, ναι μεν τα νεογνά βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση έναντι των ενηλίκων και ιδίως των ηλικιωμένων, αλλά αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό μικρών παιδιών που χρειάζονται νοσηλεία για COVID-19.



Αγνοούμε ακόμη πολλά για τον SARS-CoV-2 και τις μακροπρόθεσμες συνέπειές του. Αυτό έγινε φανερό και όταν διαπιστώθηκε ότι παιδιά μεγαλύτερα του ενός έτους που πέρασαν ελαφρά την αρρώστια, κάποια στιγμή αργότερα ανέπτυξαν ένα επικίνδυνο σύνδρομο φλεγμονής σε πολλαπλά όργανα. Ο Ασίφ Νουρ, αναπληρωτής καθηγητής παιδιατρικής στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, που ειδικεύεται σε παιδικές μολυσματικές ασθένειες, προειδοποιεί τους γονείς ότι πρέπει να προστατεύουν τα παιδιά τους όχι μόνο από τη μόλυνση - που προκαλεί σ' αυτά ελαφρά συμπτώματα - αλλά και από αυτό το σύνδρομο, που εμφανίζεται αργότερα σε κάποια απ' αυτά. Προτείνει ειδικά στους γονείς νεογνών να περιορίζουν τους επισκέπτες των μωρών τους για τους πρώτους μήνες και να ζητούν από όλους, δηλαδή και από όσους δεν παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα, να κρατούν απόσταση ενάμισι μέτρου από τα νεογέννητα, πράγμα δύσκολο για τις γιαγιάδες και τους παππούδες, αλλά απαραίτητο. Ισως αυτή η αυθόρμητη στάση από τη μεριά των γονιών να έχει προφυλάξει πολλά νεογνά και σ' αυτό να οφείλεται ως ένα βαθμό το χαμηλό ποσοστό ανάγκης νοσηλείας τους.

ΠΑΝΔΗΜΙΑ COVID-19 Αναμέτρηση με δύσκολα εμπόδια στο δρόμο για την ανάπτυξη εμβολίων

ΠΑΝΔΗΜΙΑ COVID-19

Αναμέτρηση με δύσκολα εμπόδια στο δρόμο για την ανάπτυξη εμβολίων



Τα αντισώματα είναι ανοσολογικές πρωτεΐνες που δημιουργούνται από τον οργανισμό συνήθως κατά τη δεύτερη ή τρίτη βδομάδα μετά από μια μόλυνση. Προσκολλώνται πάνω στους εισβολείς και τους εμποδίζουν να μπουν μέσα στα κύτταρα. Αν αντισώματα που στοχεύουν έναν συγκεκριμένο ιό βρεθούν σε δείγμα αίματος, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ανοσολογική αντίδραση, που μπορεί να προφυλάξει από νέα μόλυνση. Η πρόκληση παραγωγής από τον ανθρώπινο οργανισμό των κατάλληλων αντισωμάτων για τον αφοπλισμό του ιού SARS-CoV-2, που προκαλεί την πανδημία COVID-19, είναι ο στόχος δεκάδων ερευνητικών προσπαθειών φαρμακευτικών εταιρειών, πολλές από τις οποίες έχουν ξεκινήσει και δοκιμές σε ανθρώπους - συγκριτικά σε χρόνο ρεκόρ σε σχέση με προηγούμενα εμβόλια. Η διαδικασία, όμως, πρέπει να προχωρήσει με μεγάλη προσοχή και όχι με στόχο το κυνήγι της πρωτιάς για μεγιστοποίηση του κέρδους και της φήμης, γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις όχι πλήρως δοκιμασμένα και ελεγμένα εμβόλια μπορεί να εντείνουν την ασθένεια αντί να προστατέψουν απ' αυτήν.

Πίσω πόρτα

Ο SARS-CoV-2, όπως και ο προηγούμενος κορονοϊός, ο SARS-CoV, μπαίνουν μέσα στα κύτταρα αφού προσδεθούν πάνω στους υποδοχείς ACE2 των κυττάρων. Τα εμβόλια προσπαθούν να προκαλέσουν την παραγωγή «εξουδετερωτικών» αντισωμάτων που θα μπλοκάρουν τις πρωτεΐνες του ιού, οι οποίες συνδέονται στους υποδοχείς ACE2. Αν ένα αντίσωμα εμποδίζει έναν ιό να μπει στα κύτταρα σε ένα εργαστηριακό δισκίο, αυτό δεν σημαίνει ότι θα συμπεριφερθεί με τον ίδιο τρόπο μέσα στο σώμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί, αντίθετα, να βοηθήσει τον ιό να εισβάλει και να παρεμποδίσει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού, που θα του προκαλούσαν θανάσιμο εναγκαλισμό, καταστρέφοντάς το.



Αν μερικά από τα αντισώματα που θα παραχθούν δεν προσδεθούν αρκετά ισχυρά στον ιό, ή δεν είναι παρόντα σε κατάλληλη συγκέντρωση, μπορεί να οδηγήσουν στο φαινόμενο της Εξαρτώμενης από Αντισώματα Ενίσχυσης (ADE). Στην περίπτωση αυτή ο καλυμμένος από αντισώματα ιός αποκτά τη δυνατότητα να μπαίνει από την «πίσω πόρτα» μέσω των υποδοχέων αντισωμάτων στους μακροφάγους και άλλα κύτταρα του ανοσοποιητικού, στην ουσία αδρανοποιώντας ακριβώς τα κύτταρα που θα τον κομμάτιαζαν και θα τον απορροφούσαν χημικά. Μερικές φορές, αυτή η διαδικασία μπορεί να προκαλέσει έντονη φλεγμονική αντίδραση, προκαλώντας «καταιγίδα κυτοκινών», οξύ πνευμονικό σύνδρομο και καταστροφή πνευμονικού ιστού. Ανάλογα προβλήματα μπορεί να προκληθούν σε ασθενείς COVID-19, από άλλα κύτταρα του ανοσοποιητικού, τα ουδετερόφιλα.

Προς το παρόν όλα καλά

Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακόμη αν η ADE προκαλεί τέτοιες ζημιές σε ασθενείς με COVID-19. Χρησιμοποιούν τη γνώση από προηγούμενες έρευνες για πειραματικά εμβόλια για τις επιδημίες SARS και MERS, όταν ορισμένα εμβολιασμένα πειραματόζωα ανέπτυξαν βαρύτερες εκδοχές της νόσου. Σε περσινή επιστημονική δημοσίευση Κινέζων ερευνητών, αναφέρεται ότι αντισώματα από πλάσμα αίματος εμβολιασμένων ζώων, πυροδότησαν διαδικασίες που προκάλεσαν ζημιά σε πνεύμονες μη εμβολιασμένων ζώων, στα οποία έγινε εισαγωγή αυτού του πλάσματος. Τα αντισώματα που μεταφέρθηκαν μετέτρεψαν τους μακροφάγους από προστατευτικό στοιχείο του ανοσοποιητικού σε παθογενές. Προβλήματα εκδήλωσης ADE διαπιστώθηκαν και με ορισμένα εμβόλια για τον δάγγειο πυρετό και κάποιους άλλους ιούς. Το ίδιο και με εμβόλια για την πρώτη επιδημία SARS, που έπληξαν τόσο τους πνεύμονες, όσο και το συκώτι. Ολα αυτά όμως, σε εργαστηριακό επίπεδο και με αυτήν την έννοια το φαινόμενο ADE είναι κατά κάποιον τρόπο θεωρητικό, όσον αφορά τους ανθρώπους και όσον αφορά τα εμβόλια για τον SARS-CoV-2. Επιπλέον, προβλήματα ζημιάς από έντονη φλεγμονή μπορούν να προκληθούν όχι μόνο από ατελή αντισώματα, αλλά και από αποκλίνουσα συμπεριφορά των κυττάρων Τ του ανοσοποιητικού, που κανονικά συμβάλλουν καθοριστικά για την αντιμετώπιση της COVID-19.

Η αμερικανική «Moderna», που ανακοίνωσε την περασμένη βδομάδα τα προκαταρκτικά ευρήματα από πρώιμη κλινική δοκιμή του βασισμένου σε RNA εμβολίου της, δεν εντόπισε σοβαρές παρενέργειες σε όσους συμμετείχαν στη δοκιμή. Ασφαλές και επιτυχές σε ορισμένους από τους 108 ανθρώπους που συμμετείχαν στην πρώιμη δοκιμή τον Μάη αποδείχτηκε και ένα κινέζικο εμβόλιο. Αρκετά εμβόλια για την COVID-19 έχουν ήδη δοκιμαστεί σε άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά εκτός του ανθρώπου. Και αυτά δεν έδειξαν κάποια παρενέργεια, ακόμη και στις περιπτώσεις που διαπιστώθηκε ότι τα αντισώματα που δημιουργήθηκαν δεν ήταν τα καλύτερα για την αντιμετώπιση του SARS-CoV-2.

