Ο σκληρός ανταγωνισμός ανάμεσα στη Ρωσία από τη μία και τους ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ από την άλλη, για τον «σιτοβολώνα της Ευρώπης» όπως αποκαλείται η Ουκρανία, δεν είναι διόλου ανεξήγητος, βλέποντας τη γεωστρατηγική της θέση στη Μαύρη Θάλασσα, τις παραγωγικές της δυνατότητες, σε πολλές περιπτώσεις κατάλοιπο της σοσιαλιστικής κληρονομιάς της, τα πλούσια, αχανή καλλιεργήσιμα εδάφη και κυρίως τον σπάνιο και άφθονο ορυκτό πλούτο της ουκρανικής γης. Αυτόν τον πλούτο ο σοσιαλισμός τον είχε θέσει για δεκαετίες στην υπηρεσία της ευημερίας του λαού, που ζούσε αδελφωμένος κάτω από τη ίδια στέγη. Εδώ και 30 χρόνια, όμως, μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης και τη διάλυση της ΕΣΣΔ, ο πλούτος αυτός από ευλογία έγινε κατάρα για τον λαό. Αποτέλεσε και αποτελεί αντικείμενο καταλήστευσης από τα μονοπώλια της Ουκρανίας και άλλων κρατών, αλλά και το «μήλον της Εριδος» στον ανταγωνισμό ανάμεσα σε αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για το ποιος θα τον βάλει στο χέρι, βάζοντας την Ουκρανία στη δική του σφαίρα επιρροής, απέναντι στα συμφέροντα του αντιπάλου. Αυτή ήταν η «καύσιμη ύλη» που οδήγησε στα γεγονότα του 2014 και στον σημερινό ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για να αναφερθούμε στα πιο πρόσφατα μόνο συμβάντα.
* * *
Η Ουκρανία, πέρα από την εξόφθαλμα στρατηγική της θέση, διαθέτει ένα τεράστιο και μοναδικό στον κόσμο σύστημα με 37,6 χιλιάδες χλμ. αγωγών Ενέργειας, 120 σταθμούς διατήρησης της πίεσης του φυσικού αερίου και 13 υπόγειες αποθήκες φύλαξης. Ετησίως από το έδαφος της Ουκρανίας μπορούσαν να μεταφέρονται έως και 130 δισ. κυβικά μέτρα ρωσικού φυσικού αερίου, από τα οποία το κράτος και η αστική τάξη της Ουκρανίας αποκομίζουν μεγάλα οικονομικά οφέλη, εισπράττοντας τα τέλη διαμετακόμισης. Αποτελεί το μεγαλύτερο κανάλι εξαγωγής ρωσικού φυσικού αερίου, ακόμα και μετά την κατασκευή του αγωγού «Nord Stream 2» στη Βαλτική μεταξύ Ρωσίας - Γερμανίας. Η Ουκρανία είναι ταυτόχρονα η πρώτη χώρα στον κόσμο σε κοιτάσματα ορυκτού ουρανίου, η δεύτερη ευρωπαϊκή χώρα σε αποθέματα τιτανίου (κρίσιμο για βιομηχανίες και τεχνολογίες αιχμής), δεύτερη στον κόσμο σε αποθέματα σιδήρου και σε κοιτάσματα υδραργύρου, έβδομη διεθνώς σε κοιτάσματα γαιανθράκων. Οι ουκρανικές βιομηχανίες είναι πρώτες πανευρωπαϊκά σε παραγωγή αμμωνίας, δεύτερες σε αγωγούς και συστήματα διανομής φυσικού αερίου (δυνατότητας μεταφοράς 142 δισ. κ.μ. ετησίως), τρίτες σε παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνικούς σταθμούς. Η ουκρανική οικονομία είναι τρίτη παγκοσμίως σε εξαγωγές χάλυβα, τέταρτη σε παραγωγή τουρμπινών για πυρηνικούς σταθμούς και σε παραγωγή πυραύλων, ένατη στην παραγωγή οπλικών συστημάτων.
* * *
Σημαντική και πλούσια είναι η αγροτική παραγωγή της χώρας, καθώς το μεγαλύτερο τμήμα της (περίπου 54%) είναι πεδινό και καλλιεργήσιμο. Είναι πρώτη παγκοσμίως σε εξαγωγή ηλιελαίου, δεύτερη σε παραγωγή κριθαριού, τρίτη σε παραγωγή καλαμποκιού και τέταρτη σε παραγωγή πατάτας, σίκαλης, σίτου. Ανάλογες επιδόσεις καταγράφει και στους τομείς των κτηνοτροφικών και πτηνοτροφικών προϊόντων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2018 η Ουκρανία εξήγαγε περίπου 18 εκατομμύρια τόνους σιτηρών από τη συνολική της παραγωγή, που έφτασε τα 24 εκατομμύρια τόνους. Ηταν ο πέμπτος μεγαλύτερος εξαγωγέας στον κόσμο, με μεγαλύτερους πελάτες την Κίνα και την ΕΕ. Το ουκρανικό σιτάρι είναι θέμα «ζωής και θανάτου» για εκατομμύρια κατοίκους του πλανήτη. Στοιχεία του ΟΗΕ αναφέρουν ότι το μισό σιτάρι που καταναλώθηκε το 2020 στον Λίβανο, προέρχεται από την Ουκρανία. Επίσης, 14 χώρες στον κόσμο εξαρτώνται από τις ουκρανικές εξαγωγές κατά περισσότερο από 10% της κατανάλωσής τους σε σιτηρά. Η Υεμένη κατά 22%, η Λιβύη κατά 43%. Το 2021 η Αίγυπτος εισήγαγε 3 εκατ. τόνους από την Ουκρανία, το 14% της κατανάλωσης σιτηρών στη χώρα. Η Μαλαισία το 28%, το ίδιο και η Ινδονησία, το 21% το Μπαγκλαντές κ.ο.κ.
* * *
Αυτά είναι ορισμένα ενδεικτικά μόνο στοιχεία της ουκρανικής οικονομίας, του πλούσιου εδάφους και του υπεδάφους της, της στρατηγικής της θέσης στη Μαύρη Θάλασσα, στο «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Για όλους αυτούς τους λόγους η Ουκρανία αποτελεί «πολύφερνη νύφη» για ΝΑΤΟ και ΕΕ, στο σχέδιο στρατιωτικής και οικονομικής περικύκλωσης της Ρωσίας, η αστική τάξη της οποίας επιχειρεί τη δική της καπιταλιστική ολοκλήρωση στην περιοχή, με τους σχεδιασμούς της να περιλαμβάνουν βέβαια και την Ουκρανία. Σ' αυτό το έδαφος, με τους συμβιβασμούς να εξαντλούνται, προετοιμάστηκε ο σημερινός ιμπεριαλιστικός πόλεμος, που πληρώνει ο ουκρανικός λαός και αποτελεί τεράστια απειλή για όλους τους λαούς της περιοχής.
