ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
“Νέος” Εσωτερικός Κανονισμός Λειτουργίας ως προπομπός του “νέου” ΕΣΥ
Οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης για το “νέο ΕΣΥ”, δημιουργούν νέα δεδομένα στο χώρο της υγείας, που αποτελούν εξειδίκευση και εφαρμογή της πολιτικής της Ε.Ε Αν και το νοσοκομείο Παπαγεωργίου ήδη τράβαγε γερά πάνω στις ράγες του νοσοκομείου-επιχείρηση (κόστος-όφελος, προσφορά-ζήτηση κτλ), αυτό πλέον θα ισχύει για όλο το δημόσιο σύστημα υγείας. Οι όροι της αγοράς στους οποίους καλούνται να προσαρμοστούν τα νοσοκομεία, νομοτελειακά φέρνουν και τον ανταγωνισμό μεταξύ τους. Άλλα θα σταματήσουν να λειτουργούν ως νοσοκομεία, άλλα θα συρρικνώσουν ή θα καταργήσουν μη κερδοφόρες δραστηριότητες, ενώ άλλα θα στραφούν σε νέες κερδοφόρες δραστηριότητες. Αυτά τα νέα δεδομένα ασφαλώς και δε θα μπορούσαν να αφήσουν τη διοίκηση του νοσοκομείου Παπαγεωργίου αδιάφορη, γι’ αυτό και η σπουδή να “εκσυγχρονιστεί”, ο μόλις πριν 4 χρόνια τροποποιημένος ΕΚΛ.
Ο ΕΚΛ όσες φορές και να ανανεωθεί, θα γίνεται ακόμα αντιδραστικότερος σε σχέση με τον προηγούμενο. Από την πρώτη παράγραφο ξεκαθαρίζεται, ότι το νοσοκομείο μας «λειτουργεί βάσει των αρχών της ιδιωτικής οικονομίας..» και από εκεί και κάτω όλη η φιλοσοφία του είναι ενταγμένη σε αυτή τη λογική. Ζητούμενο της νέας τροποποίησης είναι να αποκτήσουν οι διοικούντες του νοσοκομείου μεγαλύτερη ευελιξία και αυτονομία στους στόχους και στις αποφάσεις τους.
1)Από το πρώτο άρθρο ακόμα, που είναι το θεμέλιο του ΕΚΛ, φαίνεται που πάει η βαλίτσα: φιοριτούρες περί “νόμων που διέπουν το ΕΣΥ και τη λειτουργία των πανεπιστημιακών κλινικών και εργαστηρίων”, απαλείφονται. Οι αρχές της ιδιωτικής οικονομίας φτάνουν και περισσεύουν.
Σε άλλη παράγραφο του ίδιου άρθρου, καθορίζεται ρητά, ότι ο μη κερδοσκοπικός χαρακτήρας “δεν εμποδίζει την ανάπτυξη σε ειδική πτέρυγα τμημάτων και εργαστηρίων προς παροχή ιδιωτικής φύσης ιατρικών υπηρεσιών με ελεύθερη τιμολόγηση, τα έσοδα από τη λειτουργία των οποίων διατίθενται πρωτίστως για την κάλυψη των πάσης φύσης εξόδων τους, τη συντήρησή τους και την περαιτέρω ανάπτυξή τους, ενώ το πλεόνασμα διατίθεται στο Νοσοκομείο για τους σκοπούς του”. Πιο ξεκάθαρα δε μπορεί να ειπωθεί η επιχειρηματική λειτουργία του νοσοκομείου, που πάει να ευθυγραμμιστεί με τον ΕΚΛ του Παιδιατρικού νοσοκομείου, όπου το νοσοκομείο ως ιδιοκτήτης πατεντών και ερευνητικών πρωτοκόλλων θα μπορεί να τα εμπορεύεται.
2) Στο άρθρο 2, προστίθεται η παράγραφος 5 που λέει: “Η παροχή επ΄' αμοιβή πάσης φύσης ιατρικών υπηρεσιών και νοσηλείες σε ιδιώτες, τα έσοδα της οποίας δραστηριότητας διατίθενται για την εκπλήρωση των σκοπών του Νοσοκομείου”. Να και τα απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή και οι ασφαλιστικές εταιρίες.