Το ερώτημα είναι αν τα εμβόλια θα προκαλέσουν ADE όταν δοθούν σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Αυτήν την ανησυχία συμμερίζονται και οι ερευνητές που δοκιμάζουν τη θεραπευτική χρήση πλάσματος αίματος από ασθενείς που ανάρρωσαν. Πάντως, σε μελέτη με 5.000 ασθενείς που έλαβαν τέτοιο πλάσμα δεν αναφέρθηκε καμία εκδήλωση ADE.

Κοινωνικό εμπόδιο

Ομως δεν είναι μόνο επιστημονικής φύσης τα προβλήματα και τα εμπόδια που πρέπει να υπερπηδηθούν, για να φτάσουμε σε ένα ή περισσότερα ασφαλή εμβόλια ενάντια στην πανδημία COVID-19. Είναι και τα εμπόδια που γεννά η ίδια η κοινωνική οργάνωση, ο καπιταλισμός. Παρότι η ίδια η πανδημία οδήγησε σε μεγαλύτερη ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των ερευνητών των φαρμακευτικών εταιρειών, ερευνητικοί πόροι - άνθρωποι και εγκαταστάσεις - είτε μένουν ανεκμετάλλευτοι επειδή κάποιες εταιρείες θεωρούν ότι δεν αξίζει να μπουν καθυστερημένες στο παιχνίδι (παρότι κανείς δεν θα έπρεπε να το βλέπει σαν παιχνίδι κέρδους), είτε επειδή διερευνούν προς την ίδια κατεύθυνση που διερευνούν και άλλοι, αντί να γίνει μια κεντρικά σχεδιασμένη κατανομή των ερευνητικών δυνατοτήτων, ώστε να διερευνηθούν όλες οι υποσχόμενες κατευθύνσεις στον συντομότερο δυνατό χρόνο.

Σαν να μην έφτανε αυτό, δεν υπάρχει καμία εξασφάλιση ότι όλοι θα έχουν εξίσου πρόσβαση στα εμβόλια που θα παραχθούν, ότι δηλαδή αυτά θα δοθούν πρώτα στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού σε ολόκληρο τον κόσμο και με την ίδια ισότιμη διαδικασία στη συνέχεια και στις υπόλοιπες πληθυσμιακές ομάδες. Αντίθετα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ αγόρασε όλη τη φετινή παραγωγή ρεμδεσιβίρης (θεραπευτικό φάρμακο που περιορίζει τις επιπτώσεις της COVID-19), την οποία επιτρέπεται να παράγει μόνο η εταιρεία που έχει την πατέντα του φαρμάκου. Επιπλέον, έχει «καπαρώσει» το ένα τρίτο της παραγωγής του εμβολίου της «AstraZeneca» και του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, πληροφορίες για το οποίο αναμένεται να ανακοινωθούν πιθανότατα την ερχόμενη Δευτέρα.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΜΕΓΑΛΟΕΡΓΟΔΟΣΙΑ Γενικεύουν και μονιμοποιούν το αντεργατικό καθεστώς της τηλεργασίας

Οι ανακοινώσεις του υπουργείου Εργασίας, όπως και οι σχετικές «διαρροές» στον Τύπο, για την επικείμενη κατάθεση από την κυβέρνηση νομοσχεδίου για τη «δημιουργία θεσμικού και νομικού πλαισίου για την τηλεργασία» - δηλαδή για τη μονιμοποίηση και γενίκευσή της ως μίας ακόμα μορφής «ευελιξίας» - επιβεβαιώνουν από μία ακόμα πλευρά ότι το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά του, στο όνομα της αντιμετώπισης της πανδημίας, βρήκαν την ευκαιρία να «τρέξουν» αντεργατικά μέτρα που είχαν από καιρό σχεδιασμένα.

Σε συνέχεια των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και των απανωτών παρατάσεων με τις οποίες η κυβέρνηση ΝΔ έδωσε τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να επιβάλλουν μονομερώς καθεστώς τηλεργασίας στους εργαζομένους, το κυβερνητικό νομοσχέδιο έρχεται να βάλει πλέον και την επίσημη βούλα στο καθεστώς που μεταξύ άλλων διευκολύνει παραπέρα το «σβήσιμο» των ορίων μεταξύ εργάσιμου και μη εργάσιμου χρόνου, σε βάρος του δεύτερου, με σοβαρές συνέπειες στην υγεία, την οικογενειακή και κοινωνική ζωή και τις μισθολογικές απολαβές του εργαζόμενου.

Στην πρώτη φάση της πανδημίας, σε κλάδους όπως οι Τηλεπικοινωνίες και η Πληροφορική, η τηλεργασία έφτασε να εφαρμόζεται στο 80% του εργατικού δυναμικού. Χαρακτηριστικό είναι ότι στον όμιλο ΟΤΕ η τηλεργασία εφαρμόστηκε στους 13 από τους 16 χιλιάδες εργαζόμενους. Ακόμα και σήμερα, ωστόσο, διατηρείται σε υψηλά ποσοστά που φτάνουν το 70%.

Σε ευρεία κλίμακα εφαρμόστηκε και συνεχίζει να εφαρμόζεται και σε άλλους κλάδους, όπως είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα κ.ά.

Η τηλεργασία, βέβαια, δεν μπορεί να εφαρμοστεί παντού και για όλους, αφού όπως επιβεβαιώθηκε και το προηγούμενο διάστημα, μεγάλα τμήματα της παραγωγικής διαδικασίας απαιτούν την παρουσία εργαζομένων στο χώρο της επιχείρησης. Η εκτεταμένη εφαρμογή της τηλεργασίας μέσα στην πανδημία, ωστόσο, αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία για τους εργοδότες να πειραματιστούν ώστε να βρουν τις κατάλληλες αναλογίες για την αποδοτικότερη χρήση της, να επιβάλουν ακόμα πιο γρήγορα τη γενίκευσή της.

«Σβήνει» κάθε όριο μεταξύ εργάσιμου και μη εργάσιμου χρόνου

Η εκτεταμένη εφαρμογή της τηλεργασίας συνοδεύεται από μια προσεκτικά δομημένη προπαγάνδα που προβάλλει τα δήθεν «θετικά» της για τον εργαζόμενο, προτάσσοντας την υποτιθέμενη «συμφιλίωση της επαγγελματικής με την οικογενειακή ζωή».

Κρύβει ότι η τηλεργασία είναι μια μορφή εργασίας που μέσα στον καπιταλισμό αποτελεί ένα ισχυρό όπλο τα χέρια της εργοδοσίας για να εξαλείψει κάθε όριο σχετικά με τον εργάσιμο χρόνο και χώρο. Παρέχεται εκτός του χώρου εργασίας της επιχείρησης και μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομα ή συμπληρωματικά της εργασίας στην ίδια την επιχείρηση. Μπορεί να γίνεται από το σπίτι, από προσωρινούς χώρους κατά τη διάρκεια μετακίνησης του εργαζόμενου και από ειδικά διαμορφωμένους χώρους για τηλεργασία. Ο εργαζόμενος γίνεται στην πραγματικότητα χρονικά διαθέσιμος, ως προς τις ανάγκες της επιχείρησης, 24 ώρες τη μέρα, 7 μέρες τη βδομάδα.

Με άλλα λόγια, η τηλεργασία δίνει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να απαιτούν από τον εργαζόμενο να προσφέρει εργασία οποιαδήποτε ώρα της μέρας, από οποιοδήποτε μέρος, εξασφαλίζοντας παραπέρα εντατικοποίηση της εργασίας για τα κέρδη του κεφαλαίου.

Το μοντέλο αυτό πλασάρεται από «έρευνα», που παρουσιάστηκε σε ηλεκτρονικά μέσα στη χώρα μας, και η οποία ισχυρίζεται ότι το 71% των εργαζομένων που ρωτήθηκαν δήλωσαν πρόθυμοι να συνδυάσουν διακοπές με τηλεργασία σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο εργασίας. Ας σημειωθεί ότι η έρευνα έγινε σε συνεργασία με εταιρείες που προσφέρουν τέτοιους χώρους...

