«Στενός κορσές»: Μόνο έτσι μπορούν να χαρακτηριστούν το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στους φαρμακευτικούς κολοσσούς και η πολιτική στήριξης της κερδοφορίας τους από τα κράτη και τις κυβερνήσεις. Και αυτό που ασφυκτιά μέσα στον «κορσέ» είναι η ίδια η επιστημονική έρευνα για νέα και πιο αποτελεσματικά φάρμακα, η ανάγκη της ανθρωπότητας για καινοτόμες θεραπείες, πρόληψη από ασθένειες κ.ο.κ.
Ακόμα πληρώνουν άλλωστε οι λαοί σε όλο τον κόσμο τις συνέπειες από το κριτήριο της κερδοφορίας με βάση το οποίο σχεδιάζεται η παραγωγή των εμβολίων ή άλλων σκευασμάτων για την αντιμετώπιση του κορονοϊού.
Σήμερα, μετά και τις αποκαλύψεις ότι πριν την πανδημία η έρευνα για τα εμβόλια ενάντια στους κορονοϊούς δεν τύγχανε χρηματοδότησης, αφού είχε κριθεί ότι δεν συμφέρει οικονομικά, η Ιστορία επαναλαμβάνεται, καθώς οι ειδικοί δηλώνουν «απαισιόδοξοι» για την πορεία των ερευνών πάνω στην παρασκευή εμβολίων νέας γενιάς, που θα είναι πιο αποτελεσματικά για την πρόληψη της COVID-19 και των μεταλλάξεών της.
Για παράδειγμα, η προσπάθεια ανάπτυξης ενός εμβολίου σε μορφή ρινικού σπρέι από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης δείχνει να εγκαταλείπεται από τα αρχικά κιόλας στάδια, λόγω «ελλιπούς χρηματοδότησης και λειψής πολιτικής βούλησης» για την έρευνα γύρω από τη νέα γενιά εμβολίων. Εταιρείες που επενδύουν στα εμβόλια διαπιστώνουν ότι «η κοινωνία μοιάζει να κυριεύεται από την απάθεια» και ρίχνουν την ευθύνη στις ανακοινώσεις των κυβερνήσεων σε μια σειρά χώρες (π.χ. Μπάιντεν στις ΗΠΑ) ότι «η πανδημία έχει λήξει».
«Εάν ακουστεί πολλές φορές ότι η COVID τελείωσε, κανείς δεν θα βρεθεί να θέλει να προωθήσει τα εμβόλια της νέας γενιάς», προσθέτουν καθηγητές που ασχολούνται με την έρευνα.
* * *
Ο λόγος βέβαια που οι κυβερνήσεις κηρύσσουν το τέλος της πανδημίας - ενώ αυτή παραμένει απειλή - και οι εταιρείες «ανησυχούν» για την πορεία των ερευνών δεν είναι η προστασία της υγείας του λαού, αλλά η οικονομία και το κέρδος.
Οι κυβερνήσεις θέλουν να ξεμπερδεύουν με τους όποιους περιορισμούς στη λειτουργία της οικονομίας, ειδικά μπροστά στη διαφαινόμενη νέα κρίση, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει μερικές χιλιάδες παραπάνω θανάτους από COVID. Οι δε πολυεθνικές του Φαρμάκου θα ήθελαν πολύ να επαναλαμβάνεται αέναα ο κύκλος της κρατικής στήριξης που απολάμβαναν στα πρώτα κύματα της πανδημίας για την παρασκευή εμβολίων.
Γιατί το νήμα που συνδέει την «απροθυμία» των φαρμακευτικών κολοσσών να προωθήσουν τις έρευνες για τα εμβόλια νέας γενιάς δεν είναι άλλο από την κρατική χρηματοδότηση, με τον σύμβουλο του Λευκού Οίκου Αντονι Φάουτσι να εντοπίζει ότι «δεν είναι δυνατόν να γίνει έρευνα αν δεν υπάρχουν κονδύλια από το Κογκρέσο».
Ετσι άλλωστε βγήκαν και τα τεράστια κέρδη των φαρμακευτικών την περίοδο έξαρσης της πανδημίας: Η τεράστια κρατική στήριξη στην ανάπτυξη της έρευνας, στη χρηματοδότηση της παραγωγής και τελικά στην απορρόφηση των εμβολίων οδήγησε την «Pfizer» να υπερδιπλασιάσει τα κέρδη της το 2021 σε σχέση με το 2020, τη «Moderna» να τα 15πλασιάσει και την «BioNTech» να τα αυξήσει κατά 650 φορές!
* * *
Δεν πρόκειται λοιπόν για ένα ακόμα «λάθος» που είναι σε εξέλιξη, ούτε για μία ακόμα «αβλεψία» που όλοι την αντιλαμβάνονται εκτός απ' αυτούς που έχουν σήμερα στα χέρια τους «το μαχαίρι και το πεπόνι». Είναι ακριβώς η «κανονική λειτουργία» της αγοράς, το ίδιο το κριτήριο του κέρδους, που δεν δείχνει κανένα έλεος και καθορίζει ποιες θεραπείες και ποια εμβόλια, πότε και για πόσο θα αναπτυχθούν.
Είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι που ως κάτοχοι των μέσων παραγωγής αποφασίζουν και το πώς θα αξιοποιηθεί η κατεκτημένη επιστημονική γνώση, προς τα πού θα κατευθυνθεί η επιστημονική έρευνα, εκτιμούν αν «συμφέρει ή όχι» να βγει στην αγορά ένα νέο εμβόλιο ή θεραπεία. Αποδεικνύεται ξανά ότι όσο υπάρχει αυτό το κριτήριο τόσο θα πηγαίνουν στράφι οι επιστημονικές προσπάθειες, θα υπονομεύονται υπαρκτές δυνατότητες για την ακόμα πιο αποτελεσματική προστασία της ζωής των λαών, για την αναγκαία πρόληψη.
Οτι τα περιβόητα «κίνητρα», ο «ανταγωνισμός», η «καινοτομία», που διαφημίζονται από τους προπαγανδιστές ενός συστήματος σάπιου μέχρι το μεδούλι, είναι η άλλη όψη της «γάγγραινας» που έχουν ρίξει οι καπιταλιστές στην ίδια την επιστημονική γνώση και στα αποτελέσματά της.
Αυτός είναι και ο πραγματικός εχθρός με τον οποίο πρέπει να ξεμπερδεύει ο λαός, για να καταφέρει να αποκτήσει πρόσβαση σε όσα του στερούν, να αξιοποιηθεί επιτέλους προς όφελός του κάθε κατάκτηση της ανθρώπινης δουλειάς και σκέψης.
