ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Πριν λίγο διάστημα άλλαξε ο εργολάβος στην καθαριότητα στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου. Η πρώτη πράξη αυτής της “αλλαγής” ήταν η απόλυση 5 εργαζομένων στην καθαριότητα.
Πέρα από την εργοδοσία όμως, ευθύνες φέρει και η Διοίκηση του νοσοκομείου που δεν έβαλε όρους για την παραμονή όλων των εργαζόμενων της παλιάς εταιρείας. Εργαζόμενες που γνωρίζουν άριστα το πεδίο της δουλειάς τους και σε λίγα χρόνια θα συνταξιοδοτούνταν.
Το χαμήλωμα του κόστους απ’ τη μια μεριά για τη Διοίκηση του νοσοκομείου και η διαφύλαξη ή αύξηση του κέρδους απ’ την άλλη για τον εργολάβο, είναι οι μυλόπετρες που αλέθουν εργαζόμενους και ασθενείς. “Το ‘να χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο”, λέει ο σοφός λαός.
Τι κι αν ο εργολάβος κοστίζει περισσότερο στο νοσοκομείο, απ’ ότι η μισθοδοσία ίδιου αριθμού εργαζόμενων; Οι ασθενείς και οι εργαζόμενοι πληρώνουν το μάρμαρο και γίνονται καύσιμο για την περιβόητη ΑΝΑΠΤΥΞΗ!
Η διαρκώς μειούμενη κρατική χρηματοδότηση στα νοσοκομεία και η λειτουργία τους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, που θα ενταθεί με την καθολική εφαρμογή των DRGs από το νέο έτος, απαιτούν πιο φθηνούς και πιο “ευέλικτους” εργαζόμενους, με όσο το δυνατόν λιγότερα δικαιώματα. Αυτό είναι και το διαχρονικό αίτημα κάθε εργοδότη, ώστε να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα της επιχείρησής του στην αρένα της αγοράς.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τους εργολαβικούς εργαζόμενους μεταφορείς ασθενών, οι οποίοι χαρακτηρίζονται ως συνοδοί και όχι μεταφορείς, με αποτέλεσμα τις χαμηλότερες αποδοχές τους. Και εδώ η διοίκηση φέρει ευθύνες για το τι είδους συμβάσεις υπογράφει. Δεν μπορεί να επικαλείται ότι δεν το γνώριζε. Κοινός παρανομαστής διοίκησης και εργολάβου είναι το χαμηλό κόστος.
Τέτοιες συνθήκες δημιούργησαν ανεξαιρέτως όλες οι κυβερνήσεις με κάθε αντεργατικό νόμο να ακολουθείτε από τον επόμενο και με την συγκατάθεση των πλειοψηφιών στη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Το να κάνει ο εργαζόμενος καλά τη δουλειά του και να μην “ενοχλεί” τον εργοδότη με παράπονα και διαμαρτυρίες για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας του, δεν αρκούν για την εξασφάλιση της παραμονής του στην εργασία. Οι ατομικές λύσεις τις περισσότερες φορές οδηγούν σε αδιέξοδο. Οι λύσεις βρίσκονται στη συλλογική, οργανωμένη πάλη μέσα από το σωματείο.
Όχι πάλη γενικά κι αόριστα, αλλά ενάντια στην πολιτική που μας οδηγεί στην εξαθλίωση και όλους αυτούς που την υπηρετούν: κυβερνήσεις πρώην και νυν που διαμόρφωσαν αυτό το αντεργατικό πλαίσιο, διοικήσεις νοσοκομείων που εφαρμόζουν αυτή την πολιτική, εργολάβους που ρουφάνε το αίμα των εργαζόμενων και εργολαβικά και κυβερνητικά σωματεία που δεν βγάζουν άχνα.
Γιατί οι εργαζόμενοι σε οποιαδήποτε σύμβαση και αν βρίσκονται έχουν κοινά συμφέροντα που μόνο κοινά δεν είναι με αυτά των διοικήσεων και των εργοδοτών.
Όλοι ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ στις 20 /11/ 24 στο Αγ. Βενιζέλου στις 10.30πμ
Νοέμβρης 2024