Ενα από τα πρώτα οφέλη για τους εργοδότες είναι η ευκολότερη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, με βάση τις εκάστοτε ανάγκες της επιχείρησης, με μεταφορά του ωραρίου εργασίας, πρωί, μεσημέρι ή βράδυ, ακόμα και με σπάσιμο του ωραρίου (ήδη κάποιες επιχειρήσεις το εφαρμόζουν).

Οι διαβεβαιώσεις του υπουργείου Εργασίας ότι το νομοσχέδιο θα διασφαλίζει «τήρηση του ωραρίου από τον εργοδότη» αποτελούν κενό γράμμα για τους εργαζόμενους. Πρώτα απ' όλα, αν το ωράριο ήδη δεν τηρείται στους χώρους εργασίας, όπου μάλιστα οι εργαζόμενοι συνυπάρχουν, λειτουργεί σωματείο κ.λπ., είναι προφανές ότι σε συνθήκες εργασίας από το σπίτι η καταστρατήγησή του είναι ακόμα πιο εύκολη. Ούτε βέβαια αποτελεί εγγύηση η αναφορά για αναγγελία του ωραρίου στο σύστημα «Εργάνη», αφού επί της ουσίας κανένας μηχανισμός δεν θα είναι ικανός - ακόμα και αν υπήρχε τέτοια κατεύθυνση - να ελέγξει το αν τηρείται το ωράριο για κάθε μεμονωμένο εργαζόμενο.

Ακόμα περισσότερο, η τηλεργασία δεν πέφτει από τον ουρανό, θα συνδυάζεται με όλες τις άλλες μορφές «ευελιξίας» και όλο το υπόλοιπο αντεργατικό οπλοστάσιο για το «ξεχείλωμα» του ωραρίου. Επιπλέον, η ίδια η «ευκολία» της προσφοράς εργασίας από το σπίτι ή άλλο χώρο καθιστά τον εργαζόμενο ευάλωτο στις εργοδοτικές πιέσεις να προσφέρει εργασία ανά πάσα στιγμή, δηλαδή και εκτός ωραρίου εργασίας. Λόγω της ίδιας «ευκολίας», μπορεί να απαιτηθεί από έναν εργαζόμενο να εργαστεί ακόμα και όταν είναι άρρωστος. Είναι πολύ εύκολο να φανταστούμε τα λόγια στελέχους επιχείρησης: «Εντάξει, έχεις λίγο πυρετό. Το καταλαβαίνουμε. Δε σου ζητάμε να βγεις από το σπίτι. Να κάτσεις λίγο στον υπολογιστή θέλουμε», ή τις αντίστοιχες πιέσεις σε έγκυες και λεχώνες κ.ο.κ.

Πρόσθετα στα παραπάνω, μάλιστα, το επικείμενο νομοσχέδιο θα περιλαμβάνει και τη δυνατότητα στον εργοδότη να βάζει τον εργαζόμενο σε «τηλε-ετοιμότητα», απαιτώντας δηλαδή τη διαρκή διάθεση του εργαζόμενου για δουλειά όλη τη μέρα, με την εξαίρεση - όπως λένε - λίγων ωρών, που θα έχει το... «δικαίωμα στην αποσύνδεση»!

Αντεργατικό πολυεργαλείο στα χέρια του κεφαλαίου

Η ίδια η μετατροπή του σπιτιού του εργαζόμενου σε χώρο εργασίας δημιουργεί προβλήματα στην προσωπική ζωή του, παρόλο που η κυρίαρχη προπαγάνδα υποστηρίζει το αντίθετο, ότι εξυπηρετείται τάχα καλύτερα ο οικογενειακός προγραμματισμός. Στην πραγματικότητα η εργοδοσία απαιτεί από τον εργαζόμενο ο χώρος που χρησιμοποιεί για εργασία στο σπίτι να είναι «στεγανός» από τις ενοχλητικές φωνές των παιδιών, συνολικά των δραστηριοτήτων των άλλων μελών της οικογένειας. Από την άλλη, είναι εύλογο ένας εργαζόμενος να μην μπορεί να φροντίσει τα παιδιά του ή να καλύψει άλλες οικογενειακές ανάγκες την ώρα που δουλεύει.

Αυταπάτη όμως αποδεικνύεται και η προβαλλόμενη μείωση του χρόνου και του κόστους για τη μετακίνηση μεταξύ σπιτιού και εργασίας. Λόγω της εξαφάνισης των ορίων εργάσιμου και ελεύθερου χρόνου, ο εργαζόμενος τελικά καταλήγει να αφιερώνει στη δουλειά το χρόνο που εξοικονομεί από τη μετακίνηση, δηλαδή προσφέρει περισσότερη δουλειά με τον ίδιο μισθό.

Αντίστοιχα, την ίδια ώρα που μειώνονται τα λειτουργικά κόστη της εργοδοσίας, η μονιμοποίηση της τηλεργασίας φορτώνει νέα κόστη στον ίδιο τον εργαζόμενο: Τηλεπικοινωνιακές συνδέσεις υψηλών αποδόσεων, ηλεκτρονικός εξοπλισμός που πολλές φορές δεν παρέχεται από την εργοδοσία, αγορά επίπλων και εξοπλισμού που να πληροί κάποιες στοιχειώδεις προϋποθέσεις εργονομίας, φωτισμού κ.λπ., επιβαρυμένοι λογαριασμοί ηλεκτρικού ρεύματος, μεγαλύτερες ανάγκες κλιματισμού - θέρμανσης κ.ο.κ. Μια καθόλου ευκαταφρόνητη «λυπητερή» που τελικά πέφτει στις πλάτες των εργαζομένων, όσο κι αν το υπουργείο Εργασίας προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια με γενικόλογες αναφορές περί «κάλυψης του κόστους εξοπλισμού από τον εργοδότη».

Επιπλέον, η δουλειά από το σπίτι ή από οπουδήποτε αλλού εκτός επιχείρησης μεταφέρει στον ίδιο τον εργαζόμενο την ευθύνη του εργοδότη για τις συνθήκες εργασίας, για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία.

Ενα άλλο σημαντικό αποτέλεσμα είναι ότι η τηλεργασία τοποθετεί τον εργαζόμενο εντελώς μόνο του απέναντι στην εργοδοσία, δυσκολεύει την επικοινωνία του και την κοινή δράση με τους συναδέλφους του και με τα σωματεία που δρουν στον κλάδο ή στην επιχείρησή του. Τον καθιστά απόλυτα έρμαιο της εργοδοσίας, χτυπώντας το μοναδικό όπλο που έχει απέναντι στις αντεργατικές ορέξεις της, τη συλλογική δράση και αγώνα.

Είναι φανερό ότι η εργοδοτική ασυδοσία θα μπορεί με την εφαρμογή της τηλεργασίας να ξεπεράσει κάθε όριο. Αποτελούν πραγματική κοροϊδία οι κυβερνητικές αναφορές ότι θα δημιουργηθεί «Τμήμα Ελέγχου Τηλεργασίας» στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, όταν ήδη το ΣΕΠΕ και οι άλλες αρμόδιες υπηρεσίες, με το προσωπικό που διαθέτουν και με δεδομένο τον αριθμό των καταγεγραμμένων επιχειρήσεων, χρειάζονται 17 χρόνια για να γίνουν έλεγχοι σε όλες τις επιχειρήσεις για την Υγεία και την Ασφάλεια και 8 χρόνια για τον έλεγχο των εργασιακών σχέσεων! Πόσο μάλλον όταν ο χώρος εργασίας μεταφέρεται στα σπίτια των εργαζομένων...

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον έλεγχο των εργαζομένων από την εργοδοσία. Μπορεί το υπουργείο να αναφέρει ότι θα απαγορεύεται η χρήση κάμερας (άλλο μεγάλο ζήτημα το πώς θα ελέγχεται κάτι τέτοιο...), ωστόσο σπεύδει να προβλέψει τη λειτουργία «συστήματος ελέγχου τηλεργασίας», ελέγχου δηλαδή του εργαζόμενου μέσα στο σπίτι του.

Με την πλήρη στήριξη του εργατοπατερισμού

Στην αξίωση αυτή του κεφαλαίου, για ένα ακόμα όπλο για τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, δεν θα μπορούσε να λείπει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Γι' αυτό και οι δυνάμεις αυτές, ως πλειοψηφία στη διοίκηση της ΓΣΕΕ, έχουν φροντίσει να «νομιμοποιήσουν» την εφαρμογή της τηλεργασίας με συμφωνία - πλαίσιο που αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ήδη από το 2006 - 2007.