3) Το άρθρο 3 δεν αφήνει πλέον ανοιχτή καμιά τρύπα, απ’ όπου θα μπορούσαν να διαρρεύσουν πιθανά έσοδα για το νοσοκομείο. Για να είμαστε ακριβείς, μια τρύπα αφήνεται σκόπιμα ανοιχτή, αυτή της κρατικής χρηματοδότησης, όπου η: “Ετήσια επιχορήγηση του Δημοσίου που θα καθορίζεται εκάστοτε με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών, Υγείας, το ύψος της οποίας δεν μπορεί να υπολείπεται της δαπάνης μισθοδοσίας του προσωπικού που υπηρετεί στο νοσοκομείο”, μετατρέπεται σε: “... θα καθορίζεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Υγείας, με σκοπό την πλήρη κάλυψη του ετήσιου κόστους τακτικής και έκτακτης μισθοδοσίας του προσωπικού με οποιασδήποτε μορφής σχέση απασχόλησης περιλαμβανομένης και της ειδικής αμοιβής....”. Εδώ η κοροϊδία απογειώνεται, τη στιγμή που τα εξαιρέσιμα και η μισθοδοσία του έκτακτου προσωπικού δεν πληρώνονται από την κρατική χρηματοδότηση. Μούγκα όμως για την αύξησή της!
4) Στο άρθρο 4 η εποπτεία του Υπουργείου εξαντλείται στο διορισμό του Διοικητικού Συμβουλίου και στον τακτικό έλεγχο της οικονομικής διαχείρισης, με τα μέλη του Δ.Σ. να είναι υπόλογα μόνο για το ποσό της κρατικής χρηματοδότησης!!!
Αυτά τα 4 άρθρα διαμορφώνουν και τα υπόλοιπα, γι’ αυτό και επιμέρους παρατηρήσεις πρέπει να έχουν αναφορά στα παραπάνω. Για παράδειγμα, άρθρα που επιδεινώνουν τη θέση συγκεκριμένων ομάδων ή μεμονωμένων εργαζόμενων, δεν πρέπει να ειδωθούν μεμονωμένα, αλλά παράγωγα του τρόπου λειτουργίας του νοσοκομείου που βάζουν τα πρώτα άρθρα. Ένα τέτοιο παράδειγμα στο άρθρο 22 παρ. 7, αποτελεί η εισήγηση της Δ/νσης της νοσηλευτικής στο Γενικό Διευθυντή για ανάθεση καθηκόντων τομεαρχών και προϊσταμένων. Εστιάζοντας σε μεμονωμένα άρθρα, χωρίς να στοχοποιούμε και να καταγγέλλουμε το συγκεκριμένο τρόπο λειτουργίας, είναι σα να ρίχνουμε στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων και καλλιεργούμε την αυταπάτη, ότι αν απαλειφθούν αυτά, θα ανακουφιστούν.
Να αναφέρουμε επίσης, ότι η μη αύξηση των θέσεων εργασίας για δεύτερη φορά μέσα σε 4 χρόνια -ενώ ταυτόχρονα έχουν αναπτυχθεί νέα τμήματα- σημαίνει για όλους μας εντατικοποίηση, συνεχείς μετακινήσεις από τμήμα σε τμήμα, απαξίωση, τρομοκρατία, προστριβές ανάμεσά μας και με τους ασθενείς, αλλά και ένα συνεχές κυνήγι του “αόρατου εχθρού”.
Οι αρχές της ιδιωτικής οικονομίας όμως πάνε νύχι-κρέας με την αξιολόγηση των τμημάτων και των εργαζόμενων. Ότι δεν καλύπτει τουλάχιστον τα έξοδά του, συμπιέζεται μέχρι εκεί που θα τα καλύψει, με ότι αυτό συνεπάγεται για τους ασθενείς και τους εργαζόμενους, ή συγχωνεύεται ή απλούστατα καταργείται.
