ΣΥΣΚΕΨΗ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΤΡΙΤΗ 27/8 ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

 ΣΥΣΚΕΨΗ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΤΡΙΤΗ 27/8 ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Οι “μεταρρυθμίσεις” της κυβέρνησης δεν είναι τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από τις οδηγίες της Ε.Ε που απαρέγκλιτα όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις υλοποιούν κατά γράμμα.

Οδηγίες που στο όνομα της δημοσιονομικής σταθερότητας περικόπτονται δαπάνες που αφορούν την υγεία και την πρόνοια.

Στις ανάγκες του συστήματος υγείας για χρηματοδότηση η λύση που επιβάλλεται είναι η μετατροπή των δομών υγείας σε επιχειρήσεις και λειτουργία με όρους αγοράς. Εδώ κουμπώνουν όλοι οι νόμοι παλαιότεροι  αλλά και πρόσφατοι που  όλες οι κυβερνήσεις νομοθέτησαν.

Τα νοσοκομεία σαν αυτόνομες – αυτοχρηματοδοτούμενες δομές επιδιώκουν τη δημιουργία εσόδων γιατί γνωρίζουν ότι η κρατική χρηματοδότηση μπαίνει σε μέγγενη. Το κόστος  πρέπει να μετακυλύεται στον ασθενή είτε άμεσα είτε έμμεσα μέσω ασφαλιστικού φορέα.

Τα απογευματινά χειρουργεία αποτελούν τρανταχτό παράδειγμα άμεσης χρηματοδότησης. 

Η είσοδος ιδιωτών γιατρών ή ομάδων στο δημόσιο νοσοκομείο είτε με ενοικίαση χώρων είτε με παροχή υπηρεσιών  τη χρηματοδότηση έρχεται να λύσει.    

Άλλωστε δεν κρύβουν, όλοι όσοι πίνουν νερό στην “ιερή αγελάδα της Ε.Ε” ότι η υγεία αποτελεί κόστος. Όλοι μιλούν για δήθεν εξορθολογισμό των υπηρεσιών, των φαρμακευτικών δαπανών κτλ, και όλοι τους ξέρουν ότι εννοούν περικοπές, συγχωνεύσεις, καταργήσεις δομών. Κριτήριό τους η παραγωγικότητα και η πληρότητα. Κριτήρια με όρους αγοράς λες και πρόκειται για ξενοδοχειακές μονάδες. 

Γι αυτό λοιπόν να μη μας παραξενεύει που:

● συνεχίζεται η μείωση του αριθμού των μονίμων εργαζομένων στην Υγεία (από 93.580 τον Ιανουάριο 2013 σε 70.096 τον Μάιο 2024)). 

● απορρίπτεται, από όλες τις κυβερνήσεις, το αίτημα μας για μονιμοποίηση των συμβασιούχων συναδέλφων συνεχίζοντας το μαρτύριο της σταγόνας με τις ανανεώσεις τους. ΟΑΕΔ, επικουρικοί, ατομικές συμβάσεις.

• απορρίπτονται τα αιτήματα για ουσιαστικές αυξήσεις και επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού με την προκλητική δικαιολογία ότι “δεν αντέχει η οικονομία”. Στην κατεύθυνση αυτή και η “δυνατότητα” που δίνεται στους γιατρούς του ΕΣΥ να ασκήσουν ιδιωτικό έργο.

Στην ίδια ρότα και ο νόμος για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση. Ένας νόμος που ο βασικός του πυρήνας διαπνέεται από την κατεύθυνση ενίσχυσης του ιδιωτικού τομέα της ψυχικής υγείας και της απεξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες και αλκοόλ.

Πιάνοντας το νήμα από κει που το άφησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, η κυβέρνηση της ΝΔ, αντί για τις αναγκαίες μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και αντί να μονιμοποιήσει όλους τους συμβασιούχους, συνεχίζει τα μπαλώματα που έκαναν και όλοι οι προηγούμενοι, μετακινεί υγειονομικούς από τη μία δομή στην άλλη, από το ένα νησί στο άλλο, από τον βορρά στον νότο, δημιουργώντας νέες τρύπες σε νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας.

Ταυτόχρονα γιγαντώνεται η παρουσία εργολάβων στα νοσοκομεία κάνοντας πάρτι με ζεστό χρήμα. 

Πληθαίνουν και οι ατομικές συμβάσεις (μπλοκάκι) εργαζόμενων με εργοδότη το ίδιο το νοσοκομείο. Υπάρχουν νοσοκομεία που οι ελαστικές μορφές εργασίας αγγίζουν το 40%

Και ενώ η στρόφιγγα για την υγεία κλείνει δε συμβαίνει το ίδιο με άλλου τύπου δαπάνες, όπως αυτές που αφορούν στρατιωτικές –νατοϊκές υποχρεώσεις. Μισό δις την ημέρα για την φρεγάτα στην Ερυθρά θάλασσα για τα συμφέροντα των εφοπλιστών. 

Αυτές οι πολιτικές έχουν γονατίσει το λαό με την ακρίβεια χωρίς τέλος, την ενεργειακή φτώχεια, του απαγορευμένου, για την οικογένεια, τουρισμού και πάει λέγοντας

Χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας και η διεκδίκηση για μόνιμες προσλήψεις υγειονομικών στο δημόσιο σύστημα Υγείας, αύξηση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό στην Υγεία.

                                                ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

• Γενναίες αυξήσεις στους μισθούς των υγειονομικών. 

• Ένταξη στα ΒΑΕ και επέκταση του ανθυγιεινού σε όλες τις βαθμίδες.

• Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και μονιμοποίηση όλων των εργαζόμενων με ελαστικές σχέσεις εργασίας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

• Γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την Υγεία.

• Κατάργηση κάθε μορφής επιχειρηματικής δράσης στον χώρο της Υγείας. Έξω

οι εργολάβοι από τα νοσοκομεία.

 ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ στις 27/8  7 μμ ΣΤΟΝ ΑΙΘΡΙΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ .

 ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΗΣΗΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

                                             ΔΣ ΣΕΝΠ

Μην σου τύχει να αρρωστήσεις στις διακοπές

 

Μην σου τύχει να αρρωστήσεις στις διακοπές!

• 
  
  

Το νοσοκομείο - πρότυπο της εμπορευματοποίησης στη Σαντορίνη

Πηγή: Eurokinissi

Κορόνα - γράμματα παίζεται η ζωή του λαού, χειμώνα - καλοκαίρι, με τη λειτουργία των δημόσιων μονάδων Υγείας να κρέμεται σε μια κλωστή. Στα νησιά της Ελλάδας η κατάσταση έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, με νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας να έχουν καταντήσει κουφάρια, καθώς η υποστελέχωση είναι δραματική, με επισφαλείς συνθήκες νοσηλείας και εργασίας.

Πιάνοντας το νήμα από κει που το άφησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, η κυβέρνηση της ΝΔ, αντί για τις αναγκαίες μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και αντί να μονιμοποιήσει όλους τους συμβασιούχους, συνεχίζει τα μπαλώματα που έκαναν και όλοι οι προηγούμενοι, μετακινεί υγειονομικούς από τη μία δομή στην άλλη, από το ένα νησί στο άλλο, από τον βορρά στον νότο, δημιουργώντας νέες τρύπες σε νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας.

Κι όχι μόνο αυτό... Στο έδαφος των μεγάλων ελλείψεων που δημιουργεί η χρόνια εμπορευματοποίηση και υποστελέχωση των δομών Υγείας, η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «λύση» μέτρα που οδηγούν σε επιδείνωση της κατάστασης για υγειονομικούς και ασθενείς.

Γα παράδειγμα, στο νομοσχέδιο «Ολοκλήρωση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης» που ψηφίστηκε πρόσφατα, πρόσθεσε την τελευταία στιγμή το άρθρο 65, το οποίο προβλέπει την «ενίσχυση των δημοσίων δομών Υγείας από ιδιώτες παρόχους και ιδιώτες ιατρούς», με αφορμή το νησί της Κω, όπου η κυβέρνηση «ανακάλυψε» μόλις τον Ιούνη (!) ότι δεν έχει παθολόγο!

Επικίνδυνα υποστελεχωμένο το Νοσοκομείο της Κω

Από διαμαρτυρία στην Κω

Η πραγματικότητα είναι η εξής: Η Κως με τους 40.000 μόνιμους κατοίκους, τις δεκάδες χιλιάδες εποχικούς εργαζόμενους και το 1 εκατομμύριο τουρίστες κάθε χρόνο, εκτός από την έλλειψη πόσιμου νερού, τις αλλεπάλληλες διακοπές ρεύματος, είναι αντιμέτωπη και με την τραγική υποστελέχωση του μοναδικού νοσοκομείου στο νησί, το οποίο υποτίθεται καλύπτει και τις ανάγκες των κοντινών νησιών.

Εδώ και 4 χρόνια δεν υπάρχει παθολόγος. Ποτέ δεν υπήρξε πνευμονολόγος. Ο μοναδικός καρδιολόγος που υπηρετούσε, παραιτήθηκε πρόσφατα λόγω της σκληρής εντατικοποίησης. Ογκολόγος δεν υπάρχει και οι ογκολογικοί ασθενείς λαμβάνουν τη χημειοθεραπεία τους και παρακολουθούνται από άλλες ειδικότητες. Παιδίατρος είναι μόνο μία και γι' αυτήν «παίζεται» το πόσο θα αντέξει. Ακτινολόγος μόνο ένας. Οι ελλείψεις στο νοσηλευτικό προσωπικό είναι στο «κόκκινο».

Οι αεροδιακομιδές είναι καθημερινό φαινόμενο, όχι μόνο για την Κω, αλλά και όσα περιστατικά από Νίσυρο, Κάλυμνο κ.ά. «πλέον δεν μπορούμε να τα σταθεροποιήσουμε στο νοσοκομείο, λόγω της υποστελέχωσης κι έρχονται στην Κω μόνο για να διακομισθούν, χάνοντας πολύτιμο χρόνο. Κάθε διακομιδή στοιχίζει 36.000 ευρώ. Και υπάρχουν ημέρες που θα γίνουν και 2 και 3 διακομιδές. Τόσα χρήματα θα μπορούσαν να διατεθούν στην πρόσληψη μόνιμου προσωπικού», καταγγέλλει στον «Ριζοσπάστη» η πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του νοσοκομείου της Κω Γαρυφαλλιά Καρανάσιου.«Είναι έγκλημα να λες ότι το πρόβλημα θα το λύσουν 2-3 αυτοαπασχολούμενοι παθολόγοι που θα έρχονται κάποιες ώρες, σ' ένα νοσοκομείο που είναι άδειο», συνεχίζει η πρόεδρος του Σωματείου. Και αναρωτιέται ρητορικά: Ποιος θα παρακολουθεί τους ασθενείς 24 ώρες το 24ωρο, κάθε μέρα, κάθε μήνα; Ποιος έχει την εμπειρία και τη γνώση;

«Πρόκειται για ένα επικίνδυνο κι αποσπασματικό μέτρο που δεν λύνει τα προβλήματα. Και δεν είναι μόνο αυτά. Νυχτερινή βάρδια στην καθαριότητα του νοσοκομείου δεν υπάρχει, έχουν μείνει μόλις δύο καθαρίστριες, οι υπόλοιπες απολύθηκαν, ενώ είναι σε εξέλιξη ο διαγωνισμός ανάθεσης σε εργολάβο. Κάθε ειδικότητα, κάθε πόστο χρειάζεται τουλάχιστον 3 ανθρώπους στη βάρδια. Από τα δύο ασθενοφόρα, πλήρωμα υπάρχει μόνο για το ένα», μας λέει η πρόεδρος του Σωματείου και συνεχίζει:

«Ποιος θα έρθει να δουλέψει σ' αυτές τις συνθήκες; Βλέπουμε καθημερινά ανθρώπινες ζωές να κινδυνεύουν. Ως Σωματείο δεχόμαστε επίθεση επειδή λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και μας κατηγορούν για πολιτική σκοπιμότητα. Δεν θα κάνουμε πίσω. Θα συνεχίσουμε να λέμε την αλήθεια, παλεύοντας για δωρεάν σύγχρονες υπηρεσίες Υγείας».