Στο σχετικό κείμενο, με τίτλο «Συμφωνία - πλαίσιο για την τηλεργασία», σημειώνεται χαρακτηριστικά: «Μέσα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής στρατηγικής για την απασχόληση, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κάλεσε τους κοινωνικούς εταίρους να διαπραγματευθούν συμφωνίες με σκοπό να εκσυγχρονίσουν την οργάνωση της εργασίας, συμπεριλαμβάνοντας διευθετήσεις για την ελαστική εργασία, με στόχο τη βελτίωση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και την πραγματοποίηση της αναγκαίας ισορροπίας μεταξύ ευελιξίας και ασφάλειας».

Πιο ξεκάθαρα δεν γίνεται: Ενταση της «ευελιξίας» με στόχο τη μέγιστη κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου...

Διαδηλώσεις υγειονομικών σε Γαλλία και Ελλάδα ενάντια στην εγκατάλειψη των δομών Υγείας.

Πηγή: Associated Press

Διαδηλώσεις σε μεγάλες πόλεις της Γαλλίας πραγματοποίησαν χτες εργαζόμενοι στην Υγεία, ζητώντας αξιοπρεπείς όρους δουλειάς και καταδικάζοντας τα νέα κυβερνητικά σχέδια για την Υγεία («segur de sante»), που προβλέπουν αυξήσεις-ψίχουλα για γιατρούς και νοσηλευτές (μέχρι 138 ευρώ το μήνα).

Με κινητοποιήσεις σε Παρίσι, Τουλούζη, Μπορντό και Λιόν, νοσηλευτές, γιατροί, αλλά και παραϊατρικό προσωπικό, τεχνικοί και άλλες ειδικότητες εργαζομένων σε νοσοκομεία, δομές Υγείας κ.λπ. κατήγγειλαν τις μεγάλες ελλείψεις στα νοσοκομεία. Η Μαρί, νοσοκόμα σε ψυχιατρείο της Ρουέν, λέει χαρακτηριστικά στον τοπικό Τύπο: «Μετά την πανδημία (σ.σ. που έχει στοιχίσει τη ζωή σε πάνω από 30.000 ανθρώπους) τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Ασθενείς, αφού έμειναν για τόσο καιρό σε περιορισμό (σ.σ. μακριά από ιατρική παρακολούθηση και φροντίδα, όπως επέβαλλε το πρόβλημα του καθενός), έρχονται πάλι σε μας σε αξιοθρήνητη κατάσταση... Χτες είχα μία ασθενή, ύψους 1,65 μ. και 40 κιλών, τρομοκρατημένη από την ιδέα ότι θα βγει πάλι έξω από το σπίτι...».

Οι εργαζόμενοι σημειώνουν ακόμα ότι ο νέος πρωθυπουργός Ζαν Καστέξ -που υποτίθεται ότι ανέλαβε καθήκοντα γιατί ο Μακρόν «εισάκουσε τις ανησυχίες του λαού»- ήταν από αυτούς που στις αρχές του 2000 πρωτοστάτησαν στην «τιμολόγηση των υπηρεσιών» στα νοσοκομεία, στο πλαίσιο της λογικής που θέλει τις δομές Υγείας να λειτουργούν με βάση ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ

Απαίτησαν μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις

Συγκέντρωση στο υπουργείο Υγείας

Μονιμοποίηση των 18.000 συμβασιούχων που υπηρετούν στα δημόσια νοσοκομεία, απομάκρυνση των εργολάβων και μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, απαίτησαν χτες οι υγειονομικοί με συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο Υγείας, στο πλαίσιο πανελλαδικής στάσης εργασίας.

Μιλώντας στους συγκεντρωμένους ο Ηλίας Σιώρας, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» και γραμματέας της ΕΙΝΑΠ, υπενθύμισε «την Οδηγία της ΕΕ με την οποία προβλέπεται τα δημόσια νοσοκομεία να είναι "αυτοχρηματοδοτούμενα", γεγονός που σημαίνει ότι όλοι οι συμβασιούχοι θα πληρώνονται από τα έσοδα του νοσοκομείου. Αυτή η κατεύθυνση εφαρμόζεται με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων από το 2010. Σήμερα οι συμβασιούχοι ξεπερνούν τις 18.000. Μόνο στον "Ευαγγελισμό" ξεπερνούν τους 800 οι ελαστικά εργαζόμενοι, ενώ στα νοσοκομεία οι ελαστικά εργαζόμενοι αντιστοιχούν στο 25% του συνόλου των εργαζομένων. Ενα μέρος τους, επικουρικοί που προσλήφθηκαν στην καρδιά της πανδημίας και ήρθαν αντιμέτωποι με τον κορονοϊό, είναι απλήρωτοι, καθώς έχουν πληρωθεί μέχρι και τις εφημερίες του Μάη. Παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση μιλάει για "ενίσχυση του ΕΣΥ", όταν τα μισά χειρουργεία είναι κλειστά, το ίδιο και δεκάδες κρεβάτια. Πού είναι το προσωπικό που θα τα ανοίξει; Δεν μπορεί να μας μιλούν ακόμη και τώρα για δειγματοληπτικούς ελέγχους. Ολα αυτά τα ερωτήματα ζητούν απαντήσεις».

Παρά τις έντονες πιέσεις των υγειονομικών προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας για συνάντηση με αντιπροσωπεία τους, η κυβέρνηση απάντησε στα φλέγοντα ζητήματα βάζοντας από τη δίπλα πόρτα διμοιρίες των ΜΑΤ στο εσωτερικό του υπουργείου. Με κυβερνητικές εντολές, φορώντας πλήρη εξοπλισμό, οι δυνάμεις των ΜΑΤ παρέμειναν παρατεταγμένες, σε «ετοιμότητα» για να «υποδεχτούν» τους «ήρωες υγειονομικούς»...

Πλήθος υγειονομικών, μεταξύ άλλων από τα Σωματεία Εργαζομένων στα Νοσοκομεία «Αττικόν», «Ευαγγελισμός», «Θριάσιο», ΚΑΤ, «Ασκληπιείο», Λαϊκό, «Ελπίς», καθώς και εκπρόσωποι των συμβασιούχων των νοσοκομείων, παρέμειναν στο υπουργείο Υγείας, καταγγέλλοντας την παρουσία των ΜΑΤ και την τακτική του υπουργείου Υγείας. Στο στόχαστρο από σωματεία και εργαζόμενους βρέθηκαν επίσης οι εκφυλιστικές διαδικασίες που ακολουθεί η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ, η οποία μεταξύ άλλων αρνείται την εγγραφή των συμβασιούχων στα σωματεία.

Οι "διαδηλωσημετρημένες¨Φωνές Γαλέρας

https://drive.google.com/file/d/1rRDhl7Fh8HEff-YmftGi8ToMBbcfFwQC/view?usp=sharing

Οι "διαδηλωσημετρημένες¨Φωνές Γαλέρας

https://drive.google.com/file/d/1rRDhl7Fh8HEff-YmftGi8ToMBbcfFwQC/view?usp=sharing

Λάστιχο οι εργασιακές συνθήκες, λάστιχο και τα επιστημονικά υγειονομικά πρωτόκολλα

Απύθμενο θράσος

Κάθε μέρα που περνάει, τα αυξανόμενα «εισαγόμενα» κρούσματα του κορονοϊού και η ολοένα μεγαλύτερη διασπορά τους σε περιοχές της χώρας, εντείνουν την ανησυχία του λαού, ιδιαίτερα των κατοίκων τουριστικών περιοχών αλλά και των εργαζομένων στους κλάδους που σχετίζονται άμεσα με Τουρισμό, Μεταφορές, Επισιτισμό κ.λπ. Επιβεβαιώνοντας ότι όπως και στην προηγούμενη φάση έτσι και στη σημερινή, κριτήριο των κυβερνητικών μέτρων δεν είναι η προστασία της υγείας του λαού αλλά η «προστασία» των επιχειρηματικών ομίλων και του συστήματος.

Αυτό φανερώνουν τα πετσοκομμένα υγειονομικά πρωτόκολλα για το «άνοιγμα» του Τουρισμού και των επιβατικών μεταφορών, η πλήρης υποταγή τους στους όρους που επιβάλλουν οι μεγάλοι ξενοδόχοι, οι μεταφορικές εταιρείες και οι tour operators.

