Με έναν συγκλονιστικό τρόπο, οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία της Γαλλίας που βρίσκονται σε απεργιακό αναβρασμό, περιγράφουν την κατάσταση που κάνει το ποτήρι να ξεχειλίζει. «Είναι αδύνατο οι εργαζόμενοι να κάνουμε τη δουλειά μας σωστά και να υποδεχτούμε τον πληθυσμό με αξιοπρέπεια, όσο μας λείπουν ανθρώπινοι και οικονομικοί πόροι» καταγγέλλουν τα συνδικάτα της Υγείας, με συνθήματα όπως «Το νοσοκομείο ματώνει - ο πληθυσμός κινδυνεύει»!
Οι καταγγελίες των Γάλλων γιατρών είναι κραυγή αγωνίας: «Τα νοσοκομεία δεν είναι πλέον ικανά να απορροφήσουν μια συνηθισμένη επιδημία εποχικής βρογχιολίτιδας (...) Δεν είναι φυσιολογικό ένας ασθενής με τεράστια κήλη δίσκου να καταλήγει στο τραπέζι του χειρουργείου μετά από καθυστέρηση 42 ωρών... Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έχει παράλυση των κάτω άκρων και της ουροδόχου κύστης, με συνέπειες που τον αναγκάζουν να αυτοκαθετηριάζει τα ούρα και να περπατάει με δύο μπαστούνια».
Κι ένας άλλος: «Δεν είναι φυσιολογικό ένας μεσήλικας που ξαφνικά πέφτει σε κώμα λόγω ρήξης ανευρύσματος, να φτάνει στο χειρουργικό τραπέζι μετά από 9 ώρες, αφού περάσουμε από το χάος των Επειγόντων (...) Λόγω αυτής της καθυστέρησης, έχει επηρεαστεί ο μισός εγκέφαλός του, δεν θα μπορέσει να επιβιώσει με αξιοπρέπεια».
Ασθενείς παίρνουν εξιτήριο με περισσότερες παθήσεις από αυτές για τις οποίες μπήκαν, εξαιτίας εγκληματικών καθυστερήσεων στην παροχή φροντίδας. Ζωές που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί χάνονται άδικα. Οι υγειονομικοί καταγγέλλουν τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές. Αλλά και τα άθλια επίπεδα των μισθών τους, που δεν φτάνουν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες, παραμένοντας «παγωμένες» ολόκληρη την τελευταία 20ετία. Η υποχρηματοδότηση των δημοσίων συστημάτων Υγείας σε όλο της το μεγαλείο.
* * *
Αυτή είναι η μια πλευρά. Η άλλη έχει να κάνει με την εμπορευματοποίηση της Υγείας, που εξαναγκάζει τους ασθενείς να βάζουν το χέρι όλο και πιο βαθιά στην τσέπη ακόμα και για τις πιο στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας. Κι επειδή για τη χώρα μας ό,τι και να γράψει κανείς θα είναι λίγο, ας δώσουμε τον λόγο σε μια Ελληνίδα εκπαιδευτικό, που βρέθηκε στην ανάγκη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στην Ελβετία, όταν στη διάρκεια εκπαιδευτικού ταξιδιού έσπασε το χέρι της.