Χωρίς βασικές ειδικότητες και υποδομές

Συγκέντρωση στη Λέρο

Στη Λέρο, στο ιστορικό Κρατικό Θεραπευτήριο και Γενικό Νοσοκομείο του νησιού, με πάνω από 200 τρόφιμους στην ψυχιατρική κλινική, 8.000 μόνιμους κατοίκους, πολλαπλάσιο πληθυσμό το καλοκαίρι και πάνω από 1.000 πρόσφυγες και μετανάστες, οι ελλείψεις σύμφωνα με το απαρχαιωμένο οργανόγραμμα του νοσοκομείου στο ιατρικό προσωπικό αγγίζουν το 70%! Στο νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό ξεπερνούν το 40%.

Το νοσοκομείο καλείται να καλύψει και τις ανάγκες μικρότερων νησιών όπως Πάτμος, Αγαθονήσι, Αρκιοί κ.ά., αφού κι εκεί στα Κέντρα Υγείας και Περιφερειακά Ιατρεία «το προσωπικό είναι λιγότερο από τα δάχτυλα του ενός χεριού». Δεκάδες έκτακτα περιστατικά αλλά και τακτικά δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν, αφού λείπουν βασικές ειδικότητες, όπως χειρουργοί, αναισθησιολόγοι, ορθοπεδικοί, παιδίατροι, νεφρολόγοι, ακτινοδιαγνώστες, νευρολόγοι, ψυχίατροι και ειδικευμένοι νοσηλευτές.

Αρκετές μέρες του μήνα δεν υπάρχουν οι ειδικότητες αυτές στο νοσοκομείο, γιατί υπηρετεί ένας γιατρός σε καθεμία από αυτές, με την κατάσταση να είναι χειμώνα - καλοκαίρι εκτός ελέγχου. Παρά τις αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις υγειονομικών και κατοίκων, εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει γίνει μία μόνιμη πρόσληψη στο νοσοκομείο.

Σε Πάτμο, Νίσυρο, Καστελόριζο, Κάσο, Σύμη, Τήλο, Αστυπάλαια, Κύθνο, Σέριφο, Μήλο, Σίφνο, Αμοργό δεν υπάρχει καν ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, με αποτέλεσμα τις γνωστές εικόνες ανθρώπων να ξεψυχούν σε καρότσες αγροτικών αυτοκινήτων. Ενώ στο μεγαλύτερο σε έκταση νησί των Κυκλάδων, στη Νάξο, υπάρχει μόνο ένα ασθενοφόρο, το οποίο πρέπει να διανύει αποστάσεις ακόμα και δύο ωρών. Μόνο για τις ανάγκες των μεγάλων τουριστικών επιχειρήσεων εξασφαλίζεται κάποια καλοκαίρια και ένα δεύτερο.

Αλλά και το «πρότυπο» Νοσοκομείο Σαντορίνης, που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ και παρέλαβε η ΝΔ, στο πλαίσιο της «νέας σχέσης δημόσιου - ιδιωτικού τομέα στην κατεύθυνση της επικουρικής - συμπληρωματικής λειτουργίας», λειτουργεί σήμερα χωρίς παθολόγο, ακτινολόγο, μικροβιολόγο κ.λπ.

Αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη»

Λίγος σεβασμός!

 “Μιας και δεν μπορέσαμε τότε να πάμε μήνα του μέλιτος, ας τον χαρούμε τώρα” του είπε χαμογελώντας η σύζυγός του μόλις έφτασαν στο ξενοδοχείο.

Δεν είχε και άδικο. Μια ζωή δουλειά, άγχος για τους λογαριασμούς, αλλά και για την ανάγκη να ζει με αξιοπρεπεια από αυτή χωρίς να προδίδει ιδανικά και αξίες. Ήρθε λοιπόν η ώρα για να βγει στη σύνταξη και ας γνώριζε ότι αυτή δεν θα ήταν στο ύψος των αναγκών του και κυρίως των επιθυμιών του, Ευτυχώς η σύζυγός ήδη είχε αποχωρήσει με εθελουσία από την τράπεζα , ενώ τα παιδιά τους μετά τις σπουδές τους είχαν βρει δουλειά, έστω και με το βασικό μισθό.

Είχε υποσχεθεί πρώτιστα στον εαυτό του αυτές τις διακοπές. Βοήθησε και το γεγονός ότι μετά από ένα χρόνο από την αίτηση συνταξιοδότησής του, του ήρθε η σύνταξη μαζί με τα αναδρομικά. Οπότε έκλεισε ένα δωμάτιο σ’ ένα καινούργιο ξενοδοχείο σε όμορφο χωριό του Πηλίου και ξεκίνησε τη νέα του ζωή ως συνταξιούχος. Η γυναίκα του ετοίμασε τρεις βαλίτσες, παρά τη δική του γκρίνια, γιατί όπως του τόνισε τόσες θα ήταν και οι μέρες των διακοπών τους, οπότε “δεν θα κυκλοφορούμε εκεί μόνο με το μαγιό σε ένα καθώς πρέπει μέρος”.

Του έκανε εντύπωση από την πρώτη στιγμή. Η ηλικία της ήταν πολύ μεγαλύτερη από των άλλων εργαζόμενων στο ξενοδοχείο. Ηταν χαμογελαστή στους πελάτες και ας διέκρινε κάποιος παρατηρητικός μία πίκρα στα μάτια της και ένα αργό καμπουριαστό βάδισμα όταν έφτανε η ώρα να λήξει η βάρδια θαρρείς και κουβαλούσε τα βάρη όλου του κόσμου ή καλύτερα των τυρρανισμένων ανθρώπων.

Το τραπεζάκι που διάλεγε ήταν πάντα εκεί στη γωνία που την κάλυπτε με τον ίσκιο του ένα τεράστιο πλατάνι. Του έδινε τη δυνατότητα αυτή η γωνιά να παρατηρεί τους πελάτες που κατέφθαναν, να κρίνει όμως στάσεις και συμπεριφορές. Στάσεις που συχνά τον πίκραναν, τον απογοήτευαν και τον εξόργιζαν.