Την ίδια στιγμή οι δημόσιες μονάδες Υγείας παραμένουν σε οριακή κατάσταση και με πολλά ερωτήματα για το αν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε έναν μεγάλο αριθμό εισαγόμενων κρουσμάτων λόγω τουρισμού. Είναι πρόκληση λοιπόν να κουνάνε ξανά το δάχτυλο στο λαό και να τα ρίχνουν όλα στην «ατομική ευθύνη», με την απειλή ότι αν δεν τηρούνται με αυστηρότητα τα μέτρα αυτοπεριορισμού ο Τουρισμός θα καταρρεύσει και θα συμπαρασύρει ολόκληρη την οικονομία, ή ότι θα έχουμε δεύτερο κύμα πανδημίας και πιθανά νέα lockdown!

Το θράσος τους, προκειμένου να «βγάλουν λάδι» τους πραγματικούς υπεύθυνους για την επικίνδυνη κατάσταση που διαμορφώνεται στην καρδιά του καλοκαιριού, δεν έχει όρια.

Αντί λοιπόν να διενεργούνται καθολικοί προληπτικοί έλεγχοι σε όλους τους επισκέπτες πριν ξεκινήσουν το ταξίδι τους, όπως και συχνοί έλεγχοι σε εργαζόμενους και κατοίκους τουριστικών περιοχών, σε συνθήκες μάλιστα που καθημερινά καταγράφονται νέα ρεκόρ κρουσμάτων παγκοσμίως, η πρόληψη από την πλευρά του κράτους περιορίζεται τελικά σε μερικούς δειγματοληπτικούς ελέγχους στις αφίξεις από το εξωτερικό, με τα αποτελέσματα ακόμα και για αυτούς τους ελέγχους να γνωστοποιούνται αφού πρώτα τα κρούσματα έχουν διασκορπιστεί σε όλη τη χώρα!

Αυτές είναι οι συνέπειες και οι προτεραιότητες της πολιτικής που αντιμετωπίζει σαν «κόστος» κάθε ουσιαστικό μέτρο πρόληψης, όπως γινόταν άλλωστε και στην προηγούμενη φάση, έξαρσης της πανδημίας.

Τις ίδιες προτεραιότητες του κεφαλαίου εξυπηρετεί και η απόφαση κυβέρνησης και ΕΕ για 100% πληρότητα στα αεροπλάνα, με συνωστισμό επιβατών σε πολύωρες πτήσεις, η αντίστοιχη «χαλάρωση» των προληπτικών μέτρων στην ακτοπλοΐα, αλλά και οι αποφάσεις χαλάρωσης των μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς. Ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι σε αυτούς τους κλάδους, μαζί με τους αυξημένους κινδύνους για την υγεία τους, αντιμετωπίζουν είτε το ξεζούμισμα, το πετσόκομμα μισθών και δικαιωμάτων όσοι δουλεύουν, είτε την επιβίωση με ανεπαρκή επιδόματα ή ακόμα και χωρίς αυτά, όσοι έχουν μείνει άνεργοι.

Χαρακτηριστική μάλιστα της στοίχισης όλων των κομμάτων του κεφαλαίου σε αυτές τις προτεραιότητες είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σε διαγκωνισμό με τη ΝΔ υπερθεματίζει για ακόμα μεγαλύτερες εκπτώσεις στα πρωτόκολλα - «λάστιχο»...

Την ίδια ώρα, η Υγεία συνεχίζει να αντιμετωπίζεται ως «κόστος» από την πλευρά του κεφαλαίου, με αποτέλεσμα να οξύνονται τα μεγάλα προβλήματα στις δημόσιες μονάδες, με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, με περιορισμένες προσλήψεις και με ημερομηνία λήξης, αντί για κάλυψη των 30.000 κενών θέσεων μόνιμων γιατρών και νοσηλευτών, με απολύσεις εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία, που δεν σταμάτησαν ούτε μέσα στη πανδημία.

Με τις δημόσιες μονάδες Υγείας στα νησιά και τις άλλες τουριστικές περιοχές να αντιμετωπίζουν ακόμα πιο εκρηκτικά προβλήματα, δείχνοντας και από μία ακόμα πλευρά ότι τα «ρεκόρ» όλων των προηγούμενων χρόνων στον Τουρισμό πήγανε σούμπιτα στις τσέπες του κεφαλαίου, χωρίς να αφήσουν τίποτα στους εργαζόμενους και το λαό.

Απέναντι στο τζογάρισμα της υγείας του λαού για τα κέρδη του κεφαλαίου, όπως και την προκλητική προπαγάνδα που το συνοδεύει, είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων και του λαού η ενίσχυση της πάλης για μέτρα προστασίας της ζωής και της υγείας, για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, πλήρως στελεχωμένο και εξοπλισμένο με κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Για τον Ενιαίο Κλάδο Νοσηλευτικής

Μεγάλος ντόρος γίνεται εδώ και 2 μήνες περίπου για τον Ενιαίο Κλάδο Νοσηλευτικής. Απ’ τη μια ΕΝΕ και ΠΑΣΥΝΟ που είναι σαφώς κατά. 

Απ’ την άλλη η πλειοψηφία της ΠΟΕΔΗΝ που το 2017 ήταν κατά, τώρα αλλάζει στάση. Από κοντά και οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, θεματοφύλακες όπως πάντα, της “συνέπειας” λόγων και έργων. Τι λένε λοιπόν οι ποιητές:

Ενιαίο κλάδο ΠΕ, ΤΕ, ΔΕ, αλλά με διακριτό καθηκοντολόγιο. To ίδιο δυστυχώς, “διεκδικούν” και σωματεία των ΔΕ νοσηλευτών. Χωρίς καμιά αναφορά για Ενιαία Εκπαιδευτική Βαθμίδα(όπως στους γιατρούς). Τουτέστιν, συνέχιση της πολυδιάσπασης του κλάδου!

Στην ίδια λογική και οι φωνές που καλούν τους ΔΕ συναδέλφους σε αποχή, δηλαδή την ουσιαστική αποδοχή της πολυδιάσπασης και όχι τη διεκδίκηση της αναβάθμισής τους.

Ειδικά οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να έχουν ξεχάσει την  από 5/2/2018, πρόταση του διορισμένου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ Εθνικού Συμβουλίου Ανάπτυξης Νοσηλευτικής (ΕΣΑΝ), για την δημιουργία μιας ακόμη πιο υποβαθμισμένης επαγγελματικής κατηγορίας νοσηλευτών(με επικρατέστερη ονομασία: «φροντιστής ασθενών»), με άγνωστα καθήκοντα και επαγγελματικά δικαιώματα.

Τόσο αυτοί που προτείνουν τους ξεχωριστούς κλάδους, όσο και αυτοί που προτείνουν τον “ενιαίο κλάδο”, αποφεύγουν συνειδητά να αγγίξουν τον πυρήνα του προβλήματος, που είναι η λειτουργία των νοσηλευτικών μονάδων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, στη λογική του κόστους-οφέλους. Χαρακτηριστική η εισήγηση του ΕΣΑΝ σύμφωνα με την υπουργική απόφαση(17/10/2019) “για την συσχέτιση κόστους – αποτελεσματικότητας των υγειονομικών υπηρεσιών”.

Φθηνό και “ευέλικτο” προσωπικό είναι το ζητούμενο, αφού το μισθολογικό κόστος περιλαμβάνεται στους προϋπολογισμούς των μονάδων υγείας και λαμβάνεται υπόψη, στο αν και πόσο θα χρηματοδοτούνται. 

Γι’ αυτό και η πληθώρα  διαφορετικών σχολών, δημόσιων και ιδιωτικών, διαφόρων βαθμίδων που "παράγουν νοσηλευτές και βοηθούς νοσηλευτές" ενώ στο εργασιακό επίπεδο, εκδηλώνεται με την ύπαρξη 3 διαφορετικών κατηγοριών νοσηλευτικού προσωπικού, που στις περισσότερες περιπτώσεις «κάνουν τα ίδια», αλλά έχουν διαφορετικά μισθολόγια και εξέλιξη, με «αδικημένους» -σαφώς- τους ΔΕ συναδέλφους.

Γι’ αυτό, αντί για την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού και τη μονιμοποίηση όλων των επικουρικών, ΟΑΕΔ και ΕΟΔΥ συναδέλφων, ψήφισαν πρόσφατα την «απασχόληση» 2.500 «ειδικευόμενων» νοσηλευτών, δηλαδή μια νέα κατηγορία φθηνών και “ευέλικτων” εργαζομένων.