Το ίδιο και με τον εργαζόμενο, γι’ αυτό άλλωστε και οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, όπου η απόλυση ονομάζεται κομψά “μη ανανέωση σύμβασης” και δεν υποχρεώνει τον εργοδότη να καταβάλλει κανενός είδους αποζημίωση, ενώ γι’ αυτούς που κρίνονται επαρκείς, διατηρείται το προνόμιο για μια ακόμα χρονική περίοδο, να τραβούν το κουπί στη γαλέρα του νοσοκομείου-επιχείρηση. Η διατύπωση του άρθρου 9 παρ. 15, διαχωρίζει το”... προσλαμβάνει το πάσης φύσεως προσωπικό, πλην του ιατρικού, μέσα στο πλαίσιο του προϋπολογισμού του Νοσοκομείου...”, από το “...απολύει εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις διακοπής της εργασιακής του σχέσης”. Ποιες είναι αυτές οι προϋποθέσεις; Ο νοών, νοήτω.
Σε τελική ανάλυση, αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε όλοι, είναι ότι ο ΕΚΛ μαζί με την ΣΣΕ είναι οι όροι που διαμορφώνουν το εργασιακό περιβάλλον του κάθε εργαζόμενου με οποιαδήποτε σχέση εργασίας και αν προσλήφθηκαν. Το ιδιωτικοοικονομικό κριτήριο απαιτεί μικρότερα έξοδα και περισσότερα έσοδα, που στο μεγαλύτερο βαθμό επιτυγχάνονται μέσω της μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, που δεν επιτυγχάνεται μόνο με τη μείωση του ονομαστικού μισθού, αλλά πχ. και με την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων. Τα απογευματινά χειρουργεία, σύμφωνα με τη διοίκηση, θα λειτουργούν με προσωπικό που θα έρχεται απ’ το ρεπό του. Και φυσικά όπως και στα απογευματινά ιατρεία, δε θα παίρνει καμιά προσαύξηση για τον επιπλέον χρόνο ανάπαυσης που χάνει, είτε ως υπερωρία ή ρεπό που δουλεύεται. Μεγαλύτερη φθορά για τον οργανισμό του εργαζόμενου, που ούτε πληρώνεται αλλά ούτε και αναπληρώνεται. Εκεί δηλαδή που ο εργαζόμενος έπαιρνε Χ ευρώ σε 8 ώρες εργασίας, τώρα μπορεί να παίρνει Χ+ κατιτίς σε διπλάσιο χρόνο!
Ο αγώνας να μην περάσουν οι αντιδραστικές αυτές προτάσεις είναι αγώνας που αφορά όλους, είτε πρόκειται για εργαζόμενους και τις συνθήκες εργασίας ακόμη και για όσους πιστεύουν ότι “τρύπωσαν” κάπου και θα μείνουν αλώβητοι, είτε το λαό που μαζί με τους απλήρωτους λογαριασμούς θα τσαλακώνεται καθημερινά στην αναζήτηση γιατροποριάς. Ο ωχαδερφισμός μόνο τις διοικήσεις και τις κυβερνήσεις βοήθησε.
Χρειάζεται οργάνωση, στόχευση, αποφασιστικότητα. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας και σε αυτούς που θα ακολουθήσουν. Γιατί όποιος το αφήνει στους άλλους θα το βρει μπροστά του επιβεβαιώνοντας αυτό που ο λαός σοφά συμπυκνώνει “ όποιος κατουράει στη θάλασσα το βρίσκει στο αλάτι”.
Να γίνει γενική συνέλευση για ενημέρωση των εργαζόμενων, που θα πάρει απόφαση για κινητοποιήσεις πάνω στο παρακάτω πλαίσιο:
• Να μην περάσουν οι νέες αντιδραστικές διατάξεις της διοίκησης.
• Να σταματήσει η επιχειρηματική δράση των νοσοκομείων.
• Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία με επαρκή χρηματοδότηση του ΕΣΥ.
• Τώρα ο13ος και 14ος μισθός ως αντιστάθμισμα στις τεράστιες απώλειες που έχουμε υποστεί.
• Τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και την κατάργηση των εργολαβιών.
• Δωρεάν παιδικός σταθμός με μόνιμο προσωπικό που θα πληρώνεται από το κράτος.
• Εκπροσώπηση των εργαζόμενων στο Δ.Σ. του νοσοκομείου, όπως συμβαίνει και στα δημόσια.
Σταθμός διεκδίκησης η συμμετοχή στην απεργία την 1η του Μάη στις 11:00 π.μ. στο Άγαλμα Βενιζέλου.
Άμεσα μέτρα ανακούφισης του λαού από την ακρίβεια τώρα!
ΑΠΡΙΛΗΣ 2022