Με φιλοσοφική διάθεση συχνά, τόνιζε στη σύζυγό του, τις παρατηρήσεις που έκανε για τον καθένα και την καθεμιά σχετικά με τη συμπεριφορά του τόσο στις παρέες που σχηματίζονταν, όσο και στη συμπεριφορά τους απέναντι στους εργαζόμενους. Εργαζόμενος και αυτός μέχρι πρότινος καταλάβαινε την αδικία, ήταν σταθερά με το μέρος “του εργάτη και όχι του κάθε κεφαλαιοκράτη” όπως άλλωστε τόνιζε και το σύνθημα που συχνά και αυτός φώναζε στις συγκεντρώσεις με το σωματείο του.

Μπορεί να τον ενοχλούσε το γεγονός ότι στις συζητήσεις που έκανε εκεί με το προσωπικό ήταν άγνωστη λέξη γι’ αυτούς το “σωματείο”- το δικαιολογούσε με το νεαρό της ηλικίας τους- όμως τον εξόργιζε κυριολεκτικά η στάση επισκεπτών, που συμπεριφέρονταν ζητώντας ή καλύτερα απαιτώντας με αυταρχικό τρόπο τον ουρανό με τ’ άστρα.

“Ενώ τρώνε σφαλιάρες από τα αφεντικά τους στο χώρο εργασίας τους, εδώ το παίζουν λόρδοι” έλεγε στη σύζυγο, έτοιμος να εκραγεί. “Ο μικροαστισμός και ο καταναλωτισμός κυριαρχουν στη συνείδησή τους και τούς μετατρέπει σε σατράπες”. Το τοπικό τσιπουράκι τού καταπράυνε προσωρινά τα νεύρα, όμως στο μυαλο του ανάδευαν αδιάκοπα άλλες σκέψεις πριν κοιμηθεί.

“Μα είναι δυνατόν τέτοια αλλοτρίωση της εργατικής τάξης;” σκεφτόταν με βάση τις λίγες γνώσεις που είχε από τον Μαρξ. “Μ’ αυτούς θα αλλάξουμε το σύστημα;”

Και οι μέρες του Αυγούστου περνούσαν ήσυχα, ενώ οι διαπιστώσεις για παρόμοιες συμπεριφορές πλήθαιναν όσο πλησίαζε ο Δεκαπενταύγουστος. Οι αδειούχοι του δεύτερου δεκαημέρου, του φάνηκαν πιο ιδιότροποι. Ή μήπως αυτός άρχισε να γίνεται “γεροπερίεργος” όπως του τόνιζε χαμογελώντας η γυναίκα του.

Το ζευγάρι είχε καταφτάσει εδώ και δύο μέρες. Δεν ξεπερνούσαν τα τριάντα χρόνια. Και ήταν όλο “φιγούρα και ιδέα” και κυρίως ολοένα και πιο περίεργες απαιτήσεις. Τη μια τους έφταιγαν οι μέλισσες που υπήρχαν στην πλατεία, θαρρείς και υπάρχει ανοιχτή πλατεία χωρίς τέτοιες. Την άλλη γιατί η ηλικιωμένη εργαζόμενη δεν τους έφτιαξε τον φρέντο καπουτσίνο όπως το ήθελαν και την ανάγκασαν να το ξαναφτιάξει. Και αυτή απλά να τους κοιτά, να σκύβει ντροπιασμένη το κεφάλι και να συνεχίζει αγόγγυστα να προσφέρει τις υπηρεσίες της. Στο βραδινό όμως γεύμα ο άντρας φαίνεται να ξεπερνά τα όρια. Αφού παρήγγειλε το κρασί τους σε σαμπανιέρα, πρώτα της έκανε παρατηρήσεις για τις πατάτες και στη συνέχεια πως δήθεν το κρέας δεν ήταν καλοψημένο.

“Τι πράγματα είναι αυτά κυρία μου. Έτσι εξυπηρετείτε τους πελάτες; Θα διαμαρτυρηθώ στο αφεντικό σου και θα κάνω καταγγελία και στην Αγρονομία”.

Εσκυψε το κεφάλι της. Ετοιμάστηκε να βάλει τα κλάματα. Σίγουρα ο φόβος της απόλυσης ένιωθε να βαραίνει τις αισθήσεις της. Για ανθρώπους της ηλικίας της οι εργαζόμενοι στην εστίαση πηγαίνουν όχι από χόμπι αλλά από ανάγκη.

Του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Πλησίασε απειλητικά το ζευγάρι.

“Ακου να δεις ψευτόμαγκα, του είπε. Να μάθεις να σέβεσαι τους εργαζόμενους και κυρίως αν πρόκειται και για γυναίκες κάποιας ηλικίας.

Μπορεί εσύ να ήρθες εδώ με…διακοποδάνειο, να χρωστάς και της Μιχαλούς στο χωριό σου, όμως όλα έχουν και ένα όριο. Το να ζητάς πλήρη υποταγή από εργαζόμενους που ιδρώνουν εδώ να σε εξυπηρετήσουν ενώ είσαι το παιδί της καρπαζιάς στην εργασία σου, δεν σε κάνει άρχοντα. Το αντίθετο. Ζήτα συγνώμη στην κυρία τώρα. Λίγη ντροπή και σεβασμό επιτέλους.”

Τον είδε αρχικά να διστάζει. Κοίταξε τη σύντροφό του με απορία αλλά ίσως και κάποια συστολή.

“Ελα, Τάκη ο κύριος έχει δίκιο. Το παραξήλωσες κιόλας. Θυμήσου επιτέλους πώς σε συμπεριφέρονται και στη φαρμακαποθήκη”

Με μικρή καθυστέρηση τής είπε: “Συγγνώμη κυρία , ίσως παραφέρθηκα. Όλα καλά και ευχαριστούμε για την εξυπηρέτηση”

Το βράδυ πριν σχολάσει, τον πλησίασε για να τον ευχαριστήσει.