Η μόνη πρόταση που συμβάλλει στην εξασφάλιση των δικαιωμάτων όλου του νοσηλευτικού προσωπικού, είναι η κατάργηση της πολυδιάσπασης και η δημιουργία μίας, ενιαίας κατηγορίας, με Πανεπιστημιακή  Εκπαίδευση, όπου θα ενταχθούν με μεταβατικές διαδικασίες οι ΤΕ και ΔΕ συνάδελφοι.

www.asypapageorgiou.blogspot.gr

Συμβαίνουν στο Παπαγεωργίου: Μήπως ο ιός είναι ο καπιταλισμός;

Η πανδημία έδειξε ολοκάθαρα τα όρια του συστήματος υγείας της χώρας μας, με εξετάσεις, επεμβάσεις και θεραπείες να ακυρώνονται κατά τη διάρκεια του lock-down. “Πρότυπα” συστήματα υγείας προηγμένων καπιταλιστικών χωρών όπως της Μ. Βρετανίας, των ΗΠΑ, Ιταλίας κλπ. κατέρρευσαν. Το δε πλήρες εμπορευματοποιημένο σύστημα υγείας των ΗΠΑ, της Μέκκας του καπιταλισμού, μετράει ήδη πάνω από 130.000 νεκρούς.

Ένα τέτοιο σύστημα υγείας, που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με αυτοχρηματοδοτούμενα νοσοκομεία και ΣΔΙΤ(Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα), είναι στην προμετωπίδα της Ε.Ε. και των ελληνικών κυβερνήσεων -νυν και πρώην- παρά τις διαφορές στη φρασεολογία τους. Το πρόγραμμα της Ε.Ε. “Υγεία 2014-2020” εφαρμόστηκε με θρησκευτική ευλάβεια τόσο από “αριστερές-προοδευτικές”(βλ. ΣΥΡΙΖΑ), όσο και από “δεξιές και νεοφιλελεύθερες”(βλ. ΝΔ) κυβερνήσεις.

Με αφορμή την πανδημία η κυβέρνηση της ΝΔ -αφού σ’ αυτήν έλαχε ο κλήρος- έρχεται να επιταχύνει τη διαδικασία της παραπέρα εμπορευματοποίησης του συστήματος υγείας. Οι “μεταρρυθμίσεις” είναι πιο εμφανείς και άμεσες στη “ναυαρχίδα του ΕΣΥ”, το νοσοκομείο Παπαγεωργίου. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα για το “τι μέλλει γενέσθαι” και τις συνέπειες σε εργαζόμενους και ασθενείς:

1) Παρά την επιστροφή του προσωπικού από άδειες ειδικού σκοπού και ευπαθών ομάδων, η υποστελέχωση σε όλες τις ειδικότητες είναι ακόμα πιο εμφανής. 

2) Στη λογική του κόστους-οφέλους, ενώ απ’ τη μια αυξάνονται δραστηριότητες(π.χ. χειρουργεία), απ’ την άλλη στο όνομα της αποφυγής του συγχρωτισμού, παίρνονται αποφάσεις για μείωσή τους(π.χ. χημειοθεραπείες). Εδώ η θεραπεία και η  εξυπηρέτηση των ασθενών πάνε περίπατο.

3) Με το ίδιο επιχείρημα, αποφασίζεται η κατάργηση των ραντεβού των εξωτερικών ασθενών για αιμοληψίες(αν και κάτω από τις παρεμβάσεις του σωματείου ξεκίνησε η επαναλειτουργία τους), την ίδια στιγμή που ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια(3 στην Πολίχνη).

4) Στη διαχείρηση των ύποπτων περιστατικών -απόρροια των συγκεχυμένων οδηγιών του υπουργείου- τρεις λαλούν και δυο χορεύουν...

5) Για τους επικουρικούς διαχέεται και η πιθανότητα της απόλυσης(όσων λήγουν οι συμβάσεις), λόγω της εξάντλησης των αποθεματικών του νοσοκομείου, αλλά και της στάσης πληρωμών του ΕΟΠΥΥ. Επίσης, έντεχνα καλλιεργείται κλίμα διάσπασης των εργαζόμενων -ποιόν εξυπηρετεί άραγε; - σε μόνιμους, επικουρικούς, ΟΑΕΔίτες, κλπ.

6) Στη διαπραγμάτευση με το σωματείο για τη ΣΣΕ, η Διοίκηση αρνήθηκε να συζητήσει κάθε οικονομική διεκδίκηση.

7) Παρά τις παρεμβάσεις του σωματείου, η Διοίκηση αρνείται να καταδικάσει την καύση RDF από την τσιμεντοβιομηχανία ΤΙΤΑΝ. Στα πλαίσια της “επιχειρηματικής αλληλεγγύης” την Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος, επιτρέπει σ’ αυτόν που εκπέμπει καρκίνο, να μοιράσει λουλούδια στο προσωπικό του νοσοκομείου!!!

Εν κατακλείδι, η περίοδος του καρότου πέρασε. Σειρά έχει τώρα το μαστίγιο.

ΑΠΟΦΑΣΗ –ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΣ Σ.Ε.Ν.Π «Οι αγώνες δεν μπαίνουν στο γύψο. Όλοι και όλες στα Συλλαλητήρια στις 9 Ιούλη

ΑΠΟΦΑΣΗ –ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΣ Σ.Ε.Ν.Π

«Οι αγώνες δεν μπαίνουν στο γύψο. Όλοι και όλες στο Συλλαλητήριο στις 9 Ιούλη

 «Μετά το χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία, που ξεκίνησε με νόμο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση της ΝΔ δυναμώνει την καταστολή, φέρνοντας νομοσχέδιο ουσιαστικής απαγόρευσης των διαδηλώσεων και των συγκεντρώσεων.

Αυτό που δεν πέτυχαν καθ’ όλη τη διάρκεια της καραντίνας, ώστε να κλείσει το στόμα όλων των εργαζόμενων, επιδιώκουν να το κάνουν με έναν χουντικής έμπνευσης νόμο που προωθεί νέα μέτρα περιορισμού, καταστολής και διάλυσης ενός βασικού δημοκρατικού δικαιώματος, το οποίο ο λαός μας κατέκτησε με αιματηρούς αγώνες.

Το σύνολο των διατάξεων που περιέχονται στο νομοσχέδιο έρχεται να συμπληρώσει το κατασταλτικό οπλοστάσιο του κρατικού μηχανισμού. Το νομοσχέδιο επιδιώκει να συκοφαντήσει τους λαϊκούς αγώνες και να θέσει υπό απαγόρευση και περιορισμό κάθε κινητοποίηση, μέσα από διατάξεις - λάστιχο, που θα τις ερμηνεύουν οι αστυνομικές αρχές και οι άλλοι μηχανισμοί καταστολής. Έχει στόχο να χειραγωγήσει το μυαλό, εμφανίζοντας τη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις ως κάτι εν δυνάμει “εγκληματικό” και “επικίνδυνο”.

§  Το νομοσχέδιο έρχεται να επιβάλει τους όρους, τα μέρη και το περιεχόμενο που θα έχει μία διαδήλωση. Χώροι συγκέντρωσης δεν μπορεί να είναι δημόσιες υπηρεσίες και υπουργεία. Επίσης, μπορούν να γενικεύονται οι απαγορεύσεις όταν πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις χωρίς γνωστοποίηση στις αρχές ή αν δεν "συμμορφώνονται" οι διαδηλωτές στους περιορισμούς. Το νομοσχέδιο "επιτρέπει" συγκεντρώσεις μόνο για γεγονότα “κοινωνικής σημασίας”, προϋπόθεση που μπορεί να ερμηνεύεται από τον καθένα διαφορετικά.

§  Εισάγει απαγορεύσεις με βάση το “σκοπό” της συγκέντρωσης, σε συνδυασμό με τον αριθμό των συγκεντρωμένων. 

§  Αναθέτει στην αστυνομία υπερεξουσίες και διευρύνει τον κατασταλτικό ρόλο του Λιμενικού Σώματος, καθώς νομιμοποιείται η χρησιμοποίησή του ενάντια στις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις. Το νομοσχέδιο ορίζει την αστυνομία ως ανώτατη αρχή καθώς της αναθέτει διευρυμένο και επιτελικό ρόλο. Πέρα από το ρόλο της στην επιβολή του νόμου, αναλαμβάνει καθήκοντα ερμηνείας του νόμου. Θα μπορεί να καθορίζει τους περιορισμούς που πρέπει να επιβληθούν σε μια διαδήλωση, να επινοεί δικούς της, να έχει τη διακριτική ευχέρεια να αποφασίζει εκ των προτέρων αν θα επιτραπεί μια δημόσια συνάθροιση, αν αυτή είναι αυθόρμητη, ποιοι περιορισμοί θα επιβάλλονται. 