Ακολουθώντας τη σύσταση των διασωστών να απευθυνθεί στο «δημόσιο νοσοκομείο», «για να μην πληρώσει πολλά σε ένα ιδιωτικό», επισκέφτηκε ένα από τα νοσοκομεία της πόλης και παρέμεινε εκεί για 4 ώρες. Κατά τη διάρκεια της «νοσηλείας» της χρειάστηκε να βγάλει τέσσερις ακτινογραφίες, της έγινε διάγνωση για σπάσιμο στον ώμο και της τοποθέτησαν νάρθηκα.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, η ίδια διηγείται ότι έλαβε «δύο σελίδες χρεώσεις. 27 ευρώ κοστολογήθηκε το πέρασμά μου από τη ρεσεψιόν του νοσοκομείου, 22 ευρώ η έγγραφη γνωμάτευση, κοστολογήθηκε ο γιατρός που μου πήρε το ιστορικό κ.ο.κ.». Ο συνολικός λογαριασμός έφτασε τα 778 ελβετικά φράγκα (788 ευρώ). Κι όπως φαίνεται από την ανάλυση των χρεώσεων, στο δημόσιο νοσοκομείο χρεώνουν μέχρι και τον αέρα που αναπνέεις! Για παράδειγμα, ο χρόνος της διάγνωσης χρεώνεται κλιμακωτά, 17,86 φράγκα το πρώτο πεντάλεπτο και κάτι παραπάνω για την «επιπλέον συμβουλευτική» ανά 5 λεπτά.
Ακόμα και οι «συζητήσεις με θεραπευτές ανά περίοδο 1 λεπτού» χρεώθηκαν συνολικά για 35,71 φράγκα. Αλλα 61 ευρώ κόστισε η εξέταση από ορθοπεδικό/χειρουργό για περιόδους άνω των 5 λεπτών... Οι δε χρεώσεις για τις γνωματεύσεις προκύπτουν ανάλογα με τις γραμμές (!) του κειμένου: Αλλη τιμή για κείμενα από 11 έως 35 γραμμές και άλλη για κείμενα άνω των 35 γραμμών...
* * *
Ο τιμοκατάλογος αυτός δεν ξενίζει. Είναι πιστή εφαρμογή των περιβόητων DRG's, που περιγράφονται ως εργαλείο «συγκράτησης του κόστους παραγωγής υπηρεσιών υγείας και αύξησης της παραγωγικότητας και της αποδοτικότητας των νοσοκομείων», μέσω αναλυτικής κοστολόγησης ομαδοποιημένων υπηρεσιών «με αναλυτικό τρόπο» ώστε οι ασθενείς (από την τσέπη τους ή με τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία) να αποζημιώνουν τα νοσοκομεία και να καταβάλλουν ένα «προσυμφωνημένο αντίτιμο το οποίο αναλογεί στη συγκεκριμένη ομοιογενή κατηγορία στην οποία αυτός κατατάσσεται κατά τη διάρκεια της νοσηλείας».
Ο μηχανισμός αυτός, που θωρακίζει και βαθαίνει τον εμπορευματικό χαρακτήρα των υπηρεσιών Υγείας, ενσωματώθηκε στη χώρα μας επί ΣΥΡΙΖΑ και ενισχύεται βέβαια από τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία αναδεικνύεται σε ...δρομέα υψηλών ταχυτήτων στην προώθηση όλων των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων στην Υγεία.
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι αδιαμφισβήτητο: Το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και στην Υγεία, η «κανονικότητα» για την οποία «σκίζεται» η ΝΔ και οι «καλές πρακτικές της ΕΕ» για τις οποίες κόπτεται ο ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορώντας μάλιστα την κυβέρνηση ότι ...αποκλίνει από αυτές, είναι η βαρβαρότητα που περιγράφουν υγειονομικοί και ασθενείς σε όλη την Ευρώπη.
Κι αν έχει κάπου να ελπίζει ο λαός στην Ελλάδα και παντού, δεν είναι στον συμβιβασμό με αυτήν την αθλιότητα, ούτε στους κάθε λογής σωτήρες, πρώην και νυν, που υπόσχονται «νέα συστήματα Υγείας» με τα ίδια αντιλαϊκά υλικά. Απάντηση μπορεί να δώσει μόνο ο δικός του αγώνας για προσλήψεις και κρατική χρηματοδότηση στο ύψος των πραγματικών αναγκών, για σύγχρονη, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία, για μια άλλη οργάνωση της οικονομίας, όπου το κέρδος δεν έχει καμιά θέση και η Υγεία δεν θα αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα.
