Η μετεγκατάσταση της οφθαλμολογικής αν μη τι άλλο αναδεικνύει με το πιο ευφάνταστο τρόπο τις επιδιώξεις της διοίκησης.
Ο νόμος της αγοράς που διέπει όλη την οικονομική δραστηριότητα διέπει και το χώρο της υγείας με παρόμοιους, αν όχι ίδιους νόμους.
Το χιλιοειπωμένο περί της ιδιωτικοοικονομικής δραστηριότητας του νοσοκομείου μόνο ως διαπίστωση αντηχεί και μάλιστα σε αρκετών αυτιά αποκτά και ευχάριστη νότα αυτή που προσιδιάζει στη κίνηση του χρήματος και του κέρδους.
Η επιχειρηματικότητα στο χώρο της υγείας δεν είναι αποκλειστικότητα του ιδιωτικού φορέα. Βρίσκεται και αναπτύσσεται στον δημόσιο, εξελίσσεται παίρνει χαρακτηριστικά έντονης αγοραπωλησίας. Αέναη η κίνηση της προσφοράς και ζήτησης.(γιγάντωση απογευματινών, εργολάβοι, κτλ) Το νομικό πλαίσιο που φρόντισαν ΠΑΣΟΚΟΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣΥΡΙΖΑΝΕΛΙΚΟΙ να δημιουργήσουν, στη συνέχεια να εφαρμόσουν και να επεκτείνουν, δίνουν το δικαίωμα σε δήθεν ανάλγητες διοικήσεις να το αξιοποιήσουν. Μα για αυτό είναι διοικήσεις, γιατί όχι μόνο αποτελούν το μακρύ χέρι της εκάστοτε εξουσίας αλλά ταυτόχρονα είναι και εμπνευστές αξιοποίησης- εκμετάλλευσης νέων προϊόντων. Σε αυτό αξιολογούνται και αριστεύουν.
Εκείνο που αξιοπρόσεκτο και συνάμα επικίνδυνο είναι, ότι τούτο τον τρόπο σκέψης επιδιώκουν και αρκετές φορές το καταφέρνουν να τον υιοθετήσουν και οι υφιστάμενοί τους, εκλαϊκεύοντας κάθε φορά τον τρόπο αξιοποίησης των δυνατοτήτων τους. Έτσι παρουσιάζεται και μια «υπαλληλική» στάση που επιδιώκει τη προσοδοφόρα δραστηριότητα του νοσοκομείου, (βλέπε επιτροπές αναζήτησης καινοτομιών, γραφεία ποιότητας και projects που αναζητούν βελτίωση στον έλεγχο … διαφημιστικά προϊόντα προς ενδυνάμωση του επιχειρηματικού προφίλ, εκθέσεις με προτάσεις αποφυγής διαφυγόντων εσόδων κτλ).
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, το οποίο βέβαια δεν φτιάχτηκε σε μια νύχτα, αλλά δημιουργήθηκε κομμάτι το κομμάτι, στη βάση πάντα της επιχειρηματικής δράσης, το ρόλο της ενυδάτωσης παίζουν και οι τακτικές των πλειοψηφούντων στο επιχειρησιακό σωματείο. Αιτήματα- επιχειρήματα του τύπου “ίση μεταχείριση κύριε υπουργέ” ή “το νοσοκομείο μας καλύπτει το 50% της δραστηριότητας στη υγειονομική περιφέρεια” κτλ αν μη τι άλλο συγκαλύπτουν την κύρια αιτία αυτής της κατάστασης, απενοχοποιεί το σύστημα της επιχειρηματικότητας, και οδηγεί τη σκέψη σε μια πιο δήθεν δίκαιη κατανομή των βαρών.
Βέβαια στη “διεκδικητική” λογική και η τακτική της ανάθεσης, η δια αντιπροσώπου διεκδίκηση, η ταχυδρομική επικοινωνία με τους διοικούντες, οι παραστάσεις διαμαρτυρίας για τους εργαζόμενους χωρίς αυτούς, οδήγησαν και συνεχίζουν στην ίδια κατεύθυνση που η ιστορικά κατακτημένη διεκδίκηση του πεζοδρόμιου αντικαθίσταται από την απραξία, παίρνοντας το χαρακτήρα της αλληλογραφίας. Αγωνιστικές διαθέσεις διακόπηκαν και διακόπτονται με αποφάσεις του ενός κτλ.
Ένα δεύτερο ζήτημα που αναδεικνύεται είναι το ζήτημα της ενότητας. Χιλιοειπωμένο και αυτό και μάλιστα εμφανίζεται ως επιχειρηματολογία πάντα την περίοδο που η ανάγκη το φέρνει να αναδειχτεί η αιτία, κάτι που σκόπιμα κρύβεται. Οι απόψεις “ενότητα στο πρόβλημα” ή “πάλη για τα προβλήματα” αρκούν για να στοιχειοθετήσουν το στόχο πάλης; Αναδεικνύεις την επιχειρηματικότητα στην υγεία ( δημόσια και ιδιωτική) ως κύρια οδηγία των εκάστοτε κυβερνητικών πολιτικών κατευθύνσεων; Εμφανίζεις τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας ως εργαλείο διεκπεραίωσης των στοχεύσεων της διοίκησης; Αντιπαλεύεις τις πολιτικές εκείνες που πέτυχαν “να ζεις μονάχα τόσο, όσο δουλεύεις και να δουλεύεις τόσο, όσο φέρνεις κέρδος”; κτλ, κτλ. ή όταν τα βάζεις όλα αυτά πολιτικοποιείς τον αγώνα ή για κάποιους άλλους κομματικοποιείς την προσπάθεια; Προσπαθείς να εντάξεις ειδικά αιτήματα μερίδας εργαζομένων στο γενικότερο πλαίσιο πάλης του συνόλου των εργαζομένων ή αξιοποιείς το διαίρει και βασίλευε γιατί αυτό απαιτεί η εύρυθμη λειτουργία του ιδρύματος; (βλ. μετατάξεις).. Γίνεται στόχος πάλης όλων των εργαζόμενων η υπογραφή καινούργιας και μάλιστα διευρυμένης ΣΣΕ ή αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης κάποιων “σοφών” του ΔΣ μακριά από εκθέσεις και συζητήσεις των ίδιων των εργαζόμενων, απαξιώνοντας τις μαζικές διαδικασίες;
Το άνοιγμα ουσιαστικά της οφθαλμολογικής είναι αποτέλεσμα συνειδητής αδράνειας από μέρους της πλειοψηφίας του σωματείου που στην ουσία ακολουθεί ασθμαίνοντας τις επιλογές του ιδρύματος. Λογικές συνδιαχείρισης, προτάσεις εύρυθμης λειτουργίας του ιδρύματος, τακτικές ερωτοαπαντήσεων με ταχυδρομικές επιστολές ή στην καλύτερη περίπτωση φραστικές καταγγελίες της επιχειρηματικότητας ενώ από την άλλη κάνεις τουμπεκί στην λειτουργία των απογευματινών το λιγότερο αποπροσανατολιστικές είναι
Εν κατακλείδι με αυτούς τους συσχετισμούς στο σωματείο και με τέτοιο προσανατολισμό στη δράση μάλλον να προσανατολιζόμαστε και για άλλες οφθαλμολογικές.