Στα θλιμμένα μάτια της είδε την ελπιδα να αχνοφέγγει και κυρίως ένα χαμόγελο να σκάει στα χείλη της.

Ίσως αύριο αν έβρισκε την ευκαιρία, να της έκανε και μία συζήτηση για να γραφτεί στο σωματείο της…

Αλέκος Χατζηκώστας

https://atexnos.com

Πότε επιτρέπεται να μιλήσουμε για ευθύνες και ελλείψεις; Τον Δεκέμβρη καλά είναι;

 

    

«Δεν είναι η ώρα του επιμερισμού των ευθυνών». «Προφανώς δεν είναι τώρα η στιγμή να μιλήσουμε για τις όποιες ελλείψεις έχουν φέρει αυτή τη φωτιά κυριολεκτικά στην Αθήνα».

Μικρή σημασία έχει ποια από τις δηλώσεις ανήκει στον Νίκο Ανδρουλάκη και ποια στο Στέφανο Κασσελάκη. Μεγάλη σημασία έχει ότι αυτές οι τοποθετήσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν το μεγαλύτερο πλυντήριο στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Δηλαδή, η κυβέρνηση πέρα από τις αναλύσεις διαφόρων «πυρομετεωρολόγων», πέρα από τα πρωτόγνωρα φαινόμενα των «χαοτικών κηλιδώσεων» και όσα αύριο-μεθαύριο ακολουθήσουν πιθανά για «ευθύνες» άγριων πουλιών, μπόλικη «ατομική ευθύνη» και ότι ο Βαρνάβας μοιάζει με γαλακτομπούρεκο (ο Υμηττός είχε καεί γιατί έμοιαζε με μπακλαβά…) αυτές τις ώρες που οι εγκληματικές ευθύνες του αστικού κράτους αφήνουν αβοήθητους καμένους και κατεστραμμένους χιλιάδες ανθρώπους ακόμα και στον οικιστικό ιστό του λεκανοπεδίου, βρίσκει τους καλύτερους συμμάχους στις αντιπολιτευόμενες πατερίτσες που με ένα στόμα ισχυρίζονται ότι τώρα δεν είναι ώρα για καταμερισμό ευθυνών! Αλήθεια πόση διαφορά έχουν αυτές οι απύθμενα υποκριτικές δηλώσεις από όσα λένε οι επιμελώς αξύριστοι υπουργοί;

Ταυτόχρονα, αυτές οι δηλώσεις λειτουργούν και ως προπέτασμα για το βασικό. Για το γεγονός δηλαδή ότι η πολιτική που έχει αφήσει στα ρημάδια την προστασία των δασών, του περιβάλλοντος και της ζωής του λαού έχει την υπογραφή όλων των αστικών κομμάτων. Αυτοί έχτισαν μεθοδικά έχτισαν αυτό το εχθρικό, αντιλαϊκό κράτος που βρίσκεται παντού όταν είναι να αρπάξει από τον λαό και ταυτόχρονα είναι "αλλού" όταν πρόκειται για τις ανάγκες του λαού.

Βέβαια δεν είναι και η πρώτη - ούτε η τελευταία - φορά που σε κρίσιμες καμπές η ΝΔ βρίσκει τις καλύτερες πατερίτσες στα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης...

Δεν είναι και πολύ παλιά εδώ που τα λέμε τα περίφημα «θα λογαριαστούμε μετά» που έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο της πανδημίας. Το «μετά» αποδείχτηκε πώς ήταν «ποτέ»..

https://www.902.gr

Οι Αντουανέτες εν ώρα καταστροφής

Οι Αντουανέτες εν ώρα καταστροφής

    

Πηγή: Eurokinissi

Κανείς και καμιά δεν υποτιμά και δεν σκέφτεται πως το βασικότερο την ώρα μίας τεράστιας πυρκαγιάς είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Σε αυτή τη μάχη ρίχνονται ως γνωστόν χωρίς χάσιμο χρόνου τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πάντα και σε κάθε περίσταση, κάτι που αναγνωρίζεται πλατιά από τον λαό...

Πάει πολύ λοιπόν όλοι όσοι σιγοντάρουν την αντιλαϊκή πολιτική, όπως διάφορες μιντιακές περσόνες, να παριστάνουν και τους σοφούς life coaches πάνω στις στάχτες. Μας λένε "τώρα πρέπει να επικρατήσει ψυχραιμία" αλλά βασικά πουλάνε ότι πουλούσαν και πριν την πυρκαγιά και ότι θα πουλάνε και μετά: εκδούλευση.

Η εμπρηστική πολιτική, που "ψύχραιμα" ξεπλένουν, πλέον φτάνει ακόμα και μέσα στον αστικό, οικιστικό ιστό! Έφτασαν οι φλόγες να γλείφουν πολυκατοικίες και τα ελικόπτερα να κάνουν ρίψεις νερού μέσα στην πόλη!

Σε ποιον απευθύνονται άραγε όταν λένε ότι "τα σπίτια ξαναγίνονται"; Σε αυτούς που είναι χρεωμένοι ως τον λαιμό με ένα δάνειο για 30 χρόνια και τώρα τους ήρθε κατακέφαλα η πυρκαγιά; Ή μήπως σε όσους κάνουν αμάν όχι για να αγοράσουν σπίτι αλλά για πολύ λιγότερα κάπως το να πάνε λίγες μέρες διακοπές (στο χωριό, όχι στο νησί...);

Σε ποιον απευθύνονται όταν λένε ότι "είμαστε όλοι ένα στην καταστροφή"; Όλοι αφήσαμε ακάθαρτα τα δάση; Όλοι αφήσαμε τις δασικές υπηρεσίες με ελάχιστους υπαλλήλους; Έχουμε όλοι την ευθύνη που δεν υπάρχουν αντιπυρικές ζώνες στα δάση; Μήπως "όλοι" μπορούν να κάνουν προσλήψεις στην πυροσβεστική; Είμαστε όλοι περιφερειάρχες και υπουργοί; Πολύ περισσότερο: "όλοι" έχουμε αποφασίσει να δίνονται δισεκατομμύρια για ΝΑΤΟϊκους εξοπλισμούς; Πόσο τραγική ειρωνεία. Την ίδια στιγμή που η φωτιά έφτασε να καίει στα Βριλήσσια και το Χαλάνδρι (!!!!), την ίδια στιγμή το ίδιο κράτος που θα έπρεπε να το αποτρέψει, το ίδιο κράτος συμμετέχει ενεργά σε δύο πολέμους. Οι μέρες της καταστροφής στην Αττική είναι ταυτόχρονα οι μέρες της ακάθεκτης πολεμικής προετοιμασίας του ελληνικού κράτους για πιο ενεργή εμπλοκή στο πλευρό του Ισραήλ στο σφαγείο της Μέσης Ανατολής!

