«Σημαντικά επιτεύγματα στον τομέα της Υγείας που έγιναν τις τελευταίες δύο δεκαετίες ενδέχεται να "σαρωθούν" σε μικρό χρονικό διάστημα». Η διαπίστωση αυτή, που περιλαμβάνεται σε πρόσφατη έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τις επιπτώσεις του κορονοϊού, αποτυπώνει το μεγάλο ...κατόρθωμα των καπιταλιστικών συστημάτων Υγείας σε όλο τον κόσμο: Ακόμα και επιτεύγματα της ιατρικής επιστήμης, αποτελέσματα μακροχρόνιας δουλειάς, έρευνας και μελέτης, ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση του καρκίνου, μπορούν να τεθούν σε αμφισβήτηση, να αναιρεθούν, όταν η Υγεία λειτουργεί ως εμπόρευμα.
Η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε σε περισσότερες από 100 χώρες, δείχνει τις συνέπειες που έχει για ασθενείς, αλλά και για «εν δυνάμει ασθενείς», η μετατροπή των δημόσιων συστημάτων Υγείας σε «μίας νόσου» (του κορονοϊού), εξαιτίας της αδυναμίας τους να ανταποκριθούν συνδυαστικά στις ανάγκες διαχείρισης της πανδημίας από τη μια και στις συνολικότερες ανάγκες των ασθενών από την άλλη. Κι ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι τα δημόσια συστήματα υγείας σε όλον τον κόσμο είναι υποχρηματοδοτούμενα, ρημαγμένα και ξεδοντιασμένα, εξαιτίας της πολιτικής εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης.
Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα, οι υπηρεσίες Υγείας στο 90% των κρατών που μελετήθηκαν, έχουν υποβαθμιστεί, αντί να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο σε συνθήκες ραγδαίας εξάπλωσης της πανδημίας.
* * *
Ενα χαρακτηριστικό εύρημα είναι αυτό που δείχνει ότι τα προγράμματα εμβολιασμού έχουν υποχωρήσει στο 70% παγκοσμίως, ενώ η διάγνωση και θεραπεία του καρκίνου έχουν υποχωρήσει κατά 55%. Πρακτικά, δηλαδή, ασθένειες που είχαν αντιμετωπιστεί επαρκώς δεν αποκλείεται να επανεμφανιστούν, ενώ καρκινοπαθείς που σε «κανονικές συνθήκες» θα είχαν μια καλή πρόγνωση εξέλιξης της νόσου τους, με έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία, τώρα καταδικάζονται στο θάνατο. Κι αυτό γιατί στον 21ο αιώνα, τα ήδη επιβαρυμένα και υποχρηματοδοτούμενα δημόσια συστήματα Υγείας, ρίχνουν όλο το βάρος και τα μέσα που διαθέτουν στη διαχείριση της πανδημίας, επομένως δεν «αντέχουν» πολλά - πολλά.
Τα ευρήματα της παραπάνω έρευνας τα συναντά κανείς και στην καθημερινότητά του. Πόσοι είναι για παράδειγμα στην Ελλάδα εκείνοι που έχουν αναβάλει ακόμα και τακτικές διαγνωστικές εξετάσεις, επειδή τα εξωτερικά ιατρεία «έκλεισαν» την περίοδο του «lock down», χιλιάδες χειρουργεία αναβλήθηκαν, ολόκληρες κλινικές μετατράπηκαν σε «αντι-covid», αφήνοντας ξεκρέμαστους ασθενείς που έχρηζαν βοήθεια; Πόσοι ακόμα ανέβαλαν μια εξέταση, περιμένοντας να περάσει η «μπόρα» της πανδημίας, γιατί με το χάος που επικρατεί δεν ξέρουν αν και πώς θα βγάλουν άκρη, ή γιατί φοβούνται τη μετάδοση της νόσου σε υγειονομικές μονάδες; Αποτέλεσμα κι αυτό της ανυπαρξίας συστηματικής πρόληψης, πλήρως εξοπλισμένων και στελεχωμένων πρωτοβάθμιων δομών που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν έγκαιρη διάγνωση, άρα και θεραπεία.
Δεν είναι λίγες μάλιστα οι καταγγελίες που αποτυπώνουν αυτή την κατάσταση, με χιλιάδες νεφροπαθείς και καρκινοπαθείς που βρέθηκαν σε ένα βράδυ ξεκρέμαστοι, πέφτοντας στα νύχια των ιδιωτών - εμπόρων της Υγείας, αφού οι δημόσιες δομές δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν. Οπως ανέφερε σε πρόσφατη καταγγελία της η ελληνική Ομοσπονδία Καρκίνου, «μετά την έξαρση της πανδημίας του κορονοϊού, υπάρχει αραίωση των ραντεβού στα νοσοκομεία ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός», οπότε «ο αριθμός των ασθενών που αναζητούν άλλες λύσεις είναι πολύ μεγαλύτερος», καταβάλλοντας επιπλέον χρήματα π.χ. για τις ακτινοθεραπείες τους. Ο κανιβαλισμός δηλαδή σε όλο του το μεγαλείο, αποτέλεσμα της εμπορευματοποίησης του δημόσιου συστήματος Υγείας, του «μοντέλου» που εφαρμόζεται από όλες τις αστικές κυβερνήσεις.
* * *
Κι αν όλα αυτά αποκαλύπτουν τα τραγικά αποτελέσματα της αντιμετώπισης της υγείας του λαού ως «κόστους», αλλά και ως πεδίου για κερδοφόρες μπίζνες, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν αποτελούν εξαίρεση, αλλά τον κανόνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «θεραπεία» για τις ανεπάρκειες του συστήματος Υγείας την ίδια την αιτία που το έχει οδηγήσει στα σημερινά του χάλια, δηλαδή την επιχειρηματική λειτουργία, που προωθήθηκε με συνέπεια από όλες τις αστικές κυβερνήσεις και σήμερα αναβαθμίζεται, με την προώθηση των ΣΔΙΤ και άλλους μηχανισμούς.
Οπως κι αν το δει κανείς τελικά, επιβεβαιώνεται ότι ο πιο επικίνδυνος ιός είναι ο καπιταλισμός, η πολιτική που αντιμετωπίζει την Υγεία σαν πεδίο επενδύσεων, τους ασθενείς σαν «πελάτες» και τους υγειονομικούς σαν φθηνούς και αναλώσιμους εργαζόμενους. Η υποταγή της επιστημονικής γνώσης και των επιτευγμάτων της στους σιδερένιους νόμους της αγοράς, στη λογική «κόστους - οφέλους», έχει ήδη τραγικά αποτελέσματα για τους λαούς όλου του κόσμου. Αυτή η πολιτική πρέπει να βρεθεί στο στόχαστρο, μέσα από την ανάπτυξη της πάλης για ένα υγειονομικό σύστημα που θα λειτουργεί με βάση τις ανάγκες του λαού και όχι τις «αντοχές» της καπιταλιστικής οικονομίας και τις προτεραιότητες των επιχειρηματικών ομίλων.