§  Ανάγει σε ιδιώνυμο αδίκημα και θα "καταζητούνται" οι συμμετέχοντες σε "απαγορευμένη" συγκέντρωση - διαδήλωση.

§  Δίνεται η δυνατότητα στην αστυνομία να μπορεί να αποφασίζει την απαγόρευση μέχρι και στο παρά πέντε. Παράλληλα, απαιτεί τα στοιχεία ταυτότητας του οργανωτή και πλήρες χρονοδιάγραμμα και τοπογραφικό για την έναρξη - λήξη και τη διαδρομή της συγκέντρωσης.

Δεν θα περάσει η σιγή νεκροταφείου!

Είναι ανυπόστατο ψέμα ότι οι εργατικές - λαϊκές διαδηλώσεις ευθύνονται για το κλείσιμο των καταστημάτων όπως με ευκολία ακούγεται, προκειμένου να δικαιολογηθεί αυτό το τερατούργημα. Όσοι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί επαγγελματίες πανηγυρίζουν για τέτοιου είδους απαράδεκτους και αντιδραστικούς σχεδιασμούς, να γνωρίζουν ότι αργά ή γρήγορα θα τους γυρίσει μπούμερανγκ.

Κλειστά μαγαζιά, άλλωστε, υπάρχουν σε κάθε γειτονιά και σε κάθε πόλη της χώρας χωρίς να γίνονται διαδηλώσεις. Για τα λουκέτα των μαγαζιών και για τη μειωμένη αγοραστική δυνατότητα των εργαζομένων ευθύνονται η πολιτική που σαρώνει τους μισθούς και τις Συλλογικές Συμβάσεις, η ανεργία, οι ελαστικές σχέσεις και συνολικά το σύστημα της εκμετάλλευσης που κομμάτι του αποτελεί και αυτό το νομοσχέδιο που ενισχύει την καταστολή.

Δεν θα γίνουν οι διαδηλώσεις βόλτες του "νόμου" και του "αστυνόμου"!

Ξεκαθαρίζουμε στην κυβέρνηση και στις εργοδοτικές ενώσεις ότι οι εργάτες θα συνεχίσουν να διαδηλώνουν πιο μαζικά και αποφασιστικά. Είναι ο μόνος δρόμος για να υπερασπιστούμε τη ζωή τη δική μας και των οικογενειών μας απέναντι στη λυσσαλέα επίθεση που δεχόμαστε καθημερινά, για το δικαίωμα στην εργασία, στην αξιοπρέπεια, στο δικαίωμα για να ζούμε χωρίς τους εκμεταλλευτές που σκορπούν φτώχεια, δυστυχία, πολέμους.

Οι εμπνευστές αυτού του τερατουργήματος να γνωρίζουν πως το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν πρόκειται να κάνει πίσω! Οι εργαζόμενοι θα κουρελιάσουν και αυτό το νομοσχέδιο, θα ματαιώσουν στην πράξη κάθε προσπάθεια που έχει στόχο να τους βάλει φίμωτρο, να μετατρέψουν τους εργασιακούς χώρους σε γκέτο και την αντίσταση σε ποινικό αδίκημα.

Καλούμε την εργατική τάξη και τα συνδικάτα της, τους αυτοαπασχολούμενους με τις ενώσεις τους, τη νεολαία με τους συλλόγους τους, τους μαζικούς φορείς να πάρουν μαζικά μέρος στο συλλαλητήριο στις 9 Ιούλη

Οι εργαζόμενοι και οι συνδικαλιστές οργανώσεις της χώρας δεν πρόκειται να βάλουν δοσομετρητή στη μορφή και το περιεχόμενο των αγώνων τους. Δεν θα ζητούν άδεια από τα αφεντικά και τις κυβερνήσεις τους για να διαδηλώνουν απέναντι τους.

Οι αγώνες δε μπαίνουν στο γύψο!

Δεν θα επιτρέψουμε για κανέναν λόγο και με κανένα πρόσχημα να μπει σε γύψο το δικαίωμά μας να διαδηλώνουμε κατά των αντιλαϊκών μέτρων».

            Οι αγώνες δεν μπαίνουν στο γύψο. Όλοι και όλες στο Συλλαλητήριο στις 9 Ιούλη στο αγ. Βενιζέλου 7,30μμ                              

                                                                                Δ.Σ  Σ.Ε.Ν.Π

 

 

Κάποια στιγμή θα θελήσεις κι εσύ να διαδηλώσεις…

απο Κατιούσα του Παναγιώτη Κολέλη

Διαδήλωσε ακόμα κι αν δεν το θέλεις, ακόμα κι αν δεν είσαι σίγουρος. Διαδήλωσε για να έχεις το δικαίωμα να διαδηλώσεις τη στιγμή που θα το θέλεις και θα είσαι σίγουρος. Για να μην είναι πλέον αργά, όταν θα αισθανθείς έτοιμος να γίνεις μέρος των εξελίξεων και να αποτελέσεις το εφαλτήριο ιστορικών αλλαγών.

  

 

Εντάξει, τώρα δεν θέλεις να διαδηλώσεις. Θεωρείς πως δεν συντρέχουν οι λόγοι, πως δεν χρειάζεται, πως πρόκειται για μια παρωχημένη μορφή διαμαρτυρίας, πως ο κόσμος αλλάζει και εσύ μένεις κολλημένος στο χθες – ποτέ σου δεν το ήθελες αυτό, να μείνεις πίσω, να δεις το τραίνο της «προόδου» και του «εκσυγχρονισμού» να απομακρύνεται.

Μειοψηφίες κλείνουν τους δρόμους, ταλαιπωρούν τους πολίτες, τους καταστηματάρχες, τους οδηγούς, προκαλούν κυκλοφοριακό κομφούζιο στην πόλη. Έτσι σε έπεισαν ή, τουλάχιστον, προσπαθούν να το κάνουν για μία ακόμα φορά.

Είναι αλήθεια πως τώρα είναι ευκολότερο το έργο τους. Είσαι κουρασμένος, γεμάτος έγνοιες, ανησυχίες και εμπόδια που μοιάζουν πολλές φορές ανυπέρβλητα. Το ξέρουν και το ξέρεις. Δεν έχεις αντιστάσεις, οι άμυνές σου όλο και μειώνονται, το καθαρό μυαλό αποτελεί τώρα πια είδος προς εξαφάνιση.

Δεν είναι μόνο ο φόβος, κυρίως είναι τα απανωτά χτυπήματα, η έλλειψη ελπίδας και διεξόδου στο τέλος της διαδρομής.

Είσαι πολλά χρόνια στην πρίζα, να τρέξεις, να υπομείνεις, να σφίξεις τα δόντια, να αντέξεις απώλειες και πτώσεις – ένας εφιάλτης δίχως τελειωμό.

Έχεις ακούσει πολλά. Τα αυτιά σου βουίζουν, ενώ ο βόμβος από τα στόματά τους που ανοιγοκλείνουν μοιάζει ώρες ώρες εκκωφαντικός.

Δοκίμασες να απέχεις, μα το μόνο που πέτυχες ήταν να κλειστείς στον εαυτό σου, να χάσεις στηρίγματα, ανθρώπους που πάλευαν δίπλα στο πλευρό σου.

Τώρα τα σκέφτεσαι όλα αυτά. Συλλογίζεσαι όσα έγιναν, αναμετριέσαι με όσα πρόκειται να γίνουν και βαδίζεις με βήμα μετέωρο, άλλοτε νωχελικά κι άλλοτε με πείσμα, έτοιμος να γίνεις ξανά πρωταγωνιστής στη ζωή σου. Πόσο άραγε θα σου πάρει να σταθείς ξανά γερά στα πόδια σου;

Θα τα καταφέρεις, είμαι σίγουρος, αρκεί να μην επιτρέψεις σε κανέναν να σου «κόψει τα πόδια». Για να γίνει αυτό, θα πρέπει πρωτίστως να σταθείς απέναντι στο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις που προωθεί η κυβέρνηση. Ακόμα κι αν αισθάνεσαι πως δεν ανήκεις σε αυτούς που διαδηλώνουν συχνά.