Ούτε πριν την πυρκαγιά, ούτε μετά είμαστε "όλοι" μαζί. Ούτε "τα σπίτια ξαναγίνονται" έτσι απλά, ούτε "τα δάση ξαναγίνονται" έτσι απλά, ούτε "θα κερδίσουμε πίσω το περιβάλλον και τη φύση που χάνουμε". Και επειδή αυτά ισχύουν και όχι αυτά που λένε οι άκαπνες Αντουανέτες, ούτε λεπτό δεν χαρίζουμε. Συμμετέχουμε στην μάχη για να σώσουμε ζωές και λαϊκές περιουσίες, τα δάση και τα οικοσυστήματα της Αττικής και σε κάθε γωνιά της χώρας, όπου χρειαστεί. Μπορεί να γίνει παρελθόν η "κανονικότητα" που αφήνει απροστάτευτο τον λαό, η κανονικότητα που άφησε τις φλόγες να περπατήσουν ως τις πόλεις του λεκανοπεδίου καίγοντας σπίτια, υποδομές, εγκαταστάσεις, επιχειρήσεις.

Ξέρουμε ότι έχουμε απέναντι έναν πολύ πιο ισχυρό αντίπαλο από τον άνεμο και την ξηρασία. Το σύστημα της εκμετάλλευσης και το επιλεκτικά ανίκανο αστικό κράτος που υπηρετεί σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, με την ουσιαστική συμφωνία των άλλων κομμάτων. Το ΚΚΕ την αντιπυρική προστασία, όπως την αντισεισμική, την αντιπλημμυρική δεν τις θυμάται ευκαιριακά, ούτε πολύ περισσότερο τα θεωρεί πεδία "εθνικής συνεννόησης". Είναι πεδία που πρέπει να δυναμώσει η λαϊκή διεκδίκηση και δράση σε σύγκρουση με το αστικό κράτος, την ΕΕ, την κυβερνητική πολιτική.

Όλοι στην μάχη για τις ανάγκες του λαού!

https://www.902.gr

ΔΗΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Προχωρά την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών της καθαριότητας

 ΔΗΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Προχωρά την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών της καθαριότητας

Καταγγέλλουν η αγωνιστική παράταξη ΔΑΣ και η «Λαϊκή Συσπείρωση» Θεσσαλονίκης

Την Τετάρτη 24 Ιούλη, στη συνεδρίαση της Δημοτικής Επιτροπής του δήμου Θεσσαλονίκης αποφασίστηκε η έναρξη των διαδικασιών για την ιδιωτικοποίηση εργασιών της υπηρεσίας καθαριότητας. Η σύμβαση θα έχει διάρκεια 4 χρόνια και έχει προϋπολογισμό 8.220.000 ευρώ.

Σύμφωνα με την έκθεση σκοπιμότητας η σύμβαση χωρίζεται σε 3 αντικείμενα υπηρεσιών: α) Το μηχανοκίνητο σάρωμα των οδών. Θα χρησιμοποιηθούν από την ιδιωτική εταιρεία 6 σάρωθρα και 6 χειριστές. Προϋπολογισμός 4.357.779,68 ευρώ. β) Το πλύσιμο κάδων για 60 μέρες ανά έτος. Θα χρησιμοποιηθούν 2 καδοπλυντήρια, ένας οδηγός και ένας εργάτης. Προϋπολογισμός 350.236,92 ευρώ. γ) Συλλογή και μεταφορά ογκωδών αντικειμένων. Προϋπολογισμός 3.511.983,40 ευρώ. Θα χρησιμοποιηθούν 4 φορτηγά, 4 οδηγοί και 4 εργάτες.

Δηλαδή, συνολικά για 12 οχήματα - μηχανήματα καθαριότητας και 18 εργαζόμενους που θα χρησιμοποιήσουν οι ιδιωτικές εταιρείες προϋπολογίζουν για 4 χρόνια 8.220.000 ευρώ.

Η ΔΑΣ Δήμου Θεσσαλονίκης καταγγέλλει τη Διοίκηση ότι «δίνει εκατομμύρια σε ιδιωτικές εταιρείες τη στιγμή που από την υπηρεσία καθαριότητας λείπουν και απλά αναλώσιμα υλικά, τα εργοτάξια παραμένουν σε άθλια κατάσταση και δεν χορηγούν ούτε σαπούνι για να πλύνουν οι εργαζόμενοι τα χέρια τους.

Σημειώνει επίσης ότι τα "καλά" των ιδιωτικοποιήσεων φάνηκαν και τα προηγούμενα χρόνια. "Τα "ελλείμματα" που δήθεν ψάχνει η διοίκηση Αγγελούδη είναι τα υπέρογκα κέρδη των ιδιωτικών εταιρειών. Κοντά στα 10.000.000 ευρώ για συντηρήσεις οχημάτων την περασμένη 4ετία και υπήρχαν και υπάρχουν μέρες με έλλειψη οχημάτων, εκατομμύρια ευρώ σε εργολαβίες στη διεύθυνση Πρασίνου που καταστρέψανε το πράσινο της πόλης κ.ά.».

Και καλεί τους εργαζόμενους με παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις στις συνεδριάσεις της Δημοτικής Επιτροπής και του Δημοτικού Συμβουλίου, στάσεις εργασίας και απεργία να αποτρέψουν τη συνέχιση της διαδικασίας των ιδιωτικοποιήσεων στην υπηρεσία καθαριότητας.

«Λαϊκή Συσπείρωση» δήμου Θεσσαλονίκης

Για ξεκάθαρη επιλογή της διοίκησης Αγγελούδη να ιδιωτικοποιήσει υπηρεσίες της καθαριότητας προς όφελος των εργολάβων, αντί να ενισχύσει με προσλήψεις προσωπικού και προμήθεια μέσων, μηχανημάτων, ανταλλακτικών κ.λπ. την υπηρεσία του δήμου, κάνει λόγο η «Λαϊκή Συσπείρωση» δήμου Θεσσαλονίκης.

Επιλογή που είναι συνέχεια της πολιτικής των προηγούμενων διοικήσεων του δήμου, που έφεραν την καθαριότητα της πόλης σε αυτήν την κατάσταση. Γι' αυτό πάει πολύ να ακούμε τώρα, που ψηφίστηκε η ιδιωτικοποίηση, «κλαψουρίσματα» από παρατάξεις που έχουν στηρίξει έμπρακτα στο παρελθόν την ιδιωτικοποίηση.

Αλλωστε, και οι τρεις σωματοφύλακες (Αγγελούδης, Ζέρβας, Πέγκας) της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης - ΕΕ συμφωνούν με την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών του δήμου αλλά «διαφωνούν» στον τρόπο, στα επουσιώδη δηλαδή.

Σε ανακοίνωσή της η «Λαϊκή Συσπείρωση» θυμίζει ότι στη 2η ειδική συνεδρίαση λογοδοσίας της δημοτικής αρχής στις 29/4/2024 με την ερώτηση - παρέμβασή της «αποκάλυψε επακριβώς τα σχέδια της διοίκησης για την ιδιωτικοποίηση αυτών των συγκεκριμένων υπηρεσιών της καθαριότητας και παράλληλα έθεσε ως αντίλογο - αντιπρόταση, τα 13 εκατομμύρια ευρώ που πανηγύριζε ο δήμαρχος ότι εξασφάλισε από την κυβέρνηση της ΝΔ, να μην πάνε σε εργολάβους αλλά στην ενίσχυση της υποστελεχωμένης υπηρεσίας καθαριότητας με προσωπικό και τεχνικά μέσα.

Σε εκείνη τη συνεδρίαση δεν δόθηκε ουσιαστικά πειστική εξήγηση από τον αρμόδιο αντιδήμαρχο για αρκετά ζητήματα όπως π.χ. γιατί δεν αξιοποιούνται ή δεν επισκευάζονται (αν χρειάζεται) τα 3 καινούρια καδοπλυντήρια που διαθέτει ο δήμος. Η απάντηση ήρθε τώρα και στην πράξη: Για να κάνει τη δουλειά ο ιδιώτης εργολάβος με 2 καδοπλυντήρια (!)».

Θέτει το πραγματικό δίλημμα «`Η με το συμφέρον των εργαζομένων και της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού της πόλης που είναι η ενίσχυση των υπηρεσιών του δήμου όπως της καθαριότητας με προσωπικό και μέσα ή με τα κέρδη των εργολάβων και αμφιβόλου ποιότητας παροχή πανάκριβων υπηρεσιών».

Και καλεί τους εργαζόμενους να διεκδικήσουν να μην προχωρήσει καμία ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών του δήμου ιδιαίτερα στον κρίσιμο τομέα της καθαριότητας και να διατεθούν τα χρήματα στην ενίσχυσή του με νέες προσλήψεις προσωπικού και αγορά σύγχρονων και ασφαλών μηχανημάτων.

ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΟΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ Επικύρωσαν τη ΣΣΕ που κέρδισαν με τον αγώνα τους

 ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΟΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Επικύρωσαν τη ΣΣΕ που κέρδισαν με τον αγώνα τους

Νέα επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με σημαντικές αυξήσεις κατάφεραν οι μεταλλωρύχοι της Χαλκιδικής, με τον ανυποχώρητο αγώνα τους, που βρήκε πλατιά στήριξη από την εργατική τάξη.

Χτες, μέσα από μαζική Γενική Συνέλευση, που πραγματοποίησαν στο θέατρο στη Μεγάλη Παναγιά, περισσότεροι από 500 μεταλλωρύχοι, ενημερώθηκαν από τα σωματεία τους για τη διαπραγμάτευση με τη διοίκηση της «Ελληνικός Χρυσός» και αποφάσισαν την αποδοχή της τελικής πρότασης της εταιρείας και την υπογραφή νέας 3ετούς επιχειρησιακής ΣΣΕ.

Οι μεταλλωρύχοι της Χαλκιδικής, μετά τις πολυήμερες απεργιακές κινητοποιήσεις τους και έναν αγώνα συνολικής διάρκειας 6 μηνών, κατάφεραν να αποσπάσουν από την «Ελληνικός Χρυσός» αυξήσεις που φτάνουν στον βασικό μισθό 13% σε βάθος τριετίας, καθώς και εφάπαξ παροχές 7% υπολογισμένες επί του ετήσιου μεικτού μισθού (όλα τα προηγούμενα 11 χρόνια, οι αυξήσεις τους ήταν 11% συνολικά).

Επιπλέον, ενσωματώνονται κοινωνικά επιδόματα (γάμου, γέννησης τέκνου, εισαγωγής σε ΑΕΙ-ΤΕΙ) και παροχές (επίδομα παιδικού σταθμού) καθώς και Δώρο - επιταγές την Πρωτοχρονιά και το Πάσχα που δίνουν επιπλέον ανάσα στο εισόδημα των εργαζομένων.

Σημαντική κατάκτηση αποτελεί η κατοχύρωση των 8ωρων βαρδιών (θα αναγράφεται στην ΕΣΣΕ), κόντρα στα σχέδια της εργοδοσίας για 12 ώρες εργασίας με κατάργηση του συνόλου των αργιών, αλλά και στο νομοθετικό οπλοστάσιο που διαδοχικά έχουν χτίσει οι κυβερνήσεις για το ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου και τη νομιμοποίηση της απλήρωτης εργασίας.