Άλλωστε, το νομοσχέδιο αυτό ίσως και να αφορά περισσότερο εκείνους που δεν είναι συνηθισμένοι να βγαίνουν στους δρόμους. Αυτούς που δεν έχουν ακόμα πειστεί να κάνουν το βήμα και να συμπαραταχτούν με τους υπόλοιπους που είναι ήδη έξω και περιμένουν.

Γι’ αυτό, λοιπόν, διαδήλωσε ακόμα κι αν δεν το θέλεις, ακόμα κι αν δεν είσαι σίγουρος. Διαδήλωσε για να έχεις το δικαίωμα να διαδηλώσεις τη στιγμή που θα το θέλεις και θα είσαι σίγουρος. Για να μην είναι πλέον αργά, όταν θα αισθανθείς έτοιμος να γίνεις μέρος των εξελίξεων και να αποτελέσεις το εφαλτήριο ιστορικών αλλαγών.

ΠΑΜΕ «Οι αγώνες δεν μπαίνουν στο γύψο. Όλοι και όλες στα Συλλαλητήρια στις 9 Ιούλη

Στην ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ αναφέρει τα εξής:

«Μετά το χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία, που ξεκίνησε με νόμο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση της ΝΔ δυναμώνει την καταστολή, φέρνοντας νομοσχέδιο ουσιαστικής απαγόρευσης των διαδηλώσεων και των συγκεντρώσεων.

Αυτό που δεν πέτυχαν καθ’ όλη τη διάρκεια της καραντίνας, ώστε να κλείσει το στόμα όλων των εργαζόμενων, επιδιώκουν να το κάνουν με έναν χουντικής έμπνευσης νόμο που προωθεί νέα μέτρα περιορισμού, καταστολής και διάλυσης ενός βασικού δημοκρατικού δικαιώματος, το οποίο ο λαός μας κατέκτησε με αιματηρούς αγώνες.

Το σύνολο των διατάξεων που περιέχονται στο νομοσχέδιο έρχεται να συμπληρώσει το κατασταλτικό οπλοστάσιο του κρατικού μηχανισμού. Το νομοσχέδιο επιδιώκει να συκοφαντήσει τους λαϊκούς αγώνες και να θέσει υπό απαγόρευση και περιορισμό κάθε κινητοποίηση, μέσα από διατάξεις - λάστιχο, που θα τις ερμηνεύουν οι αστυνομικές αρχές και οι άλλοι μηχανισμοί καταστολής. Έχει στόχο να χειραγωγήσει το μυαλό, εμφανίζοντας τη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις ως κάτι εν δυνάμει “εγκληματικό” και “επικίνδυνο”.

 Το νομοσχέδιο έρχεται να επιβάλει τους όρους, τα μέρη και το περιεχόμενο που θα έχει μία διαδήλωση. Χώροι συγκέντρωσης δεν μπορεί να είναι δημόσιες υπηρεσίες και υπουργεία. Επίσης, μπορούν να γενικεύονται οι απαγορεύσεις όταν πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις χωρίς γνωστοποίηση στις αρχές ή αν δεν "συμμορφώνονται" οι διαδηλωτές στους περιορισμούς. Το νομοσχέδιο "επιτρέπει" συγκεντρώσεις μόνο για γεγονότα “κοινωνικής σημασίας”, προϋπόθεση που μπορεί να ερμηνεύεται από τον καθένα διαφορετικά.

 Εισάγει απαγορεύσεις με βάση το “σκοπό” της συγκέντρωσης, σε συνδυασμό με τον αριθμό των συγκεντρωμένων. 

 Αναθέτει στην αστυνομία υπερεξουσίες και διευρύνει τον κατασταλτικό ρόλο του Λιμενικού Σώματος, καθώς νομιμοποιείται η χρησιμοποίησή του ενάντια στις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις. Το νομοσχέδιο ορίζει την αστυνομία ως ανώτατη αρχή καθώς της αναθέτει διευρυμένο και επιτελικό ρόλο. Πέρα από το ρόλο της στην επιβολή του νόμου, αναλαμβάνει καθήκοντα ερμηνείας του νόμου. Θα μπορεί να καθορίζει τους περιορισμούς που πρέπει να επιβληθούν σε μια διαδήλωση, να επινοεί δικούς της, να έχει τη διακριτική ευχέρεια να αποφασίζει εκ των προτέρων αν θα επιτραπεί μια δημόσια συνάθροιση, αν αυτή είναι αυθόρμητη, ποιοι περιορισμοί θα επιβάλλονται. 

 Ανάγει σε ιδιώνυμο αδίκημα και θα "καταζητούνται" οι συμμετέχοντες σε "απαγορευμένη" συγκέντρωση - διαδήλωση.

 Δίνεται η δυνατότητα στην αστυνομία να μπορεί να αποφασίζει την απαγόρευση μέχρι και στο παρά πέντε. Παράλληλα, απαιτεί τα στοιχεία ταυτότητας του οργανωτή και πλήρες χρονοδιάγραμμα και τοπογραφικό για την έναρξη - λήξη και τη διαδρομή της συγκέντρωσης.

Δεν θα περάσει η σιγή νεκροταφείου!

Είναι ανυπόστατο ψέμα ότι οι εργατικές - λαϊκές διαδηλώσεις ευθύνονται για το κλείσιμο των καταστημάτων όπως με ευκολία ακούγεται, προκειμένου να δικαιολογηθεί αυτό το τερατούργημα. Όσοι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί επαγγελματίες πανηγυρίζουν για τέτοιου είδους απαράδεκτους και αντιδραστικούς σχεδιασμούς, να γνωρίζουν ότι αργά ή γρήγορα θα τους γυρίσει μπούμερανγκ.

Κλειστά μαγαζιά, άλλωστε, υπάρχουν σε κάθε γειτονιά και σε κάθε πόλη της χώρας χωρίς να γίνονται διαδηλώσεις. Για τα λουκέτα των μαγαζιών και για τη μειωμένη αγοραστική δυνατότητα των εργαζομένων ευθύνονται η πολιτική που σαρώνει τους μισθούς και τις Συλλογικές Συμβάσεις, η ανεργία, οι ελαστικές σχέσεις και συνολικά το σύστημα της εκμετάλλευσης που κομμάτι του αποτελεί και αυτό το νομοσχέδιο που ενισχύει την καταστολή.

Δεν θα γίνουν οι διαδηλώσεις βόλτες του "νόμου" και του "αστυνόμου"!

Ξεκαθαρίζουμε στην κυβέρνηση και στις εργοδοτικές ενώσεις ότι οι εργάτες θα συνεχίσουν να διαδηλώνουν πιο μαζικά και αποφασιστικά. Είναι ο μόνος δρόμος για να υπερασπιστούμε τη ζωή τη δική μας και των οικογενειών μας απέναντι στη λυσσαλέα επίθεση που δεχόμαστε καθημερινά, για το δικαίωμα στην εργασία, στην αξιοπρέπεια, στο δικαίωμα για να ζούμε χωρίς τους εκμεταλλευτές που σκορπούν φτώχεια, δυστυχία, πολέμους.

Οι εμπνευστές αυτού του τερατουργήματος να γνωρίζουν πως το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν πρόκειται να κάνει πίσω! Οι εργαζόμενοι θα κουρελιάσουν και αυτό το νομοσχέδιο, θα ματαιώσουν στην πράξη κάθε προσπάθεια που έχει στόχο να τους βάλει φίμωτρο, να μετατρέψουν τους εργασιακούς χώρους σε γκέτο και την αντίσταση σε ποινικό αδίκημα.

Καλούμε την εργατική τάξη και τα συνδικάτα της, τους αυτοαπασχολούμενους με τις ενώσεις τους, τη νεολαία με τους συλλόγους τους, τους μαζικούς φορείς να πάρουν μαζικά μέρος στο συλλαλητήριο στις 9 Ιούλη 

Οι εργαζόμενοι και οι συνδικαλιστές οργανώσεις της χώρας δεν πρόκειται να βάλουν δοσομετρητή στη μορφή και το περιεχόμενο των αγώνων τους. Δεν θα ζητούν άδεια από τα αφεντικά και τις κυβερνήσεις τους για να διαδηλώνουν απέναντι τους.

Οι αγώνες δε μπαίνουν στο γύψο!

Δεν θα επιτρέψουμε για κανέναν λόγο και με κανένα πρόσχημα να μπει σε γύψο το δικαίωμά μας να διαδηλώνουμε κατά των αντιλαϊκών μέτρων».