Οι μεταλλωρύχοι ετοιμάζονται για νέους αγώνες το επόμενο διάστημα. Οπως ανέφεραν και οι ίδιοι, με την ίδια αποφασιστικότητα και μαχητικότητα θα οργανώσουν τον αγώνα τους για τη μείωση των συντάξιμων χρόνων και την επαναφορά τους στα προ του 2012 όρια, τη δημιουργία Παραρτήματος Επιθεώρησης Μεταλλείων στη Χαλκιδική, την πάλη ενάντια στις εργολαβίες και τους ενοικιαζόμενους εργάτες και μια σειρά άλλα θέματα. Θα παλέψουν για να βγουν και πάλι νικητές.

 Διέξοδος ανατροπής

Σε μια νησιωτική χώρα όπως η Ελλάδα, με 227 κατοικημένα νησιά, η ακτοπλοϊκή σύνδεση είναι ζωτική ανάγκη του λαού, που δεν έχει την «εποχικότητα» της τουριστικής περιόδου. Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα;

Για να ταξιδέψει κανείς σε ένα νησί, πρέπει να πληρώσει τα μαλλιοκέφαλά του. Αν είναι βέβαια τυχερός και υπάρχει καράβι, αφού τους χειμερινούς μήνες τα δρομολόγια μειώνονται δραματικά, ή σταματούν τελείως, αφήνοντας πολλά νησιά αμανάτι.

Κι όταν οι νησιώτες διαμαρτύρονται για την αθλιότητα των πανάκριβων ναύλων, των γερασμένων πλοίων και των δρομολογίων «στη χάση και στη φέξη», η κυβέρνηση τους κουνάει το δάχτυλο, απαιτώντας να λένε κι «ευχαριστώ» στους ακτοπλόους εφοπλιστές, που δεν παίρνουν τα καράβια τους να φύγουν! Για τέτοιες αθλιότητες μιλάμε...

Αποκαλυπτικότερος όλων ο υπουργός Ναυτιλίας, που δικαιολογεί προκλητικά τις αυξήσεις - φωτιά στα εισιτήρια περίπου ως «απαραίτητες», για να μην διακόψουν οι εταιρείες τα δρομολόγια.

Δηλαδή, μόνο αν ικανοποιείται η δίψα των εφοπλιστών για μεγαλύτερα κέρδη έχεις την ελπίδα να φτάσεις σε κάποιο νησί με το πλοίο της γραμμής. Αλλιώς, σκάσε και κολύμπα ή κάτσε και περίμενε ...στου λιμανιού την άκρη.

Τα πανάκριβα εισιτήρια συμπληρώνουν οι κρατικές επιδοτήσεις για τις λεγόμενες «άγονες γραμμές», που κι αυτές τις πληρώνει από την τσέπη του ο λαός. Αυξήθηκαν μάλιστα από 90 σε 130 εκατ. τα τελευταία χρόνια, συμβάλλοντας καθοριστικά στην εκτόξευση της κερδοφορίας των ακτοπλοϊκών εταιρειών, μαζί με τις αυξήσεις σε εισιτήρια και ναύλα.

Αλλο παράδειγμα: Τα φάρμακα είναι αναγκαία για εκατομμύρια ασθενείς, που πληρώνουν από την τσέπη τους εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο, χώρια η συμμετοχή του ΕΟΠΥΥ, που είναι κι αυτή δικές τους εισφορές.

Με δυο διαδοχικές αποφάσεις, η κυβέρνηση αυξάνει την τιμή πώλησης σε 1.000 και πλέον φάρμακα, από 1% έως και 500%, με τον εκβιασμό ότι αν δεν ικανοποιηθεί το αίτημα των φαρμακοβιομηχάνων, θα αποσύρουν τα σκευάσματα από την ελληνική αγορά, επειδή δεν παίρνουν το κέρδος που θέλουν.

Δηλαδή, αν το κέρδος από το φάρμακο - εμπόρευμα ικανοποιεί τον φαρμακοβιομήχανο και τη φαρμακαποθήκη, θα έχεις κι εσύ τη γιατρειά σου. Αν όμως δεν τους ικανοποιεί, άντε να βρεις το φάρμακό σου!

Αυτό κάνουν και τώρα: Πίσω από τις μεγάλες ελλείψεις συγκεκριμένων σκευασμάτων βρίσκονται οι «παράλληλες εξαγωγές» σε άλλες χώρες, όπου το περιθώριο κέρδους είναι μεγαλύτερο. Κι ας στερείται την απαραίτητη αγωγή του ο ασθενής στην Ελλάδα, με τη βούλα του κράτους, που είναι θεματοφύλακας της «ελεύθερης αγοράς» και του κέρδους.

Και σ' αυτήν την περίπτωση, το κράτος επιδοτεί την κερδοφορία των φαρμακοβιομηχάνων, με την κρατική δαπάνη να είναι η άλλη όψη της ιδιωτικής συμμετοχής: Οσο μειώνεται η πρώτη, τόσο αυξάνεται η δεύτερη, αδειάζοντας πότε τη μια και πότε την άλλη τσέπη του λαού.

Και τα δυο αυτά παραδείγματα είναι μια αποκαλυπτική επιβεβαίωση ότι το κέρδος και η πολιτική που το στηρίζει δεν συναντιούνται πουθενά με τις ανάγκες του λαού, κι ενώ υπάρχουν σήμερα οι προϋποθέσεις για την ικανοποίησή τους. Αντίθετα, η αύξηση της κερδοφορίας έχει ως προϋπόθεση τη διαρκή σύνθλιψη των λαϊκών αναγκών.

Γι' αυτό η μόνη ανατρεπτική διέξοδος για τον λαό περνάει μέσα από τη σύγκρουση με την πολιτική του κέρδους, τις κυβερνήσεις, τα κόμματα και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τους, που την προωθούν και την υπερασπίζονται ακόμα και με τα όπλα.

Ετσι θα ανοίγει ο δρόμος για να μην είναι βάσανο η καθημερινότητα και αγωνία η επιβίωση, με τα κλειδιά της εξουσίας και τα εργαλεία της οικονομίας στα χέρια του λαού.